Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-685/13/PP
z 4 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 14 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na ubezpieczenie oraz obsługę prawną (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2013 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na ubezpieczenie oraz obsługę prawną.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest dużym przedsiębiorcą zajmującym się produkcją odkuwek matrycowych. Spółka otrzymała od swojej spółki dominującej (której siedziba znajduje się w Stanach Zjednoczonych) informację, iż będzie obciążana kwartalnie, na podstawie not obciążeniowych:

• kosztami ubezpieczeń - ubezpieczenie produktu, majątku, cargo, delegacji,
• kosztami obsługi prawnej.
  
  

Spółka dominująca nie posiada na terytorium Polski siedziby ani zarządu. Jednocześnie Spółka posiada certyfikat rezydencji spółki dominującej, wydany przez właściwy organ.

Jednak poza wyżej wskazaną notą obciążeniową Spółka nie będzie otrzymywać polis ubezpieczeniowych, faktur, ani żadnych innych dokumentów, określających w sposób szczegółowy zakresu świadczonych usług. Spółka nie posiada też żadnych informacji co do zasad obsługi prawnej. Jedyną informację jaką posiada Spółka dotyczy podmiotu, który ma świadczyć usługi prawne - będzie to dział prawny spółki dominującej. Spółka nie ma wiedzy co do podmiotów, które mają świadczyć usługi ubezpieczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy tak określone koszty ubezpieczeń i koszty prawne będą dla Spółki kosztami uzyskania przychodu w świetle ustawy o p.d.o.p.r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty wykazywane notą obciążeniową, którą otrzymuje od Spółki Matki stanowią po jej stronie koszty uzyskania przychodu. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.r. definicja kosztów uzyskania przychodów zawiera następujące kryteria, jakie musi spełnić dany wydatek, aby mógł być zaliczony do tej kategorii:

1. wydatek poniesiony jest w celu uzyskania przychodów lub
2. wydatek poniesiony jest w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz
3. poniesiony wydatek nie zalicza się do żadnego z wydatków określonych w zamkniętym katalogu wydatków niestanowiących kosztu zyskania przychodu określonym w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.r.
   
   

Zatem, aby danym wydatek poniesiony przez podatnika uznać za koszt uzyskania przychodu dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych, wydatek ten musi spełniać łącznie kryteria określone w pkt 1) i 3) lub w pkt 2) i 3). Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazywało wielokrotnie w swoich wyrokach na fakt, że kosztami uzyskania przychodu są również takie wydatki, które nie skutkują uzyskaniem czy też zwiększeniem przychodów podatnika, ale pozwalają podatnikowi na utrzymanie istniejącego źródła przychodów i uzyskiwanie z tego źródła przychodów na nie zmniejszonym poziomie.

W wyroku z 12 maja 1999 r. (I SA/WR 482/97, opubl. Legalis) NSA stwierdził, że:

„(...) kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.”

Stanowisko to zostało potwierdzone także w innych orzeczeniach: „Kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.”

Odnosząc się do kwestii udokumentowania kosztu, wskazać należy, że zgodnie z obowiązującym orzecznictwem podatnik ma prawo do odliczenia od przychodów tych kosztów, które mają związek z prowadzoną działalnością i zostały rzeczywiście poniesione, przy czym poniesienie tych kosztów może być wykazane każdym dowodem. Kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, oznacza to, że podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów faktycznie poniesione wydatki, które mają lub mogą mieć wpływ na wielkość osiągniętych dochodów.

A zatem biorąc pod uwagę definicję kosztów uzyskania przychodu oraz zakres kosztów opisanych w stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym), koszty te Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, nawet w przypadku, gdy nie dysponuje żadnymi dokumentami określającymi zakres świadczonych usług, tak ubezpieczeniowych, jak i prawnych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm. – zwanej dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 updop. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, iż wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 updop, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

1. przeznaczenie wydatku ( jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu ) oraz
2. potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
   
   

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będzie obciążany kwartalnie, na podstawie not obciążeniowych wystawionych przez spółkę matkę kosztami ubezpieczeń oraz kosztami obsługi prawnej. Spółka nie będzie jednak miała żadnego wpływu na wybór podmiotu świadczącego powyższe usługi, na zakres przedmiotowy tych usług ani na warunki na jakich mają być świadczone. Trudno zatem mówić w takim wypadku, że wydatki poniesione na te usługi spełniają przesłankę celowości, określoną w art. 15 ust. 1 updop. Ponosząc faktycznie wydatek na ww. usługi Wnioskodawca, nie znając nawet zakresu świadczonych usług, nie będzie mógł wykazać istnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a możliwością osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.