INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 11 lipca 2013r. (data wpływu 15 lipca 2013r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości stosowanego adresu na fakturach – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2013r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości stosowanego adresu na fakturach.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Zgodnie z wpisem do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej (CEIDG) Wnioskodawca prowadzi kilka niezależnych od siebie rodzajów działalności gospodarczej (hotele, zakład cukierniczy). Działalność gospodarcza jest wykonywana w kilku miejscach, które zostały wskazane w CEIDG jako miejsca prowadzenia działalności. W praktyce każdy z hoteli oraz zakład cukierniczy jest organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębniony i stanowi samodzielną jednostkę organizacyjną. Na zgłoszeniu identyfikacyjnym VAT-R złożonym w Urzędzie Skarbowym został podany natomiast adres zamieszkania Wnioskodawcy. Pod adresem zamieszkania Wnioskodawca nie wykonuje działalności gospodarczej zatem adres zamieszkania jest inny, niż adres prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z tym, iż w nowej formie wpisu do CEIDG nie widnieje adres zamieszkania, tylko adres prowadzenia działalności, kontrahenci nie chcą wystawiać faktur wskazując adres zamieszkania, tylko adres prowadzenia działalności gospodarczej widniejący we wpisie.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia jaki adres powinien widnieć na fakturach dotyczących nabycia i sprzedaży, tj. adres zamieszkania Wnioskodawcy czy jeden z adresów prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Jaki adres powinien widnieć na fakturach VAT dotyczących nabycia i sprzedaży towarów i usług tj. otrzymywanych i wystawianych na rzecz każdego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, czyli każdej jednostki organizacyjnej...
2. Czy z uwagi na wyodrębnienie finansowe, organizacyjne i funkcjonalne każdego z miejsc prowadzenia działalności, faktury przyporządkowane do danego miejsca prowadzania działalności powinny wskazywać adres tego konkretnego miejsca prowadzenia działalności...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zarówno na fakturach dotyczących nabycia jak i sprzedaży powinien być adres danego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, którego faktury sprzedażowe i zakupowe dotyczą. Zatem z uwagi na fakt wyodrębnienia finansowego, organizacyjnego i funkcjonalnego każdego z miejsc prowadzenia działalności, faktury przyporządkowane do danego miejsca prowadzenia działalności powinny wskazywać adres tego konkretnego miejsca prowadzenia działalności.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku do towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 8 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania; może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności; może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur zostały określone, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w ww. art. 106 ust. 8 ustawy, w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), zwanym dalej rozporządzeniem.

Na mocy § 4 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia:

• zarejestrowany podatnik VAT czynny;

• podatnik, o którym mowa w art. 16 ustawy, przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu.
  
  

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 3-5 cyt. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać:

• imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

• numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. a;

• numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1 lit. b.
  
  

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż faktura dokumentująca sprzedaż powinna przede wszystkim zawierać dane określone w art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, tj. m.in. dane dotyczące nabywcy. Natomiast w myśl cytowanego powyżej § 5 ust. 1 rozporządzenia, który precyzyjniej określa treść faktury, winna ona zawierać m.in. imię i nazwisko lub nazwę nabywcy oraz jego adres, a także numer NIP nabywcy.

Stosownie natomiast do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tj. Dz. U. z 2012r. poz. 1314), zwanej dalej ustawą o NIP, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, zgłoszenie identyfikacyjne osób fizycznych zawiera nazwisko, imiona, imiona rodziców, datę i miejsce urodzenia, płeć, nazwisko rodowe, obywatelstwo lub obywatelstwa, adres miejsca zamieszkania, adres miejsca zameldowania na pobyt stały lub czasowy, rodzaj i numer dowodu tożsamości oraz numer PESEL w przypadku osób fizycznych objętych tym rejestrem.

W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego są obowiązani dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego przed dokonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu jednym z tych podatków, z tym że osoby fizyczne są obowiązane dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego tylko w przypadku dokonywania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2011r. Nr 108 poz. 626 ze zm.). Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się niezależnie od zgłoszenia rejestracyjnego.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55, poz. 539 ze zm.) w § 1 określa wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia (VAT-R). W przypadku podatnika będącego osobą fizyczną w części B.1. tego zgłoszenia określającej dane identyfikacyjne należy podać nazwisko, pierwsze imię, drugie imię podatnika, imię ojca i matki, numer ewidencyjny PESEL, datę urodzenia. Podatnicy będący osobami fizycznymi określają w tym zgłoszeniu jedynie adres zamieszkania, natomiast podatnicy nie będący osobami fizycznymi adres siedziby.

Na podstawie ww. przepisów stwierdzić należy, że przez cyt. w § ust. 1 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 roku: „imiona i nazwiska lub nazwy lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy” należy rozumieć w przypadku podatnika bądź nabywcy będącego osobą fizyczną — imię i nazwisko, w przypadku osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej — nazwę. Firma osoby fizycznej może zawierać dodatkowe dane, np. określenie wskazujące na przedmiot działalności przedsiębiorcy, ale dane te mogą być umieszczone jedynie w formie dodatkowego elementu fakultatywnego. Przytoczone regulacje prawa krajowego nie precyzują, czy w przypadku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, jako adres podatnika w fakturze powinno być wskazane miejsce zamieszkania tej osoby fizycznej, czy też miejsce prowadzenia działalności — jeśli miejsce prowadzenia działalności znajduje się w innym miejscu niż miejsce zamieszkania. Posługując się jednakże wykładnią systemową i celowościową przyjąć należy, iż adres podatnika wykazywany na fakturze musi być zgodny z adresem podanym w zgłoszeniu identyfikacyjnym podatnika. W przypadku osób fizycznych powinien to być, co do zasady, adres zamieszkania. Jednakże w sytuacji, gdy miejscem prowadzenia działalności gospodarczej przez osobę fizyczną nie jest miejsce jej zamieszkania, a jednocześnie miejsce prowadzenia działalności zostało wskazane w zgłoszeniu dla potrzeb identyfikacji podatkowej, wówczas w fakturze może być podawany adres miejsca prowadzenia działalności zamiast adresu miejsca zamieszkania podatnika. Fakt, że na zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R w przypadku osób fizycznych podawany jest tylko adres miejsca zamieszkania, nie oznacza, iż adresem podatnika w rozumieniu § 5 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia fakturowego jest zawsze wyłącznie adres miejsca zamieszkania, a zatem tylko ten adres może być podawany przez podatnika na fakturze. Należy bowiem mieć na uwadze, że adres na zgłoszeniu VAT-R służy jedynie do identyfikacji podatnika we właściwym urzędzie skarbowym. Natomiast dane adresowe podatnika, w tym również w zakresie podatku od towarów i usług, pochodzą przede wszystkim ze zgłoszenia działalności gospodarzącej. Zgłoszenie VAT-R ma na celu jedynie określenie statusu podatnika jako podatnika VAT, i nie ma potrzeby, aby w tym zgłoszeniu były wymieniane adresy miejsc prowadzenia działalności, gdyż byłoby to wyłącznie powielanie informacji będących już w posiadaniu organu podatkowego (pochodzących z innych źródeł).

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, iż zarówno na fakturach dotyczących nabycia jak i sprzedaży towarów i usług powinien być zamieszczany adres danego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, który został wykazany w nowej formie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, należy uznać za prawidłowe.

Jak wskazał Minister Finansów w odpowiedzi na interpretację nr 95 w sprawie art. 37 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej „W świetle powyższych wyjaśnień podatnik będący osobą fizyczną, który w zgłoszeniu identyfikacyjnym oprócz swojego miejsca zamieszkania zamieścił również adres głównego miejsca prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, może w miejscu adresu zamieszkania w wystawianych fakturach zamieszczać adres głównego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (w przypadku, gdy podatnik nie wskaże w zgłoszeniu identyfikacji podatkowej adresu głównego miejsca prowadzenia działalności, powinien podawać w fakturze adres zamieszkania). Jednocześnie nie ma przeszkód, aby w fakturze były również podawane inne miejsca prowadzenia działalności, w szczególności te, w których dokonywana jest dana dostawa towarów lub świadczenie usług pod warunkiem, że nie zakłóca to czytelności faktury”. (...) wystarczającym byłoby wskazywanie w piśmie procesowym miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Pod tym adresem jest możliwe skuteczne doręczenie przedsiębiorcy pisma procesowego. Byłoby także wystarczające do prawidłowego określenia właściwości sądu. Potwierdza to treść uchwały Sądu Najwyższego z dnia 4 stycznia 1995 r., sygn. III CZP 148/94, z której tezy wynika, że powództwo o roszczenie majątkowe skierowane przeciwko osobie fizycznej prowadzącej ewidencjonowaną działalność gospodarczą związane z tą działalnością wytoczyć można przed sądem, w którego okręgu znajduje się miejsce prowadzenia działalności”.

W konsekwencji mając na uwadze fakt wyodrębnienia finansowego, organizacyjnego i funkcjonalnego każdego z miejsc prowadzenia działalności, faktury przyporządkowane do danego miejsca prowadzenia działalności powinny wskazywać adres tego konkretnego miejsca prowadzenia działalności a nie adres zamieszkania ani adres głównego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w m.in. w jednej z ostatnich interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2013 r. nr IPPP3/443-274/13-2/MK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.