Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-47/09/WRz
z 6 kwietnia 2009 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani ... , przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 15 stycznia 2009r.), uzupełnionym w dniu 16 marca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej rozbudowywanego środka trwałego (zakładu produkcyjnego) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2009 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej rozbudowywanego środka trwałego (zakładu produkcyjnego).

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 5 marca 2009 r. wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 16 marca 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

We wrześniu 2006 r. wnioskodawczyni zakupiła dla potrzeb osobistych nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym oraz pomieszczeniem warsztatowym (nie spełniającym przewidzianych przepisami prawa warunków uznania go za zakład produkcyjny i nie nadający się do prowadzenia w nim działalności gospodarczej). W sporządzonej, w formie aktu notarialnego, umowie sprzedaży tej nieruchomości podano łączną ceną rynkową sprzedaży całej zabudowanej nieruchomości, ze wskazaniem wartości budynku mieszkalnego i budynku warsztatowego oraz wartości gruntu. Po kilku miesiącach od dokonania zakupu przedmiotowej nieruchomości podjęła decyzję aby nabyty na własne potrzeby budynek warsztatowy wykorzystać na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. W tym celu wystąpiła do właściwego podmiotu o wydanie pozwolenia na rozbudowę i zmianę użytkowania budynku warsztatowego na zakład produkcyjny. Po otrzymaniu – w czerwcu 2007 r. przedmiotowego pozwolenia na budowę rozpoczęła roboty budowlane, a po ich zakończeniu wystąpi o wydanie pozwolenia na użytkowanie zakładu produkcyjnego. Nadmienia, iż prace dotyczące rozbudowy budynku warsztatowego, będącego w złym stanie technicznym, na zakład produkcyjny, które realizuje systemem gospodarczym, wiążą się z wykonaniem robót budowlanych polegających, m. in. na naruszeniu substancji zakupionego budynku warsztatowego (burzenie ścian). Dla realizacji tych prac zamierza skorzystać , m. in. z nieodpłatnej pomocy ojca, który potrafi wykonać osobiście niektóre z robót i których nie wykonuje w ramach działalności gospodarczej. Wraz z zakończeniem budowy przedmiotowego zakładu produkcyjnego (na bazie nabytego wcześniej budynku warsztatowego) i uzyskaniem pozwolenia na użytkowanie obiektu, przedmiotowy środek trwały zamierza wprowadzić do ewidencji środków trwałych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wybudowanego zakładu produkcyjnego.

Wnioskodawczyni nadmienia, iż działalność gospodarczą prowadzi od 1 września 1999 r., w oparciu o podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wybrała sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak obliczyć wartość początkową nowo wybudowanego budynku warsztatowego, wybudowanego systemem gospodarczym, uniemożliwiającym wyliczenie wszystkich poniesionych kosztów na jego powstanie?

Zdaniem wnioskodawczyni wartość początkową środka trwałego w postaci budynku (zakładu produkcyjnego) wybudowanego na bazie budynku warsztatowego, a przeznaczonego dla potrzeb działalności gospodarczej, należy ustalić w oparciu o przepis art. 22g ust. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych przedmiotowego środka trwałego tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego założenia ewidencji oraz stanu i stopnia jego zużycia, przez powołanego biegłego. Za przyjęciem wskazanego przepisu jako podstawy prawnej ustalenia wartości początkowej zakładu produkcyjnego przemawia fakt niemożności ustalenia kosztu wytworzenia tego środka trwałego, który zaistnieje w przypadku skorzystania przez nią przy realizacji części prac budowlanych, z usług ojca, który świadczyłby te usługi nieodpłatnie.

W świetle art. 22g ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy, wartością początkową środka trwałego, w razie wytworzenia we własnym zakresie, jest koszt wytworzenia, zdefiniowany w ust. 4 art. 22g ww. ustawy.

W opinii wnioskodawczyni koszt wytworzenia przedmiotowego środka trwałego obejmowałby także wartość nieodpłatnej pracy członka rodziny (ojca), bowiem wyłączenie z kosztów wytworzenia środka trwałego, przewidziane w art. 22g ust. 4 tej ustawy, dotyczy tylko wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci.

Skoro usługi jej ojca przy budowie zakładu produkcyjnego miałyby być świadczone nieodpłatnie, okoliczność ta jak twierdzi wyczerpywałaby przesłankę niemożności ustalenia kosztu wytworzenia zakładu produkcyjnego i tym samym uzasadniałaby ustalenie tego kosztu w oparciu o art. 22g ust. 9 cytowanej ustawy.

W odniesieniu do określonego we wniosku zdarzenia przyszłego w przekonaniu wnioskodawczyni należałoby także – dla potrzeb ustalenia wartości początkowej ww. środka trwałego - uwzględnić cenę nabycia budynku warsztatowego uwidocznioną w akcie notarialnym sprzedaży zabudowanej nieruchomości. W konsekwencji wartość początkowa omawianego środka trwałego odzwierciedlona byłaby sumą dwóch kwot, a mianowicie ceny nabycia budynku warsztatu, uwidocznionej w akcie notarialnym sprzedaży nieruchomości oraz w odniesieniu do wartości rozbudowy środka trwałego – kwoty w wysokości określonej przez powołanego przez nią biegłego (art. 22g ust. 9 ww. ustawy), z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8 art. 22g ww. ustawy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są, w myśl art. 22 ust. 8 tej ustawy, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 22g ust. 1 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, m.in. uważa się:

  1. w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia,
  2. w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

Przy czym zgodnie z art. 22g ust. 4 powołanej wyżej ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Cytowany powyżej art. 22g ust. 1 pkt 2 w powiązaniu z art. 22g ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera generalną zasadę ustalania wartości początkowej środków trwałych wytworzonych we własnym zakresie, tj. według kosztu wytworzenia.

Zauważyć należy, iż w przedmiotowej sprawie, tj. w sytuacji, gdy środek trwały jest rozbudowywany celem przystosowania go do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, czyli w istocie wytworzony we własnym zakresie, brak podstaw do stosowania art. 22g ust. 8 ww. ustawy regulującego kwestię ustalenia w szczególnym trybie wartości początkowej nabytych środków trwałych. Zgodnie z jego treścią, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 22g ust. 9 ww. ustawy, jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia przez biegłego, powołanego przez podatnika.

Jak wynika z powyższego, tylko w wyjątkowych sytuacjach możliwe jest ustalenie wartości początkowej środka trwałego w oparciu o opinię biegłego. Dotyczy to m.in. sytuacji, gdy dany środek trwały został wykonany sposobem gospodarczym i ustalenie kosztów wytworzenia tego środka trwałego nie było możliwe. Taki sposób określenia wartości początkowej wytworzonego środka trwałego stanowi jednak wyjątek od zasady określonej w art. 22g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przesłanką przesądzającą o wyłączeniu zasady ogólnej, wynikającej z art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zastosowaniu art. 22g ust. 9 tej ustawy, jest brak możliwości ustalenia kosztu wytworzenia środka trwałego według reguł wynikających z art. 22g ust. 4 powołanej ustawy.

Na gruncie przedmiotowej sprawy nie sposób jednak stwierdzić, iż wnioskodawczyni nie ma, czy też nie będzie miała możliwości ustalenia kosztu wytworzenia środka trwałego.

Z treści ww. wniosku wynika bowiem, iż:

  • w czerwcu 2007 r. wnioskodawczyni rozpoczęła rozbudowę nabytego w 2006 r. budynku warsztatowego, który zamierza wykorzystać na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Budynek ten będzie środkiem trwałym w tej działalności,
  • wartość ww. budynku została wyszczególniona w akcie notarialnym stwierdzającym jego nabycie.

Realizacja tej inwestycji następuje w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej. A zatem wnioskodawczyni prowadzącej podatkową księgę przychodów i rozchodów nie są obce zasady dokumentowania zdarzeń gospodarczych istotnych dla rozliczeń podatkowych.

Gromadząc zatem, faktury i rachunki dokumentujące nabycie materiałów i usług służących do rozbudowy ww. budynku, wnioskodawczyni będzie mogła ustalić koszt wytworzenia budynku jako sumę ceny jego nabycia oraz wartości nakładów poczynionych na jego rozbudowę. Okoliczność wykonania niektórych prac budowlanych nieodpłatnie przez ojca wnioskodawczyni nie oznacza niemożności określenia kosztów wytworzenia przedmiotowego budynku, tym bardziej, iż wartość tych prac stanowić będzie stosunkowo niewielką wartość całej inwestycji. Przeto nie ma podstaw prawnych do tego aby ustalać wartość początkową wytworzonego środka trwałego (zakładu produkcyjnego), w sposób określony we wniosku.

Z powyżej przedstawionych względów stanowisko wnioskodawczyni uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj