Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-39/12-4/EN
z 11 kwietnia 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ILPP2/443-39/12-4/EN
Data
2012.04.11



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu


Temat
Podatek od towarów i usług --> Odliczenie i zwrot podatku. Odliczanie częściowe --> Odliczenie i zwrot podatku --> Odliczenie podatku


Słowa kluczowe
czynności podlegające opodatkowaniu
odliczenie podatku od towarów i usług
podatek naliczony
prawo do odliczenia
usługi gastronomiczne
usługi stołówkowe


Istota interpretacji
Podatek od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usług stołówkowych.



Wniosek ORD-IN 2 MB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2011 r. (data wpływu 4 stycznia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 kwietnia 2012 r. (data wpływu 5 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usług stołówkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usług stołówkowych. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 2 kwietnia 2012 r. (data wpływu 5 kwietnia 2012 r.), w którym doprecyzowano opis zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (Spółka) jest producentem m.in. okuć, podnośników, zawiasów oraz innych elementów do mebli. Odbiorcami produktów Spółki są przede wszystkim firmy dystrybucyjne.

Spółka planuje nabywanie usług stołówkowych dla swoich pracowników. Obecnie Spółka prowadzi rozmowy w tym zakresie ze Spółką XX (dalej: firma XX), jednak niniejsze pytanie dotyczy usług stołówkowych, które mogą być nabywane w przyszłości przez Spółkę, także od innych firm niż firma XX.

Stołówka będzie prowadzona przez firmę XX w pomieszczeniach będących własnością Spółki. XX nie będzie najemcą ani dzierżawcą tych pomieszczeń. Firma XX będzie mogła korzystać z udostępnionych jej pomieszczeń wyłącznie do celów związanych ze świadczeniem usług stołówkowych na rzecz Spółki oraz do prowadzenia sprzedaży artykułów spożywczych i przemysłowych dla osób korzystających ze stołówki.

Pomieszczenia udostępnione przez Spółkę firmie XX w celu świadczenia usług stołówkowych będą obejmować kuchnię, strefę jadalną przeznaczoną do konsumpcji, strefę wydawania posiłków, magazyny itd.

Ze strefy jadalnej stołówki będą mogli korzystać nieodpłatnie pracownicy i goście Spółki także w celu skonsumowania własnych (nienabytych od firmy XX) produktów żywnościowych.

Zgodnie z umową, która zostanie zawarta przez Spółkę z firmą XX, firma XX będzie zobowiązana do zapewnienia możliwości skorzystania z posiłków w stołówce pracownikom wszystkich zmian, w tym również pracownikom pracującym na zmianie nocnej.

Ze stołówki będą korzystać osoby związane ze Spółką (przede wszystkim pracownicy Spółki). Oprócz tego możliwe będzie korzystanie ze stołówki także przez gości odwiedzających Spółkę (np. klienci, usługodawcy, dostawcy, członkowie zarządu Spółki, przedstawiciele „spółki -matki”). Stołówka nie będzie mieć charakteru otwartego – nie będzie dostępna dla osób niezwiązanych ze Spółką względnie będących jej gośćmi.

Niektóre spośród osób będą korzystać ze stołówki odpłatnie – wynagrodzenie za posiłek będzie w takim wypadku pobierane bezpośrednio przez firmę XX.

W odniesieniu do posiłków wydanych przez firmę XX nieodpłatnie osobom uprawnionym do korzystania z posiłków w stołówce, firma XX będzie wystawiać na Spółkę faktury VAT z tytułu wynagrodzenia za wykonane na rzecz Spółki usługi stołówkowe. Niniejszy wniosek dotyczy podatku naliczonego VAT wynikającego z tych faktur.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż:

  1. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność polegającą na wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem VAT (sprzedaż m.in. okuć, podnośników, zawiasów oraz innych elementów do mebli).
  2. Na Spółce nie ciąży obowiązek prawny nieodpłatnego świadczenia usług stołówkowych na rzecz pracowników.
    Fakt, że na Spółce nie ciąży ww. obowiązek, nie ma zdaniem Spółki znaczenia dla ustalenia czy zakup usług stołówkowych pozostaje w związku z działalnością opodatkowaną Spółki. Jak już bowiem wskazano we wniosku, umożliwienie przez Spółkę jej pracownikom skorzystania z posiłku w czasie pracy jest w pełni racjonalne i uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia. Działanie takie jest niezbędne dla zapewnienia należytej ciągłości procesu technologicznego i organizacji pracy. W związku z tym zapewnienie pracownikom posiłków pozostaje w ścisłym związku z działalnością gospodarczą spółki opodatkowaną podatkiem VAT.
    Wobec powyższego – w opinii Spółki – nie ulega wątpliwości, że nabywane przez Spółkę usługi stołówkowe będą przez nią „wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych” w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Tym samym Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT z tytułu zakupu przedmiotowych usług.
  3. W celu doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, Spółka wyjaśniła, iż możliwe jest również przyjęcie przez nią rozwiązania, zgodnie z którym pracownicy nie będą otrzymywać posiłków bezpłatnie. Rozwiązanie to polegałoby zatem na tym, że pracownicy ponosiliby na rzecz Spółki częściową odpłatność z tytułu zakupu posiłków w stołówce.
    Zdaniem Spółki również w przypadku przyjęcia ww. rozwiązania, nabywane przez nią usługi stołówkowe będą pozostawać w związku z jej działalnością opodatkowaną VAT. Tym samym Spółce, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT z tytułu zakupu przedmiotowych usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy:

  • przepis art. 86 ust. 1 ustawy o VAT należy interpretować w ten sposób, że nabywane przez Spółkę usługi stołówkowe będą przez Spółkę „wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych”,
  • przepis art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT należy interpretować w ten sposób. że nabywane przez Spółkę usługi stołówkowe nie będą stanowiły usług „gastronomicznych”,

   - a zatem Spółka będzie mieć prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych usług...

Zdaniem Wnioskodawcy:

  • przepis art. 86 ust. 1 ustawy o VAT należy interpretować w ten sposób, że nabywane przez Spółkę usługi stołówkowe będą przez Spółkę wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych”,
  • przepis art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT należy interpretować w ten sposób, że nabywane przez Spółkę usługi stołówkowe nie będą stanowiły usług gastronomicznych”,

   - zatem Spółka będzie mieć prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych usług.

Uzasadnienie:

(1) Związek z działalnością opodatkowaną

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupie usług jedynie w przypadku, gdy są one wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zdaniem Spółki istnienie powyższego związku w przypadku usług stołówkowych opisanych w zdarzeniu przyszłym nie będzie budzić wątpliwości. Umożliwienie przez Spółkę jej pracownikom skorzystania z posiłku w czasie pracy jest bowiem niezbędne dla zapewnienia należytej ciągłości procesu technologicznego i organizacji pracy. Rozwiązanie polegające na opuszczaniu przez pracowników terenu zakładu pracy w celu skorzystania z posiłków w barach i restauracjach nie byłoby możliwe do przyjęcia ze względów praktycznych (zakład mieści się na terenach podmiejskich).

Również w przypadku gości Spółki, ewentualne umożliwienie im skorzystania ze stołówki będzie mieć oczywisty związek z działalnością opodatkowaną Spółki (m.in. ze względu na usprawnienie organizacji spotkań biznesowych z przedstawicielami Spółki).

(2) Usługi stołówkowe a „usługi gastronomiczne

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, nie podlega odliczeniu podatek VAT naliczony w związku z nabyciem „usług gastronomicznych”.

Zdaniem Spółki nie ulega wątpliwości, że zakres znaczeniowy użytego w ww. przepisie wyrażenia „usługi gastronomiczne” nie obejmuje usług stołówkowych, które zamierza nabywać Spółka. Przeciwko uznaniu usług stołówkowych za usługi „gastronomiczne” przemawia bowiem przede wszystkim wykładnia prowspólnotowa, co Spółka wykazuje w kolejnych punktach niniejszego uzasadnienia.

(3) Rozporządzenie Rady UE

Z dniem 1 lipca 2011 r. weszło w życie nowe Rozporządzenie Wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. (dalej „Rozporządzenie”), które obowiązuje bezpośrednio we wszystkich państwach UE w tym w Polsce.

W art. 6 Rozporządzenia usługi „restauracyjne” (ich odpowiednikiem w polskiej ustawie są usługi „gastronomiczne”) oraz „cateringowe” zostały zdefiniowane w następujący sposób:

„Usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczenie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi.

Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Za usługi cateringowe i restauracyjne nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Podstawowym kryterium rozróżniającym usługi „restauracyjne” od usług „cateringowych” jest zatem to, czy są one świadczone w lokalu należącym do usługodawcy czy poza lokalem usługodawcy.

Usługi stołówkowe, których dotyczy niniejszy wniosek nie będą świadczone w lokalu usługodawcy, lecz w lokalu Spółki (usługobiorcy), zatem nie będą one stanowiły usług restauracyjnych („gastronomjnych”).

(4) PKWiU + „zasada stałości”

Do końca 2010 r.

  1. przepis art. 8 ust. 3 ustawy o VAT, podobnie jak przepisy „starej ustawy o VAT” obowiązującej przed przystąpieniem Polski do UE, przewidywał identyfikowanie usług dla potrzeb VAT za pomocą „klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej”;
  2. klasyfikacją obowiązującą dla celów VAT była „stara” Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU), zgodna z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r.;
  3. „stara” PKWiU klasyfikowała „usługi gastronomiczne” (H.55.3) oraz „usługi stołówkowe i cateringowe” (H.55.5.) oddzielnie;
  4. w konsekwencji, zarówno na gruncie „starej”, jak i „nowej” ustawy o VAT nie ulegało wątpliwości, że „usługi stołówkowe” nie są tożsame z „usługami gastronomicznymi”, a zatem że nie dotyczy ich ograniczenie wynikające z art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Od 1 stycznia 2011 r.

Zgodnie z nową PKWiU z 2008 r., obowiązującą dla potrzeb VAT od 1 stycznia 2011 r. „usługi stołówkowe” (56.29.20.0.) są (inaczej niż do końca 2010 r.) jednym z rodzajów „usług gastronomicznych” (56.29).

Wobec powyższego mogłaby powstać wątpliwość, czy od 1 stycznia 2011 r. art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, nie powinien być stosowany w odniesieniu do usług stołówkowych. Wątpliwość taka zdaniem Spółki byłaby całkowicie nieuzasadniona, ponieważ:

  1. od 1 stycznia 2011 r. PKWiU nie ma już zastosowania dla identyfikowania usług dla potrzeb VAT (art. 5a ustawy o VAT),
  2. zgodnie z obowiązującą na gruncie europejskiego systemu VAT „zasadą stałości” polski ustawodawca ma ograniczone możliwości ustanawiania nowych ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego VAT. Ograniczenia takie mogą być bowiem wprowadzane wyłącznie po uzyskaniu przez Polskę zgody Rady UE. W odniesieniu do usług stołówkowych oraz cateringowych zgoda taka nie była wydawana, wobec czego należy uznać, że zmiana klasyfikacji statystycznej nie może wpłynąć na zakres prawa do odliczania VAT.

„Zasada stałości” znalazła jednoznaczne potwierdzenie w wydanym przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości (ETS) w dniu 22 grudnia 2008 r. wyroku w sprawie Magoora Sp. z o.o. (C-414/07).

(5) Zasada proporcjonalności

ETS w wyroku z dnia 19 września 2000 r. (sygn. C-177/99) w sprawie Ampafrance SA orzekł, że wprowadzanie przez państwa członkowskie ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego przy nabyciu usług hotelowych i gastronomicznych, bez możliwości wykazania przez podatnika, że usługi te nie zostały nabyte na użytek prywatny, lecz do celów związanych z prowadzoną działalnością opodatkowaną, jest niezgodne z leżącą u podstaw europejskiego systemu podatku VAT zasadą proporcjonalności.

Zgodnie z powyższym orzeczeniem, ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu usług hotelowych i gastronomicznych zostało wprowadzone przez europejskiego ustawodawcę wyłącznie w celu zapobiegania nadużyciom polegającym na odliczaniu przez podatników podatku VAT naliczonego przy zakupach na cele prywatne.

W przypadku bowiem tego rodzaju usług organom podatkowym trudno jest sprawdzić, czy zostały one nabyte na cele prywatne, czy na cele związane z działalnością opodatkowaną. Problem taki nie występuje w ogóle w przypadku usług stołówkowych, gdzie związek z działalnością gospodarczą podatnika nie budzi żadnej wątpliwości i nie istnieje ryzyko nadużyć w tym zakresie. Podatnik nabywający usługi stołówkowe może w sposób nie budzący wątpliwości wykazać, że nabycie to ma związek z jego działalnością opodatkowaną.

Wobec powyższego uznanie, że wymienione w przepisie art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT usługi „gastronomiczne” obejmują swym zakresem znaczeniowym także usługi stołówkowe, prowadziłoby do wniosku, że przepis ten jest niezgodny z zasadą proporcjonalności.

W konsekwencji podatnik mógłby dokonać odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu usług stołówkowych, bezpośrednio odwołując się do prawa wspólnotowego. Zdaniem jednak Spółki, zamiarem polskiego ustawodawcy nie było wprowadzanie ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego przy nabyciu usług stołówkowych, wobec czego bezpośrednie odwoływanie się do prawa wspólnotowego nie jest konieczne.

(6) Stanowisko organów podatkowych

Stanowisko Spółki jest zgodne ze stanowiskiem MF prezentowanym przez niego w interpretacjach indywidualnych, np. w:

  1. interpretacji Dyrektora IS w Łodzi z 1 września 2011 (nr IPTPP2/443-194/11-4/PM),
  2. interpretacji Dyrektora IS w Warszawie z 5 marca 2010 (nr IPPP3/443-1183/09-4/MPe),
  3. interpretacji Dyrektora IS w Poznaniu z 17 marca 2008 (nr ILPB3/423-25/082/EK).

Zdaniem Spółki, w przypadku przyjęcia rozwiązania, że pracownicy nie będą otrzymywać posiłków bezpłatnie, nabywane przez nią usługi stołówkowe będą pozostawać w związku z jej działalnością opodatkowaną VAT. Tym samym Spółce, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT z tytułu zakupu przedmiotowych usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Generalna zasada dotycząca możliwości odliczenia podatku naliczonego została sformułowana w art. 86 ust. 1 ustawy. W przepisie tym wskazano, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (…).

Z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione następujące warunki: odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z przedłożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca (Spółka) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność polegającą na wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem VAT, tj. sprzedaż m.in. okuć, podnośników, zawiasów oraz innych elementów do mebli. Spółka planuje nabywanie usług stołówkowych dla swoich pracowników. Na Spółce nie ciąży obowiązek prawny nieodpłatnego świadczenia usług stołówkowych na rzecz pracowników. Spółka rozważa możliwość bezpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia usług stołówkowych na rzecz swoich pracowników.

Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii, czy przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup usług stołówkowych.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, iż w niniejszej sprawie najistotniejszą kwestią jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.), które obowiązywało dla potrzeb opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r., na podstawie § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293), w dziale 55 mieściły się „usługi hoteli i restauracji”, w tym pod symbolem PKWiU 55.3 – „usługi gastronomiczne”. Natomiast „usługi stołówkowe” i usługi dostarczania posiłków dla odbiorców zewnętrznych zostały sklasyfikowane pod symbolem PKWiU – 55.5.

Wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 89. poz. 844 ze zm.) w dziale 55 – „usługi hotelarskie i gastronomiczne” wyróżniała obok usług gastronomicznych również „usługi cateringowe” – PKWiU 55.52.1.

Należy podkreślić, iż od dnia 1 stycznia 2011 r. dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług obowiązuje Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług z 2008 r., stanowiąca załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz.1293 ze zm.).

I tak w dziale 56 ww. klasyfikacji mieszczą się „usługi związane z wyżywieniem”, w tym pod symbolem PKWiU 56.2 „usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) i pozostałe usługi gastronomiczne”. Natomiast pod symbolem PKWiU 56.21 zostały sklasyfikowane „usługi przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering)”. Z kolei pod symbolem PKWiU 56.29 mieszczą się „Pozostałe usługi gastronomiczne” gdzie wymienione zostały również usługi stołówkowe (PKWiU 56.29.2).

Z powyższego wynika, iż usługi cateringu i usługi stołówkowe zostały w PKWiU wyodrębnione z usług gastronomicznych. Tym samym z uwagi na odmienny charakter tych usług, nie można uznać, iż do usług cateringowych i stołówkowych znajdzie zastosowanie ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego wynikające z art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, które dotyczy wyłącznie usług gastronomicznych. Wobec tego w przypadku nabycia usługi cateringowej oraz stołówkowej wykorzystanej do działalności opodatkowanej nie ma zastosowania zawarte w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy wyłączenie z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Odnosząc się natomiast do wątpliwości Spółki dotyczących kwestii, czy nabywane przez nią usługi stołówkowe w celu nieodpłatnego przekazania ich pracownikom, będą „wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych”, a tym samym Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych usług, wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie należy rozstrzygnąć kwestię, jakiego rodzaju związek ma nieodpłatne świadczenie na rzecz pracowników usług stołówkowych z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

  1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
  2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika (art. 29 ust. 12 ustawy).

Z powyższego wynika, że za czynności zrównane z odpłatnym świadczeniem usług uważa się za nieodpłatne świadczenie, niebędące dostawą, na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia. Powyższe świadczenie podlega opodatkowaniu, o ile zostało wykonane na osobiste – a nie związane z prowadzoną działalnością – cele wymienionych w przepisie osób. Badając, czy świadczenie ma charakter osobisty, czy związany z działalnością opodatkowaną, należy przede wszystkim odnosić się do statusu osoby otrzymującej to świadczenie i jej funkcji w schemacie działalności opodatkowanej.

Niedopełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując należy stwierdzić, iż opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

Przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podmiotu, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez podmiot.

Wskazać w tym miejscu należy, iż za czynności związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem uznaje się przekazanie pracownikom towarów lub świadczenie usług w przypadku, gdy obowiązek taki wynika z przepisów prawa pracy lub innych przepisów (np. o bezpieczeństwie i higienie pracy), np.: przekazanie odzieży roboczej i ochronnej, obuwia ochronnego, środków do utrzymania higieny. Obowiązek zapewnienia nieodpłatnie pracownikom posiłków profilaktycznych dotyczy osób zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych, nakłada go na pracodawców art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). Czynności te jako związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą nie służą celom osobistym pracowników lecz prawidłowemu, zgodnemu z przepisami prawa funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (jego sprzedaży opodatkowanej). Zatem przekazywanie pracownikom towarów oraz świadczenie na ich rzecz usług w ramach stosunku zatrudnienia, do których podatnik jest zobligowany przepisami prawa nie stanowi przekazania na cele osobiste pracowników, gdyż takie przekazanie ma na celu zabezpieczenie zgodnych z przepisami warunków pracy. Tym samym takie świadczenie usług nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z przedstawionego opisu wynika, że Spółka z własnej woli zamierza bezpłatnie świadczyć usługi stołówkowe na rzecz swoich pracowników. W takim przypadku usługa ta ma charakter korzyści osobistej.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż Spółka świadcząc ww. usługi będzie wykonywała czynności, które nie będą związane z prowadzonym przez nią przedsiębiorstwem. Usługi te będą zaspokajać bowiem wyłącznie osobiste potrzeby pracowników. Tym samym Spółka będzie zobowiązana do naliczenia podatku należnego z tytułu nieodpłatnego świadczenia usług na rzecz swoich pracowników.

Odnosząc się natomiast do kwestii nieodpłatnego świadczenia przez Spółkę usług stołówkowych na rzecz gości odwiedzających Spółkę (tj. klientów, usługodawców, dostawców, członków zarządu Spółki, przedstawicieli „spółki-matki”) w celu zapewnienia im poczęstunku wskazać należy, iż czynność ta będzie miała związek z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem (działalnością opodatkowaną), bowiem usługi te nie będą zaspokajać wyłącznie potrzeb osobistych gości, lecz będą miały związek z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem. Zatem pomimo, iż Spółka w świetle przepisu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy nie będzie zobowiązana do naliczenia podatku należnego z tytułu nieodpłatnego świadczenia usług stołówkowych na rzecz gości odwiedzających Spółkę, to będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie tych usług.

Mając natomiast na uwadze przyjęcie przez Spółkę rozwiązania, zgodnie z którym pracownicy nie będą otrzymywać posiłków bezpłatnie, lecz będą ponosili częściową odpłatność z tytułu zakupu posiłków w stołówce, wskazać należy iż Spółka partycypując w opisanych usługach będzie obciążać pracowników jedynie kwotą stanowiącą część kosztów poniesionych na ich nabycie, dokonując w istocie odpłatnego świadczenia usług. Ze wskazanych przepisów wynika, iż na potrzeby opodatkowania VAT, dla określenia podstawy opodatkowania świadczenia usług istotna jest kwota należna, a zatem kwota wynagrodzenia ustalona przez strony umowy. Przepisy te nie stawiają bowiem żadnych warunków czy ograniczeń dotyczących ustalania wysokości wynagrodzenia, a w konsekwencji wysokości podstawy opodatkowania. W przedmiotowym wniosku kwota płacona przez pracownika będzie stanowić kwotę należną z tytułu zakupionej usługi. Wobec powyższego przedmiotowa czynność podlega opodatkowaniu do wysokości świadczenia wnoszonego przez pracownika, według stawek obowiązujących dla danego świadczenia.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że w sytuacji gdy nabywane przez Spółkę usługi stołówkowe, które nie stanowią usług gastronomicznych wymienionych w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, będą miały związek z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, czyli będą świadczone na rzecz pracowników zarówno częściowo odpłatnie jak i nieodpłatnie oraz na rzecz gości odwiedzających Spółkę, to Spółce – na mocy art. 86 ust. 1 ustawy – będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup tych usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj