Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-1071/10/UH
z 15 marca 2011 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2010r. (data wpływu 15 grudnia 2010r.), uzupełnionym pismami z dnia 11 marca 2011r. (data wpływu do tut. organu 11 marca 2011r.) oraz z dnia 14 marca 2011r. (data wpływu 14 marca 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych należności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2010r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismami z dnia 11 marca 2011r. (data wpływu do tut. organu 11 marca 2011r.) oraz z dnia 14 marca 2011r. (data wpływu 14 marca 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych należności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Firma-dłużnik nie odbiera korespondencji kierowanej do tego dłużnika na okoliczność regulacji zawartej w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług (rozliczenie podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności-korekta podatku należnego VAT). Wierzytelność Wnioskodawcy spełnia wszelkie ustawowe przesłanki do skorzystania z regulacji opisanej w przepisie art. 89a ustawy j.w. Wnioskodawca zaznaczył także, iż przedmiotowa korespondencja dla swej ważności z formalnego punktu widzenia jest dostarczana dłużnikowi przy wykorzystaniu instytucji listu poleconego opatrzonego klauzulą, zwrotnego potwierdzenia odbioru. Dłużnik ten nie odbiera wskazanych powyżej przesyłek pomimo, że funkcjonuje pod adresem na który kierowane są wspomniane przesyłki. Dłużnik ten co należy zaznaczyć, został dwukrotnie zawiadomiony listem poleconym przesłanym pod właściwy adres.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdził, iż w korespondencji skierowanej do jego dłużnika zostały dochowane procedury wymagane przez art. 150 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pomimo, że dłużnik uchyla się od odbioru listów poleconych zawierających informację kierowaną od wierzyciela do dłużnika na okoliczność skorzystania przez wierzyciela z regulacji opisanej w przepisie art. 89a - wierzyciel ma prawo skorzystać z przysługującego mu w świetle art. 89a rozwiązania prawnego umożliwiającego wierzycielowi dokonanie korekty podatku należnego od nieuregulownych przez dłużnika wierzytelności?

Zdaniem Wnioskodawcy: pomimo, iż dłużnik celowo uchyla się od odbioru wskazanych w treści powyższej niniejszego wniosku przesyłek listów poleconych, firma-wierzyciel ma prawo dokonać korekty podatku należnego od nieuregulowanych wierzytelności. Powyższe wynika również ze stosownych uregulowań zawartych w ustawie Ordynacja Podatkowa (rozdział o doręczeniach), które to regulacje prawne wprost stanowią o prawie uznania danej przesyłki za doręczoną nawet w sytuacji gdy adresat takiej przesyłki uchylił się od jej odbioru, pod warunkiem dwukrotnego skierowania przedmiotowej przesyłki poleconej na adres do korespondencji takiego adresata. Konkluzja ta wynika wprost z regulacji art. 89b ust. 5 zawierającej odesłanie ustawowe do ustawy Ordynacja Podatkowa (rozdział o doręczeniach).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Art. 2 § 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) stanowi, iż przepisy ustawy stosuje się do podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe, a także do spraw z zakresu prawa podatkowego innych niż wymienione w pkt 1, należących do właściwości organów podatkowych.

Przytoczony przepis ustanawia generalną zasadę, iż w sprawach podatkowych stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ww. ustawy, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (ust. 1a ww. artykułu).

Na podstawie ust. 2 powyższego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towarów lub świadczenie usług jest dokonywane na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny,
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
4. wierzytelności nie zostały zbyte,
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona,
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

Zgodnie z ust. 3 wskazanego artykułu, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

W myśl ust. 4 ww. artykułu, w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Stosownie do ust. 5 ww. artykułu, podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego.

Zgodnie z ust. 6 ww. artykułu, podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

W myśl ust. 7 ww. artykułu, przepisów ust. 1-6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

W myśl art. 89b ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6, i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia.

Natomiast, zgodnie z postanowieniami art. 89b ust. 5 ustawy o VAT, do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach.

Należy zauważyć, że wskazany w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT, warunek skorzystania z ulgi na złe długi ma charakter formalny. Bowiem wymogiem dokonania korekty jest uprzednie zawiadomienie dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności przysługującej względem tego dłużnika.

Po otrzymaniu potwierdzenia o odebraniu zawiadomienia przez dłużnika podatnik-wierzyciel powinien wstrzymać się ze skorzystaniem z ulgi na złe długi przez 14 dni. Jeśli bowiem dłużnik w tym czasie ureguluje należność (jej część), wówczas oczywiście ulga na złe długi nie znajdzie zastosowania lub też znajdzie zastosowanie tylko częściowo tj. w odniesieniu do tej części długu, która nie zostanie uregulowana przez dłużnika.

Istotne znaczenie ma tutaj kwestia obliczania terminów, a w szczególności określenia momentu początkowego oraz końcowego. Zgodnie z przepisem art. 89b ust. 5 ustawy, do zawiadomienia u dłużnika stosuje się odpowiednio przepisy o doręczeniach. Dotyczy to, co prawda, zawiadomienia u dłużnika, jednakże uznać należy, że taka zasada powinna znajdować zastosowanie do zawiadomienia także u wierzyciela. Tak więc moment początkowy owych 14 dni należy liczyć od momentu, w którym nastąpił skutek w postaci doręczenia (także doręczenia zastępczego) zawiadomienia u dłużnika.

Zgodnie z art. 146 § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, w toku postępowania strona oraz jej przedstawiciel lub pełnomocnik mają obowiązek zawiadomić organ podatkowy o zmianie swojego adresu, w tym adresu elektronicznego, jeżeli wniesiono o zastosowanie takiego sposobu doręczania albo wyrażono na to zgodę.

W myśl § 2 tegoż artykułu, w razie zaniedbania obowiązku określonego w § 1, pismo uznaje się za doręczone pod dotychczasowym adresem, a organ podatkowy pozostawia pismo w aktach sprawy.

Natomiast w myśl art. 148 § 2 pkt 1 ww. ustawy pisma mogą być również doręczane w siedzibie organu podatkowego.

Stosownie do art. 148 § 3 ww. ustawy w razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony w § 1 i 2, a także w innych uzasadnionych przypadkach pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie.

Zgodnie z art. 150 § 1 ww. ustawy razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:

1. poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej – w przypadku doręczania pisma przez pocztę,
2. pismo składa się na okres 14 dni w urzędzie gminy (miasta) - w przypadku doręczania pisma przez pracownika organu podatkowego lub przez inną upoważnioną osobę.
   
   

Stosownie do art. 150 § 1a ww. ustawy adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni.

W myśl art. 151 ww. ustawy osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności - osobie upoważnionej do odbioru korespondencji. Przepisy art. 146, art. 148 § 2 pkt 1 i 3 oraz art. 150 stosuje się odpowiednio.

Natomiast zgodnie z art. 151a ww. ustawy, jeżeli podany przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej adres jej siedziby nie istnieje lub jest niezgodny z odpowiednim rejestrem i nie można ustalić miejsca prowadzenia działalności, pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia.

Z treści wniosku wynika, iż dłużnik Wnioskodawcy nie odbiera korespondencji kierowanej do tego dłużnika na okoliczność regulacji prawnej zawartej w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług. Wierzytelność Wnioskodawcy spełnia wszelkie ustawowe przesłanki do skorzystania z regulacji opisanej w przepisie art. 89a ustawy o VAT. Przedmiotowa korespondencja jest dostarczana dłużnikowi listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru. Dłużnik ten nie odbiera ww. przesyłek pomimo, iż funkcjonuje pod adresem na który kierowane są te przesyłki. Wnioskodawca podkreślił, iż dłużnik ten, został dwukrotnie zawiadomiony listem poleconym przesłanym pod właściwy adres.

Ponadto Wnioskodawca stwierdził, iż w korespondencji skierowanej do jego dłużnika zostały dochowane procedury wymagane przez art. 150 ustawy Ordynacja podatkowa.

Mając na uwadze treść wniosku oraz powołany stan prawny należy stwierdzić, iż skoro jak wskazano we wniosku, kierowana do dłużnika, na okoliczność regulacji zawartej w art. 89a ustawy o VAT, korespondencja Wnioskodawcy - wierzyciela, została skutecznie doręczona w trybie przewidzianym przepisem art. 150 Ordynacji podatkowej, zatem należy uznać, że zostaje w tej sytuacji spełniony warunek wynikający z art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż Wnioskodawca ma prawo do skorzystania z możliwości skorygowania podatku należnego dotyczącego przedmiotowych wierzytelności na podstawie przepisu art. 89a ust. 1 ustawy o VAT, pod warunkiem jednak jednoczesnego spełnienia wszystkich pozostałych warunków wynikających z art. 89a ust. 1a i ust. 2 do 7 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. organ pragnie zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii czy w sytuacji opisanej we wniosku zostały spełnione pozostałe warunki wynikające z art. 89a ustawy o VAT umożliwiające Wnioskodawcy skorzystanie z prawa do skorygowania podatku należnego z tytułu dostawy towarów i świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, gdyż nie było to przedmiotem zapytania. Stwierdzenia Wnioskodawcy w tym zakresie przyjęto jako element przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego bez dokonywania oceny ich prawidłowości.

Ponadto nadmienia się, iż zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.