Interpretacja Ministra Finansów
DD3/033/219/OBQ/13/RD-119164/13
z 18 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 26 lipca 2013 r. Nr IPTPB1/415-758//12-6/MAP, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 17 grudnia 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika, jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Dnia 26 lipca 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając – na podstawie § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – w imieniu Ministra Finansów oraz mając na uwadze postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 14 maja 2013 r. Nr IPTPB1/415Z-9/13-2/MAP (doręczone w dniu 20 maja 2013 r.), uchylające w całości postanowienie z dnia 8 marca 2013 r. Nr IPTPB1/415-758/12-2/MAP, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na ww. wniosek złożony w dniu 17 grudnia 2012 r., uzupełniony w dniu 24 maja 2013 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zorganizował w 2012 r. (jeden raz) szkolenie dla wszystkich radnych powiatowych. W trakcie szkolenia sporządzono listę obecności, na której podpisali się radni uczestniczący w szkoleniu. Koszt szkolenia został podzielony na radnych obecnych na szkoleniu. Każdemu radnemu od otrzymanej kwoty, jako przychodu z tytułu czynności związanych z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich, o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca jako płatnik pobrał zaliczkę na podatek dochodowy.

Ponadto, Przewodniczący Rady Powiatu oraz radni powiatowi będący Członkami Zarządu Powiatu korzystają z telefonów komórkowych z przyznanym limitem, jako niezbędnych do realizacji ich codziennych obowiązków związanych z pracą Przewodniczącego Rady i Członków Zarządu. Telefony zostały im udostępnione od początku kadencji, tj. listopad 2010 r. do końca kadencji, czyli do listopada 2014 r.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania.

1. Czy koszty udziału radnych powiatowych w szkoleniach w związku z pełnieniem przez nich obowiązków społecznych stanowią dla radnych przychód podlegający opodatkowaniu, natomiast Wnioskodawca jako organizator ma obowiązek płatnika podatku od tego przychodu?
2. Czy od przyznanych Przewodniczącemu Rady Powiatu i Członkom Zarządu Powiatu będących radnymi telefonów komórkowych z przyznanym limitem również Wnioskodawca jako płatnik ma obowiązek potrącić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, udział radnego powiatowego w szkoleniach nie korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu jako przychód z art. 13 pkt 5 tej ustawy z uwzględnieniem kosztów uzyskania przychodu w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 ww. ustawy. Ponadto zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca jako płatnik ma obowiązek pobrania zaliczek na podatek dochodowy.

Wnioskodawca stwierdził także, że wykorzystanie przez Przewodniczącego Rady Powiatu i Członków Zarządu Powiatu telefonów komórkowych w ramach przyznanych limitów do czynności związanych z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich korzysta ze zwolnienia na podstawie przepisów art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dodał również, iż kwota diety oraz miesięcznych limitów związanych z korzystaniem z telefonów komórkowych nie przekracza 2.280 zł.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, uznał stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w części dotyczącej finansowania szkoleń dla radnych powiatowych – za prawidłowe, natomiast w części dotyczącej przyznania radnym limitów na korzystanie z telefonów komórkowych – za nieprawidłowe.

Na tle przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego Minister Finansów stwierdza, co następuje.

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest niezgodne z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w dacie przedstawienia stanu faktycznego, zwanej dalej „ustawą”.

Stosownie do postanowień ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz.U. z 2013 r., poz. 595 i 645), w brzmieniu obowiązującym w dacie przedstawienia stanu faktycznego, zwanej dalej „ustawą o samorządzie”, organami powiatu są:

1. rada powiatu;
2. zarząd powiatu.
   
   

Rada powiatu jest organem stanowiącym i kontrolnym powiatu, z zastrzeżeniem przepisów o referendum powiatowym (art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie).

W skład rady powiatu wchodzą radni (art. 9 ust. 4 ustawy o samorządzie), którzy m.in. są zobowiązani brać udział w pracach organów powiatu oraz powiatowych jednostek organizacyjnych, do których zostali wybrani lub desygnowani (art. 21 ust. 2 ustawy o samorządzie).

Dla zabezpieczenia skutecznego realizowania obowiązków przez radnych ustawodawca zagwarantował im prawo do diet oraz zwrotu kosztów podróży służbowych (art. 21 ust. 4 ustawy o samorządzie), a także przyznał radnym status funkcjonariuszy publicznych (art. 21 ust. 3 ustawy o samorządzie).

Przechodząc na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy wskazać, iż na podstawie art. 13 pkt 5 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji wykonywania obowiązków społecznych lub obywatelskich. Jednakże zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 listopada 1997 r. (sygn. akt U. 6/97) „o pełnieniu obowiązku obywatelskiego możemy mówić wtedy, gdy dana osoba uczestniczy w zawiadywaniu sprawami państwowymi jako obywatel, zgodnie z zasadami demokratyzmu instytucji publicznych. Z pełnieniem obowiązków społecznych natomiast, mamy do czynienia wówczas, gdy dana osoba uczestniczy w pracy instytucji (w szczególności instytucji samorządu terytorialnego) jako reprezentant pewnej społeczności, biorąc udział w rozwiązywaniu problemów tej społeczności w jej interesie.” Z tych względów za wykonywanie obowiązków społecznych lub obywatelskich należy rozumieć przede wszystkim wykonywanie obowiązków związanych z uczestniczeniem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej, zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej. Będą to również obowiązki związane z wykonywaniem określonych funkcji w ramach organizacji o charakterze społecznym (organizacje pozarządowe).

W świetle powyższego mimo, iż ustawa nie definiuje pojęcia obowiązków społecznych lub obywatelskich, to niewątpliwie sprawowanie funkcji radnego, który jako reprezentant lokalnej społeczności ma działać na jej rzecz, mieści się w tym terminie.

Do przychodów radnego należy zatem zaliczyć wymienione w ustawie o samorządzie powiatowym diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych. Przy czym, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy, wolne od podatku są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2280 zł.

Z kolei diety i inne należności za czas podróży radnego korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w 2012 r. zorganizował jeden raz szkolenie dla wszystkich radych powiatowych.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 września 2011 r. sygn. akt II FSK 535/11 dotyczącym świadczeń otrzymywanych od gminy przez radnych (w tym kosztów szkoleń radnych sfinansowanych im z budżetu jednostki samorządu terytorialnego) stwierdził, iż „poza powyższymi wywodami Naczelny Sąd Administracyjny zwraca uwagę, że ocena czy świadczenie jednostki samorządu terytorialnego na rzecz radnego należy zakwalifikować jako podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym przychód wymaga oceny konkretnego stanu faktycznego w odniesieniu do konkretnego wydatku. Istotna jest tu okoliczność czy poniesione przez taką jednostkę wydatki są wydatkami związanymi z funkcjonowaniem jej organów. Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. Nr 157, poz. 1240, ze zm.) przewiduje w art. 226 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 2 prognozowanie obok dochodów bieżących także wydatki bieżące budżetu jednostki samorządu terytorialnego, w tym właśnie wydatki związane z funkcjonowaniem jej organów. Wydatki związane z funkcjonowaniem organów jednostki samorządu terytorialnego są kosztem tej jednostki finansowanym z jej budżetu.

Uprawnione byłoby zatem, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie rozpoznającym sprawę, stwierdzenie, że wydatki związane z funkcjonowaniem organu gminy jakim jest rada gminy (art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym), w skład której wchodzą radni (art. 17 tej ustawy), nie mogą stanowić nieodpłatnego świadczenia dla podmiotów wchodzących w skład tego organu.”.

Minister Finansów podziela powyższy pogląd iż, uczestnictwo radnego w szkoleniu, mającym na celu pogłębianie jego wiedzy merytorycznej, służącej lepszemu wypełnianiu przez niego obowiązków radnego, należy zaliczyć do narzędzi niezbędnych w realizowaniu codziennych obowiązków radnego, a wydatki samorządów w tym zakresie nie generują po stronie radnych przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Także do narzędzi niezbędnych w realizowaniu codziennych obowiązków związanych z pracą należy zaliczyć korzystanie przez Przewodniczącego Rady Powiatu oraz radnych powiatowych będących Członkami Zarządu Powiatu z telefonów komórkowych z przyznanym limitem.

Zatem do tego rodzaju świadczeń nie mają zastosowania przepisy ustawy.

Jak słusznie zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 17 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 1268/11, „korzystanie na koszt jednostki samorządu terytorialnego z prasy, kalendarzy, wizytówek, Internetu i telefonów komórkowych jako narzędzi niezbędnych w realizowaniu codziennych obowiązków radnego w radzie gminy bez względu na pełnioną funkcję jest czymś oczywistym i pożądanym. Są to narzędzia umożliwiające pozyskiwanie wiedzy na temat potrzeb społeczności i możliwych sposobów ich rozwiązywania, należytą organizację pracy, w szczególności poprzez zapewnienie szybkiej i bezpośredniej komunikacji. Dzisiaj nie są to narzędzia wyjątkowe, a wręcz przeciwnie powszechne i zwyczajne, wykorzystywane przez każdego współczesnego obywatela państw rozwiniętych. Bez wątpienia radny wykorzystuje owe narzędzia w swojej działalności na rzecz wspólnoty, którą reprezentuje i stanowi to rzecz oczywistą i praktyczną.

Co najważniejsze, – zdaniem Sądu – z przytoczonych powodów koszty poniesione na korzystanie ze spornej prasy, kalendarzy, wizytówek, telefonów komórkowych i Internetu nie stanowią nieodpłatnych świadczeń, które należy zakwalifikować do przychodów określonych stosownie do art. 13 pkt 5 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307, ze zm.).”.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 17 grudnia 2013 r. uznaje się za nieprawidłowe.

Z tych względów należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 26 lipca 2013 r. Nr IPTPB1/415-758//12-6/MAP, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm., zwanej dalej „ustawą”). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.