Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-980/13/PSZ
z 5 grudnia 2013 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2013 r. (data wpływu 19 września 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 listopada 2013 r. (data wpływu 12 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej - jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 19 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 8 listopada 2013 r. (data wpływu 12 listopada 2013 r.).


W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.


W dniu 30 marca 2012 r. wspólnicy spółki cywilnej wnieśli do majątku spółki wkład niepieniężny w postaci działki zabudowanej czterokondygnacyjnym budynkiem murowanym. W dniu 17 czerwca 2010 r. decyzją Prezydenta Miasta zatwierdzony został projekt budowlany i udzielono spółce jawnej pozwolenia na budowę wraz ze zmianą sposobu użytkowania budynku. W wyniku zmian w strukturze podmiotowej decyzją z dnia 15 lipca 2010 r. przeniesiono decyzję o pozwoleniu na budowę z poprzedniego inwestora - spółki jawnej na rzecz nowego inwestora - spółki cywilnej. W pozostałym zakresie decyzja z dnia 17 czerwca 2010 r. pozostała aktualna.

W oparciu o ww. decyzje dokonano przebudowy istniejącej kamienicy mieszkalnej, wybudowanej pod koniec XIX w., a obecnie figurującej w rejestrze zabytków, na budynek usługowy oraz wykonano roboty budowlane polegające na dobudowie lukarn, remoncie elewacji kamienicy oraz rozbudowie kamienicy o 3-kondygnacyjną część usługową z tarasem widokowym o powierzchni zabudowy 84,77m2 i kubaturze 840 m3 wraz z wewnętrzną instalacją gazową i rozbiórką kabla elektrycznego oraz budową ściany fasadowej. W trakcie prowadzonych prac doszło do rozebrania części starych ścian, wzmocnienia konstrukcji budynku, odbudowy ścian i stropów, remontu elewacji, remontu dachu oraz wykonania na nowo wszystkich instalacji budynku (elektrycznej, wodno-kanalizacyjnej, gazowej, klimatyzacyjnej). Ponadto wybudowano windę oraz dokonano kompleksowego wykończenia wnętrz, polegającego między innymi na ułożeniu posadzek i wykończeniu ścian. Przeprowadzenie prac nastąpiło zgodnie z założeniami konserwatora zabytków, który wskazał na konieczność zachowania ścian w jak największym stopniu oryginalnych, tj. z XIX wiecznej cegły.

W efekcie, obiekt zmienił swoją funkcję z mieszkalnej na usługową oraz przeszedł gruntowną modernizację, polegającą na jego znaczącym ulepszeniu. Wartość budynku przed dokonaniem nakładów wynosiła 1.427.000 zł, a w chwili obecnej, w wyniku przeprowadzonej modernizacji wynosi ona 7.799.139 zł 87 gr. W porównaniu z wartością początkową, nastąpiło zwiększenie wartości budynku o kwotę 6.372.139 zł 87 gr. Wartość poczynionych nakładów znacząco przekroczyła 30% wartości początkowej budynku.

Prace dokonywane były w okresie od 16 sierpnia 2010 r. do dnia 8 marca 2013 r. W okresie od 16 sierpnia 2010 r. do dnia 29 marca 2012 r. nakłady dokonywane były na składnik majątku nie wchodzący w skład majątku spółki, a od dnia 29 marca 2012 r. do dnia 8 marca 2013 r. budynek ten stanowił już składnik majątku spółki.

Oddanie budynku do użytku jako budynku usługowego (hotelu) nastąpiło dnia 9 marca 2013 r. W tym dniu nastąpiło rozpoczęcie wykonywania w nim działalności gospodarczej, polegającej na prowadzeniu hotelu oraz wprowadzenie do ewidencji środków trwałych. Przedmiotowy budynek nigdy wcześniej nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych podatnika.

Wskazuje Pan, że ww. środek trwały był wykorzystywany przed jego nabyciem ponad 60 miesięcy, zarówno na cele mieszkalne jak i jako miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, co zgodnie z art. 22j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwalifikuje go jako środek trwały używany.

Ponadto ww. budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych podatnika jako budynek usługowy symbol KŚT 109.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy istnieje możliwość zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla budynku wprowadzonego po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych podatnika, z zastosowaniem indywidualnej stawki amortyzacji w wysokości 10 % rocznie na podstawie art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...


Zdaniem Wnioskodawcy, istnieje możliwość zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości 10% rocznie, ponieważ budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych podatnika po raz pierwszy, a ponadto został on ulepszony w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość wydatków poczynionych na ulepszenia znacznie przekracza 30% wartości początkowej budynku. Ponadto z uwagi na zabytkowy charakter budynku, wysoce prawdopodobnym jest, że jego okres eksploatacji będzie krótszy niż przewidziany przez stawki amortyzacyjne dla tego rodzaju obiektu.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.


Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.


Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:


  1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
  2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
  3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych


  • wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.


Jak stanowi art. 22 ust. 8 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.


Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:


  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty


  • o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.


W myśl art. 22c ww. ustawy amortyzacji nie podlegają:


  1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,
  3. dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
  4. wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1,
  5. składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność


  • zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.


Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Zgodnie z art. 22i ust. 1 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.


Stosownie do art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem:


  1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
  2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m#179;, domków kempingowych i budynków zastępczych


  • dla których okres amortyzacji - nie może być krótszy niż 3 lata.


Jak wynika z art. 22j ust. 3 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:


  1. używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
  2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.


W myśl art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji

Budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. O zaliczeniu budynku do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania.

Zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik Nr 1 do ww. ustawy dla budynków (lokali) niemieszkalnych, zaliczonych do grupy 1, Klasyfikacji Środków Trwałych, stosuje się stawkę amortyzacyjną w wysokości 2,5%.

Powyższe zapisy należy więc rozumieć w ten sposób, że indywidualne stawki amortyzacyjne mogą być ustalane jedynie dla takich środków trwałych, które - w rozumieniu ustawy - są albo używane albo ulepszone, a ponadto nie były wcześniej wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzonej przez podatnika. Przy czym, sposób ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej zależy od tego, do jakiego rodzaju środków trwałych, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. z dnia 23 grudnia 2010 r. Nr 242, poz. 1622) dany środek zostanie zakwalifikowany.

Dla budynków wymienionych w art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy, tj. m.in. budynków niemieszkalnych, trwale związanych z gruntem, zaliczanych do rodzaju 109, które spełniają równocześnie jeden z warunków przewidzianych w tym przepisie, czyli są używane lub ulepszone, można ustalić indywidualną stawkę amortyzacji, przy czym okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 30 marca 2012 r. wspólnicy spółki cywilnej wnieśli do majątku spółki wkład niepieniężny w postaci działki zabudowanej z czterokondygnacyjnym budynkiem murowanym. W dniu 17 czerwca 2010 r. decyzją Prezydenta Miasta zatwierdzony został projekt budowlany i udzielono spółce jawnej pozwolenia na budowę wraz ze zmianą sposobu użytkowania budynku. W wyniku zmian w strukturze podmiotowej podatnika decyzją z dnia 15 lipca 2010 r. przeniesiono decyzję o pozwoleniu na budowę z poprzedniego inwestora - spółki jawnej na rzecz nowego inwestora - spółki cywilnej. W oparciu o ww. decyzje dokonano przebudowy istniejącej kamienicy mieszkalnej, wybudowanej pod koniec XIX w., a obecnie figurującej w rejestrze zabytków, na budynek usługowy. W efekcie obiekt zmienił swoją funkcję z mieszkalnej na usługową oraz przeszedł gruntowną modernizację, polegającą na jego znaczącym ulepszeniu. Oddanie budynku do użytku jako budynku usługowego (hotelu) nastąpiło dnia 9 marca 2013 r. Przedmiotowy budynek nigdy wcześniej nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych podatnika.

Ponadto wskazano, że ww. środek trwały był wykorzystywany przed jego nabyciem ponad 60 miesięcy, zarówno na cele mieszkalne jak i jako miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych podatnika jako budynek usługowy - symbol KŚT 109.

Z treści wniosku wynika, że wykonane prace modernizacyjne w budynku dotyczyły zmiany jego przeznaczenia (z mieszkalnego na niemieszkalny), a także modernizacji i dostosowania dla potrzeb hotelu, który ostatecznie jest w nim prowadzony. Ogół prac polegał więc na nadaniu budynkowi nowej funkcji, której dotychczas nie pełnił.

Nową funkcję niemieszkalną i stan umożliwiający prowadzenie hotelu, przedmiotowy budynek osiągnął dopiero po zakończeniu prac budowlanych. Dlatego też poniesione nakłady inwestycyjne nie mogą być kwalifikowane jako ulepszenie środka trwałego, lecz jako wytworzenie środka trwałego, posiadającego cechy wskazane w definicji ustawowej tj. kompletnego i zdatnego do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania. Przeprowadzone prace polegające m.in. na dobudowie lukarn, remoncie elewacji kamienicy, rozbudowie kamienicy o 3-kondygnacyjną część usługową z tarasem widokowym, budowie ściany fasadowej, wybudowaniu windy nie stanowią ulepszenia, o którym mowa w art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Budynek, o którym mowa we wniosku, przed dokonaniem nakładów nie był kompletny i zdatny do użytku. Wymagał bowiem rozbudowy i adaptacji do nowej funkcji. Nabyty budynek mieszkalny pełni założoną mu funkcje hotelową dopiero w wyniku poniesionych szerokich nakładów inwestycyjnych o charakterze wytwórczym, a nie ulepszeniowym.

Przeprowadzenie poszczególnych prac doprowadziło więc do wytworzenia przez Pana nowego środka trwałego, tylko z wykorzystaniem elementów wcześniejszego budynku.

W konsekwencji poniesione nakłady nie mogą być uznane za ulepszenie uprawniające do skorzystania z indywidualnej metody amortyzacji.

Przedmiotowego budynku nie można również uznać za środek trwały używany. Wytworzony środek trwały jest nowym środkiem trwałym, który przed nabyciem nie był używany. „Używanie” dotyczyło kamienicy mieszkalnej, które - jak już wskazano - stanowi jedynie element wytworzonego środka trwałego.

Tym samym nie jest możliwe uznanie, iż w opisanym stanie faktycznym podanym we wniosku budynek niemieszkalny stanowi używany lub ulepszony środek trwały.

Konsekwencją powyższego jest brak możliwości ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej, o której mowa w art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj