Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/436-303/13/BD
z 4 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 października 2013 r. (data wpływu do Biura – 5 listopada 2013 r.), uzupełnionym 7 stycznia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie przedmiotu opodatkowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2013 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie przedmiotu opodatkowania.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z 24 grudnia 2013 r. znak: IBPB II/1/436-303/13/BD wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 07 stycznia 2014 r.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza na wydanie książki zebrać pieniądze w drodze tzw. crowdfundingu, poprzez jeden z portali internetowych zajmujących się podobnymi akcjami. Ich działanie jest następujące: Osoba poszukująca darczyńców zgłasza się do portalu i zamieszcza na nim swoje ogłoszenie ważne przez określony czas. Jeśli znajdzie darczyńców ci wpłacają na konto portalu darowizny na realizację zgłoszonego celu. Następnie, jeśli zebrana zostanie w oznaczonym czasie założona na początku suma lub suma wyższa, ogłaszający zbiórkę otrzymuje ją po potrąceniu przez portal prowizji. Jeśli nie zostanie zebrana, nie otrzymuje niczego, a ogłoszenie jest zamykane. Darczyńcy-internauci wpłacają różne kwoty na konto portalu.

Darczyńcy w zamian za swoje darowizny otrzymują bardziej lub mniej symboliczne świadczenia. Mogą to być podziękowania wewnątrz książki, bądź we wstępie, listy dziękczynne, elektroniczna wersja książki w formie pliku PDF, papierowa wersja książki wysłana na adres darczyńcy. Forma świadczenia zależy od wpłacanej kwoty i właściwie tylko od pomysłowości zbierającego. Co do zasady może być bądź materialna, bądź nie. Zwyczajowo kwoty najniższe (0-15 PLN) powodują otrzymanie podziękowań w różnej formie, zaś kwoty wyższe skłaniają do wysłania np. egzemplarza książki zanim trafi ona do księgarni.

W omawianym przypadku nie jest jeszcze określone jakie świadczenia będą realizowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy należy obliczyć i wpłacić podatek od darowizn poszczególnych darczyńców-uczestników zbiórki internetowej opartej na zasadzie crowdfundingu, o ile każda z nich przekracza wysokość podaną w art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy?

Ponieważ jest to zbiórka od różnych osób z kraju i zagranicy Wnioskodawca uważa, że od każdej kwoty przesłanej przez konkretnego darczyńcę należy wpłacić podatek od spadków i darowizn, o ile kwoty te przekroczą, każda z osobna, wysokość podaną w art. 9 ust. 1 pkt 3, tj. 4.902,00 zł od jednego darczyńcy. Jeśli w przyszłości w ciągu 5 lat od tych samych osób Wnioskodawca uzyskałby kolejne darowizny, to wówczas należy je zsumować z poprzednimi, zgodnie z brzmieniem art. 9 ust 2.

Nie należy natomiast łącznie opodatkowywać całej zebranej sumy od wszystkich darczyńców zebranej w trakcie jednej zbiórki, bo portal internetowy jest tylko pośrednikiem i darowizna nie pochodzi od niego. Ma to zastosowanie do każdej darowizny, w zamian której darczyńca otrzyma niematerialną formę świadczenia wzajemnego - np. podziękowanie niezależnie od miejsca, w którym zostanie ono umieszczone.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2009 r., Nr 93, poz. 768 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – tytułem m.in. darowizny.

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego – do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy, prawa i inne świadczenia.

Stosownie do art. 5 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Przy czym, zgodnie z treścią art. 6 ust. 4 cyt. ustawy jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia.

Stosownie do art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Według art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 4.902 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie – ust. 2 art. 9 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca – art. 14 ust. 1 ww. ustawy.

Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe - art. 14 ust. 2 ww. ustawy.

Stosownie do art. 14 ust. 3 tejże ustawy do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I - małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II - zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III - innych nabywców.
   
   

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku. Podatek naliczany jest zależnie od wartości otrzymanej darowizny, według tabeli określonej w tym przepisie.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza na wydanie książki zebrać pieniądze w drodze tzw. crowdfundingu poprzez jeden z portali internetowych zajmujących się podobnymi akcjami. Darczyńcy-internauci wpłacają różne kwoty na konto portalu. Darczyńcy w zamian za swoje darowizny otrzymują bardziej lub mniej symboliczne świadczenia. Mogą to być podziękowania wewnątrz książki, bądź we wstępie, listy dziękczynne, elektroniczna wersja książki w formie pliku PDF, papierowa wersja książki wysłana na adres darczyńcy. Forma świadczenia zależy od wpłacanej kwoty i właściwie tylko od pomysłowości zbierającego. Co do zasady może być bądź materialna, bądź nie. Zwyczajowo kwoty najniższe (0-15 PLN) powodują otrzymanie podziękowań w różnej formie, zaś kwoty wyższe skłaniają do wysłania np. egzemplarza książki zanim trafi ona do księgarni. W omawianym przypadku nie jest jeszcze określone jakie świadczenia będą realizowane.

Jak wynika z wniosku, dokonywane przez darczyńców – internautów wpłaty środków finansowych na realizację określonego projektu (wydanie książki) nie wiążą się ze świadczeniem zwrotnym. Wpłaty te dokonywane są pod tytułem darmym. Mogą się z nimi wiązać podziękowania ze strony obdarowanego. Jednakże tylko od woli obdarowanego uzależnione jest czy darczyńca otrzyma podziękowanie, i w jakiej formie, za dokonane wpłaty. Wnioskodawca w zdarzeniu przyszłym wskazał, że nie jest jeszcze określone jakiego rodzaju (o ile w ogóle), podziękowanie zostanie darczyńcy przekazane.

W związku z powyższym należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że od każdej kwoty przesłanej przez konkretnego darczyńcę należy wpłacić podatek od spadków i darowizn, o ile kwoty te przekroczą (każda z osobna) podaną w art. 9 ust. 1 pkt 3 kwotę, tj. 4.902 zł od jednego darczyńcy. Jeśli w przyszłości w ciągu 5 lat od tych samych osób Wnioskodawca uzyskałby kolejne darowizny, to wówczas należy je zsumować z poprzednimi zgodnie z brzmieniem art. 9 ust 2 cyt. ustawy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.