Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-777/13-6/JK4
z 3 marca 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2013 r. (data wpływu 25 listopada 2013 r.) uzupełniony pismem z dnia 6 lutego 2014 r. (data nadania 6 lutego 2014 r., data wpływu 10 lutego 2014 r.) na wezwanie z dnia 22 stycznia 2014 r. Nr IPPB4/415-777/13-2/JK4 (data nadania 23 stycznia 2014 r., data odbioru 30 stycznia 2014 r.) oraz pismem z dnia 12 lutego 2014 r. (fax - data nadania 13 lutego 2014 r., data wpływu 13 lutego 2014 r., za pośrednictwem poczty – data nadania 15 lutego 2013 r., data wpływu 18 lutego 2014 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie telefoniczne z dnia 11 lutego 2014 r. w przedmiocie uzupełnienia braków formalnych wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi meldunkowej – jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 25 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi meldunkowej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 22 stycznia 2014 r. Nr IPPB4/415-777/13-2/JK4 (data nadania 23 stycznia 2014 r., data odbioru 30 stycznia 2014 r.) tut. organ wezwał do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez wskazanie osoby występującej z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego, złożenie oświadczenia i podpisu Wnioskodawcy lub osoby upoważnionej – zgodnie z art. 233 § 1 w związku w związku z § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.), kto, składając fałszywe oświadczenie mające służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub w innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Pismem z dnia 6 lutego 2014 r. (data nadania 6 lutego 2014 r., data wpływu 10 lutego 2014 r.) uzupełniono wniosek w terminie.

W związku z dalszymi wątpliwościami tut. organ wezwał telefonicznie w dniu 11 lutego 2014 r. (na tę okoliczność została sporządzona notatka służbowa) do uzupełnienia braków formalnych wniosku poprzez sprecyzowanie, kogo dotyczyć ma wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego oraz które z przesłanych pism ma stanowić uzupełnienie pierwotnego wniosku na wezwanie Nr IPPB4/415-777/13-2/JK4, a które pismo stanowić ma odrębny wniosek wraz z przyporządkowaną do niego opłatą z dnia 6 lutego 2014 r. w wysokości 80 zł.

Pismem z dnia 12 lutego 2014 r. (fax - data nadania 13 lutego 2014 r., data wpływu 13 lutego 2014 r., za pośrednictwem poczty – data nadania 15 lutego 2014 r., data wpływu 18 lutego 2014 r.) powyższe uzupełniono.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Wnioskodawczyni zwróciła się z prośbą o interpretację prawną dotyczącą rozliczenia podatku po sprzedaży lokalu mieszkalnego położonego w W.

Akt prawny nabycia mieszkania: … z dnia 12 sierpnia 2008 r. - zakup od dewelopera na kredyt hipoteczny w banku.

Nieruchomość została nabyta wraz z małżonkiem, jako współwłasność i jako współwłasność sprzedana.

W czasie sprzedaży Wnioskodawczyni została poinformowana przez Notariusza (nie wiedzącego zapewne o zmianie przepisów podatkowych), że warunkiem zwolnienia z podatku jest przeznaczenie całości przychodu ze sprzedaży lokalu na cele mieszkaniowe. Notariusz w trakcie podpisywania aktu notarialnego (nie wiedząc zapewne o zmianie przepisów podatkowych) wprowadził Wnioskodawczynię w błąd, informując jedynie o wymogu złożenia oświadczenia o sprzedaży i przeznaczeniu pieniędzy ze zbycia lokalu, nie wspominając o uldze meldunkowej. Informacja ta była błędna, gdyż w tym okresie nastąpiła zmiana przepisów podatkowych, ale niestety miała ona przełożenie na treść oświadczenia.

Pismo informujące urząd skarbowy o sprzedaży mieszkania i przeznaczeniu kwoty ze sprzedaży mieszkania zostało wysłane przez małżonka Wnioskodawczyni do Urzędu Skarbowego w dniu 5 marca 2010 r., jednakże oświadczenie to nie zawierało informacji o uldze meldunkowej. Oświadczenie to zawierało następującą treść:

„Uprzejmie informuję o sprzedaży lokalu mieszkalnego przy ul. K. w W. za kwotę 324.000 zł (Akt Notarialny …).


Powyższa kwota została przeznaczona na pokrycie kosztów agencji nieruchomości za pośrednictwo w sprzedaży oraz spłatę kredytu, zaciągniętego za zakup mieszkania przy ul. G.”

Pieniądze ze zbycia lokalu zostały przeznaczone na spłatę kredytu hipotecznego, zaciągniętego w dniu 22 stycznia 2010 r. na zakup mieszkania dla córki Wnioskodawczyni w innej lokalizacji (a więc przed datą sprzedaży mieszkania przy ul. K.). Kredyt ten nie został jeszcze całkowicie spłacony. W zamyśle była to zamiana mieszkania na bliższą lokalizację, podyktowana odległością, korkami ulicznymi.

W okresie od dnia 5 lutego 2008 r. do dnia 24 lutego 2010 r. w mieszkaniu tym Wnioskodawczyni była zameldowana na pobyt stały, co spełnia podstawowy wymóg do zastosowania ulgi meldunkowej.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:


  1. Czy oświadczenie o sprzedaży i przeznaczeniu pieniędzy ze sprzedaży na spłatę kredytu hipotecznego, zaciągniętego w dniu 22 stycznia 2010 r. na zakup mieszkania hipotecznego dla córki może być uznane za właściwe do skorzystania z ulgi meldunkowej?
  2. Przedwstępna umowa sprzedaży z deweloperem została zawarta w dniu 9 maja 2005 r.; czy datę tą można uznać za datę nabycia lokalu?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zważywszy na następujące okoliczności:

  1. przedwstępna umowa sprzedaży została zawarta w dniu 9 maja 2005 r.,
  2. w mieszkaniu Wnioskodawczyni była zameldowana na pobyt stały przez okres ponad 2 lat,
  3. wysłane zostało do urzędu skarbowego oświadczenie o sprzedaży i przeznaczeniu pieniędzy ze sprzedaży mieszkania,
  4. urząd skarbowy został powiadomiony o fakcie sprzedaży nieruchomości również przez notariusza, gdyż informował on urząd skarbowy o zawarciu aktu notarialnego w trakcie uiszczania należności od czynności cywilno-prawnych,
  • wydaje się, że spełnione zostały warunki umożliwiające do skorzystania z tzw. ulgi meldunkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów
  • jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z powyższego wynika zatem, że w przypadku sprzedaży nieruchomości bądź jej części decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tej nieruchomości.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 9 maja 2005 r. zawarto przedwstępną umowę sprzedaży lokalu mieszkalnego z deweloperem. Aktem notarialnym z dnia 12 sierpnia 2008 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła od dewelopera ten lokal mieszkalny na współwłasność. W dniu 1 marca 2010 r. lokal został sprzedany.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy datę przedwstępnej umowy sprzedaży z deweloperem z dnia 9 maja 2005 r. można uznać za datę nabycia lokalu mieszkalnego.

W tym miejscu należy wskazać, że moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określony jest zgodnie z normami prawa cywilnego. Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei art. 389 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.

Z treści powyższych przepisów wynika, że właściwa umowa sprzedaży może być poprzedzona umową przedwstępną, jednakże umowa przedwstępna nie przenosi własności nieruchomości. Poprzez umowę przedwstępną strony zobowiązują się jedynie do zawarcia w przyszłości przyrzeczonej umowy.

Rozpatrując kwestię umowy przedwstępnej na gruncie prawa podatkowego zauważyć zatem należy, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest między innymi zbycie nieruchomości (…). W cytowanym przepisie użyto terminu „zbycie”, zatem aby wywołać skutek prawnopodatkowy z tego tytułu musi nastąpić przeniesienie własności przedmiotowej nieruchomości. Samo zawarcie umowy przedwstępnej nie powoduje skutków podatkowych, gdyż w tej sytuacji nie możemy mówić o przeniesieniu własności nieruchomości, a jedynie o zobowiązaniu do takiego przeniesienia w określonym terminie. Umowa przedwstępna jest więc niejako przyrzeczeniem do dokonania sprzedaży, która nastąpi dopiero w momencie zawarcia definitywnej umowy sprzedaży, przenoszącej własność nieruchomości. Wobec tego zawarcie umowy przedwstępnej nie powoduje skutków podatkowych, ponieważ jest ona jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności nieruchomości w określonym terminie w przyszłości.

Z kolei umowa przenosząca własność (sprzedaży) ma charakter umowy wzajemnej, do której odnosi się wyrażona w art. 488 Kodeksu cywilnego zasada jednoczesnego wykonania świadczeń, tj. przeniesienia własności nieruchomości i zapłacenia sprzedawcy ceny. Jednakże przepis ten przewiduje również wyjątki, z których najważniejsze znaczenie ma umowa pomiędzy stronami, albowiem w granicach zasady swobody umów ustanowionej w art. 3531 Kodeksu cywilnego strony mogą ustalić, że przed zawarciem definitywnej umowy sprzedaży kupujący może zapłacić część lub całość ceny, np. w formie zadatku.

Zgodnie z normami prawa cywilnego przeniesienie własności nieruchomości następuje w chwili zawarcia w formie aktu notarialnego ostatecznej umowy sprzedaży i nie zmienia tego fakt zawarcia umowy przedwstępnej.

Stwierdzić zatem należy, że zawarcie przedwstępnej umowy sprzedaży przez Wnioskodawczynię w dniu 9 maja 2005 r. nie wywarło skutku w postaci uzyskania prawa własności do przedmiotowego mieszkania. Zatem przeniesienie prawa własności nieruchomości nastąpiło dopiero z chwilą zawarcia w formie aktu notarialnego ostatecznej umowy sprzedaży nieruchomości, tj. dnia 12 sierpnia 2008 r.

Z uwagi na fakt, że nabycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło odpowiednio w dacie podpisania aktu notarialnego, tj. w dniu 12 sierpnia 2008 r., sprzedaż tej nieruchomości w 2010 r., dokonana została przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, podlegać będzie przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316, z późn. zm.) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

W myśl art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Podstawą obliczenia podatku zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć, np. koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6c ww. ustawy koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Jednakże, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

  1. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,
  2. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,
  3. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,
  4. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie
  • jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a) - d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, z zastrzeżeniem ust. 21 i 22.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy nie określa daty, od której należy liczyć okres zameldowania, nie uzależnia zameldowania, a tym samym prawa do zwolnienia, od posiadania tytułu własności do budynku lub lokalu, lecz stanowi, że istotny jest fakt zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu czy też budynku przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy. Oznacza to zatem, że każdy roczny okres zameldowania na pobyt stały uprawnia do zwolnienia.

Zwolnienie wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika – art. 21 ust. 21 ww. ustawy.

Należy zaznaczyć, że na mocy przepisu art. 8 ust. 3 cytowanej ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, podatnicy do których mają zastosowanie przepisy dotyczące tzw. ulgi meldunkowej, oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy. W przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, 14-dniowy termin określony w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., nie ma zastosowania.

Wobec powyższego zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia łącznie dwóch warunków:

  • zameldowania na pobyt stały w zbywanym budynku mieszkalnym/lokalu mieszkalnym przez okres nie krótszy niż dwunastomiesięczny przed datą zbycia,
  • złożenia oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia w określonym terminie od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości.


Spełnienie tych warunków łącznie powoduje nabycie i zrealizowanie zwolnienia podatkowego.

Zaznaczyć należy, że termin określony do złożenia ww. oświadczenia jest terminem prawa materialnego, który jest nieprzekraczalny i nie podlega przywróceniu. Oznacza to, że jeśli podatnik nie złoży w wymaganym terminie oświadczenia o tym, że spełnia warunki uprawniające go do skorzystania z ulgi meldunkowej lub też oświadczenie to zostanie złożone po upływie ustawowego terminu do jego złożenia, to samo zameldowanie w zbywanym lokalu na pobyt stały w okresie dłuższym niż 12 miesięcy, nie daje prawa do zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wymóg złożenia oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia jest bowiem obok zameldowania na pobyt stały w sprzedawanym lokalu lub budynku przez okres 12 miesięcy, warunkiem koniecznym do zastosowania omawianego zwolnienia.

W tej materii przepisy nie przewidują żadnych wyjątków. Oznacza to, że nie jest istotne z jakich powodów w terminie nie zostało złożone oświadczenie o spełnieniu warunków do zwolnienia. Brak tego oświadczenia złożonego w czasie określonym ustawą jest równoznaczny z brakiem prawa do zwolnienia. Organy podatkowe nie mają w tym zakresie prawa do żadnych decyzji uznaniowych dotyczących regulowania terminu do złożenia przedmiotowego oświadczenia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w przedmiotowym lokalu była zameldowana od dnia 5 lutego 2008 r. do dnia 24 lutego 2010 r. Pismo informujące urząd skarbowy o sprzedaży mieszkania i przeznaczeniu kwoty ze sprzedaży mieszkania zostało wysłane przez małżonka Wnioskodawczyni do Urzędu Skarbowego w dniu 5 marca 2010 r., jednakże oświadczenie to nie zawierało informacji o uldze meldunkowej. Oświadczenie to zawierało następującą treść: „Uprzejmie informuję o sprzedaży lokalu mieszkalnego przy ul. K. za kwotę 324.000 zł (Akt Notarialny z dnia 1 marca 2010 r.). Powyższa kwota została przeznaczona na pokrycie kosztów agencji nieruchomości za pośrednictwo w sprzedaży oraz spłatę kredytu, zaciągniętego za zakup mieszkania przy ul. G.”

W związku z powyższym należy stwierdzić, że złożone oświadczenie o sprzedaży i przeznaczeniu pieniędzy ze sprzedaży mieszkania na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup mieszkania hipotecznego dla córki, nie spełnia warunków do skorzystania z ulgi meldunkowej, skoro oświadczenie to w ogóle nie dotyczyło ulgi meldunkowej. W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni wskazała, że wysłano do Urzędu Skarbowego oświadczenie, w którym stwierdzono, że środki uzyskane ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przeznaczono na pokrycie kosztów agencji nieruchomości za pośrednictwo w sprzedaży oraz spłatę kredytu, zaciągniętego za zakup mieszkania. Z tak złożonego oświadczenia jednoznacznie wynika, że Wnioskodawczyni zamierzała uzyskać prawo do zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości poprzez jego wydatkowanie na określone cele, a oświadczenie to nie dotyczyło ulgi meldunkowej.

W przypadku, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, poprzez samo złożenie oświadczenia o spełnieniu warunku zameldowania, podatnikowi przysługuje prawo do zwolnienia przychodu uzyskanego ze sprzedaży budynku lub lokalu mieszkalnego i nie ma znaczenia sposób wydatkowania tego przychodu. Zatem Wnioskodawczyni, deklarując w przesłanym oświadczeniu o przeznaczeniu uzyskanych ze sprzedaży środków na pokrycie kosztów agencji nieruchomości za pośrednictwo w sprzedaży oraz spłatę kredytu, zaciągniętego za zakup mieszkania hipotecznego dla córki, z pewnością nie deklarowała chęci skorzystania z ulgi meldunkowej, skoro w deklaracji tej nie wspomniała o warunku zameldowania, o spełnieniu którego to właśnie warunku oświadczenie ma zapewniać.

Należy zatem stwierdzić, że Wnioskodawczyni spełniła niewątpliwie jeden z warunków uprawniających do zwolnienia przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, gdyż w sprzedanym lokalu była zameldowana na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą jego zbycia, jednak nie daje to podstaw do twierdzenia, że z przedmiotowej ulgi może skorzystać. Należy bowiem zauważyć – co wskazano powyżej – że sam fakt zameldowania przez podatnika w zbytym lokalu mieszkalnym, nie daje jeszcze podstaw do zastosowania „ulgi meldunkowej”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podkreślić bowiem należy, że ustawodawca prawo do omawianego zwolnienia wiąże ze spełnieniem łącznie dwóch wskazywanych warunków, tj. odpowiedniego okresu zameldowania w zbywanym lokalu oraz złożenia w ustawowym terminie oświadczenia o spełnieniu warunków do tego zwolnienia.

Zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. „Ulga meldunkowa” podobnie jak wszystkie ulgi i zwolnienia jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa d tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle jego literą. Tylko określone zdarzenia prawne, bądź spełnienie określonych przesłanek, d których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia z opodatkowania - skutkuje zwolnieniem przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w prawie podatkowym w stosunku do wszelkich ulg i zwolnień zabronione jest stosowanie rozszerzającej wykładni przepisów.

Organ wyjaśnia zatem, że zawarcie przedwstępnej umowy sprzedaży przez Wnioskodawczynię w dniu 9 maja 2005 r. nie wywarło skutku w postaci uzyskania prawa własności o przedmiotowego mieszkania. Zatem przeniesienie prawa własności nieruchomości nastąpiło dopiero z chwilą zawarcia w formie aktu notarialnego ostatecznej umowy sprzedaży nieruchomości, tj. dnia 12 sierpnia 2008 r.


Ponadto, pomimo spełnienia przez Wnioskodawczynię jednego z warunków uprawniających o zwolnienia przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, o którym mowa w art. 21 ust. 1= t 126 ww. ustawy, czyli zameldowania w sprzedawanym lokalu na pobyt stały przez okres ie krótszy niż 12 miesięcy przed datą jego zbycia, brak jest podstaw do uznania, że Wnioskodawczyni przysługuje prawo do skorzystania z ulgi meldunkowej, z uwagi a nie złożenie stosownego oświadczenia o spełnieniu warunków do tego zwolnienia.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu a piśmie organu, który wydał interpretację w terminie – 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52  §  3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54  & 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj