Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-22/14-2/MN
z 25 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z 6 stycznia 2014 r. (data wpływu 9 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania za pomocą paragonu fiskalnego usług świadczonych na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania za pomocą paragonu fiskalnego usług świadczonych na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest właścicielem myjni samochodowej. Wykonuje usługi w zakresie PKD 45.20.Z na rzecz osób fizycznych i firm. Wykonane usługi (obrót) na rzecz osób fizycznych Wnioskodawca rejestruje w kasie fiskalnej. Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT, ponieważ nie przekroczył kwoty obrotu 150.000,00 zł rocznie. Osobom fizycznym za wykonaną usługę Wnioskodawca wydaje paragony fiskalne. Niektóre firmy otrzymują rachunki bezpośrednio po wykonanej usłudze, płatne gotówką lub przelewem. Pozostałe firmy, po wcześniejszych ustaleniach, otrzymują rachunki za kilka wykonanych usług w określonym czasie. Wszystkie usługi dla firm są ewidencjonowane w specjalnym zeszycie (data wykonanej usługi, marka i numer rejestracyjny pojazdu, podpis kierowcy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wystawiając rachunki dla firm bezpośrednio po wykonaniu usługi lub rachunki dla firm za klika wykonanych usług w określonym czasie, Wnioskodawca ma obowiązek wystawienia paragonów fiskalnych za te usługi?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży dla firm wystawia rachunek, natomiast w przypadku sprzedaży na rzecz osób fizycznych – paragon fiskalny. Nie ma więc potrzeby wystawiania za usługi na rzecz firm jednocześnie paragonu fiskalnego i rachunku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług. Stosownie do ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży, gdyż zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane wykonane przez podatnika. Wymóg stosowania przez określone grupy podatników kas rejestrujących został wprowadzony przede wszystkim ze względu na potrzebę zapewnienia kontroli nad rzetelnością deklarowanych przez pewne grupy podatników podstaw opodatkowania. Obowiązek ewidencjonowania w kasie dotyczy bowiem tych transakcji, w przypadku których nie ma bezwzględnego obowiązku wystawiania faktur je dokumentujących (faktury wystawiane są wyłącznie na żądanie nabywców – osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej). W tym przypadku, przy braku innych form dokumentowania transakcji (utrwalania tego, że miały one miejsce), istniałoby realne niebezpieczeństwo zaniżania obrotów (podstawy opodatkowania). Ewentualne wykrycie tego faktu byłoby znacznie utrudnione w przypadku, gdyby sprzedaż bezfakturowa nie została udokumentowana w żaden inny sposób. Obowiązek ewidencjonowania sprzedaży w kasie rejestrującej ma dyscyplinować podatników i przeciwdziałać przypadkom zaniżana obrotów.

Należy zatem uznać, że celem wprowadzenia obowiązku ewidencjowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących było zobowiązanie podatników do ewidencjonowania tej sprzedaży, która nie jest dokumentowana w żaden inny sposób, a więc nie ma możliwości sprawdzenia, czy dana transakcja faktycznie miała miejsce. Tym samym, uzasadnione jest przyjęcie, że wprowadzając zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej, ustawodawca zwolnieniem objął te czynności, które są już w jakiś sposób udokumentowane, a więc istnieje możliwość ustalenia podstawy opodatkowania.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem myjni samochodowej i wykonuje usługi na rzecz osób fizycznych i firm. Wykonane usługi na rzecz osób fizycznych Wnioskodawca rejestruje za pomocą kasy rejestrującej. Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT, ponieważ nie przekroczył kwoty obrotu 150.000,00 zł rocznie. Osobom fizycznym za wykonaną usługę Wnioskodawca wydaje paragony fiskalne. Niektóre firmy otrzymują rachunki bezpośrednio po wykonanej usłudze, płatne gotówką lub przelewem. Pozostałe firmy, po wcześniejszych ustaleniach, otrzymują rachunki za kilka wykonanych usług w określonym czasie. Wszystkie usługi dla firm są ewidencjonowane w specjalnym zeszycie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej i dokumentowania za pomocą paragonów fiskalnych sprzedaży usług dokonywanej na rzecz firm, którą Wnioskodawca dokumentuje za pomocą rachunków.

Przepis art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Wobec powyższego, Wnioskodawca nie ma obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej oraz dokumentowania sprzedaży za pomocą paragonu fiskalnego, dokonywanej na rzecz osób prawnych, podmiotów nieposiadających osobowości prawnej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą. Obowiązek ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej dotyczy sprzedaży na rzecz określonych odbiorców – osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz własnego stanowiska w sprawie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.