Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-132/14-2/TW
z 5 maja 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2014 r. (data wpływu 5 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą działalność gospodarczą na terytorium kraju.

Dnia 8 maja 2013 r. Wnioskodawca zawarł z towarzystwem ubezpieczeniowym Umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej członków władz Wnioskodawcy (dalej: Umowa ubezpieczenia OC). Ochrona ubezpieczeniowa dotyczy roszczeń lub postępowań urzędowych, które w okresie ubezpieczenia lub przedłużonym okresie zgłaszania roszczeń, po raz pierwszy zostaną zgłoszone przeciw Wnioskodawcy.

Zakresem Umowy ubezpieczenia OC objęty jest Wnioskodawca. Ochrona ubezpieczeniowa udzielana jest także „osobom ubezpieczonym”, tj. wszystkim byłym, obecnym i przyszłym:

  1. Członkom Zarządu, Rady Nadzorczej, Komisji Rewizyjnej, Rady Konsultacyjnej, Rady Dyrektorów, Dyrektorom Zarządzającym i wszystkim członkom innych porównywalnych organów wykonawczych, doradczych lub nadzorczych określonych w statucie spółki,
  2. osobiście odpowiedzialnym wspólnikom, osobom powołanym do prowadzenia spraw spółki oraz członkom organów nadzorczych i doradczych osobowych spółek prawa handlowego,
  3. menadżerom tymczasowym, jeżeli zostaną powołani na stanowisko Dyrektorów lub Członków Zarządu,
  4. pełnomocnikom o ogólnym zakresie umocowania, prokurentom, osobom pełniącym funkcje nadzorcze oraz osobom upoważnionym do składania podpisów w imieniu Wnioskodawcy, zgodnie z postanowieniami prawa zwyczajowego,
  5. powołanym likwidatorom, za wyjątkiem tych, których powołano dla Wnioskodawcy ulegającego likwidacji w ramach postępowania upadłościowego,
  6. zastępcom osób wymienionych w powyższych punktach, wyłącznie kiedy działają w charakterze i w zakresie działań wynikających z zastępowania tych osób,
  7. pracownikom:
    • jeżeli i tak długo jak są odpowiedzialni jak zarządzający przedsiębiorstwem, jego funkcją lub jednostką organizacyjną (menadżerowie),
    • jeżeli jako faktyczni lub nieoficjalni dyrektorzy lub Członkowie Zarządu wykonują zadania Dyrektorów lub Członków Zarządu,
    • jako „osoby zatwierdzone”, które otrzymały pozwolenie organu nadzorczego na wykonywanie funkcji nadzorczych w interesie Wnioskodawcy lub podobnych postanowień,
    • jako osoba powołana, odpowiedzialna za zarządzanie ryzykiem zgodności Wnioskodawcy, lub jako specjalni dyrektorzy powołani na mocy postanowień prawa lub standardów biznesowych w celu zapewnienia przestrzegania przepisów i zasad.

Zgodnie z postanowieniami Ogólnych Warunków Ubezpieczenia ubezpieczonymi są także małżonkowie, konkubenci/partnerzy, spadkobiercy, wykonawcy testamentu, reprezentanci prawni (w przypadku ubezwłasnowolnienia) osób wymienionych powyżej, w związku ze zdarzeniem objętym ochroną ubezpieczenia, o którym mowa w pkt A poniżej.

Ubezpieczonymi są także ci pracownicy oraz członkowie organów Wnioskodawcy, którzy na życzenie lub w interesie Wnioskodawcy sprawują mandaty w organach zarządzających lub nadzorczych lub sprawują funkcje prokurentów zgodnie z przepisami właściwego prawa w Organizacjach Typu Non-Profit lub Organizacjach Nastawionych na Osiąganie Zysku.

Umowa ubezpieczenia określając zakres osób objętych ubezpieczeniem odnosi się jedynie do pozycji zajmowanej w strukturze Wnioskodawcy, w żadnej części umowy ubezpieczenia osoby objęte ubezpieczeniem nie zostały wskazane imiennie. Tożsamość oraz liczba osób ubezpieczonych może podlegać zatem zmianom w okresie trwania umowy.

Z umowy ubezpieczenia wynika, że:

  1. Ubezpieczyciel udziela ochrony ubezpieczeniowej, w przypadku gdy przeciwko „osobie ubezpieczonej” zostanie wniesione roszczenie o odszkodowanie z tytułu szkody majątkowej powstałej w wyniku nieprawidłowego zachowania „osoby ubezpieczonej”,
  2. Ubezpieczyciel zwróci Wnioskodawcy wypłacone przez nią odszkodowanie w granicach, w których było ono zasadne i mogło być dochodzone na drodze sądowej, po zaspokojeniu przez Wnioskodawcę należnego roszczenia zgłoszonego przeciwko „osobie ubezpieczonej”, wynikającego z nieprawidłowego zachowania osoby ubezpieczonej.
  3. Ubezpieczyciel udziela ochrony ubezpieczeniowej Wnioskodawcy w przypadku, gdy przeciwko Wnioskodawcy wniesione zostało roszczenie o odszkodowanie z tytułu szkody majątkowej powstałej w wyniku jej nieprawidłowego zachowania w związku z obrotem papierami wartościowymi Wnioskodawcy.
  4. Ubezpieczyciel udziela ochrony ubezpieczeniowej Wnioskodawcy w przypadku, gdy przeciwko Wnioskodawcy zostało wniesione roszczenie o odszkodowanie z tytułu szkody majątkowej powstałej w wyniku nieprawidłowego zachowania „osób ubezpieczonych” ale jedynie do tego stopnia i tak długo jak Wnioskodawca jest pozwany wspólnie z „osobami ubezpieczonymi” jako współpozwany.

Ochrona obejmuje sądowe, jak i pozasądowe koszty obrony w związku z roszczeniem, koszty obrony w postępowaniu urzędowym, koszty zaspokojenia uzasadnionych roszczeń oraz dodatkowe świadczenia ubezpieczeniowe wskazane w sposób szczegółowy w Ogólnych Warunkach Ubezpieczenia (ubezpieczenie kosztów nadzwyczajnych, ubezpieczenie kosztów poprzedzających wniesienie roszczenia lub wszczęcie postępowania urzędowego, ubezpieczenie nadwyżkowych kosztów obrony).

Ubezpieczyciel przyznał Wnioskodawcy nieograniczoną ochronę ubezpieczeniową z mocą wsteczną w stosunku do wszelkich nieprawidłowych zachowań popełnionych przez ubezpieczonych, pod warunkiem, że zgłoszenie związanych z nim roszczeń lub wszczęcie postępowań urzędowych nastąpi w okresie ubezpieczenia lub w przedłużonym okresie zgłaszania roszczeń. Zgodnie z postanowieniami Umowy ubezpieczenia OC, jeżeli umowa ta nie zostanie przedłużona ponad ustalony okres i nie zostanie zawarta inna umowa ubezpieczenia, ochrona ubezpieczeniowa obejmować będzie również roszczenia oraz postępowania urzędowe wszczęte w ciągu 36 miesięcy, liczonych od dnia następnego po dniu upływu okresu ubezpieczenia (przedłużony okres dla zgłaszania roszczeń dla ustępujących osób ubezpieczonych wynosi 72 miesiące).

Zgodnie z postanowieniami Umowy ubezpieczenia OC, należna z tytułu świadczenia ochrony ubezpieczeniowej składka ustalona została dla całego okresu ubezpieczenia oraz przedłużonego okresu zgłaszania roszczeń. Składka ustalona jest dla zakresu ochrony wymienionej powyżej pod lit. A-D oraz dodatkowych zakresów ochrony. Składka jest opłacana z góry za cały okres ubezpieczenia i nie podlega zmianie w trakcie tego okresu. Składka ma charakter zryczałtowany, tj. została ustalona w jednej kwocie bez względu na ilość osób objętych ubezpieczeniem. W Umowie ubezpieczenia OC nie przewidziano konieczności korekty kwoty składki w zależności od zwiększenia bądź zmniejszenia ilości osób objętych ochroną ubezpieczeniową w okresie ubezpieczenia.

W Umowie ubezpieczenia OC dokonano alokacji składki pomiędzy wyżej wymienione zakresy ochrony (A-D).

Zgodnie z postanowieniami Umowy ubezpieczenia OC:

  1. do zakresu ubezpieczenia opisanego w pkt A – alokowano 5 % składki,
  2. do zakresu ubezpieczenia opisanego w pkt B – alokowano 25 % składki,
  3. do zakresu ubezpieczenia opisanego w pkt C – alokowano 40 % składki,
  4. do zakresy ubezpieczenia opisanego w pkt D – alokowano 30 % składki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wartość zapłaconej przez Wnioskodawcę składki ubezpieczeniowej stanowi dla osób objętych zakresem ubezpieczenia, zdefiniowanych w opisie stanu faktycznego, przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst. jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), a w konsekwencji czy na Wnioskodawcy ciąży obowiązek pobrania i wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, objęcie „osób ubezpieczonych”, zdefiniowanych w opisie stanu faktycznego, zakresem ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej na mocy Umowy ubezpieczenia OC zawartej przez Wnioskodawcę z towarzystwem ubezpieczeniowym nie prowadzi do powstania u tych osób przychodu, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst. jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej jako „ustawa o PIT”), w konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek pobrania i wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 12 ust. 1 ustawy o PIT wskazano, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W art. 13 ust. 7 ustawy o PIT wskazano natomiast, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powołania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

W art. 11 ust. 1 ustawy o PIT wskazano natomiast, że przychodami są otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z powyższym przepisem przychodem są:

  1. w przypadku pieniędzy i wartości pieniężnych – kwoty i wartości otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym,
  2. w przypadku otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń – wartość otrzymanych świadczeń.

Aby uznać, że świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia stanowią przychód podatnika, konieczne jest otrzymanie tych świadczeń. W doktrynie prawa podatkowego zwraca się uwagę, że o otrzymaniu nieodpłatnego świadczenia można mówić tylko wtedy, gdy „w wyniku świadomego i celowego działania świadczeniodawcy podatnik rzeczywiście uzyskał bezpłatną korzyść majątkową (...) można więc powiedzieć, że ze świadczeniem takim mamy do czynienia wówczas, gdy na rzecz podatnika (świadczeniobiorcy) nastąpiło faktyczne wykonanie usługi lub faktyczne udostępnienie określonej rzeczy lub prawa” (por. J. Grabarczyk, Opodatkowanie przychodów z nieodpłatnych świadczeń, ABC 2009).

Zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm., dalej jako „Kodeks Cywilny”) przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie, w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Funkcją umowy ubezpieczenia jest zapewnienie ubezpieczonemu ochrony na wypadek zajścia określonego w umowie zdarzenia, o charakterze losowym.

W stosunku prawnym ubezpieczenia wystąpić może także ubezpieczony – osoba, na której rachunek zawarto umowę ubezpieczenia. Zgodnie bowiem z art. 808 § 1 Kodeksu cywilnego ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Ubezpieczony może nie być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia.

Biorąc pod uwagę najnowsze orzecznictwo sądów administracyjnych przez otrzymanie nieodpłatnego świadczenia, w przypadku objęcia osób fizycznych ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej rozumieć należy już samo udostępnienie prawa do ochrony ubezpieczeniowej (por. uchwała NSA z dnia 24 października 2011 r., sygn. II FPS 7/10). Jak wskazują organy podatkowe, w przypadku umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, korzyść dla ubezpieczonych wynika nie ze skorzystania z ochrony ubezpieczeniowej w razie ziszczenia się zdarzenia objętego ubezpieczeniem, lecz powstaje już w momencie samego objęcia danej osoby ochroną ubezpieczeniową na wypadek zaistnienia określonych w umowie ubezpieczeniowej zdarzeń (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 maja 2012 r., nr IPPB2/415-259/12-5/MS1).

Przenosząc powyższe na grunt analizowanego stanu faktycznego, w ocenie Wnioskodawcy objęcie kręgu osób ubezpieczonych wymienionych w Umowie ubezpieczenia OC zawartej przez Wnioskodawcę ochroną ubezpieczeniową (zakres ubezpieczenia A) co do zasady skutkuje powstaniem przychodu u tych osób. Niemniej jednak, podkreślić należy, że warunkiem opodatkowania przychodu z nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez podatnika jest możliwość ustalenia jego wysokości zgodnie z przepisami ustawy o PIT. Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy o PIT. Zgodnie natomiast z art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o PIT wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się według cen zakupu – w przypadku gdy przedmiotem świadczeń są usługi zakupione. Cena zakupu to cena faktycznie zapłacona, z uwzględnieniem naliczonego przez sprzedawcę podatku VAT, jak również z uwzględnieniem ewentualnie udzielonych rabatów.

Aby można było ustalić wartość przychodu osób ubezpieczonych z tytułu nieodpłatnego objęcia ich ochroną ubezpieczeniową, konieczne jest precyzyjne ustalenie kręgu tych osób.

Nie ulega natomiast wątpliwości, że w przedstawionym stanie faktycznym Umowa ubezpieczenia OC nie wskazuje imiennie osób objętych ubezpieczeniem, a wskazuje jedynie poszczególne grupy osób objętych ubezpieczeniem w okresie ubezpieczeniowym. Jednocześnie zbiór beneficjentów usługi ubezpieczenia jest zbiorem otwartym, tj. może podlegać zmianom zarówno ilościowym, jak i osobowym w trakcie trwania ochrony ubezpieczeniowej. Na moment zawarcia Umowy ubezpieczenia OC nie była Wnioskodawcy znana liczba osób objętych ochroną ubezpieczeniową.

Podkreślić jednocześnie należy, że wysokość składki ubezpieczeniowej została z góry określona i nie podlega zmianie w trakcie tego okresu. Składka ma charakter zryczałtowany, tj. została ustalona w jednej kwocie bez względu na ilość osób objętych ubezpieczeniem. W umowie ubezpieczenia nie przewidziano konieczności korekty kwoty składki w zależności od zwiększenia bądź zmniejszenia ilości osób objętych ochroną ubezpieczeniową w okresie ubezpieczenia.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy nie jest możliwe przypisanie konkretnej wartości przychodu do konkretnych beneficjentów objętych ochroną ubezpieczeniową. W konsekwencji uznać należy, że objęcie „osób ubezpieczonych” zakresem ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej na mocy umowy zawartej przez Wnioskodawcę z towarzystwem ubezpieczeniowym nie prowadzi do powstania u tych osób przychodu, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o PIT.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacji podatkowych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 17 kwietnia 2012 r., nr IPPB2/415-109/12-2/AK rozpatrując stan faktyczny, w którym ochroną ubezpieczeniową objęci zostali wszyscy byli, obecni i przyszli członkowie władz, prokurenci, pełnomocnicy, pracownicy wykonujący funkcje zarządcze lub nadzorcze, a także współmałżonkowie, spadkobiercy, wskazał, że „krąg osób objętych ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej na dzień zapłaty składki ubezpieczeniowej nie tworzy zbioru zamkniętego, jest nieograniczony. W tej sytuacji, ustalenie przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia w postaci opłaconej przez Spółkę składki ubezpieczeniowej, nie jest możliwe (...) wartość zryczałtowanej składki ubezpieczeniowej płaconej przez Spółkę nie będzie stanowić dla osób ubezpieczonych przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w tym dla członków władz Spółki”.

Podobne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 30 kwietnia 2013 r. nr IPTPB1/415-97/13-2/MAP wskazując, że „o ile skład osobowy członków władz Wnioskodawcy, członków rady nadzorczej, prokurentów, pracowników Wnioskodawcy wykonujący funkcje zarządcze możliwy będzie do ustalenia w dniu zapłaty składki ubezpieczeniowej, to objęcie ubezpieczeniem także potencjalnej grupy osób fizycznych, niemożliwej do zidentyfikowania na ten dzień, stanowi okoliczność uniemożliwiającą przypisania przychodu z tego tytułu konkretnej osobie. Nie da się bowiem ustalić na dzień zapłaty składki danych osób, które będą pełnić ww. funkcje w przyszłości, tym samym nie można ustalić danych ich współmałżonków, czy też partnerów. Na dzień zapłaty składki nie można zatem jednoznacznie ustalić grona osób objętych ubezpieczeniem, a tym samym w sposób skonkretyzowany wskazać wysokości przychodu przypadającego na jedną osobę, z wszelkimi dalszymi konsekwencjami tych okoliczności. Tym samym, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek obliczenia i poboru podatku”.

Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane w szeregu interpretacji indywidualnych, przykładowo w:

  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2012 r., nr IPPB4/415-149/12-2/JK3,
  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 marca 2013 r. nr ILPB2/415-1104/12-3/JK,
  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 4 marca 2013 r. nr ITPB2/415-1105/12/RS,
  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 lutego 2013 r. nr IPPB2/415-1115/12-2/EL,
  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 lutego 2013 r. nr IPPB2/415-1116/12-2/EL,
  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 stycznia 2013 r. nr IPPB2/415-990/12-2/AS,
  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 września 2012 r. nr IPPB2/415-652/12-2/MG,
  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 kwietnia 2012 r. nr IPPB2/415-109/12-2/AK.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy objęcie „osób ubezpieczonych”, zdefiniowanych w opisie stanu faktycznego, zakresem ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej na mocy Umowy ubezpieczenia OC zawartej przez Wnioskodawcę z towarzystwem ubezpieczeniowym nie prowadzi do powstania u tych osób przychodu, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, ze względu na obiektywny brak możliwości przypisania przychodu do konkretnych osób na dzień zapłaty składki. Na Wnioskodawcy nie będzie zatem ciążyć obowiązek obliczenia i wpłacenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych pojęcie „nieodpłatne świadczenie” obejmuje nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale również wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (uchwała NSA z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02).

Przy tym, zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

  1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
  2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
  3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
  4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Dotyczy to zarówno podatników osiągających przychody ze stosunku pracy, jak i podatników uzyskujących przychody z działalności wykonywanej osobiście.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 13 pkt 7 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej (art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121), przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

W myśl art. 808 § 1 zdanie pierwsze ustawy Kodeks cywilny – ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek.

Natomiast stosownie do zapisu art. 822 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Z treści tego przepisu wynika, że umowa ubezpieczenia OC nie musi koniecznie dotyczyć osoby ubezpieczającej. Osoba ta może zawrzeć umowę, której przedmiotem ubezpieczenia będzie odpowiedzialność za szkody spowodowane przez inną osobę (np. członka zarządu, członka rady nadzorczej, pracownika wykonującego funkcje zarządcze). Sytuacja, w której składka opłacana jest przez inną osobę niż ta, w której interesie majątkowym zawierana jest umowa powoduje – co do zasady – powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana jest umowa. Jest to bowiem odstępstwo od ogólnej zasady pokrywania kosztów ubezpieczenia przez podmiot, którego interesów umowa dotyczy.

W świetle stanu faktycznego przedstawionego we wniosku uznać jednak należy, że ubezpieczonym od odpowiedzialności cywilnej będzie nieograniczony krąg osób. Tym samym, w tejże sytuacji, nie będzie możliwym zidentyfikowanie kręgu osób objętych ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej. Objęcie ubezpieczeniem grupy osób, niemożliwej do zidentyfikowania, stanowi natomiast okoliczność uniemożliwiającą przypisanie przychodu z tego tytułu konkretnej osobie.

Powyższe oznacza, że wartość zapłaconej przez Wnioskodawcę składki ubezpieczeniowej nie stanowi dla osób objętych zakresem ubezpieczenia, zdefiniowanych w opisie stanu faktycznego, przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek pobrania i wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism organów podatkowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Także powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Wskazane rozstrzygnięcie zapadło bowiem w innej sprawie i nie ma mocy wiążącej w omawianym przypadku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj