2014.04.16 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-39/14/MK
z 16 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 stycznia 2014 r. (wpływ do Biura – 17 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania członkom Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych kosztów uczestnictwa w szkoleniach – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych sfinansowania członkom Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych kosztów uczestnictwa w szkoleniach.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Rada Miejska jest organem stanowiącym i kontrolnym w Mieście G. W skład Rady Miejskiej wchodzą radni, którzy obowiązani są brać udział w pracach Rady Miejskiej i jej komisji oraz innych instytucji samorządowych, do których zostali wybrani lub desygnowani.

Radni zajmują się wszystkimi sprawami pozostającymi w zakresie działania Miasta G. W związku z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich radni biorą także udział w spotkaniach, konferencjach itp.

Radnym zapewniana jest możliwość uczestnictwa w szkoleniach związanych z działalnością jednostki samorządu terytorialnego w celu prawidłowego wypełniania przez nich swoich obowiązków.

Do zakresu działania Miasta G. należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zakres ten obejmuje m.in. prowadzenie działań związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych oraz integracją społeczną osób uzależnionych od alkoholu.

Na podstawie ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, Prezydent Miasta powołał Gminną Komisję Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, do zadań której należy w szczególności inicjowanie działań związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych oraz integracja społeczna osób uzależnionych od alkoholu a także podejmowanie czynności zmierzających do orzeczenia o zastosowaniu wobec osoby uzależnionej od alkoholu obowiązku poddania się leczeniu w zakładzie lecznictwa odwykowego. Zgodnie z art. 4 ust. 4 powołanej ustawy w skład Komisji wchodzą osoby przeszkolone w zakresie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych.

Gmina dopełniając obowiązku przeszkolenia członków Komisji, umożliwia im uczestnictwo w szkoleniach związanych z działaniami Komisji.

Koszt udziału radnych czy też członków Komisji w odpowiednich szkoleniach opłacany jest w całości ze środków budżetu Miasta G.

Radni ani członkowie Komisji nie są pracownikami Miasta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sfinansowanie przez gminę członkom Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych kosztów uczestnictwa w szkoleniach związanych z wykonywaniem powierzonych im zadań podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w konsekwencji czego na Mieście G., jako płatniku, spoczywają obowiązki wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do pokrywanych kosztów?

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w opisanym stanie faktycznym zwrot kosztów uczestnictwa radnych w szkoleniach związanych z działalnością Miasta G. oraz uczestnictwa członków Komisji w szkoleniach związanych z działalnością tej Komisji nie stanowi nieodpłatnego świadczenia a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w konsekwencji na Mieście G. nie spoczywają obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do pokrywanych kosztów szkoleń.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają w świetle art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przychodem w myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy są z zastrzeżeniami określonymi w ustawie, otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednym ze źródeł przychodów jest działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy. Przychodami z działalności wykonywanej osobiście są m.in. przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek jak również przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej lub samorządowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy nie definiują pojęcia obowiązków społecznych lub obywatelskich, jednak zgodnie z powszechną linią interpretacyjną organów podatkowych sprawowanie funkcji radnego, który jako reprezentant lokalnej społeczności działa na jej rzecz, mieści się w tym terminie. Kategoria przychodów z działalności wykonywanej osobiście obejmuje więc przychody otrzymywane przez radnych. Jednocześnie, mając na uwadze, iż Komisja została powołana przez organ administracji samorządowej, przychody uzyskiwane przez jej członków, także spełniają przesłanki zakwalifikowania ich jako przychody z działalności wykonywanej osobiście.

Do przychodów radnego zaliczyć należy przysługujące radnym na podstawie art. 25 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym diety na zasadach określonych przez radę gminy oraz zwrot kosztów podróży służbowych. Zasady wynagradzania członków Komisji określa natomiast Rada Miejska w gminnych programach rozwiązywania problemów alkoholowych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku (do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł) są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich.

Odnosząc powyższą analizę przepisów do sytuacji Miasta G. Wnioskodawca stwierdza, że miasto ponosi koszty szkoleń, których tematyka związana jest z działalnością Miasta lub z działalnością Komisji. Zwrot kosztów uczestnictwa w tych szkoleniach ma na celu zapewnienie odpowiednich warunków, pozwalających na efektywne sprawowanie funkcji radnego/członka Komisji. Uczestnik szkolenia nie osiąga więc żadnego dodatkowego przychodu, tym bardziej nie otrzymuje świadczenia nieodpłatnego.

Zgodnie z linią interpretacyjną prezentowaną przez organy podatkowe, tego typu świadczenia, o ile wiążą się z wykonywaniem funkcji mandatu radnego, należy zaliczyć do narzędzi niezbędnych w realizowaniu codziennych ich obowiązków. Z uwagi na bezpośredni związek z wykonywanymi zadaniami, tego rodzaju świadczenia nie mogą stanowić nieodpłatnego świadczenia dla radnego.

W analogiczny sposób należy rozpatrywać świadczenie na rzecz członka Komisji w postaci sfinansowania szkolenia.

Wnioskodawca przykładowo wskazuje, że Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 31 lipca 2013 r. stwierdził, że: „wartości wskazanych we wniosku świadczeń w postaci uczestnictwa radnych w szkoleniach, konferencjach, warsztatach, seminariach, imprezach kulturalnych, sportowych i naukowych a także korzystanie przez ww. osoby z samochodu służbowego, telefonu komórkowego, Internetu, kalendarzy i prasy nie można uznać za nieodpłatne świadczenia, które należy zakwalifikować do przychodów określonych w treści art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A zatem, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opisane we wniosku świadczenia nie są przychodem podatkowym.” (sygn. IBPB II/1/415-522/13/BJ).

Podobne stanowisko przyjął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 4 czerwca 2012 r. „Wydatki te poniesione przez gminę są bowiem w istocie wydatkami poniesionym na funkcjonowanie jej organów jakim jest rada gminy, w skład której wchodzą radni. Zatem jako takie wydatki te nie mogą stanowić nieodpłatnego świadczenia dla osób wchodzących w skład tegoż organu. Oczywistym bowiem jest, iż korzystanie na koszt jednostki terytorialnej ze wskazanego narzędzia w postaci szkolenia jest niezbędne w realizowaniu codziennych obowiązków radnego. Z tych też powodów wartości wskazanego świadczenia (szkolenia) nie można uznać za nieodpłatne świadczenia, które należy zakwalifikować od przychodów określonych w treści art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji na Wnioskodawcy nie spoczywa obowiązek naliczania, poboru i odprowadzania do właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy oraz sporządzania imiennych informacji PIT-11.” (sygn. IPPB2/415-273/13-2/LS).

Ten sam organ w interpretacji z 14 stycznia 2013 r. uznał ponadto, że: „Korzystanie przez radnych z telefonów komórkowych przekazanych im nieodpłatnie należy zaliczyć do narzędzi niezbędnych w realizowaniu codziennych ich obowiązków. Podobnie należy potraktować wartość szkoleń zorganizowanych przez Gminę, w których radny będzie uczestniczył. Wydatki gminy w tym zakresie nie generują po stronie radnych przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych” (sygn. IPPB4/415-905/12-2/MP).

Biorąc pod uwagę przedstawioną powyżej argumentację a także przywołane stanowiska organów podatkowych, Wnioskodawca stwierdza, że fakt sfinansowania przez Miasto G. uczestnictwa radnych czy też członków Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w szkoleniach związanych z wykonywanymi przez nich zadaniami nie powoduje powstania przychodu, który podlegałby opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, Miasto G. nie jest zobowiązane do pobrania zaliczek na podatek dochodowy z tytułu wypłaty tych świadczeń na rzecz wskazanych osób.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie stanu faktycznego w kwestii skutków podatkowych sfinansowania członkom Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych kosztów uczestnictwa w szkoleniach.

W zakresie:

stanu faktycznego w kwestii skutków podatkowych sfinansowania radnym kosztów uczestnictwa w szkoleniach,
zdarzenia przyszłego w kwestii skutków podatkowych sfinansowania radnym kosztów uczestnictwa w szkoleniach,
zdarzenia przyszłego w kwestii skutków podatkowych sfinansowania członkom Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych kosztów uczestnictwa w szkoleniach

wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przepisu art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy wynika, iż źródłami przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Zgodnie z art. 13 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

pkt 5 – przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7,
pkt 6 – przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich – do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł.

Zgodnie z ukształtowanym przez doktrynę poglądem, za pełnienie obowiązków obywatelskich i społecznych uznaje się działalność posłów i senatorów, radnych i innych przedstawicieli samorządu terytorialnego, składów komisji wyborczych powołanych do przeprowadzenia wyborów do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, składów inspekcji Państwowej Komisji Wyborczej i inspekcji wojewódzkich komisarzy wyborczych powołanych do przeprowadzenia wyborów do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, Trybunału Stanu, ławników sadów powszechnych. Jak wynika z powyższego z obowiązkami społecznymi i obywatelskimi mamy do czynienia więc w przypadku czynności i zadań związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych jakimi są obowiązki wynikające z funkcji np. radnego, posła czy senatora. Będą to przede wszystkim obowiązki związane z uczestniczeniem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej (zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej). Dotyczy to również określonych funkcji w ramach organizacji o charakterze społecznym (organizacje pozarządowe), w tym również w ramach wolontariatu. Powyższe oznacza, że pojęcie obowiązków społecznych i obywatelskich jest spełnione w przypadku czynności i zadań, związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych. W przypadku członków Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych nie mamy do czynienia z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych.

Ponadto zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych znajduje zastosowanie jedynie w przypadku przychodów określonych w art. 13 pkt 5 ww. ustawy, w związku z czym przychody uzyskane z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6, w tym przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej nie korzystają z przedmiotowego zwolnienia.

Stosownie do art. 4 1 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. z 2012 r., poz. 1356, ze zm.) prowadzenie działań związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych oraz integracji społecznej osób uzależnionych od alkoholu należy do zadań własnych gmin. (…).

Wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast) powołują gminne komisje rozwiązywania problemów alkoholowych, w szczególności inicjujące działania w zakresie określonym w ust. 1 oraz podejmujące czynności zmierzające do orzeczenia o zastosowaniu wobec osoby uzależnionej od alkoholu obowiązku poddania się leczeniu w zakładzie lecznictwa odwykowego (art. 41 ust. 3 ww. ustawy).

Z przepisu art. 41 ust. 4 ww. ustawy wynika, iż w skład gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych wchodzą osoby przeszkolone w zakresie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż do zakresu działania Miasta G. należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zakres ten obejmuje m.in. prowadzenie działań związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych oraz integracją społeczną osób uzależnionych od alkoholu. Na podstawie ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, Prezydent Miasta powołał Gminną Komisję Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, do zadań której należy w szczególności inicjowanie działań związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych oraz integracja społeczna osób uzależnionych od alkoholu a także podejmowanie czynności zmierzających do orzeczenia o zastosowaniu wobec osoby uzależnionej od alkoholu obowiązku poddania się leczeniu w zakładzie lecznictwa odwykowego. Zgodnie z art. 4 ust. 4 powołanej ustawy w skład Komisji wchodzą osoby przeszkolone w zakresie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych. Gmina dopełniając obowiązku przeszkolenia członków Komisji, umożliwia im uczestnictwo w szkoleniach związanych z działaniami Komisji. Koszt udziału członków Komisji w odpowiednich szkoleniach opłacany jest w całości ze środków budżetu Miasta G. Członkowie Komisji nie są pracownikami Miasta.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, iż uczestnictwo w szkoleniu przy jednoczesnym nie ponoszeniu przez członków Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych wydatków z tego tytułu stanowi dla tych członków nieodpłatne świadczenie, którego otrzymanie skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Członkowie Komisji nie pełnią funkcji społecznych. Ich status zasadniczo też różni się od statusu radnych. Członkowie Komisji nie wchodzą bowiem w skład organu samorządowego. Ich udział w Komisji nie wiąże się więc z wykonywaniem zadań nałożonych na organ Gminy, lecz z wykonywaniem zadań przynależnych Komisji.

Ponieważ beneficjentami świadczenia są członkowie Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych należy uzyskany z tego tytułu przychód zakwalifikować do przychodów z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, o których mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Od uzyskiwanych przez te osoby nieodpłatnych świadczeń Wnioskodawca jako płatnik obowiązany jest do poboru zaliczek na podatek dochodowy.

Obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconego świadczenia wynika z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji wskazać należy, iż dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin