Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-1511/11-4/MN
z 25 stycznia 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ILPP2/443-1511/11-4/MN
Data
2012.01.25



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu


Temat
Podatek od towarów i usług --> Obowiązek podatkowy --> Zasady ogólne --> Moment powstania obowiązku podatkowego


Słowa kluczowe
akt notarialny
grunt niezabudowany
grunt zabudowany
grunty
kodeks cywilny
moment powstania obowiązku podatkowego
nieruchomości
nieruchomość niezabudowana
nieruchomość zabudowana
obowiązek
obowiązek podatkowy
powstanie obowiązku podatkowego
sprzedaż gruntów
sprzedaż nieruchomości
współwłasność
zadatek
zaliczka


Istota interpretacji
Wątpliwości Zainteresowanej w przedmiotowej sprawie dotyczą tego, czy obowiązek podatkowy dotyczy wyłącznie tego podatnika, który otrzymał faktycznie zapłatę (czyli współwłaściciela), czy też dotyczy także Wnioskodawczyni w #189; części mimo, że nie otrzymała ona na swoje konto żadnej zapłaty od kupującego.



Wniosek ORD-IN 365 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2011 r. (data wpływu 3 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania zadatku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania zadatku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką nieruchomości gruntowej w #189; części. Współwłaściciele zawarli przedwstępną umowę sprzedaży tej nieruchomości. W akcie notarialnym Zainteresowana zgodziła się aby cała kwota zadatku (łącznie z podatkiem VAT) została w całości przekazana na konto bankowe współwłaściciela. Kwota zadatku wynosiła około 10% ceny transakcji. Kupujący przelał całą kwotę zadatku (łącznie z podatkiem VAT) na konto współwłaściciela, które jest wyłącznie jego własnością. Na konto Wnioskodawczyni nie wpłynęła żadna kwota.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

  1. Czy obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 19 ust. 1 i ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczący zapłaty podatku VAT – dotyczy wyłącznie tego podatnika, który otrzymał faktycznie zapłatę (czyli współwłaściciela)...
  2. Czy też obowiązek podatkowy dotyczy także Wnioskodawczyni w #189; części mimo, że nie otrzymała ona na swoje konto żadnej zapłaty od kupującego – ponieważ zgodziła się w akcie notarialnym, aby cała kwota wpłynęła na konto współwłaściciela...


Zdaniem Wnioskodawczyni, obowiązek podatkowy (VAT) dotyczy wyłącznie podatnika, który otrzymał faktycznie zadatek na swoje konto. Musi być wpływ zadatku na konto bankowe Zainteresowanej, aby powstał obowiązek podatkowy. Podatnicy (współwłaściciele) mogą dowolnie kształtować sposób zapłaty w umowie przedwstępnej. Obowiązek podatkowy dotyczy wyłącznie tego, kto fizycznie otrzymał wpłatę na swoje konto. Ponieważ nie było wpływu pieniędzy na konto bankowe Wnioskodawczyni, obowiązek podatkowy w całości obejmuje tego, kto je otrzymał (współwłaściciela).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, według art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, iż każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Moment powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług określony został przez ustawodawcę m.in. w art. 19 ustawy.

I tak, według art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Stosownie do art. 19 ust. 11 ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze (art. 29 ust. 2 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką nieruchomości gruntowej w #189; części. Współwłaściciele zawarli przedwstępną umowę sprzedaży tej nieruchomości. W akcie notarialnym Zainteresowana zgodziła się aby cała kwota zadatku (łącznie z podatkiem VAT) została w całości przekazana na konto bankowe współwłaściciela. Kwota zadatku wynosiła około 10% ceny transakcji. Kupujący przelał całą kwotę zadatku (łącznie z podatkiem VAT) na konto współwłaściciela, które jest wyłącznie jego własnością. Na konto Wnioskodawczyni nie wpłynęła żadna kwota.

Wątpliwości Zainteresowanej w przedmiotowej sprawie dotyczą tego, czy obowiązek podatkowy dotyczy wyłącznie tego podatnika, który otrzymał faktycznie zapłatę (czyli współwłaściciela), czy też dotyczy także Wnioskodawczyni w #189; części mimo, że nie otrzymała ona na swoje konto żadnej zapłaty od kupującego.

Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Stosownie do art. 198 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Na mocy art. 199 Kodeksu cywilnego, do rozporządzania rzeczą wspólną oraz do innych czynności, które przekraczają zakres zwykłego zarządu, potrzebna jest zgoda wszystkich współwłaścicieli. W braku takiej zgody współwłaściciele, których udziały wynoszą co najmniej połowę, mogą żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzeknie mając na względzie cel zamierzonej czynności oraz interesy wszystkich współwłaścicieli.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż obowiązek podatkowy w przypadku przedmiotowego zadatku wypłacanego przez nabywcę nieruchomości gruntowej, powstaje zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy – tj. z chwilą jego otrzymania. Użyte przez ustawodawcę słowo „otrzymuje” odnosi się do konkretnego adresata, jakim są w tym przypadku obydwoje sprzedający nieruchomość – Wnioskodawczyni oraz drugi współwłaściciel. Samo otrzymanie zadatku musi być więc skierowane do współwłaścicieli nieruchomości, bowiem jak wynika z opisu sprawy, przedmiotem sprzedaży jest cała nieruchomość należąca do współwłaścicieli posiadających w niej udziały w częściach równych (#189;). Otrzymanie zadatku ma miejsce wówczas, kiedy nabywca przekazuje środki pieniężne współwłaścicielom, a więc ściśle określonym osobom, a te dokonują ich odbioru czyli znajdują się one w ich posiadaniu.

Podkreślić należy, iż według art. 3531 Kodeksu cywilnego, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Jednakże, w analizowanej sprawie sposób rozliczenia otrzymanego zadatku pomiędzy stronami transakcji (zgodnie z ich wolą wyrażoną w zawartym akcie notarialnym) nie może mieć wpływu na powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z tytułu otrzymanego zadatku. Jak wynika z wniosku, Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką nieruchomości gruntowej w #189; części, współwłaściciele zawarli przedwstępną umowę sprzedaży tej nieruchomości, a w akcie notarialnym Zainteresowana zgodziła się aby cała kwota zadatku została przekazana na konto bankowe współwłaściciela. Tym samym, obowiązek podatkowy z tytułu otrzymanego zadatku powstanie również w odniesieniu do Wnioskodawczyni w chwili otrzymania zadatku w części równej udziałowi jaki posiada ona w tej nieruchomości. Bowiem, wypłacony przez nabywcę zadatek dotyczy transakcji sprzedaży całości nieruchomości gruntowej, w której jest ona współwłaścicielką. Natomiast, wola przez nią wyrażona w akcie notarialnym, iż zgadza się ona aby cała kwota zadatku została przekazana na konto bankowe współwłaściciela, dotyczy jedynie rozliczeń pomiędzy współwłaścicielami i nie wpływa na powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy przytoczyć orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, gdzie m.in. podkreślono, że „strony mogą kształtować treść umów cywilnoprawnych (…) z wykorzystaniem zasady swobody umów, wszakże bez celu ukrycia rzeczywistej czynności prawnej. Dyspozytywny charakter umów cywilnoprawnych nie może być jednak przez strony wykorzystywany do uchylania się od obowiązku podatkowego albo zmniejszenia zobowiązania podatkowego. Organy podatkowe nie mają obowiązku respektowania tych postanowień umów cywilnoprawnych, które zmierzają do obejścia bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa podatkowego. Organy podatkowe mają zatem prawo i obowiązek badania oraz oceny treści i celu umowy, z uwzględnieniem w tej ocenie rzeczywistych działań stron umowy w zakresie jej skutków podatkowych” (wyrok NSA oz. w Poznaniu z dnia 22 maja 1997 r., sygn. akt I SA/Po 1052/96).

Wobec powyższego, biorąc pod uwagę opis sprawy oraz przytoczone regulacje prawne mające zastosowanie w sprawie stwierdzić należy, iż w analizowanej sytuacji obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu otrzymanego zadatku w związku z dostawą nieruchomości gruntowej dotyczy także Wnioskodawczyni w części równej udziałowi jaki posiada ona w tej nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj