Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-202/14/WRz
z 16 maja 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 31 stycznia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 20 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej w formie odpisów amortyzacyjnych, ustalanych proporcjonalnie do wartości wydobywanego żwiru i piasku, wydatków poniesionych na nabycie nieruchomości gruntowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej w formie odpisów amortyzacyjnych, ustalanych proporcjonalnie do wartości wydobywanego żwiru i piasku, wydatków poniesionych na nabycie nieruchomości gruntowej.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej, polegającą na wydobywaniu piasku i żwiru. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodowi oraz płaci tzw. 19% podatek liniowy. W 2011 r. Wnioskodawca nabył na własność nieruchomość w obrębie, której znajdują się złoża żwiru oraz piasku. Celem zakupu nieruchomości nie był grunt, ale znajdujące się w nim złoża. Cena gruntu była wiele wyższa niż standardowa cena gruntu w podobnej lokalizacji. Powierzchnia całkowita gruntu wynosi 23,9200 ha, przy czym obszar górniczy obejmuje 23,4208 ha. Wielkość zasobów wynosi 3.621.210 ton, a wartość jednej tony - 0,8597 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w sytuacji, nabycia gruntu w celu eksploatacji zawartych w nim złóż, można dokonywać amortyzacji naturalnej tego gruntu i zaliczać ją do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, naturalna metoda amortyzacji polega na naliczaniu amortyzacji danego środka trwałego zgodnie z jego rzeczywistym zużyciem. W ww. przypadku wielkość zasobów złoża została dokładnie określona i wynosi 3.621.210 ton. W związku z tym wydobywając kolejne tony żwiru i piasku, można dokładnie określić wartość amortyzacji naturalnej przedmiotowego złoża. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zakupu przedmiotowego złoża dokonano w celu osiągania przychodów, więc jak twierdzi Wnioskodawca, wartość każdej tony wydobytego żwiru lub piasku (po cenie jej wydobycia), może w momencie jej odsprzedaży zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

  • musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  • musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Nie mogą zatem, co do zasady, stanowić kosztów uzyskania przychodu wydatki poniesione na nabycie rzeczy, bądź praw, które samodzielnie nie mogą być przedmiotem obrotu.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów, wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia. Wydatki na nabycie gruntu są natomiast kosztem uzyskania przychodu w przypadku odpłatnego ich zbycia, bez względu na czas ich poniesienia.

Status prawny nieruchomości gruntowych oraz znajdujących się w nim złóż surowców naturalnych regulują m.in. przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm. określanego w dalszej części skrótem „k.c.”). Zgodnie z art. 46 § 1 k.c., nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. W myśl art. 47 § 1 k.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Stosownie natomiast do art. 48 k.c., z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Z kolei zgodnie z art. 143 k.c., w granicach określonych przez społeczno-gospodarcze przeznaczenie gruntu własność gruntu rozciąga się na przestrzeń nad i pod jego powierzchnią. Przepis ten nie uchybia przepisom regulującym prawa do wód.

W granicach wyznaczonych przez społeczno-gospodarcze przeznaczenie gruntu złoża kopalin stanowią część składową nieruchomości i objęte są prawem własności właściciela gruntu. Złoża kopalin maja charakter materialny, jednak nie są one rzeczami w rozumieniu prawa cywilnego (art. 45 k.c.). Nie są one bowiem przedmiotami materialnymi na tyle wyodrębnionymi w sposób naturalny lub sztuczny, by w stosunkach społeczno-gospodarczych mogły być traktowane jako dobra samoistne. Tym samym złoża kopalin nie mogą stanowić przedmiotu, ani prawa własności, ani użytkowania, ani też żadnego innego podmiotowego prawa rzeczowego. Z kopalin zalegających w gruncie (stanowiących części składowe gruntu) korzysta właściciel gruntu, lecz brak jest podstaw prawnych do pomniejszania kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej o wartość tego gruntu poprzez odpisy amortyzacyjne, bowiem - stosownie do treści art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Z przedmiotowego wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył na własność nieruchomość w obrębie, której znajdują się złoża żwiru oraz piasku. Celem zakupu tej nieruchomości była możliwość eksploatacji tych złóż.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że wydatki poniesione na nabycie ww. nieruchomości obejmującej grunt, w którym znajdują się złoża piasku i żwiru, nie będą mogły stanowić kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, w postaci odpisów amortyzacyjnych. Grunty nie podlegają bowiem amortyzacji podatkowej a związane z nim złoża kopalin, jako część składowa gruntu, nie mogą stanowić samodzielnego środka trwałego, podlegającego zużyciu w okresie jego eksploatacji, a w konsekwencji samodzielnego przedmiotu obrotu. Podkreślić przy tym należy, że ze złożonego wniosku nie wynika, że Wnioskodawca zamierza nabyty grunt, na którym znajdują się złoża piasku i żwiru, przeznaczyć do dalszej odsprzedaży.

W świetle powyższego wydobyte kopaliny traktować należy jako produkt przeznaczony do sprzedaży (wydobycie kopalin na sprzedaż).

Koszty uzyskania przychodów w momencie sprzedaży mogą stanowić ewentualne wydatki poniesione na pozyskiwanie kopalin. W żadnym przypadku sprzedaży (zbycia) kopalin nie następuje jednakże odpłatne zbycie gruntu (części powierzchni ziemi), z której są pozyskiwane. Tym samym – jak już wskazano powyżej - wydatki poniesione na nabycie gruntu będą mogły zostać uznane za koszt uzyskania przychodu dopiero w momencie odpłatnego zbycia gruntu.

Z uwagi na powyższe stanowisko przedstawione we wniosku dotyczące możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na nabycie nieruchomości gruntowej w formie odpisów amortyzacyjnych ustalanych proporcjonalnie do wartości wydobywanego z niej żwiru i piasku jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj