Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-78/14/BK
z 23 kwietnia 2014 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 23 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z otrzymaniem duplikatów faktur za energię elektryczną - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 23 stycznia 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych otrzymania duplikatów faktur za energię elektryczną.
We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca osiąga przychody z działalności usługowo-handlowej oraz wynajmu lokali. Dla potrzeb tej działalności prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów tzw. metodą kasową. W dniu 15 stycznia 2014 r. złożył zeznanie roczne na formularzu PIT-36 za 2013 r. Po złożeniu ww. zeznania, 17 stycznia 2014 r. otrzymał z PGE wezwanie do zapłaty za energię elektryczną, za której zużycie zostały 10 grudnia 2013 r. wystawiane dwie faktury z terminem płatności do 27 grudnia 2013 r., o czym Wnioskodawca dowiedział się w biurze obsługi klienta. Jak wyjaśnia Wnioskodawca, ww. faktur nigdy nie otrzymał. W związku z powyższym 17 stycznia 2014 r. wystawiono duplikaty tych faktur i wydłużono termin płatności. Tak więc, już po złożeniu zeznania na formularzu PIT-36 za 2013 r. otrzymał dwa duplikaty faktur wystawione z datą 17 stycznia 2014 r. W tym też dniu Wnioskodawca wystawił faktury (refaktury) na najemców za zużytą energię w okresie październik-listopad 2013 r. na podstawie jednej z ww. faktur (jej duplikatu). Z umów zawartych z najemcami wynika bowiem, że będą oni oprócz czynszu płacić za zużytą energię na podstawie otrzymywanych refaktur.
Druga faktura za energię, również duplikat wystawiony z datą 17 stycznia 2014 r. dotyczy zużycia energii na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
W którym roku należało ująć w koszty uzyskania przychodów duplikaty z 17 stycznia 2014 r. (dotyczące faktur z grudnia 2013 r.) w 2013 r., czy w 2014 r.?
Z jaką datą wystawiać refaktury i którego roku są to przychody?
Czy ewentualnie należy sporządzić korektę zeznania PIT-36 za 2013 r.?
Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów Wnioskodawca uważa dzień wystawienia duplikatu faktur, tj. 17 stycznia 2014 r., a więc koszt ten ujmuje w księdze w 2014 r. Za prawidłowością ww. stanowiska przemawia fakt, że pierwotnych faktur nie otrzymał i ich nie widział (nie była to jego wina).
Na podstawie art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za datę powstania przychodu uważa dzień wystawienia refaktur, tj. 17 stycznia 2014 r. i pod tą datą je zaksięgowano.
W związku z powyższym Wnioskodawca nie sporządził korekty zeznania podatkowego za 2013 r.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.
W myśl art. 22 ust. 4 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10 są potrącane tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione.
Stosownie do treści art. 22 ust. 6b cyt. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, tj. prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Zauważyć przy tym należy, że definicja momentu poniesienia kosztu zawarta w ww. art. 22 ust. 6b dotyczy wszystkich podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów niezależnie od przyjętej metody ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych. Innej definicji dnia poniesienia kosztu uzyskania przychodów w odniesieniu do podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera.
Podstawowymi dokumentami księgowymi służącymi do ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów są stosownie do treści § 12 ust. 3 pkt 1, 1a), 1b) i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.):
1.faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej "fakturami", wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami, lub
1a.dokumenty określające zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów (zwiększenie przychodów) na podstawie art. 24d ustawy o podatku dochodowym, (dowody zmniejszenia kosztów/zwiększenia przychodów), zawierające co najmniej:
- datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów (zwiększenia przychodów),
- wskazanie faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów (zwiększenia przychodów) zgodnie z art. 24d ustawy o podatku dochodowym,
- wskazanie kwoty, o którą podatnik zmniejsza koszty uzyskania przychodów (zwiększa przychody),
- podpis osoby sporządzającej dokument, lub
1b.dokumenty określające zwiększenie kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 24d ustawy o podatku dochodowym, (dowody zwiększenia kosztów), zawierające co najmniej:
- datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zwiększenia kosztów uzyskania przychodów,
- wskazanie faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów (zwiększenia przychodów) zgodnie z art. 24d ustawy o podatku dochodowym,
- wskazanie kwoty, o którą podatnik zwiększa koszty uzyskania przychodów,
- wskazanie dowodu potwierdzającego uregulowanie zobowiązania, o które podatnik zwiększa koszty uzyskania przychodów,
- podpis osoby sporządzającej dokument, lub
2.inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
- wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
- datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
- przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
- podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych
-oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.
Ww. przepisy nie przewidują więc wprost możliwości ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych na podstawie otrzymanego duplikatu faktury VAT.
Warunki, jakim powinny odpowiadać ww. dowody księgowe, a w szczególności wymienione w § 12 ust. 3 pkt 1 ww. rozporządzenia, zostały dokładnie określone w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.).
Zgodnie z art. 106l ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, w przypadku gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie podatnik lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia, wystawia ponownie fakturę:
- na wniosek nabywcy - zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika,
- zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy.
Zgodnie z art. 106l ust. 2 ww. ustawy, faktura wystawiona ponownie powinna zawierać wyraz "DUPLIKAT" oraz datę jej wystawienia.
W świetle ww. przepisów uznać należy, że jeżeli w istocie przedsiębiorca nie otrzymał faktury pierwotnej, otrzymując w zamian duplikat tej faktury, z określeniem nowego terminu płatności, to duplikat faktury jest traktowany na równi z fakturą, o której mowa w cyt. powyżej § 12 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, wywołując tożsame skutki podatkowe. Wydatki wynikające z duplikatu faktury mogą zatem, zgodnie z art. 22 ust. 6b cyt. ustawy, stanowić koszt podatkowy w dniu poniesienia kosztu, a więc na gruncie przedmiotowej sprawy w dniu wystawienia duplikatu faktury. Wnioskodawca nie jest więc w tym zakresie zobowiązany do dokonania korekty złożonego już za 2013 r. zeznania podatkowego.
Odnosząc się natomiast do momentu uzyskania przychodu, z tytułu refakturowania na najemców opłat za media, zauważyć należy, że w myśl art. 14 ust. 1 cyt. ustawy, za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Stosownie do art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:
- wystawienia faktury albo
- uregulowania należności.
Jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku (art. 14 ust. 1e ww. ustawy).
Powyższe oznacza, że przychód z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej powstaje w momencie wykonania, lub częściowego wykonania usługi, chyba że wcześniej zostanie wystawiona faktura dokumentująca wykonanie ww. transakcji albo należność z nią związana zostanie uregulowana. W takim przypadku przychód powstaje w dacie wystawienia faktury, bądź otrzymania należności w zależności od tego, które z ww. zdarzeń nastąpiło wcześniej (niezależnie od faktu, czy usługa zostanie w przyszłości w całości wykonana).
W świetle ww. przepisów, do przychodów podatkowych zalicza się zatem tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe. Dla ustalenia przychodu istotnym jest określenie daty jego uzyskania, z którą ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych łączy moment powstania obowiązku podatkowego. Pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu należnego ma dzień dokonania czynności – wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, wykonania usługi lub jej częściowego wykonania. Z kolei, w przypadku, gdy usługa rozliczana jest w okresach rozliczeniowych przychód podatkowy powstaje w ostatnim dniu tego okresu.
Mając zatem na względzie, że jak wynika z treści wniosku umowy zawarte z najemcami zawierają zapis, że najemcy oprócz czynszu będą płacić za zużytą energię na podstawie otrzymywanych refaktur, to momentem powstania przychodu z tego tytułu będzie dzień wystawienia refaktury przez Wnioskodawcę (tj. 17 stycznia 2014 r.), o ile oczywiście z umów zawartych z najemcami lub z wystawianych przez Wnioskodawcę refaktur nie wynika, że koszty mediów rozliczane są w okresach rozliczeniowych. W takim bowiem przypadku momentem uzyskania przychodu jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego.
Z ww. zastrzeżeniem, dot. okresów rozliczeniowych Wnioskodawca nie jest obowiązany do dokonania korekty złożonego uprzednio rocznego zeznania podatkowego.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Nadmienić należy, że w ww. interpretacji indywidualnej nie odniesiono się do kwestii, z jaką datą należy wystawiać refaktury. Kwestii tej bowiem nie regulują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazane w części E. wniosku ORD-IN, jako przepisy będące przedmiotem interpretacji. W zakresie tym Wnioskodawca nie przedstawił również własnego stanowiska w sprawie. Jeżeli Wnioskodawca jest zainteresowany uzyskaniem interpretacji indywidualnej w tym zakresie, może wystąpić z odrębnym wnioskiem ORD-IN.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.