Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-88/14-2/MS1
z 11 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012, poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2014 r. (data wpływu: 29 stycznia 2014 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność sprzedaży detalicznej w lokalach wynajmowanych w centrach handlowych w różnych miastach Polski. Niestety wbrew założonym planom tylko niektóre sklepy prowadzone przez Spółkę są dochodowe. Mając na uwadze swoją pozycję finansową Spółka jest zmuszona do rozważania zmniejszenia liczby działających sklepów. Ze względów ekonomicznych po koniec 2012 roku Spółka zdecydowała się do zamknięcia sklepu prowadzonego na terenie centrum handlowego.

Ze względu na przedłużające się rozmowy dotyczące warunków rozwiązania umowy najmu Spółka w celu ograniczenia wszelkich kosztów administracyjnych związanych z funkcjonowaniem sklepu, podjęła decyzję o natychmiastowym zamknięciu sklepu. W okresie od momentu fizycznego zamknięcia sklepu do prawnie skutecznego rozwiązania umowy najmu minęło 6 miesięcy, w trakcie których negocjowano ostateczne warunki rozwiązania umowy najmu. W tym czasie Spółka była obciążana fakturami z tytułu czynszu najmu oraz dokonywała odliczeń amortyzacyjnych od inwestycji w obcych środkach trwałych jakie stanowiły ulepszenia wynajmowanego lokalu oraz urządzeń i wyposażenia zamkniętego lokalu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych czynsz najmu oraz odpisy amortyzacyjne od środków trwałych w fizycznie zamkniętym lokalu przed prawnie skutecznym rozwiązaniem umowy najmu mogą stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, faktury z tytułu czynszu najmu, a także koszty wynikające z odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych znajdujących się w zamkniętym lokalu, będą stanowiły koszt uzyskania przychodu. Do momentu prawnie skutecznego rozwiązania umowy Spółka była stroną tejże umowy stąd też była zobowiązana do ponoszenia kosztów najmu oraz uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od posiadanych środków trwałych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.; dalej: UPDOP), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Koszty najmu

Najem powierzchni handlowej jest elementem koniecznym dla prowadzenia działalności gospodarczej w formie przyjętej przez Spółkę. Koszty najmu stanowią jeden z oczywistych elementów kosztów uzyskania przychodów, niezależnie od wyniku finansowego poszczególnych lokalizacji czy też czasowego ich zamknięcia (np. na potrzeby remanentu). Przez cały czas trwania umowy najmu lokalu handlowego, zdaniem Spółki wydatki dotyczące wynajmu stanowią koszty uzyskania przychodu Spółki.

W ocenie Spółki decyzja o zaprzestaniu sprzedaży w lokalu handlowym, który osiąga niskie obroty (tj. takie, które nie pokrywają kosztów zatrudnienia personelu oraz kosztów eksploatacyjnych) była jak najbardziej racjonalnym i ekonomicznie uzasadnionym działaniem. Wobec tego koszty czynszu, nawet w przypadku zamkniętego lokalu powinny być zatem uznane za koszt podatkowy, związany z ogólnym funkcjonowaniem na podstawie art. 15 ust 1 UPDOP.

Dopóki umowa najmu była prawnie wiążąca, Spółka nie miała możliwości zwolnienia się z kosztów najmu, pomimo faktycznego zamknięcia lokalu handlowego. Jednocześnie chcąc ograniczyć rosnące koszty utrzymania i funkcjonowania danego lokalu podjęła decyzję o jego zamknięciu oraz przystąpiła do negocjacji rozwiązania umowy najmu. Wydatki na najem lokalu w tym okresie powinny zostać uznane za koszty uzyskania przychodu bez względu na fakt, iż Spółka nie osiągała przychodów w tym konkretnym lokalu.

Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż podobne stanowisko potwierdzające możliwość uznania kosztów wynajmu lokalu w trakcie jego zamknięcia za koszty uzyskania przychodu można znaleźć, np. w interpretacji udzielonej w analogicznej sprawie dotyczącej zamkniętych aptek - sygn. IPPB3/423-760/09-02/JG.

Odpisy amortyzacyjne

Co do zasady zgodnie z art. 15 ust. 6 UPDOP kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 UPDOP.

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z art. 16c pkt 5 UPDOP, amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność (...).

Jak wskazano powyżej Spółka prowadzi działalność handlową w różnych miastach, zamknięcie jednego ze sklepów w żadnym wypadku nie oznacza ani zawieszenia ani zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej. Ze względu na fakt, iż umowa najmu była nadal prawnie wiążąca, Spółka nie mogła i nie dokonała likwidacji tych środków (chociaż dokonała tego po formalnym rozwiązaniu umowy).

Przyjmując zatem spełnienie definicji środka trwałego zawartą w UPDOP, jedyną przesłanką powodująca niemożność dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych jest zaprzestanie lub zawieszenie prowadzenia działalności. Niemniej jednak zgodnie z właściwą wykładnią tego przepisu zawieszenie prowadzenia działalności gospodarczej odnosi się wprost do formalnego zawieszenie działalności zgodnie z wymogami ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i powinno oznaczać definitywne zaniechanie danego rodzaju działalności, na skutek czego składniki majątkowe przestają być zupełnie używane. Czasowe zaprzestanie użytkowania danych środków trwałych nie jest natomiast przesłanką uzasadniającą zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych w świetle zapisów UPDOP. Spółka zamykając sklep w Bytomiu nie zawiesiła ani nie zaprzestała prowadzenia swojej działalności gospodarczej (która w dalszym ciągu jest prowadzona poprzez pozostałe otwarte sklepy).

Konsekwentnie, zdaniem Spółki, w świetle zapisów UPDOP odpisy amortyzacyjne od środków trwałych znajdujących się w zamkniętym lokalu mogą stanowić koszty uzyskania przychodu. Stanowisko Spółki znajduje odzwierciedlenie w innych interpretacjach indywidualnych w podobnych sprawach jak np. w interpretacjach DIS w Warszawie z dnia 22 marca 2010 r. o sygn. IPPB3/423-760/09-5/JG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.