Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-208/14/AK
z 2 czerwca 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2014 r. (data wpływu 3 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 3 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą Podatkową Księgę Przychodów i Rozchodów metodą uproszczoną (kasową). Firma dokonuje zakupu od kontrahenta dużej ilości towarów zgodnie z umową jaka została zawarta. Zakup ten Wnioskodawca wpisuje do Podatkowej Księgi Przychodów i Rozchodów w kolumnie 10, po otrzymaniu towaru i faktury. W związku z tym, iż Wnioskodawca dokonuje zakupu dużych ilości towarów dostaje rabaty, ale też niektóre partie towaru są zwracane z różnych przyczyn – przede wszystkim dlatego, że jest to towar sezonowy (opony letnie, zimowe). Wnioskodawca umawia się np., że towar który nie zostanie sprzedany można będzie zwrócić po sezonie. Na otrzymane rabaty Wnioskodawca dostaje faktury korygujące powodujące zmniejszenie kosztów. Jest to tzw. rabat posprzedażny. Rabaty te Wnioskodawca dostaje w dużo późniejszym czasie. I tak faktura korygująca z tytułu rabatu za sprzedaż w okresie: od czerwca 2013 r. do listopada 2013 r. wystawiona jest w dniu 6 lutego 2014 r. i otrzymana w lutym 2014 r. Podobnie jest ze zwrotem towarów, towar zakupiony w 2013 r. jest zwrócony kontrahentowi w lutym 2014 r. Wnioskodawca otrzymuje fakturę korygującą wystawioną w miesiącu lutym 2014 r. Wnioskodawca zaznacza, że już złożył zeznanie podatkowe PIT-36 za 2013 r. dnia 20 stycznia 2014 r. i rozliczył się z Urzędem Skarbowym za 2013 r.


W związku z powyższym zadano następujące pytania:


  1. W jakim czasie należy ujmować faktury korygujące wystawione w 2014 r. dotyczące rabatu posprzedażnego za 2013 r. a w jakim czasie faktury korygujące dotyczące zwrotu towarów handlowych zakupionych w 2013 r. a zwróconych w 2014 r.?
  2. Czy wpisuje je na bieżąco w miesiącu lutym 2014 r.?
  3. Czy cofa się z korektami do 2013 r.?
  4. Czy jeżeli Wnioskodawca cofa się z korektą to robi również korektę remanentu?


Zdaniem Wnioskodawcy, faktury korygujące dotyczące rabatu Wnioskodawca wpisuje na bieżąco w kol. 10 Podatkowej Księgi Przychodów i Rozchodów ze znakiem minus ponieważ rabat ten otrzymał w roku 2014. Jest to przychód tego roku nie poprzedniego. Nadmienia też, że nie ma tego towaru już na magazynie, gdyż go sprzedał, więc nie może korygować remanentu. Zwrot towaru również należy wpisać na bieżąco ponieważ zwrot towaru nastąpił w lutym 2014 r. W 2013 r. Wnioskodawca miał ten towar na stanie magazynowym i prawidłowo towar był ujęty w Podatkowej Księdze Przychodów i Rozchodów. Faktury korygujące nie są konsekwencją wystawienia pierwotnej faktury, która błędnie dokumentuje stan faktyczny (wówczas faktura ta winna być księgowana wstecz do okresu zaewidencjonowania faktury pierwotnej). Wystawienie faktur korygujących jest konsekwencją czynników, które miały miejsce już po sporządzeniu faktury pierwotnej (wówczas należy ewidencjonować ją w dacie wystawienia).


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z póżn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

W myśl art. 22 ust. 4 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10 są potrącane tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Stosownie do treści art. 22 ust. 6b cyt. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, tj. prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Zauważyć przy tym należy, iż definicja momentu poniesienia kosztu zawarta w ww. art. 22 ust. 6b dotyczy wszystkich podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów niezależnie od przyjętej metody ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych. Innej definicji dnia poniesienia kosztu uzyskania przychodów w odniesieniu do podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają – jak już uprzednio wskazano – regulacji wskazujących do jakiego momentu odnieść należy korekty faktur, wynikające z otrzymywanych od kontrahentów faktur korygujących.

Odnosząc się do kwestii momentu uwzględnienia faktur korygujących w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, zauważyć należy, że faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do faktury korygującej jest zatem faktura pierwotna.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie uregulowania prawne stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca zwraca dostawcy część towarów lub uzyskuje od dostawcy rabaty posprzedażowe, a dostawca wystawia faktury korygujące z ww. tytułów, które to wpływają na zmniejszenie wcześniej zaewidencjonowanych kosztów nabycia tych towarów, to zdarzenia te powinny zostać uwzględnione w wielkości kosztów uzyskania przychodów poprzez ich zmniejszenie w okresie rozliczeniowym (miesiącu, roku podatkowym), w którym koszty te pierwotnie zostały zaksięgowane. Wnioskodawca powinien zatem pomniejszyć pierwotnie zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatki, o wartość zwróconych towarów udzielonych rabatów i upustów, a w konsekwencji dokonać stosownych korekt w okresie rozliczeniowym (miesiącu, kwartale, roku podatkowym), w którym pierwotnie te koszty zostały wykazane.

W sytuacji gdy Wnioskodawca otrzyma fakturę korygującą, która dotyczyć będzie zakupu towarów w roku podatkowym wcześniejszym niż data wystawienia faktury korygującej, to powinien ją uwzględnić w okresie rozliczeniowym, w którym koszt został potrącony. Faktura korygująca wskazuje bowiem właściwą wartość towaru, korekta kosztów wynikająca z faktury korygującej, powinna być odnoszona do uprzednio wykazanych kosztów uzyskania przychodów, ponieważ późniejsze wystawienie faktury korygującej nie powoduje zmiany daty poniesienia wydatków z tego tytułu. W tym przypadku niezbędnym będzie również dokonanie korekty wartości remanentu sporządzonego na 31 grudnia roku podatkowego, w którym przedmiotowe towary, jako niesprzedane zostaną wykazane.

Ponadto wskazać, należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nakłada na podatników osiągających dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej obowiązki w zakresie obliczania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. W myśl art. 44 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

Artykuł 44 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że zaliczki miesięczne od dochodów wymienionych w ust. 1, wpłaca się w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczki kwartalne podatnicy wpłacają w terminie do 20 dnia każdego miesiąca następującego po kwartale, za który wpłacana jest zaliczka. Zaliczkę za ostatni miesiąc lub ostatni kwartał roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 stycznia następnego roku podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za ostatni miesiąc lub odpowiednio kwartał, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 45.

W myśl art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Reasumując, stwierdzić należy, że korekta kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, wynikająca z otrzymanych przez Wnioskodawcę faktur korygujących, winna być odnoszona (księgowana) wstecz, do okresu zaewidencjonowania faktury pierwotnej.

Stosownie do treści art. 51 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przez zaległość podatkową należy rozumieć podatek niezapłacony w terminie płatności. Za zaległość podatkową uważa się także niezapłaconą w terminie płatności zaliczkę na podatek, w tym również zaliczkę, o której mowa w art. 23a, lub ratę podatku (art. 51 § 2 Ordynacji podatkowej).

W myśl art. 53 § 1 Ordynacji podatkowej, od zaległości podatkowych, z zastrzeżeniem art. 54, naliczane są odsetki za zwłokę. Na mocy art. 53 § 2 ww. ustawy, przepis ten stosuje się również do należności, o których mowa w art. 52 § 1, oraz do nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek, w części przekraczającej wysokość podatku należnego za rok podatkowy.

Odsetki za zwłokę nalicza podatnik, płatnik, inkasent, następca prawny lub osoba trzecia odpowiadająca za zaległości podatkowe, z zastrzeżeniem art. 53a, art. 62 § 4, art. 66 § 5, art. 67a § 1 pkt 1 lub 2 i art. 76a § 1 (art. 53 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa).

Zgodnie z art. 53 § 4 Ordynacji podatkowej, odsetki za zwłokę naliczane są od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności podatku lub terminu, w którym płatnik lub inkasent był obowiązany dokonać wpłaty podatku na rachunek organu podatkowego.

Stosownie do art. 55 § 1 ww. ustawy, odsetki za zwłokę wpłacane są bez wezwania organu podatkowego.

Stosownie natomiast do treści art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 § 2 ww. ustawy).

Przez deklaracje rozumie się również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci – art. 3 ust. 5 Ordynacji podatkowej.

Na zasadność złożenia korekty zeznania podatkowego wskazuje obowiązek dokonania prawidłowego rozliczenia z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zatem jeżeli złożone zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w latach ubiegłych zawierają nieprawidłowe dane (przychód, koszy) to należy złożyć korygującą deklarację wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Jednakże zauważyć należy, że zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Korekty zeznań podatkowych za poszczególne lata Wnioskodawca będzie zobowiązany sporządzić po uwzględnieniu wszystkich wystawionych korekt przychodu w danym roku.

Zaznaczyć należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-563 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).


Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj