Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-283/14-2/SM
z 18 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku (data wpływu 28 marca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymywanych kwot gwarancyjnych i obowiązku wystawiania faktur - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymywanych kwot gwarancyjnych i obowiązku wystawiania faktur.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

R. (haftungsbeschränkt) & C. (dalej: „Nabywca” lub „Wnioskodawca”) mająca siedzibę w Republice Federalnej Niemiec jest spółką osobową planującą rozpocząć działalność gospodarczą na polskim rynku nieruchomości. Przedmiotem działalności Nabywcy będzie między innymi obrót nieruchomościami oraz wynajem powierzchni podmiotom trzecim. Wnioskodawca jest zarejestrowany w Polsce jako podatnik VAT czynny. Obecnie, Wnioskodawca zamierza nabyć od R. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością P. (dalej: „Zbywca”) nieruchomość znaną jako „P 1” („Nieruchomość”), obejmującą prawo wieczystego użytkowania działek gruntu oraz prawo własności budynków i budowli znajdujących się na tych działkach gruntu.

Powierzchnie biurowa, handlowa oraz parkingi znajdujące się w Nieruchomości są obecnie zasadniczo w pełni wynajęte różnym najemcom będącym stronami trzecimi o dobrej reputacji i wysokiej wiarygodności. W momencie nabycia Nieruchomości, zgodnie z art. 678 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93, z późn. zm., dalej: „Kodeks cywilny”) Wnioskodawca z mocy prawa wstąpi w prawa i obowiązki wynajmującego wynikające z umów najmu dotyczących powierzchni w Nieruchomości.

Wnioskodawca po nabyciu nieruchomości zamierza prowadzić działalność w zakresie wynajmu powierzchni w Nieruchomości. W związku z powyższym, fakt iż Nieruchomość jest w całości wynajęta wiarygodnym najemcom - a zatem można zakładać, że będzie generować dochód operacyjny pozwalający na osiągnięcie zakładanej stopy zwrotu z inwestycji - zostanie uwzględniony przy określaniu ceny Nieruchomości, którą Wnioskodawca zapłaci Zbywcy. Mianowicie, negocjując cenę Wnioskodawca przyjmuje, iż z tytułu wynajmu Nieruchomości będzie generowany zakładany dochód operacyjny przynajmniej przez ustalony okres od nabycia Nieruchomości („Okres”).

Niemniej jednak, w przypadku części powierzchni w Nieruchomości – umowy z dotychczasowymi najemcami wygasają przed upływem wspomnianego Okresu i istnieje ryzyko, że w przypadku podpisania nowych umów z tymi samymi lub nowymi najemcami - w sytuacji rynkowej, w jakiej negocjowana będzie umowa dotycząca danej powierzchni, nie będzie możliwe uzyskanie warunków zapewniających oczekiwany przez Wnioskodawcę dochód operacyjny. Może to wynikać z faktu, iż w danej sytuacji rynkowej potencjalni najemcy będą uzależniać zawarcie umowy od udzielenia przez Wnioskodawcę (jako wynajmującego) rabatów czynszowych (tj. obniżki czynszu obowiązującej przez część okresu najmu), otrzymania premii pieniężnych z tytułu podpisania umowy najmu lub też wykonania na koszt Wnioskodawcy prac aranżacyjnych dostosowujących standard wynajmowanej powierzchni do oczekiwań konkretnego najemcy. Ponadto, Wnioskodawca może również być narażony na poniesienie znacznych kosztów pośrednictwa w zawieraniu umów najmu, które spowodują obniżenie dochodu operacyjnego uzyskiwanego z wynajmowanej powierzchni. Może również wystąpić sytuacja, że po nabyciu Nieruchomości niektórzy najemcy nie będą uiszczać czynszu należnego właścicielowi (tj. Wnioskodawcy) np. z uwagi na niewypłacalność.

Mając na uwadze powyższe, w celu zabezpieczenia ekonomicznej opłacalności transakcji, Wnioskodawca oraz Zbywca zamierzają zawrzeć umowę (dalej: „Umowa Gwarancyjna”). Na mocy tej umowy Zbywca udzieli Nabywcy gwarancji na to, iż ten ostatni uzyska dochód operacyjny, osiągany z tytułu umów z potencjalnymi nowymi najemcami zawieranymi we wspominanym Okresie (po zawarciu umowy sprzedaży Nieruchomości), na odpowiednim poziomie, gdyż nie wystąpi sytuacja ubytku spowodowanego potrzebą udzielenia rabatów czynszowych, wypłacenia premii pieniężnej z tytułu podpisania umowy najmu lub też ponoszenia przez Wnioskodawcę kosztów prac aranżacyjnych w wynajmowanych powierzchniach oraz kosztów pośrednictwa przy zawieraniu umów najmu, a także ubytku wynikającego z nieregulowania przez pewnych najemców czynszu.

Umowa Gwarancyjna zostanie zawarta na podstawie zasady swobody kształtowania umów przewidzianej przepisami art. 3531 Kodeksu cywilnego i na mocy jej postanowień Zbywca zagwarantuje na zasadzie ryzyka, że Wnioskodawca, jako nabywca Nieruchomości i przyszły wynajmujący będzie uzyskiwał dochód operacyjny z powierzchni, w stosunku do których będą zawierane nowe umowy najmu we wspomnianym Okresie bez ubytków wynikających z rabatów czynszowych, premii pieniężnych dla najemców z tytułu podpisania umowy najmu, kosztów prac aranżacyjnych w wynajmowanych powierzchniach, a także kosztów pośrednictwa przy zawieraniu umów najmu. W razie gdyby zawarta umowa najmu skutkowała takim ubytkiem dochodu operacyjnego (gdyż Wnioskodawca musiałby udzielić rabatów czynszowych, premii pieniężnych lub też ponosić koszty prac aranżacyjnych lub pośrednictwa w najmie, oraz w przypadku wystąpienia ubytku wynikającego z nieregulowania czynszów przez najemców) Zbywca będzie zobowiązany do wypłaty Wnioskodawcy określonej kwoty pieniężnej (dalej: „Kwota Gwarancyjna”). Kwota Gwarancyjna będzie odpowiadać łącznej kwocie ubytku dochodu operacyjnego to jest sumie wartości udzielonych rabatów czynszowych, wypłaconych premii pieniężnych, kosztów prac aranżacyjnych oraz kosztów pośrednictwa przy zawieraniu umów najmu, a także kwot niezapłaconych czynszów.

Umowa Gwarancyjna ma na celu jedynie zapewnienie Wnioskodawcy, że w przypadku zrealizowania się ryzyka wystąpienia ubytku dochodu operacyjnego wynikającego z przedstawionych wyżej czynników, ubytek ten zostanie Wnioskodawcy zrekompensowany. Rozwiązanie takie ma zapewnić Wnioskodawcy utrzymanie płynności finansowej na okoliczność zajścia nieprzewidzianych bądź niekorzystnych dla Nabywcy zdarzeń. Z tytułu wypłaty Kwoty Gwarancyjnej przez Zbywcę, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania żadnych świadczeń na rzecz Zbywcy, ani też do podjęcia lub zaniechania jakichkolwiek działań, przy czym w przypadku wypłaty Kwoty Gwarancyjnej w zakresie niezapłaconych czynszów, Zbywca przejmie wierzytelność wobec odpowiedniego najemcy (a w razie późniejszego uregulowania kwoty czynszu przez najemcę na rzecz Wnioskodawcy - Wnioskodawca przekaże tę kwotę Zbywcy).

W celu zabezpieczenia realizacji zobowiązań Zbywcy wynikających z Umowy Gwarancyjnej, Zbywca złoży na rachunku zastrzeżonym ustaloną kwotę pieniężną. Kwoty Gwarancyjne (jeśli wystąpią) będą sukcesywnie ustalane i wypłacane w momencie zawierania poszczególnych umów najmu. W przypadku wystąpienia ubytku w dochodzie operacyjnym w związku z zawarciem umowy najmu, bądź nie regulowaniem czynszów przez najemcę odpowiednia Kwota Gwarancyjna zostanie zwolniona z rachunku zastrzeżonego na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Jeżeli okaże się, że wypłacona z rachunku zastrzeżonego Kwota Gwarancyjna będzie wyższa niż Kwota Gwarancyjna ostatecznie należna Wnioskodawcy, Wnioskodawca zwróci różnicę na rachunek zastrzeżony. Umowa Gwarancyjna wygaśnie z upływem Okresu, a pozostała kwota zdeponowana na rachunku zastrzeżonym zostanie z upływem Okresu zwolniona na rachunek bankowy Zbywcy.

Niezależnie od powyższego, w przypadku gdyby umowy najmu dotyczące powierzchni w Nieruchomości wygasły i powierzchnie te nie zostały wynajęte nowym najemcom, to Zbywca będzie wynajmował takie powierzchnie od Wnioskodawcy na podstawie odrębnej umowy najmu (tzw. master lease) do końca wspomnianego wyżej Okresu lub do momentu, gdy inny zainteresowany podmiot podpisze umowę najmu dotyczącą tej powierzchni. W takim przypadku, na podstawie umowy master lease Zbywca będzie miał prawo do korzystania z powierzchni Nieruchomości objętej tą umową jak standardowy najemca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Kwoty Gwarancyjne, które Zbywca będzie zobowiązany wypłacić Wnioskodawcy w związku z realizacją zapisów Umowy Gwarancyjnej, będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT?
   
2. Czy dla udokumentowania otrzymanych Kwot Gwarancyjnych Wnioskodawca będzie zobowiązany wystawiać faktury, o których mowa w art. 106b ustawy VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Kwoty Gwarancyjne, które Zbywca będzie zobowiązany wypłacić Wnioskodawcy w związku z realizacją zapisów Umowy Gwarancyjnej nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.
   
2. Wnioskodawca nie będzie zobowiązany wystawiać faktur VAT, o których mowa w art. 106b ustawy o VAT, dla udokumentowania otrzymanych Kwot Gwarancyjnych.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm; dalej: „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem VAT podlega w szczególności odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W analizowanym przypadku, nie dojdzie do dostawy towarów, gdyż w wyniku wypłaty środków (tj. Kwot Gwarancyjnych) nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania żadnym towarem jak jego właściciel. Należy natomiast rozważyć, czy wystąpi świadczenie usług.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
  
  

Zgodnie z ugruntowaną linią interpretacyjną (przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 marca 2011 r., Nr ILPP4/443-11/11-2/EWW, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 października 2011 r., Nr IBPP3/443-850/11/KO i interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 marca 2011 r. Nr ILPP1/443-1263/10-7/AW), pod pojęciem usługi (świadczenia) w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, iż nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Aby tak się stało muszą zostać spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
  
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  

Należy podkreślić, że aby świadczenie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT jako usługa, oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie (stanowisko takie znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych (przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Nr IPTPP2/443-888/11-6/IR z dnia 13 czerwca 2012 r., przywołana wcześniej interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu Nr ILPP1/443-1263/10-7/AW z dnia 11 marca 2011 r., interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, Nr IPPP1/443-745/12-2/ISz z dnia 13 listopada 2012 r.).

Tak więc dana transakcja stanowi usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy:

• istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem jednej strony a otrzymanym świadczeniem wzajemnym w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego i są konsekwencją wykonania świadczenia lub
  
• dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.
  
  

Analizując przedstawiony opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że wypłata Kwot Gwarancyjnych nie jest w rzeczywistości wynagrodzeniem za jakąkolwiek usługę świadczoną przez Wnioskodawcę. Zgodnie bowiem z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego, Zbywca zobowiązany będzie do wypłacania na rzecz Wnioskodawcy Kwot Gwarancyjnych jeżeli zajdą przewidziane w Umowie okoliczności, tj. zaistnieje wspomniany wyżej ubytek dochodu operacyjnego.

Jednocześnie, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wykonania żadnego ekwiwalentnego świadczenia wzajemnego w zamian za otrzymaną Kwotę Gwarancyjną. Wnioskodawca w związku z otrzymanym świadczeniem (Kwotą Gwarancyjną) nie będzie zobowiązany do wykonania jakiejkolwiek usługi, bądź do powstrzymania się od dokonania określonych czynności lub do tolerowania określonych czynności lub sytuacji.

Należy również zauważyć, iż Zbywca wypłaci środki pieniężne jedynie w konsekwencji przyjętej na siebie funkcji gwaranta uzyskania określonego dochodu operacyjnego przez Wnioskodawcę. Wypłata przez Zbywcę Kwot Gwarancyjnych będzie miała zatem charakter gwarancyjny/rekompensacyjny.

W tej sytuacji, zdaniem Wnioskodawcy nie można mówić o świadczeniu przez niego jakiejkolwiek usługi, gdyż ze strony Wnioskodawcy nie dojdzie do wykonania na rzecz Zbywcy żadnego świadczenia.

Wnioskodawca chciałby także zaznaczyć, że w opisywanym zdarzeniu przyszłym wypłata Kwot Gwarancyjnych stanowić ma jedynie swego rodzaju rekompensatę ubytku dochodu operacyjnego, którego osiągnięcie Wnioskodawca zakłada, tj. rekompensatę za utracone a oczekiwane korzyści majątkowe, które Nabywca przewidywał osiągnąć. W związku z tym, w przypadku wypłaty Kwot Gwarancyjnych na rzecz Wnioskodawcy nie zostaną łącznie spełnione przesłanki konieczne do uznania, iż w przedmiotowym przypadku dochodzi do świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Kwoty Gwarancyjne zostaną otrzymane jedynie w wyniku wykonania Umowy Gwarancyjnej. Otrzymanie Kwot Gwarancyjnych nie będzie więc objęte zakresem opodatkowania podatkiem VAT. Samo przekazanie kwot pieniężnych nie podlega bowiem opodatkowaniu VAT. Zachodzi tu analogia do otrzymania przez ubezpieczonego od ubezpieczyciela odszkodowania w wyniku zrealizowania się ubezpieczonego ryzyka. W takim przypadku otrzymane odszkodowanie niewątpliwie nie stanowi wynagrodzenia dla ubezpieczonego za świadczenie jakiejkolwiek usługi na rzecz ubezpieczyciela, a więc niewątpliwie nie podlega opodatkowaniu VAT.

Zaprezentowana argumentacja w przedmiocie wzajemności świadczeń jako warunku koniecznego do uznania usługi za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT znajduje szerokie poparcie w orzecznictwie krajowych sądów administracyjnych jak i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Szczególnie trafnie kwestię tę ujął Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: „WSA”) w Kielcach w wyroku z dnia 15 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Ke 89/12 w którym stwierdził, że „świadczenie usług podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych. Aby usługa podlegała obowiązkowi podatkowemu z tytułu VAT koniecznym warunkiem jest by świadczona była odpłatnie, przy czym pomiędzy czynnością podlegającą opodatkowaniu (usługą), a wynagrodzeniem otrzymanym z tytułu jej wyświadczenia musi istnieć bezpośredni, czytelny i dostrzegalny związek. W wyroku z dnia 29 października 2009 r. C-246/08 Europejski Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej przypomniał, że jeżeli działalność usługodawcy polega wyłącznie na świadczeniu usług bez bezpośredniego świadczenia wzajemnego, brak jest podstawy opodatkowania i usługi te nie podlegają tym samym podatkowi VAT (teza 43). Świadczenie usług tylko wtedy dokonywane jest odpłatnie w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy, jeżeli pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych, a wynagrodzenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywisty ekwiwalent usługi świadczonej na rzecz usługobiorcy (teza 44). Kwestia odpłatności i bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym wynagrodzeniem była wielokrotnie podnoszona w orzecznictwie Trybunału (por. wyrok z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie 102/86, wyrok z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie C-305/01, wyrok z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93).”

Stanowisko Wnioskodawcy, iż otrzymanie Kwot Gwarancyjnych nie podlega VAT znajduje również odzwierciedlenie w praktyce organów podatkowych. Bezpośrednio do kwestii płatności gwarancyjnych odniósł się przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 17 stycznia 2011 r., Nr ILPP2/443-1664/10-5/ISN, w której uznał, że „płatności gwarancyjne dokonywane przez Zainteresowanego na rzecz B oraz zwrot części kosztów Płatności gwarancyjnych poniesionych przez niego z powodu jego dostawców, nie będą stanowić odpłatnej dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usług, w rozumieniu przepisów art. 1 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy. Płatności tych nie będzie można uznać za wynagrodzenie z tytułu jakichkolwiek czynności opodatkowanych podatkiem VAT wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy. Zatem, ani dokonanie Płatności gwarancyjnej ani zwrot jej kosztów nie spowodują konsekwencji podatkowych dla Spółki na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.” Podkreślenia wymaga fakt, że nie jest to stanowisko odosobnione. W przywołanym piśmie Dyrektor Izby Skarbowej odwołuje się do szeregu innych interpretacji popierających taką argumentację.

Reasumując, Kwoty Gwarancyjne wypłacone przez Zbywcę na rzecz Wnioskodawcy nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT. Wykonanie zawartej Umowy Gwarancyjnej będzie miało charakter wyrównania wspomnianego wyżej ubytku dochodu operacyjnego, a w zamian za Kwoty Gwarancyjne Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do żadnego świadczenia wzajemnego na rzecz Zbywcy.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowych Kwot Gwarancyjnych nie można uznać za wynagrodzenie z tytułu jakichkolwiek czynności opodatkowanych podatkiem VAT wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem, otrzymywane przez Wnioskodawcę Kwoty Gwarancyjne nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT (tj. pozostaną poza zakresem przedmiotowym ustawy o VAT).

Ad. 2.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1) podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą, między innymi, sprzedaż, natomiast zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 4) - fakturę dokumentującą otrzymanie całości lub części zapłaty przed dokonaniem, między innymi, sprzedaży.

Art. 2 pkt 22 ustawy o VAT wskazuje, że przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wspomniano w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 1, otrzymanie Kwot Gwarancyjnych nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż nie będzie stanowiło wynagrodzenia z tytułu jakiejkolwiek czynności podlegającej opodatkowaniu VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że otrzymane Kwoty Gwarancyjne nie powinny być dokumentowane przez Wnioskodawcę fakturami, o których mowa w ustawie o VAT. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że powinien w takiej sytuacji wystawić notę księgową, która jest uniwersalnym dokumentem księgowym służącym dokumentowaniu transakcji w sytuacji, gdy nie mają zastosowania przepisy ustawy VAT (przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 17 stycznia 2011 r., Nr ILPP2/443-1664/10-5/ISN). Jako że przepisy ustawy o VAT nie regulują sposobu udokumentowania transakcji nie podlegających temu podatkowi, należy stwierdzić, iż brak jest przeciwwskazań na gruncie przepisów dotyczących podatku VAT dla dokumentowania notami księgowymi płatności otrzymywanych w ramach wskazanej Umowy Gwarancyjnej.

Reasumując, ze względu na fakt, że otrzymanie Kwot Gwarancyjnych nie będzie dotyczyło czynności opodatkowanych w rozumieniu ustawy o VAT, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokumentowania otrzymanych świadczeń gwarancyjnych (tj. Kwot Gwarancyjnych) fakturami, o których mowa w ustawie o VAT.

Właściwym postępowaniem Wnioskodawcy będzie w tym przypadku wystawienie not księgowych dokumentujących otrzymanie płatności z tytułu zawartej Umowy Gwarancyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.