Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-413/14/JS
z 27 czerwca 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 marca 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 27 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych przekazania w formie darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa prowadzonego przez Wnioskodawcę, w odniesieniu do:

  • obowiązku korekty kosztów uzyskania przychodów o wartość przekazanych towarów (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1),
  • braku obowiązku korekty kosztów uzyskania przychodów o wartość przekazanego wyposażenia (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2014 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych przekazania w formie darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa prowadzonego przez Wnioskodawcę.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie prowadzenia restauracji i placówek gastronomicznych, obiektów noclegowych, turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania oraz ogólnie rozumianej działalności gastronomicznej. Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W dniu 1 lutego 2014 r. Wnioskodawca dokonał przeniesienia prawa własności zorganizowanej części przedsiębiorstwa (zwanej dalej jako „Przedsiębiorstwo”) na podstawie umowy darowizny, o której mowa w art. 888 § 1 i nast. Kodeksu cywilnego (zwanej dalej „Darowizną”), na rzecz swojej siostry - osoby fizycznej (zwanej dalej jako „Nabywca”), która prowadzi działalność gospodarczą również w zakresie działalności gastronomiczno-hotelarskiej.

W skład darowanego Przedsiębiorstwa wchodziły:

  • nieruchomości,
  • oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo,
  • rzeczowe składniki majątku,
  • wyposażenie,
  • środki trwałe,
  • wartości niematerialne i prawne (w tym licencje na programy komputerowe),
  • towary handlowe materiały, półwyroby, wyroby gotowe,
  • prawa wynikające z umów cywilnoprawnych,
  • wierzytelności,
  • środki pieniężne,
  • tajemnica przedsiębiorstwa,
  • księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, Nabywca nabył m.in.:

  1. towary - materiały, towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub obróbki,
  2. wyposażenie - zużywające się stopniowo rzeczowe składniki majątku Przedsiębiorstwa, które nie zostały zaliczone zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych; znajdujące się w siedzibie darowanego przedsiębiorstwa; do dnia dokonania Darowizny wykorzystywane przez Wnioskodawcę do celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Koszt zakupu wyżej wskazanych towarów jak i wyposażenia został uprzednio (przed dokonaniem Darowizny) zaliczony do kosztów uzyskania przychodu przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów; ewidencjonowanie kosztów odbywa się metodą memoriałową.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  1. Czy Wnioskodawca (darczyńca) ma obowiązek skorygować (pomniejszyć) koszty uzyskania przychodów o wartość towarów będących przedmiotem Darowizny?
  2. Czy Wnioskodawca (darczyńca) ma obowiązek skorygować (pomniejszyć) koszty uzyskania przychodów o wartość wyposażenia będącego przedmiotem Darowizny?

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego (dalej: „k.c”), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Istotą umowy darowizny jest więc dokonanie przysporzenia majątkowego na rzecz podmiotu obdarowanego, którego przedmiotem są składniki należące do majątku darczyńcy (kosztem majątku darczyńcy). Przy czym należy pamiętać, że w świetle art. 889 § 1 k.c, określone przysporzenia majątkowe, nawet jeżeli spełniają wskazane w powołanym powyżej art. 888 § 1 k.c. przesłanki, nie będą stanowić darowizny. Niemniej tego rodzaju sytuacja w przedmiotowym stanie faktycznym, nie miała i nie będzie mieć miejsca. Na gruncie prawa podatkowego, darowizna stanowić będzie zatem nienależne świadczenie, w rezultacie którego następuje nieodpłatne przysporzenie po stronie obdarowanego kosztem majątku darczyńcy.

W stanie faktycznym przedmiotem darowizny (jako składnika darowanego Przedsiębiorstwa) były m.in. towary. Zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. Nr 152 poz. 1475 ze zm., dalej jako „Rozporządzenie”), towarami co do zasady są: towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub obróbki. (…) Funkcjonalnie towary w istocie stanowią składniki majątku, które mają być wykorzystane w działalności Przedsiębiorstwa, celem wytworzenia produktów gastronomicznych lub umożliwienia świadczenia usług hotelarskich.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju (...). Ponadto, w myśl art. 2 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Zdaniem Wnioskodawcy, wobec przytoczonych wyżej przepisów należy przyjąć, że towary, jako składnik majątkowy wchodzący w skład funkcjonalnie wyodrębnionego i zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych stanowiących przedsiębiorstwo, w wyniku zbycia tegoż przedsiębiorstwa w drodze Darowizny, nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy (darczyńcy).

Powyższy wniosek wynika wprost z treści art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niemniej w ocenie Wnioskodawcy podkreślić także należy, że wskutek Darowizny nastąpiło przeniesienie na Nabywcę towarów, a wobec tego brak jest związku przyczynowego pomiędzy kosztem poniesionym na nabycie towarów, a potencjalnie uzyskanym przez Wnioskodawcę przychodem, gdyż towary (choć koszt ich nabycia poniósł Wnioskodawca) w następstwie Darowizny zostały alokowane do majątku Nabywcy (siostry Wnioskodawcy). Nie mogą więc zostać wykorzystane przez darczyńcę w celu osiągnięcia przez niego przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca (darczyńca) ma obowiązek skorygować (pomniejszyć) koszty uzyskania przychodów o wartość wydatków poniesionych na zakup towarów będących przedmiotem Darowizny.

Ad. 2

Zgodnie z § 3 pkt 7 Rozporządzenia, wyposażenie stanowią rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

W niniejszym stanie faktycznym przedmiotowe wyposażenie stanowiły zużywające się składniki majątkowe, znajdujące się w siedzibie Przedsiębiorstwa, wykorzystywane uprzednio przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, a następnie z uwagi na fakt, że stanowiły funkcjonalnie powiązany z innymi składnikami materialnymi i niematerialnymi element Przedsiębiorstwa, zostały zbyte na podstawie Darowizny na rzecz Nabywcy - siostry Wnioskodawcy.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy przyjąć należy, że przesłanką niemożności zakwalifikowania wydatków poniesionych przez podatnika na zakup rzeczowych składników majątku niebędących środkami trwałymi stanowiących wyposażenie, do kosztów uzyskania przychodu jest niewykorzystywanie tych składników dla celów związanych z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ale na cele osobiste podatnika, pracowników lub innych osób, albo znajdowanie się tych składników bez uzasadnienia poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, przedmiotem Darowizny były składniki majątkowe stanowiące wyposażenie, które do dnia Darowizny wykorzystywane były przez Wnioskodawcę na cele związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, które zarówno przed jak i po dokonaniu Darowizny, znajdowały się w miejscu, gdzie znajduje się siedziba darowanego Przedsiębiorstwa.

Podkreślenia wymaga fakt, że pomiędzy nabyciem poszczególnych składników wyposażenia a dniem dokonania Darowizny, upłynął stosunkowo długi okres czasu (co najmniej 3 miesiące i dłużej). Każdy ze składników wyposażenia był w tym okresie przez Wnioskodawcę wykorzystywany odpowiednio z jego społeczno-gospodarczym przeznaczeniem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, celem osiągnięcia przychodu albo zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu.

Wnioskodawca poniósł zatem realny koszt nabycia składników majątkowych stanowiących wyposażenie, wykorzystywał zakupione wyposażenie na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w celu osiągnięcia przychodu, albo zachowania lub zabezpieczenia jego źródła; składniki majątkowe stanowiące wyposażenie pozostawały jak i pozostają w miejscu, w którym znajduje się siedziba Przedsiębiorstwa, będącego przedmiotem Darowizny.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki poniesione na zakup wyposażenia stanowić będą dla niego koszty uzyskania przychodu, a w konsekwencji Wnioskodawca (darczyńca) nie ma obowiązku korygować (pomniejszyć) kosztów uzyskania przychodu o wartość wydatków na zakup wyposażenia będącego przedmiotem Darowizny.

Na poparcie swojego stanowiska (zarówno w zakresie pytania Nr 1 jak również pytania Nr 2), Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne: Znak IPTPB1/415-503/13-3/MD, IPPB1/415-522/11-3/EC, IPPB1/415-20/08-2/ES, IPTPB1/415-169/11-5/AG, IPPB1/415-366/12-2/JB.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazać należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena, czy składniki majątku Wnioskodawcy, będące przedmiotem darowizny, stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 5a pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj