Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-641/14-2/MW
z 14 sierpnia 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2014 r. (data wpływu e-PUAP 3 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 3 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji.


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawca (dalej: „Wnioskodawca”) zamierza utworzyć spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”). Planowana nazwa Spółki to S. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Po zarejestrowaniu Spółki przez sąd rejestrowy, planowane jest nabycie przez Spółkę budynku hotelowego (dalej: „Hotel”). Nabycie Hotelu może nastąpić w trybie zakupu Hotelu na podstawie umowy sprzedaży lub w drodze wniesienia do Spółki Hotelu jako wkładu niepieniężnego na pokrycie udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki. Nabywany przez Spółkę Hotel będzie mieścił się w grupie 1 podgrupie 10 rodzaju 109 „Pozostałe budynki niemieszkalne” Klasyfikacji Środków Trwałych (dalej: „KŚT”). Rodzaj ten obejmuje m.in. hotele i podobne budynki krótkotrwałego zakwaterowania z wyjątkiem hoteli robotniczych. Hotel stanowić będzie środek trwały, nabyty przez Spółkę, kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok i będzie wykorzystywany przez Spółkę na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Hotel przeznaczony będzie do świadczenia usług hotelowych, tj. usług krótkotrwałego zakwaterowania. W ofercie Hotelu mogą się znaleźć także inne powiązane usługi, w szczególności restauracyjne, SPA oraz związane z organizowaniem szkoleń lub imprez okolicznościowych. Nabyty Hotel zostanie po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji Spółki. Hotel będzie spełniać przynajmniej jeden z warunków dotyczących możliwości uznania go za używany lub ulepszony środek trwały, o którym mowa w przepisie art. 16j ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. nr 74 poz. 397, t.j., dalej: „Ustawa CIT”), tj. - budynek Hotelu przed jego nabyciem przez Spółkę będzie wykorzystywany co najmniej przez okres 60 miesięcy i Spółka będzie w stanie to wykazać i/lub - wydatki, które Spółka poniesie na ulepszenie Hotelu przed jego wprowadzeniem do ewidencji będą stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej Hotelu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy na podstawie art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a Ustawy CIT przyjęcie przez Spółkę indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla używanego i/lub ulepszonego Hotelu kwalifikowanego według KŚT do grupy 1 podgrupy 10 rodzaju 109 i amortyzacja Hotelu w okresie amortyzacji nie krótszym niż 3 lata będzie postępowaniem prawidłowym?


Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie miała prawo do przyjęcia indywidualnej stawki amortyzacyjnej w odniesieniu do Hotelu po raz pierwszy wprowadzonego do ewidencji Spółki i do amortyzacji Hotelu w okresie amortyzacji nie krótszym niż 3 lata, gdyż Hotel stanowić będzie używany i/lub ulepszony środek trwały, do którego zastosowanie znajdzie art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a Ustawy CIT.


Stosownie do art. 15 ust. 6 Ustawy CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 (tj. katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów).

W myśl art. 16a ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 Ustawy CIT odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j–16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Stosownie do art. 16h ust. 2 Ustawy CIT, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i–16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.


Na podstawie art. 16j ust. 1 pkt 3 Ustawy CIT podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż - dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem:

  1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 KŚT i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 KŚT trwale związanych z gruntem,
  2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m³, domków kempingowych i budynków zastępczych

- dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.


Na podstawie art. 16j ust. 3 Ustawy CIT środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

  1. używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
  2. ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.


Hotel będzie spełniać co najmniej jeden z powyższych warunków, stanowić więc będzie środek trwały używany i/lub ulepszony w rozumieniu przywołanego art. 16j ust. 3 Ustawy CIT. Jednocześnie Hotel stanowić będzie trwale związany z gruntem budynek niemieszkalny wymieniony w rodzaju 109 KŚT, toteż znajdzie do niego bezpośrednie zastosowanie art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a Ustawy CIT. Do Hotelu nie znajdzie więc zastosowania art. 16j ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT, zgodnie z którym dla używanych i/lub ulepszonych budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - okres amortyzacji nie może być krótszy niż 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Na podstawie powyżej powołanych przepisów należy stwierdzić, że zasadą ogólną wynikającą z art. 16j dotyczącą ustalania stawek indywidualnych dla amortyzacji używanych i/lub ulepszonych budynków niemieszkalnych, w odniesieniu do których podstawowa stawka amortyzacji wynosi 2,5%, jest amortyzacja 40-letnia pomniejszona o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Z art. 16j ust. 1 pkt 3 wynika natomiast, że co do zasady przez 10 lat amortyzowane mogą być inne używane i/lub ulepszone budynki, tj. takie które nie stanowią budynków niemieszkalnych, dla których podstawowa stawka amortyzacyjna wynosi 2,5%. Od wskazanych w art. 16 ust. 1 pkt 3 i 4 Ustawy CIT zasad istnieją dwa szczególne wyjątki uregulowane w art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a i lit. b. W odniesieniu do używanych i/lub ulepszonych budynków wymienionych w przepisach art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a i lit. b (czyli trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 KŚT i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 KŚT trwale związanych z gruntem oraz kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m³, domków kempingowych i budynków zastępczych) okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.

Wnioskodawca zaznacza, że nieracjonalne byłoby przyjęcie odmiennej interpretacji wyjątków z art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a i lit. b, według której skoro obiekty sklasyfikowane w rodzaju 109 KŚT (w tym obiekty hotelowe), wymienione w lit. a, są budynkami niemieszkalnymi, w odniesieniu do których podstawowa stawka amortyzacji wynosi 2,5%, to powinno się do nich stosować wyłącznie art. 16j ust. 1 pkt 4, a już nie art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a.

Artykuł 16j ust. 1 pkt 3 lit. a zdanie drugie Ustawy CIT wyraźnie bowiem odnosi się do budynków niemieszkalnych. W przypadku uznania, że do budynków niemieszkalnych, podlegających co do zasady amortyzacji według stawki 2,5%, stosuje się wyłącznie art. 16j ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT, art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a) zdanie drugie uznać należałoby za przepis, który nie znajduje zastosowania w żadnej sytuacji faktycznej. Brak bowiem byłoby budynków, do których stosowałyby się zasady z tego przepisu. Skoro budynki wskazane w art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a) są budynkami niemieszkalnymi, to jednocześnie należą one do budynków wskazanych w art. 16j ust. 1 pkt 4 (tj. budynków niemieszkalnych, dla których podstawowa stawka amortyzacyjna wynosi 2,5%). Należy podkreślić, że zgodnie z KŚT budynki wymienione w rodzaju 109 KŚT podlegają amortyzacji według stawki 2,5%. Wyjątkiem od tej zasady są tylko domki kempingowe i budynki zastępcze trwale z gruntem związane należące do rodzaju 109 KŚT, które jednak ujęte są w innym przepisie (art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. b).

Mając na uwadze, że do jednego budynku (Hotel sklasyfikowany w rodzaju 109 KŚT) nie mogą jednocześnie znaleźć zastosowania dwie wykluczające się zasady amortyzacji (minimalny okres 10 lat i minimalny okres 3 lata) należy rozstrzygnąć, który z przepisów (art. 16j ust. 1 pkt 4 czy art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a) stanowi w tym wypadku przepis szczególny.

Wnioskodawca wskazuje, iż przepisem szczególnym, który znajdzie zastosowanie w niniejszej sytuacji jest art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a Ustawy CIT, gdyż odnosi się on do węższego kręgu środków trwałych niż art. 16j ust. 1 pkt 4. Punkt 4 odnosi się do wszystkich budynków niemieszkalnych, w odniesieniu do których podstawowa stawka amortyzacji wynosi 2,5%. Natomiast pkt 3 lit. a odnosi się wyłącznie do trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 KŚT i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 KŚT trwale związanych z gruntem. Gdyby za przepis szczególny uznać pkt 4, to pkt 3 lit. a – jak wskazano powyżej - nigdy nie znalazłby zastosowania.

Podsumowując należy wskazać, że do używanych i/lub ulepszonych budynków niemieszkalnych, w odniesieniu do których podstawowa stawka amortyzacji wynosi 2,5% co do zasady okres amortyzacji nie może być krótszy niż 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat (art. 16j ust. 1 pkt 4). W odniesieniu do wszystkich pozostałych budynków – z zastrzeżeniem art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a i b - zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 3 Ustawy CIT okres amortyzacji nie może być dłuższy niż 10 lat. W odniesieniu natomiast do budynków wymienionych w art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a i b (tj. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 KŚT i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 KŚT trwale związanych z gruntem oraz kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m³, domków kempingowych i budynków zastępczych) okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.


Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają organy podatkowe, m.in. w:

  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu o sygn. ILPB1/415-95/08-2/AA z dnia 29 kwietna 2008 r.;
  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach o sygn. IBPBI/2/423-912/12/AP z dnia 31 października 2012 r.


Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż Spółka po przyjęciu po raz pierwszy do ewidencji używanego i/lub ulepszonego Hotelu, mieszczącego się w rodzaju 109 KŚT, będzie uprawniona do przyjęcia indywidualnie ustalonej stawki amortyzacyjnej i do amortyzacji Hotelu w okresie amortyzacji nie krótszym niż 3 lata.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.; dalej: updop), kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.


W myśl art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.


Stosownie do art. 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-6c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Natomiast zgodnie z art. 16h ust. 2 powołanej ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W odniesieniu do budynków i budowli, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w określonych warunkach mogą być stosowane wyższe od zwykłych indywidualne stawki amortyzacyjne. Kwestie te uregulowano w art. 16j ust. 1 pkt 3 i 4 oraz ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie istotne znaczenie ma art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a) updop, który stanowi, iż podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 – 10 lat, z wyjątkiem trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji trwale związanych z gruntem – dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.


Zgodnie z art. 16j ust. 3 updop, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

  1. używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
  2. ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.


Stosownie do art. 16g ust. 13 ww. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (osoba fizyczna) zamierza utworzyć spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Po zarejestrowaniu Spółki przez sąd rejestrowy, planowane jest nabycie przez Spółkę budynku hotelowego (dalej: „Hotel”). Nabycie Hotelu może nastąpić w trybie zakupu Hotelu na podstawie umowy sprzedaży lub w drodze wniesienia do Spółki Hotelu jako wkładu niepieniężnego na pokrycie udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki. Nabywany przez Spółkę Hotel będzie mieścił się w grupie 1 podgrupie 10 rodzaju 109 „Pozostałe budynki niemieszkalne” Klasyfikacji Środków Trwałych (dalej: „KŚT”). Rodzaj ten obejmuje m.in. hotele i podobne budynki krótkotrwałego zakwaterowania z wyjątkiem hoteli robotniczych. Hotel stanowić będzie środek trwały, nabyty przez Spółkę, kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok i będzie wykorzystywany przez Spółkę na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Hotel przeznaczony będzie do świadczenia usług hotelowych, tj. usług krótkotrwałego zakwaterowania. W ofercie Hotelu mogą się znaleźć także inne powiązane usługi, w szczególności restauracyjne, SPA oraz związane z organizowaniem szkoleń lub imprez okolicznościowych. Nabyty Hotel zostanie po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji Spółki.

Hotel będzie spełniać przynajmniej jeden z warunków dotyczących możliwości uznania go za używany lub ulepszony środek trwały, o którym mowa w przepisie art. 16j ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. – budynek Hotelu przed jego nabyciem przez Spółkę będzie wykorzystywany co najmniej przez okres 60 miesięcy i Spółka będzie w stanie to wykazać i/lub – wydatki, które Spółka poniesie na ulepszenie Hotelu przed jego wprowadzeniem do ewidencji będą stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej Hotelu.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, wskazać należy, iż skoro przedmiotowy budynek będzie po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji Spółki i będzie stanowił używany (co Spółka będzie w stanie wykazać) i/lub ulepszony środek trwały oraz – co podkreśla Wnioskodawca – będzie on zaklasyfikowany do rodzaju 109 Klasyfikacji Środków Trwałych (co nie było przedmiotem oceny w niniejszej interpretacji), to Spółka będzie mogła, zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, indywidualnie ustalić stawkę amortyzacyjną przed rozpoczęciem amortyzacji i przyjąć okres amortyzacji nie krótszy niż 3 lata.


Stanowisko Spółki uznać zatem należy za prawidłowe.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj