Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-532/14-3/PS
z 14 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2014 r. (data wpływu 6 czerwca 2014 r.) uzupełnionego pismem z dnia 18 czerwca 2014 r. (data wpływu 23 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie istnienia zakładu Spółki na terytorium Polski w świetle przepisów umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 17 listopada 1993 r. (Dz. U. z 1995 r., Nr 53, poz. 285) dalej umowa polsko – łotewska – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dnu 6 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie istnienia zakładu Spółki na terytorium Polski w świetle przepisów umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 17 listopada 1993 r. (Dz. U. z 1995 r., Nr 53, poz. 285) dalej umowa polsko – łotewska.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką prawa łotewskiego (odpowiednik polskiej spółki akcyjnej), rezydentem podatkowym Łotwy, członkiem międzynarodowej grupy kapitałowej działającej w sektorze stalowym. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja i sprzedaż oraz dystrybucja wyrobów stalowych.

Wnioskodawca nie posiada na terytorium Polski jakiegokolwiek personelu ani zaplecza technicznego, w tym nie korzysta z jakichkolwiek nieruchomości (biurowych, magazynowych ani jakichkolwiek innych).

Wnioskodawca jest jedynym udziałowcem polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka polska”). Spółka polska prowadzi na terytorium Polski własną działalność produkcyjną i handlową w sektorze stalowym. Siedziba Spółki polskiej, jej aktywa (w tym zaplecze techniczne) oraz personel znajdują się w Polsce.

Dodatkowo, od początku 2014 r. Spółka polska rozszerzyła zakres swojej działalności o realizację na rzecz Wnioskodawcy usług wsparcia sprzedaży na rynku polskim oraz niektórych krajów UE (z wyłączeniem państw bałtyckich oraz Szwecji). Zgodnie z zawartą umową. Spółka polska wykonuje na rzecz Wnioskodawcy następujące czynności:

1. czynności związane z bieżącym kontaktem oraz opieką nad kontrahentami Wnioskodawcy:

• organizowanie spotkań biznesowych z potencjalnymi kontrahentami Wnioskodawcy, reprezentacja Wnioskodawcy podczas takich spotkań,
  

• przedstawianie potencjalnym klientom produktów i usług Wnioskodawcy, udzielanie informacji na temat produktów i usług,
  

• pośredniczenie w przekazywaniu informacji, uwag i dokumentów.
  
  
  

2. czynności o charakterze promocyjno – marketingowym:

• przeprowadzenie badań rynkowych, przygotowanie informacji na temat rynku lokalnego,
  

• monitorowanie działań podejmowanych przez Kontrahentów,
  

• promocja działalności Wnioskodawcy oraz produktów oferowanych przez Wnioskodawcę na terytorium Polski oraz niektórych krajów UE (w tym reklamowanie produktów, udział w targach/wystawach).
  
  
  

Działalność promocyjna Spółki polskiej na rzecz Wnioskodawcy, w tym zamieszczenie reklam, udział w imprezach branżowych realizowana jest za uprzednia zgodą Wnioskodawcy.

Ponadto zgodnie z postanowieniami umowy Spółka polska świadczy na rzecz Wnioskodawcy usługi w zakresie (a) obsługi procesu reklamacyjnego w odniesieniu do towarów sprzedawanych przez Wnioskodawcę na terytorium Polski oraz niektórych krajów UE, a także w zakresie (b) monitorowania zaległości kontrahentów Wnioskodawcy.

Ustalony w umowie zakres czynności w zakresie obsługi procesu reklamacyjnego obejmuje:

• podejmowanie na zlecenie Wnioskodawcy czynności zmierzających do rozpoznania reklamacji, w szczególności przeprowadzenie fizycznych oględzin reklamowanego towaru, sporządzanie dokumentacji fotograficznej oraz protokołu z dokonanych oględzin, wypełnianie formularza reklamacyjnego,
  

• przekazanie zgromadzonej dokumentacji Wnioskodawcy.
  
  
  

Spółka polska nie jest uprawniona do podejmowania jakichkolwiek decyzji związanych z rozstrzygnięciem reklamacji. Czynności pomocnicze w zakresie obsługi procesu reklamacyjnego mają być wykonywane przez Spółkę polską w oparciu o przekazaną przez Wnioskodawcę dokumentację dotyczącą zamówienia i towarów, których dotyczy reklamacja.

Ustalony w umowie zakres czynności w zakresie monitorowania płatności obejmuje monitorowanie zaległości wynikających z umów zawartych przez Wnioskodawcę z wykorzystaniem usług wsparcia sprzedaży świadczonych przez Spółkę Polską, w oparciu o przekazywane przez Wnioskodawcę okresowo zestawienia zaległości klientów.

Spółka polska nie jest natomiast uprawniona do podejmowania jakichkolwiek czynności związanych z dochodzeniem roszczeń na drodze sądowej. Także ryzyko związane z nieuiszczeniem płatności przez kontrahenta obciąża wyłącznie Wnioskodawcę.

Dodatkowo, na mocy postanowień umowy Spółka polska świadczy na rzecz Wnioskodawcy usługi pomocnicze w zakresie organizacji transportu towarów sprzedawanych przy wsparciu Spółki polskiej. Zakres powyższych czynności obejmuje: zamawianie transportu w imieniu Wnioskodawcy, ustalanie terminu dostawy, wprowadzanie dały dostawy do planu tygodniowego, koordynowanie dostawy pomiędzy Wnioskodawcą a klientem. Czynności są wykonywane przez Spółkę polską na podstawie przekazywanej przez Wnioskodawcę z odpowiednim wyprzedzeniem listy klientów wraz z ilością zamówionych przez nich towarów. Wszelkie koszty związane z organizacją dostawy, a także ryzyko związane z transportem towarów obciąża wyłącznie Wnioskodawcę.

Usługi wykonywane w ramach umowy będą miały charakter przygotowawczy i pomocniczy i nie będą skutkować powstaniem jakiegokolwiek wiążącego stosunku prawnego pomiędzy Wnioskodawcą i jego kontrahentami. W szczególności umowa nie przewiduje udzielenia Spółce polskiej pełnomocnictwa do zawierania umów (wiążącego przyjęcia zamówienia) w imieniu Wnioskodawcy.

Spółka polska nie jest również uprawniona do prowadzenia wiążących negocjacji w zakresie warunków przyszłych umów. Jedynie Wnioskodawca jest uprawniony do określania i zmiany cen, podpisywania kontraktów, specyfikacji i potwierdzeń zamówień, listów i wszelkiej dokumentacji , która mogłaby skutkować powstaniem jakichkolwiek uprawnień lub obowiązków prowadzić do powstania i rozwiązania jakiegokolwiek stosunku prawnego. W każdej sytuacji decyzję w zakresie podpisania umowy lub przyjęcia zamówienia (a także w zakresie ustalenia poszczególnych warunków umownych) podejmuje Wnioskodawca. Sprzedaż będzie realizowana zgodnie z obowiązującymi w działalności Wnioskodawcy ogólnymi warunkami umów. Decyzja o ewentualnych odstępstwach od ogólnych warunków umów na potrzeby konkretnych transakcji pozostaje w gestii Wnioskodawcy.

Wynagrodzenie Spółki polskiej za wymienione wyżej usługi wsparcia sprzedaży jest kalkulowane jako iloraz ryczałtowej stawki oraz liczby ton towaru sprzedanego przez Wnioskodawcę przy udziale Spółki polskiej jako podmiotu wspierającego sprzedaż. Wynagrodzenie jest płatne na podstawie comiesięcznych faktur wystawianych przez Spółkę polską. Umowa nie przewiduje jakiegokolwiek minimalnego gwarantowanego wynagrodzenia na rzecz Spółki polskiej.

Obecnie Spółka polska nie świadczy usług wsparcia sprzedaży na rzecz innych niż Wnioskodawca podmiotów. Jednak możliwość podjęcia współpracy na analogicznych zasadach z innymi partnerami nie jest w żaden sposób ograniczona.

Z zastrzeżeniem opisanych powyżej czynności pomocniczych, działalność handlowa jest prowadzona przez Wnioskodawcę poza terytorium Polski. Podstawowe czynności w ramach tej działalności obejmują:

• ustalanie cen, terminów dostaw a także innych warunków umownych,
  

• podpisywanie umów oraz akceptacja zamówień,
  

• organizacja dostaw towarów (z wyjątkiem opisanych wyżej czynności pomocniczych związanych z organizacją transportu),
  

• fakturowanie sprzedaży i wysyłanie faktur do kontrahentów,
  

• podejmowanie decyzji dotyczących zgłoszeń reklamacyjnych,
  

• odbiór płatności od kontrahentów
  
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż prowadzona na opisanych zasadach prowadzi do powstania na terytorium Polski zakładu Wnioskodawcy w rozumieniu art. 5 UPO?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż prowadzona na opisanych zasadach nie prowadzi do powstania na terytorium Polski zakładu Wnioskodawcy w rozumieniu art. 5 UPO.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 7 ust. 1 UPO, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład.

W myśl art. 5 ust. 1 i ust. 2 „zakład” oznacza stałą placówkę, poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Określenie „zakład” obejmuje w szczególności: a) miejsce zarządu, b) filię, c) biuro, d) zakład fabryczny c)warsztat i f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Jednocześnie zakład nie powstanie, jeśli działalność prowadzona przez placówkę znajdującą się na terytorium danego państwa ma wyłącznic charakter przygotowawczy lub pomocniczy. Zgodnie z art. 5 ust 4 UPO, określenie „zakład” nie obejmuje:

1. placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub wydawania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
2. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania;
3. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznic w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
4. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu zbierania i informacji dla przedsiębiorstwa;
5. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym;
6. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek połączenia rodzajów działalności, o których mowa w tym ustępie pod literami a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, ma charakter przygotowawczy tub pomocniczy.
   
   

Zgodnie z art. 5 ust. 5 UPO bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba, z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa w imieniu przedsiębiorstwa i osoba ta Posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, to uważa się, że przedsiębiorstwo to posiada zakład w tym Państwie w zakresie prowadzenia każdego rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w ustępie 4, które, gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki, nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień tego ustępu.

Natomiast zgodnie z art. 5 ust. 6 UPO, nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się Państwie tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym Państwie czynności przez maklera, generalnego komisanta albo każdego innego niezależnego przedstawiciela, pod warunkiem, że te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności. Jednakże w rozumieniu tego ustępu nie można uznać za niezależnego przedstawiciela osoby, która całkowicie lub w części prowadzi działalność na rzecz przedsiębiorstwa.

Wreszcie, jak stanowi art. 5 ust. 7 UPO, fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby którąkolwiek z tych spółek uważać za zakład drugiej spółki.

Odnosząc przytoczone uregulowania do stanu faktycznego, który jest przedmiotem wniosku, Wnioskodawca podkreśla, że nie korzysta z jakiejkolwiek nieruchomości położonej w Polsce. Wnioskodawca nie posiada na terytorium Polski miejsca zarządu, filii, biura, zakładu fabrycznego czy warsztatu. Tym samym należy uznać, że Wnioskodawca nie posiada w Polsce zakładu w rozumieniu art. 5 ust. 1 UPO.

Dalsza analiza przytoczonych uregulowań UPO wskazuje, że zakład może powstać także wtedy, gdy przedsiębiorstwo nie posiada za granicą „stałej placówki”, ale jednocześnie łącznie spełnione zostaną następujące przesłanki:

1. Przedsiębiorstwo posiada w innym kraju przedstawiciela, który działa w imienin przedsiębiorstwa oraz który posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu przedsiębiorstwa
2. Czynności wykonywane przez takiego przedstawiciela nie mają wyłącznie charakteru przygotowawczego lub pomocniczego oraz
3. Osoba taka nie jest niezależnym przedstawicielem w rozumieniu art. 5 ust. 6 UPO, który działa w ramach swojej zwykłej działalności.
   
   

Komentarz do Konwencji Modelowej OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku („Komentarz”) w odniesieniu do wskazanej powyżej osoby, której działalność może statuować zakład przedsiębiorstwa posługuje się terminem „przedstawiciel zależny”.

Pełnomocnictwo do zawierania umów

Jak zostało wskazane w Komentarzu: Przyjęcie postanowienia, że utrzymywanie każdej zależnej osoby oznacza powstanie zakłady przedsiębiorstwa, byłoby niekorzystne dla międzynarodowych stosunków gospodarczych. Tak traktowane powinny być tylko takie osoby, których uprawnienia lub charakter ich czynności angażują przedsiębiorstwo w działalność gospodarczą w określonym zakresie na obszarze danego państwa. Ustęp 5 stanowi, że jedynie utrzymywanie osób mających uprawnienia do zawierania kontraktów może prowadzić do powstania zakładu przedsiębiorstwa. Osoba taka ma dostateczne uprawnienia do angażowania przedsiębiorstw w działalność gospodarczą w danym państwie”.

Jak wynika z przytoczonego fragmentu Komentarza, kryterium koniecznym dla uznania, że przedstawiciel statuuje zakład zagranicznego przedsiębiorstwa jest, by przedstawiciel ten posiadał i wykonywał pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu przedsiębiorstwa. Jednocześnie, dokonując oceny istnienia i zakresu pełnomocnictwa przedstawiciela należy badać zarówno aspekty formalne, jak i funkcjonalne. Można uznać, że przedstawiciel jest agentem zależnym również wówczas, gdy formalnie nie ma on umocowania do zawierania umów, ale negocjuje wszystkie istotne elementy umowy w sposób wiążący zagraniczne przedsiębiorstwo. Jak wynika z Komentarza, można uznać, że osoba upoważniona do negocjowania wszystkich elementów i szczegółów kontraktu w sposób wiążący przedsiębiorstwo wykonuje pełnomocnictwo w danym kraju nawet, jeżeli kontrakt jest podpisany przez inną osobę w miejscu siedziby przedsiębiorstwa i nawet, jeżeli przedstawiciel nie posiada formalnego pełnomocnictwa. Jednak sam fakt, że przedstawiciel jest obecny w trakcie negocjacji lub bierze w nich udział nie jest wystarczający, by uznać że ten przedstawiciel wykonuje danym kraju pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu przedsiębiorstwa.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego wskazuje, że Spółka polska nie angażuje się bezpośrednio ani w sposób pośredni w proces zawierania umów. W wyniku świadczenia usług wsparcia sprzedaży nie dochodzi do powstania jakiegokolwiek wiążącego zobowiązania po stronie Wnioskodawcy. Spółka polska nie posiada. pełnomocnictwa do zawierania umów. Niej jest też uprawniona do składania kontrahentom wiążących ofert czy akceptowania otrzymanych zamówień. Spółka polska nie jest także uprawniona do negocjowania oraz ustalania warunków przyszłych umów (cen, terminów, warunków dostaw). Wyłączne kompetencje w tym zakresie ma Wnioskodawca, który samodzielnie ustała obowiązujące ogólne warunki umów oraz szczegóły każdego pojedynczego zamówienia i samodzielnie podpisuje umowy. Działalność Spółki polskiej nie ma żadnego wpływu na kształt przyszłych umów.

W ocenie Wnioskodawcy, nie można mówić o powstaniu zakładu w Polsce już przez sam fakt, ze Spółka polska nie posiada i nie wykonuje pełnomocnictwa do zawierania umów imieniu Wnioskodawcy.

Pomocniczy charakter czynności

Jak wynika z art. 5 ust. 5 UPO, nie kreują powstania zakładu takie czynności wykonywane przez osobę działającą na rzecz przedsiębiorstwa, które ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w art. 5 ust. 4 UPO, które, gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki, nie spowodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień tego ustępu. Jeżeli zatem czynności wykonywane na rzecz przedsiębiorcy mają charakter przygotowawczy lub pomocniczy w rozumieniu art. 5 ust. 4 UPO, to sama ta okoliczność wyklucza możliwość powstania zakładu poprzez skutek działalności „przedstawiciela zależnego” (analogicznie jak w przypadku zakładu w formie „stałej placówki”).

Art. 5 ust. 4 UPO przewiduje otwarty katalog placówek, które których działalność można uznać za czynności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym. Jak zostało wskazane w Komentarzu: „Często trudno jest odróżnić działalność mającą charakter przygotowawczy lub pomocniczy od działalności, która takiego charakteru nie ma. Wskazuje się w tym zakresie m.in., iż działalność placówki nie posiada charakteru przygotowawczego lub pomocniczego, gdy stanowi istotną i znaczącą część działalności przedsiębiorstwa jako całości,” Komentarz przykładowo wymienia w tym kontekście placówki wykorzystywane do celów reklamowych, do dostarczania informacji, prowadzenia prac badawczych, nadzorowania wykonania kontraktu w zakresie patentu lub know-how zastrzegając jednocześnie konieczność odrębnego zbadania każdego indywidualnego przypadku.

W związku z powyższym, aby potwierdzić bądź wykluczyć przygotowawczy lub pomocniczy charakter danej działalności, konieczne jest dokonanie każdorazowej analizy w odniesieniu do całokształtu działalności prowadzonej przez przedsiębiorcę zagranicznego. Jeżeli zatem działalność przedstawiciela nie stanowi istotnej i znaczącej części działalności przedsiębiorstwa, to działalność taka ma charakter przygotowawczy i pomocniczy.

W duchu zaprezentowanej wykładni art. 5 ust. 4 UPO wypowiadają się także polskie organy podatkowe. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 29 czerwca 2009 r., nr IPPB5/423-227/09-2/PS, potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym „Czynności przygotowawcze poprzedzają wykonanie czynności podstawowej, natomiast czynności pomocnicze jej towarzyszą lub po niej następują. Różnią się one jednak od czynności podstawowej. (…)Ocena, czy działalność wykonywana poprzez placówkę ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy, zależy od całokształtu działalności przedsiębiorstwa. Działalność pomocnicza nie może bowiem stanowić samoistnej działalności, lecz ma mieć podrzędne znaczenie w stosunku do działalności podstawowej, czyli ma sens gospodarczy tylko w powiązaniu z pozostałą działalnością przedsiębiorstwa.

W ocenie Wnioskodawcy, czynności wykonywane przez Spółkę polską nie stanowią znacznej ani istotnej części działalności przedsiębiorstwa jak całości. Jak zostało wskazane w stanie fatycznym ograniczają się one jedynie do bieżącego kontaktu z klientami, pośredniczenia w przekazywaniu dokumentów i informacji, do czynności o charakterze promocyjno- marketingowym oraz do czynności technicznych związanych z koordynacją sprzedaży na terytorium Polski oraz niektórych innych państwach UE.

Charakter czynności realizowanych przez Spółkę polską w żadnym wypadku nie wskazuje na ich zasadnicze i decydujące znaczenie dla działalności przedsiębiorstwa. Spółka polska nie wykonuje jakichkolwiek czynności, które stanowiłyby istotę działalności handlowej Wnioskodawcy. W szczególności, Spółka polska nie negocjuje warunków umów handlowych ani nie zawiera tych umów/ nie akceptuje składanych zamówień, nie wystawia faktur ani nie przyjmuje wpłat od kontrahentów Wnioskodawcy, nie podejmuje decyzji związanych z rozstrzyganiem zgłoszeń reklamacyjnych. Wszelkie decyzje i ryzyka związane ze sprzedażą spoczywają na Wnioskodawcy.

Jak wynika z przedstawionych okoliczności o, czynności wykonywane przez Spółkę polską mają jedynie na celu wsparcie działalności handlowej Wnioskodawcy, są zatem czynnościami o charakterze przygotowawczym i pomocniczym.

Niezależność Spółki polskiej od Wnioskodawcy

Na gruncie Konwencji Modelowej OECD oraz postanowień art. 5 ust. 6 UPO nie uważa się za „zależnego agenta” przedstawiciela, który jest prawnie i ekonomicznie niezależny od przedsiębiorstwa.

W świetle Komentarza „niezależność” przedstawiciela ocenia się przede wszystkim przez pryzmat zobowiązań wobec przedsiębiorstwa. „Jeżeli czynności wykonywane przez przedstawiciel są przedmiotem szczególnych instrukcji udzielanych prze przedsiębiorstwo lub są poddawane kontroli przedsiębiorstwa, przedstawiciel nie może być uznany za niezależnego”. Wskazuje się, że w typowych przypadkach przedstawiciel niezależny jest odpowiedzialny wobec mocodawcy za rezultat prac, ale sposób wykonania pracy nie jest przedmiotem kontroli ani instrukcji ze strony mocodawcy. Oznaką niezależności jest to, że mocodawca polega na szczególnych umiejętnościach i wiedzy przedstawiciela.

Wymaga podkreślenia, że kontrola, jaką wykonuje udziałowiec wobec spółki zależnej nie ma znaczenia dla oceny niezależności spółki zależnej jako agenta.

Ponadto, „istotnym kryterium jest to, czy przedstawiciela obciąża ryzyko gospodarcze, czy jest ono przeniesione na przedsiębiorstwo.

Odnosząc powyższe uwagi do analizowanego stanu faktycznego należy podkreślić, że Spółka polska pozostaje w pełni niezależna od Wnioskodawcy zarówno w aspekcie prawnym, jak i ekonomicznym. Wnioskodawca nie ingeruje w sposób prowadzenia przedsiębiorstwa przez Spółkę polską w tym w sposób wykonania usług na swoją rzecz. Wnioskodawca nie prowadzi jakiejkolwiek kontroli wobec Spółki polskiej oraz nie udziela instrukcji w kwestii sposobu realizacji usług na swoją rzecz. Wnioskodawca w pełni polega na umiejętnościach i doświadczeniu Spółki polskiej.

Spółka polska ponosi pełne ryzyko gospodarcze działalności, czego przejawem jest m. in. fakt, że wynagrodzenie za usługi wsparcia sprzedaży jest uzależnione od wolumenu sprzedaży zrealizowanej przez Wnioskodawcę z pomocą Spółki. Nie ma żadnych mechanizmów zapewniających Spółce polskiej wynagrodzenie minimalne/gwarantowane. Ponadto, Spółka polska nie jest ograniczona przez Wnioskodawcę jeżeli chodzi o możliwość poszukiwania również innych partnerów biznesowych.

Reasumując, okoliczności analizowanego stanu faktycznego wskazują, że Wnioskodawca nie posiada w Polsce „zależnego agenta” w rozumieniu art. 5 ust. 5 UPO. Spółka polska nie jest „zależnym agentem Wnioskodawcy”, ponieważ nie posiada i nie wykonuje pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu Wnioskodawcy, czynności wykonywane przez nią mają wyłącznie charakter przygotowawczy oraz pomocniczy, a także jest w pełni niezależna prawnie i ekonomicznie od Wnioskodawcy.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że jego stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego. Tytułem przykładu powołać można m.in.: interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 grudnia 2011 r. nr IPPB5/423-847/11-4/PS oraz interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 lipca 2011 r. nr IPPB5/423-357/11-5/PS.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę całokształt okoliczności stanu faktycznego należy uznać, że:

1. Wnioskodawca nie posiada w Polsce stałej placówki, która mogłaby prowadzić do powstania zakładu w rozumieniu art. 5 ust. 1 UPO, a ponadto
   
2. Wnioskodawca nie posiada w Polsce zależnego agenta w rozumieniu art. 5 ust. 5 UPO.
   Zatem sprzedaż prowadzona na opisanych zasadach nie prowadzi do powstania na terytorium Polski zakładu Wnioskodawcy w rozumieniu art. 5 UPO.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy jednocześnie dodać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę okoliczności mogących wykazać, że działalność Wnioskodawcy na terytorium Polski nie będzie stanowić zakładu dla Wnioskodawcy w rozumieniu art. 5 umowy polsko – łotewskiej. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy – Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Organ podatkowy nie ocenia w tym postępowaniu dokumentów dołączonych do wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –– tekst jednolity Dz.U.2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.