INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. 2012r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2012r. (data wpływu 18 maja 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie wskazania prawidłowego sposobu naliczenia i odprowadzenia odsetek od powstałej zaległości podatkowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie wskazania prawidłowego sposobu naliczenia i odprowadzenia odsetek od powstałej zaległości podatkowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Miasto (zwane dalej Miastem) - czynny zarejestrowany podatnik VAT - będąc właścicielem nieruchomości gruntowych zabudowanych i niezabudowanych, korzysta z ustawowego umocowania oddając w wieczyste użytkowanie te nieruchomości.

Za korzystanie przez użytkowników z gruntu Miastu przysługuje wynagrodzenie w postaci tzw. pierwszej opłaty i opłaty rocznej. Opłaty roczne pobierane przez Miasto od użytkowników podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT i dokumentowane są fakturami VAT (dotyczy praw ustanowionych po dniu 01.05.2004r.). W razie zaistnienia konieczności Miasto wystawia faktury korygujące dotyczące opłat za wieczyste użytkowanie gruntu. Najczęstszą podstawą dokonywania korekty są orzeczenia wydawane przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze. Meritum wydawanych orzeczeń jest zmiana wysokości opłaty rocznej wnoszonej przez użytkowników. Zmiana w tym zakresie dokonywana jest z dwóch powodów:

• w przypadku zmiany stawki procentowej od ceny nieruchomości gruntowej określonej zgodnie operatem szacunkowym,
• w momencie zmiany wartości nieruchomości, określonej na podstawie sporządzonego operatu szacunkowego.
  
  

Orzeczenia wydawane są przez SKO na wniosek użytkowników, którzy w przedmiotowych wystąpieniach wyrażają zastrzeżenia co do wysokości opłaty rocznej.

W przedmiotowej sprawie Miasto oddało w użytkowanie wieczyste grunt położony przy ulicy G Spółce Akcyjnej D. Następnie Prezydent Miasta pismem z dnia 5 listopada 2008 r., wypowiedział użytkownikowi wieczystemu dotychczasową wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu i równocześnie zaproponował przyjęcie od 1 stycznia 2009 r. zaktualizowanej wysokości tej opłaty. W dniu 10 grudnia 2008 r. użytkownik wieczysty - D S.A. złożyła do Samorządowego Kolegium Odwoławczego wniosek o ustalenie, że proponowane podwyższenie opłaty za użytkowanie wieczyste ww. gruntu jest uzasadnione w innej wysokości. W dniu 6 stycznia 2009 r. Spółka przedłożyła własny operat szacunkowy wykonany na jej zlecenie, sporządzony w celu oszacowania wartości rynkowej nieruchomości na potrzeby naliczenia opłat z tytułu prawa użytkowania wieczystego gruntu.

W dniu 25 marca 2009 r. Miasto wystawiło fakturę VAT dokumentująca opłatę roczną z tytułu wieczystego użytkowania należnej od D S.A. ulicy G za rok 2009 w wysokości ustalonej w piśmie z dnia 5 listopada 2008 r.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze na wniosek Spółki w dniu 5 lutego 2010 r. wydało orzeczenie, zgodnie z którym zmniejszona została opłata roczna z tytułu wieczystego użytkowania gruntu za 2009 r. W związku z tym Miasto w dniu 26 sierpnia 2010 r. wystawiło fakturę korygującą dla D S.A. korygując wysokość przedmiotowej opłaty. Spółka otrzymała fakturę korygującą 16 września 2010 r.

W wyniku pomyłki faktura korygująca została wykazana w rejestrze sprzedaży VAT za sierpień 2010 r., zamiast prawidłowo w rejestrze sprzedaży za wrzesień 2010 r. W konsekwencji nienależnie zaniżono wysokość zobowiązania podatkowego za sierpień 2010 r., a we wrześniu 2010 r. wpłacono podatek VAT w wysokości większej od należnej.

W dniu 24 listopada 2011 r. do urzędu skarbowego złożono korekty deklaracji VAT-7 za sierpień i wrzesień 2010 r. Wraz z korektą deklaracji VAT-7 za wrzesień 2010 r. złożono wniosek o stwierdzenie nadpłaty oraz dyspozycję do zarachowania na poczet przyszłych należności stwierdzonej nadpłaty w podatku VAT. Przedmiotowa kwota została zaliczona na poczet należnej kwoty podatku VAT za listopad 2011 r. Natomiast kwota zaległości wynikająca ze złożonej korekty deklaracji VAT-7 za miesiąc sierpień 2010 r. została wraz z należnymi odsetkami wpłacona na konto urzędu skarbowego w dniu 25 listopada 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Miasto w przedmiotowej sprawie we właściwy sposób naliczyło i odprowadziło odsetki podatkowe od powstałej zaległości w podatku od towarów i usług za sierpień 2010 r....

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 21 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, a zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób określony w § 1 pkt 1, podatek wykazany w deklaracji jest podatkiem do zapłaty. Identyczny jak powyżej tok postępowania prawo podatkowe przewiduje dla sytuacji, gdy podatnik zobowiązany jest do złożenia korekty deklaracji. Jednakże w przypadku skorygowania wysokości podatku in plus (z winy podatnika) występuje konieczność poniesienia sankcji określonej w art. 53 § 4 Ordynacji podatkowej, czyli odsetek naliczanych od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności podatku lub terminu, w którym płatnik lub inkasent był obowiązany dokonać wpłaty podatku na rachunek organu podatkowego. Natomiast datą graniczną naliczania odsetek została określona w akcie wykonawczym do Ordynacji podatkowej, gdzie zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 22 sierpnia 2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz. U. z 2005 r. Nr 165, poz. 1373 z późn. zm.) odsetki za zwłokę są naliczane do dnia zapłaty podatku, włącznie z tym dniem.

Kierując się ww. dyspozycjami określonymi przez ustawodawcę Miasto składając do organu podatkowego korektę deklaracji VAT-7 za miesiąc sierpień 2010 r. dokonało wpłaty zaległego podatku VAT wraz z odsetkami naliczonymi od dnia wymagalności przedmiotowej kwoty do dnia jej uregulowania, tj. od 27 września 2010r. do 25 listopada 2011r.

Zgodnie z art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej za nadpłatę uważa się kwotę:

1. nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;
2. podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
3. zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
4. zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.
   
   

Mając na uwadze powyższe przepisy Miasto składając korektę deklaracji za wrzesień 2010 r., złożyło również dyspozycję, o której mowa w art. 76 § 1 Ordynacji podatkowej w przedmiocie zarachowania na poczet przyszłych należności nadpłaty wynikającej z korekty deklaracji VAT-7.

W ocenie Miasta przedstawiony powyżej tok postępowania w przypadku korygowania kwot podatku w następujących po sobie okresach, w których powstają zaległość nadpłata jest prawidłowy. Pogląd ten potwierdza również wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 31 stycznia 2011 r. sygn. akt. I SA/Wr 1264/10, zgodnie, z którym: „Zagadnienie zaliczania nadpłat regulują przepisy art. 76 - 76b Ordynacji podatkowej. Przepis art. 76b Ordynacji podatkowej odnosi się do zaliczenia zwrotu podatku VAT (tj. w myśl art. 3 pkt 7 Ordynacji podatkowej zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o VAT, a także inne formy zwrotu przewidziane prawem). Stanowi on, że do zaliczenia zwrotu podatku odpowiednio stosuje się przepisy art. 76, art. 76a, art. 77b i art. 80 Ordynacji podatkowej, a zaliczenie zwrotu następuje z dniem złożenia deklaracji wykazującej zwrot. W ocenie Sądu, złożenie deklaracji wykazującej zwrot należy rozumieć, jako złożenie każdej deklaracji korygującej, z której wynika ostatni zwrot podatku podlegający w myśl obowiązujących przepisów zaliczeniu (tj. zwrot w kwocie wyższej niż w deklaracji lub korekcie deklaracji bezpośrednio poprzedzającej ostatnią korektę). Chodzi zatem o deklarację, która bezpośrednio generuje żądaną przez podatnika kwotę zwrotu podlegającą zaliczeniu. Zaliczenie takiego zwrotu następuje z dniem złożenia deklaracji korygującej, a nie z dniem złożenia pierwotnej deklaracji na podatek VAT, jak twierdzi strona skarżąca. W skorygowanej deklaracji podatnik zmienia bowiem brzmienie deklaracji pierwotnej, a także uprzednio złożonych korekt deklaracji. Nowe określenie kwoty zwrotu nie może działać wstecz - wywołuje skutki zarówno w postaci zwrotu, jak i w postaci zaliczenia, dopiero od dnia jego ujawnienia przez podatnika, a nie od dnia powstania zdarzeń, do których się odnosi.” Wobec tego zdaniem Wnioskodawcy bez znaczenia pozostaje fakt uregulowania zaległości wraz naliczonymi odsetkami wynikającej z korekty deklaracji VAT-7 czy też zaliczenia na poczet przedmiotowej zaległości kwoty nadpłaty wynikającej ze skorygowania podatku VAT. Teza ta oparta jest na twierdzeniu, iż w obu przypadkach podatnik zobowiązany jest do uregulowania odsetek podatkowych w takiej samej wysokości.

Należy jednakże zauważyć, iż zgodnie z nowelizacją Ordynacji podatkowej od dnia 1 stycznia 2009 r. przepis art. 73 § 1 pkt 6 został skreślony co oznacza, iż zgodnie z wolą ustawodawcy od tego dnia nadpłata w podatku VAT powstaje na tych samych zasadach co w podatku dochodowym. Do dnia 31 grudnia 2008 r. art. 73 § 1 pkt 6 w brzmieniu: „Nadpłata powstaje z dniem złożenia korekty deklaracji w podatku od towarów i usług obniżającej wysokość zobowiązania podatkowego, w związku ze zwiększeniem kwoty podatku naliczonego lub obniżeniem kwoty podatku należnego w rozumieniu przepisów o podatku od towarowi usług” determinował postanie nadpłaty w podatku VAT z chwilą złożenia korekty deklaracji VAT-7. Po wejściu w życie przedmiotowej nowelizacji w przypadku dokonania korekty podatku VAT „in minus” można zastosować przepis art. 73 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej w brzmieniu: „Napłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej”, natomiast zaliczenie nadpłaty powstaje na zasadach określonych w art. 76a § 2 pkt 1 zgodnie, z którym zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości podatkowych następuje z dniem powstania nadpłaty - w przypadkach, o których mowa w art. 73 § 1 pkt 1-3 i 5 oraz § 2.

Celem nowelizacji zapisów art. 73 Ordynacji podatkowej było wprowadzenie identycznego momentu powstania nadpłaty w podatku dochodowym i w podatku VAT poprzez skreślenie przepisu ustalającego późniejszy „sztuczny” i bardzo niekorzystny dla podatników moment powstania nadpłaty w podatku od towarów i usług. Umożliwiło to ochronę podatników, którzy przed wejściem w życie nowelizacji, w przypadku zadeklarowania podatku w złym okresie rozliczeniowym byli zobowiązani do zapłaty odsetek za zwłokę.

W ówczesnym stanie prawnym (do dnia 1 stycznia 2009 r. ) występował różny moment powstania nadpłaty w podatku dochodowym i podatku VAT. W przypadku nadpłaty w podatku VAT powstawał on nie z dniem zapłaty zawyżonego podatku, ale co do zasady z dniem złożenia korekty deklaracji. Takie uregulowanie powodowało, że niemożliwe było zaliczenie nadpłaty w podatku VAT na poczet zaległości podatkowej na dzień zapłaty zawyżonego podatku, ale dopiero na dzień złożenia korekty deklaracji. Oznacza to, że podatnicy, którzy zadeklarowali podatek VAT należny w złym okresie rozliczeniowym, np.: za wcześnie, byli zobowiązani do zapłaty odsetek za zwłokę od zaległości za kolejny okres naliczanych, aż do momentu złożenia korekty deklaracji za miesiąc powstania nadpłaty, podczas gdy Skarb Państwa dysponował środkami pochodzącymi z nadpłaconego podatku przez cały okres, już od momentu jego wpłaty przez podatnika. Wprowadzona zmiana spowodowała, iż nadpłata w podatku VAT powstaje z dniem dokonania zapłaty podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej. Wyeliminowało to konieczność zapłaty odsetek w sytuacji, gdy Skarb Państwa nie poniósł uszczerbku, a podatnik dokonał zapłaty podatku VAT we wcześniejszym korzystniejszym dla budżetu terminie. Również w przypadku, kiedy podatnik pomniejszył VAT należny (np.: w dacie wystawienia a nie otrzymania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez kontrahenta), odsetki od zaległości podatkowej w miesiącu przedwczesnego odliczenia naliczane są jedynie do momentu zapłaty podatku w wysokości wyższej od należnej za kolejny okres rozliczeniowy, a nie do momentu złożenia korekty deklaracji, jak miało to miejsce w okresie przed wejściem w życie nowelizacji Ordynacji podatkowej.

Przedstawiony powyżej pogląd jest tożsamy ze stanowiskiem ustawodawcy, który motywował w ten sposób konieczność dokonania zmian w zapisie art. 73 Ordynacji podatkowej.

Mając na uwadze powyższe, a także w świetle pojawiających się wątpliwości co do sposobu naliczenia odsetek podatkowych od powstałej zaległości w podatku VAT, Miasto Stołeczne Warszawa wnosi o wskazanie prawidłowego toku postępowania w przedmiotowej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 51 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności.

Na podstawie art. 53 § 1 Ordynacji podatkowej od zaległości podatkowych, z zastrzeżeniem art. 54, naliczane są odsetki za zwłokę.

W myśl art. 53 § 3 Ordynacji podatkowej, odsetki za zwłokę nalicza podatnik, płatnik, inkasent, następca prawny lub osoba trzecia odpowiadająca za zaległości podatkowe, z zastrzeżeniem art. 53a, art. 62 § 4, art. 66 § 5, art. 67a § 1 pkt 1 lub 2 i art. 76a § 1.

Stosownie art. 53 § 4 Ordynacji podatkowej, odsetki za zwłokę naliczane są od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności podatku lub terminu, w którym płatnik lub inkasent był obowiązany dokonać wpłaty podatku na rachunek organu podatkowego.

Stosownie do § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz. U z 2005r. Nr 165, poz. 1371), zwanego dalej „rozporządzeniem”, odsetki za zwłokę są naliczane do dnia, włącznie z tym dniem: zapłaty podatku.

Stosownie do art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;

W myśl art. 72 § 2 Ordynacji Podatkowej jeżeli wpłata dotyczyła zaległości podatkowej, na równi z nadpłatą traktuje się także część wpłaty, która została zaliczona na poczet odsetek za zwłokę.

Na podstawie art. 73 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowa nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej.

Stosownie do art. 76 § 1 Ordynacji podatkowej nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.

W myśl art. 76a § 2 Ordynacji podatkowej zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości podatkowych następuje z dniem:

1. powstania nadpłaty - w przypadkach, o których mowa w art. 73 § 1 pkt 1-3 i 5 oraz § 2;
2. złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty.
   
   

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.) podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Zauważyć należy, iż art. 81 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej stanowi, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Korekta deklaracji ma zatem na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji, z wynikającym z przepisu prawa obowiązkiem dołączenia pisemnego uzasadnienia przyczyn korekty. Skorygowana deklaracja zastępuje deklarację złożoną uprzednio.

Skoro więc złożona korekta deklaracji zastępuje poprzednio złożoną deklarację, a tym samym poprawia zawarte w niej dane, należy uznać, że od dnia złożenia korekty deklaracji, to właśnie ta korekta wywołuje – w omawianej sytuacji – skutki w postaci należnego zobowiązania podatkowego. Zatem od momentu skorygowania uprzednio złożonej deklaracji VAT, uznaje się, że właściwą jest właśnie ta korekta.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca oddał w użytkowanie wieczyste nieruchomość. Następnie Zainteresowany pismem z dnia 5 listopada 2008r., wypowiedział użytkownikowi wieczystemu dotychczasową wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu.

W dniu 25 marca 2009 r. Wnioskodawca wystawił fakturę VAT dokumentującą opłatę roczną z tytułu wieczystego użytkowania należnej od użytkownika wieczystego w wysokości ustalonej w piśmie z dnia 5 listopada 2008 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze na wniosek Spółki w dniu 5 lutego 2010 r. wydało orzeczenie, zgodnie z którym zmniejszona została opłata roczna z tytułu wieczystego użytkowania gruntu za 2009 r. W związku z tym Wnioskodawca w dniu 26 sierpnia 2010 r. wystawił fakturę korygującą dla Spółki korygując wysokość przedmiotowej opłaty. Spółka otrzymała fakturę korygującą 16 września 2010 r. W wyniku pomyłki faktura korygująca została wykazana w rejestrze sprzedaży VAT za sierpień 2010 r., zamiast prawidłowo w rejestrze sprzedaży za wrzesień 2010 r. W konsekwencji nienależnie zaniżono wysokość zobowiązania podatkowego za sierpień 2010 r., a we wrześniu 2010 r. wpłacono podatek VAT w wysokości większej od należnej.

W dniu 24 listopada 2011r. do urzędu skarbowego złożono korekty deklaracji VAT-7 za sierpień i wrzesień 2010r. Wraz z korektą deklaracji VAT-7 za wrzesień 2010 r. złożono wniosek o stwierdzenie nadpłaty oraz dyspozycję do zarachowania na poczet przyszłych należności stwierdzonej nadpłaty w podatku VAT. Przedmiotowa kwota została zaliczona na poczet należnej kwoty podatku VAT za listopad 2011r. Natomiast kwota zaległości wynikające ze złożonej korekty deklaracji VAT-7 za miesiąc sierpień 2010 r. została wraz z należnymi odsetkami wpłacona na konto urzędu skarbowego w dniu 25 listopada 2011 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego czy w sposób prawidłowy naliczyła i odprowadziła odsetki podatkowe od powstałej zaległości podatkowej za miesiąc sierpień 2010r.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że odsetki od powstałej zaległości podatkowej za miesiąc sierpień 2010r., stosownie do art. 53 § 4 Ordynacji podatkowej w związku z § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia winny być naliczane od momentu wymagalności zobowiązania tj. dnia upływu terminu płatności (27 września 2010r.), do którego winna być uregulowana należność podatkowa z tyt. złożenia korekty VAT-7 zwiększającej podatek należny - do momentu uregulowania zaległości podatkowej, co nastąpiło w wyniku wpłaty kwoty zaległości wraz z należnymi odsetkami (tj. w dniu 25 listopada 2011r.). W przedmiotowej sprawie wraz z korektą deklaracji VAT-7 za miesiąc wrzesień 2010r. Wnioskodawca złożył wniosek o stwierdzenie nadpłaty i zarachowanie nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych. W związku z powyższym należy uznać, że w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie art. 76 § 1 Ordynacji podatkowej tiret ostatni, z którego wynika nadpłata nie ulega z automatu zaliczeniu na poczet zaległości podatkowych, jeżeli podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych. Taka sytuacja ma miejsce w przedstawionym stanie faktycznym.

Dlatego też obowiązek uregulowania odsetek od powstałej zaległości podatkowej za miesiąc sierpień 2010r. jest niezależny od faktu powstania nadpłaty, która wynikła ze złożonej korekty deklaracji za miesiąc wrzesień 2010r., bowiem Wnioskodawca sam zadeklarował, że powstałą nadpłatę chce zarachować na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych. Nie koliduje to więc z uregulowaniem należności podatkowych wraz z należnymi odsetkami za miesiąc sierpień 2010r.

Konkludując należy zgodzić się należy ze stanowiskiem, że Wnioskodawca składając do organu podatkowego korektę deklaracji VAT-7 za miesiąc sierpień 2010 r. prawidłowo dokonał wpłaty zaległego podatku VAT wraz z odsetkami naliczonymi od dnia wymagalności przedmiotowej kwoty do dnia jej uregulowania, tj. od 27 września 2010 r. do 25 listopada 2011 r.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym stanie faktycznym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.