2014.11.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-809/14/IK
z 14 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku (data wpływu 14 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania zbiorczych uproszczonych faktur korygujących dokumentujących przyznane bonusy oraz w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego w związku z otrzymaniem potwierdzenia odbioru faktur korygujących – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania zbiorczych uproszczonych faktur korygujących dokumentujących przyznane bonusy oraz w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego w związku z otrzymaniem potwierdzenia odbioru faktur korygujących.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca, S) jest częścią, międzynarodowej Grupy S. Działalność spółki koncentruje się na produkcji i handlu szerokim asortymentem materiałów budowlanych takich jak m.in. materiały izolacyjne z wełny mineralnej i szklanej, płyty kartonowo - gipsowe, zaprawy murarskie, produkty do wykańczania wnętrz, systemy elewacyjne, wyroby podłogowe itp. (dalej: Produkty). S. wytwarza i oferuje produkty budowlane następujących marek I., R., W., P. E. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce.

W ramach prowadzonej działalności Spółka zawiera z dystrybutorami materiałów budowlanych (dalej: Kontrahentami, Odbiorcami) umowy o współpracy określające warunki sprzedaży i realizacji dostaw produktów wybranych marek oferowanych przez S.

Na mocy tych umów Spółka zobowiązuje się do wypłaty Kontrahentom bonusu (w niektórych umowach i dokumentach dotyczących przedmiotowych rozliczeń określanego mianem „premii pieniężnej”) przyznawanego w związku z osiągnięciem określonego poziomu zakupów w uzgodnionym okresie rozliczeniowym. Warunki przyznawania bonusu są określane dla każdej marki oddzielnie (np. I., R., W., P., E.) i bonus może być ustalany odmiennie w odniesieniu do wyszczególnionych grup produktów. Bonus (premia pieniężna) w znaczeniu przyjętym w niniejszym wniosku, nie jest związany z realizacją jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego przez Kontrahentów a niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie tych premii i bonusów, które są wypłacane w przypadku realizacji założonych obrotów.

Tak jak wspomniano powyżej dla różnych grup wyrobów (marek produktów), mogą być określone odmienne sposoby kalkulacji bonusu. Przykładowo, w ramach niektórych marek bonus może nie być naliczany, a będzie należny dla danego Kontrahenta z tytułu zrealizowania obrotów w ramach innych marek oferowanych przez Spółkę. Równocześnie, Spółka rozważa jednak taką konstrukcję umów z Kontrahentami, aby na koniec przyjętego okresu rozliczeniowego łączna wartość bonusu (premii pieniężnej) z tytułu obrotów zrealizowanych w ramach wszystkich marek z danym Kontrahentem, była odnoszona w stosunku do całego obrotu z danym podmiotem, nawet jeżeli podstawą kalkulacji bonusu będzie wyłącznie obrót na wybranych i ustalonych między stronami grupach wyrobów danej marki.

Wysokość bonusu uzależniona jest od ilości lub wartości zakupionych produktów, z reguły stanowiąc procent od osiągniętego obrotu na określonych w umowach grupach produktów.

Spółka rozważa dokumentowanie udzielonych Bonusów za pomocą zbiorczych faktur korygujących uproszczonych (dalej „Uproszczona Faktura korygująca”).

Uproszczona Faktura Korygująca, zawierać ma następujące informacje:

oznaczenie „korekta" lub „faktura korygująca";
numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
nazwy sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy;
okres, do którego odnosi się udzielany Bonus;
łączną kwotę udzielonego Bonusu oraz łączną kwotę zmniejszenia podatku należnego;
dodatkowo, w związku z nowelizacją przepisów ustawy o VAT od 1 stycznia 2014 r., zbiorcza faktura korygująca będzie także zawierała numery i daty pierwotnych faktur objętych daną korektą.

Wnioskodawca pragnie przy tym zaznaczyć, że z uwagi na fakt, iż niniejszy wniosek dotyczy zdarzeń przyszłych, wskazane, powyżej kryteria udzielenia Bonusu mają charakter przykładowy i Spółka nie wyklucza, że w przyszłości będzie go udzielać w związku ze spełnieniem także innych, niewymienionych powyżej kryteriów i/lub wystąpieniem innych okoliczności, jednak w oparciu o analogiczne kryteria i cele.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Mając na uwadze przedstawione w niniejszym Wniosku okoliczności, Spółka zwraca się o potwierdzenie:

Czy w sytuacji opisanej w stanie faktycznym Wnioskodawca ma prawo wystawiać zbiorcze Uproszczone Faktury Korygujące dokumentujące bonusy udzielane kontrahentom spełniające wymogi na art. 106j ust. 3 ustawy o VAT?
Czy wystawione zbiorcze Uproszczone Faktury Korygujące będą stanowiły podstawę obniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego przy założeniu, że zostaną one w prawidłowy sposób dostarczone do kontrahenta lub wobec braku takiego potwierdzenia, przy udokumentowanej próbie doręczenie Spółka będzie dysponowała innymi dokumentami potwierdzającymi, że transakcja została zrealizowana na warunkach objętych korektą?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielane Bonusy stanowią rabaty w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, obniżające podstawę opodatkowania tym podatkiem. W konsekwencji, prawidłowe jest dokumentowanie przyznawanych Bonusów, poprzez wystawienie faktury korygującej. Jednocześnie, z uwagi na fakt, że Bonusy będą ostatecznie odnoszone do całości obrotu z danym kontrahentem w poszczególnych okresach rozliczeniowych, Spółka będzie mogła dokumentować udzielanie Bonusów na podstawie Uproszczonych Faktur Korygujących.

W pierwszej kolejności należy bowiem podkreślić, iż pytania Wnioskodawcy dotyczą opisanego stanu faktycznego, w którym wypłacana premia pieniężna (bonus) jest wyłącznie uzależniona od zrealizowanego wolumenu obrotów i nie jest związana z realizacją jakiegokolwiek świadczenia. Zadane przez Spółkę pytania dotyczą zatem rozwiązania odnośnie którego, w świetle uchwały NSA z 25 czerwca 2012 r., sygn. akt I FPS 2/12 oraz interpretacji ogólnej Ministra Finansów z 21 listopada 2012 roku, nr PT3/033/10/423/AEW/12/PT-618, istnieje obecnie jednolite stanowisko sądów administracyjnych i organów podatkowych, zgodnie z którym prawidłową metodą dokumentowania przedmiotowych bonusów jest korekta obrotu z wykorzystaniem faktury korygującej.

Równocześnie, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przy tym, zgodnie z ust. 7 pkt 1 ww. artykułu, podstawa opodatkowania nie obejmie kwot stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, a zgodnie z ust. 10 pkt 1, podstawa opodatkowania obniżana będzie o kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen (rabatów określanych mianem bonusów czy premii pieniężnych).

Jak wynika z powyższego, na gruncie obowiązujących przepisów rabaty oraz inne obniżki ceny sprzedaży (w tym Bonusy) zmniejszają podstawę opodatkowania VAT

Jeżeli zatem Bonus jest traktowany jako obniżenie ceny sprzedaży, to zgodnie z art. 106j ust. 1 Wnioskodawca, jako podatnik, który dokonuje przedmiotowego obniżenia ceny, jest zobowiązany do wystawienia faktury korygującej.

Art. 106j ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., wskazuje dodatkowo, że w przypadku gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2:

powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany opust lub obniżka;
może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą; faktura taka powinna zatem zawierać m.in. datę wystawienia faktury pierwotnej, jej kolejny numer, dane nabywcy wraz z numerem identyfikacji podatkowej.

Analizując zatem sytuację Spółki, w której Bonus jest udzielany w ostatecznym rozliczeniu w stosunku do całego obrotu z danym kontrahentem w danym okresie, a tylko podstawą jego kalkulacji jest obrót na wybranych i ustalonych między stronami grupach wyrobów danej marki, należy stwierdzić, że Wnioskodawca spełnia wskazaną przesłankę dotyczącą zbiorczych faktur korygujących z art. 106j ust. 3 ustawy o VAT.

Analizowana regulacja odnosi się bowiem do przypadku, gdy udzielono upustu w odniesieniu do wszystkich dostaw w danym okresie. Jeżeli więc Spółka ustaliłaby z Kontrahentem, że Bonus jest przyznawany tylko w odniesieniu do niektórych dostaw (np. części asortymentu), nie byłoby podstaw do zastosowania art. 106j ust. 3 ustawy o VAT. W zdarzeniu przyszłym opisanym w niniejszym Wniosku Bonus jest jednak rozliczany w odniesieniu do całego obrotu w danym okresie, a jest tylko kalkulowany różnorodnie dla poszczególnych grup asortymentu towarów - zgodnie z właściwymi postanowieniami umownymi przewidzianymi dla poszczególnych grup towarów i marek produktów Spółki.

Mając na uwadze powyższe regulacje, zdaniem Spółki, wystawiane przez nią w przyszłości Uproszczone Faktury Korygujące spełniać będą wymogi formalne przewidziane w przywołanych przepisach.

Warunkiem uznania sposobu dokumentowania Bonusów za prawidłowy jest bowiem uwzględnienie w fakturze korygującej wszystkich wymaganych elementów wynikających z przepisów z ustawy o VAT. Spółka udzielając Bonusu w odniesieniu do całości obrotu za dany okres będzie zatem uprawniona do udokumentowania tego Bonusu poprzez wystawienie Uproszczonej Faktury Korygującej, zgodnie z przepisem art. 106j ust. 3 ustawy o VAT.

Bonus ten będzie wykazany przez Spółkę na fakturze kwotowo w odniesieniu do całości obrotu realizowanego z danym kontrahentem w danym okresie (np. w kwartalnym lub półrocznym). W świetle przepisu art. 106j ust. 3 ustawy o VAT bez wpływu na jego zastosowanie pozostaje metodologia kalkulacji udzielonych Bonusów, tj. czy ich kalkulacje oparto na wartości wszystkich sprzedanych towarów, czy tylko wybranych grup towarów/ asortymentów.

Zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) za prawidłowe należy uznać zatem dokumentowanie Bonusu odnoszącego się do całości obrotu z konkretnym Kontrahentem w danym okresie rozliczeniowym przy pomocy Uproszczonych Faktur Korygujących. W ocenie Spółki dla powyższej konkluzji bez znaczenia pozostaje, że w niektórych przypadkach podstawą obliczenia Bonusu będą dostawy jedynie niektórych rodzajów towarów dokonanych przez Wnioskodawcę w danym okresie rozliczeniowym. Spółka będzie uprawniona do wystawiania Uproszczonych Faktur Korygujących, o których mowa w art. 106j ust. 3 ustawy o VAT, dokumentujących udzielenie Bonusu do całości obrotu w danym okresie rozliczeniowym na rzecz danego kontrahenta, nawet jeśli podstawą obliczenia i kalkulacji bonusu będą dostawy części Produktów dokonanych w danym okresie rozliczeniowym. Należy bowiem podkreślić, że sposób ustalenia Bonusu, tj. na podstawie wolumenu obrotu określonymi towarami czy markami produktów, nie ma wpływu na skuteczność udzielenia tego rabatu oraz możliwość odniesienia łącznej wartości Bonusu do całej wartości obrotów w danym okresie rozliczeniowym. W konsekwencji, gdy Bonus udzielany będzie w odniesieniu do całości dokonanego z danym kontrahentem obrotu za dany okres, to bez znaczenia pozostaje fakt, czy podstawą jego kalkulacji były tylko wybrane i ustalone między stronami grupy wyrobów, czy wszystkie transakcje.

W zakresie korekty przedmiotowego obrotu zastosowanie znajdzie z kolei art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, który stanowi, że podstawę opodatkowania obniża się m.in. o kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek ceny, przy czym zgodnie z art. 29a ust. obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Równocześnie, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku, gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej. Jeżeli zatem Wnioskodawca wystawi prawidłową Uproszczoną Fakturę Korygującą, która będzie zawierać wszystkie niezbędne elementy i dodatkowo Wnioskodawca uzyska potwierdzenie jej odbioru lub spełnione zostaną przesłanki z przytoczonego art. 29a ust. 15 to będzie miał prawo do obniżenia podatku należnego o wartość przedmiotowej korekty.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają również inne interpretacje indywidualne organów podatkowych.

Przykładowo, w stanie faktycznym będącym podstawą wydania interpretacji indywidualnej z dnia 7 grudnia 2012 r. o sygn. IPTPP2/443-817/12-3/KW, wnioskodawca wskazał, że zamierza udzielać rabatu na cały obrót z danym kontrahentem, jednakże rabat może być obliczany na podstawie wszystkich albo tylko niektórych grup produktów będących w ofercie wnioskodawcy i będących przedmiotem dostawy. W związku z udzielaniem rabatu wnioskodawca zamierza wystawiać uproszczoną zbiorczą fakturę korygującą, o jakiej mowa w § 13 ust. 3 rozporządzenia w sprawie faktur (Rozporządzenie obowiązujące do 31 grudnia 2013 r., którego regulacje zostały zastąpione m.in. przepisem art. 106j, który jest przedmiotem niniejszego Wniosku). Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznając stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe zauważył „że skoro, jak wskazał Wnioskodawca - rabat udzielany będzie kontrahentowi w odniesieniu do całości dokonanego z nim obrotu, tj. do wszystkich dostaw dokonanych na rzecz danego kontrahenta, zarówno wyrobów, których dostawa była podstawą kalkulacji rabatu jak i pozostałych wyrobów, to może on zostać udokumentowany poprzez wystawienie faktury korygującej uproszczonej, o której mowa w § 13 ust. 3 rozporządzenia, zawierającej wszystkie wskazane w tym przepisie elementy”.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie również w orzecznictwie sądów administracyjnych, które powołując się na cel ustanowienia przepisów dopuszczających możliwość dokonywania korekt obrotu za pomocą uproszczonych zbiorczych faktur korygujących podkreślają, że analizowana regulacja „miała na celu uproszczenie formy faktury korygującej w sytuacji, gdy podatnik udziela rabatu na wszystkie dostawy konkretnego towaru lub konkretnej usługi.

Inne rozumienie tych przepisów, a mianowicie, że tylko gdy rabat będzie obejmował dostawy wszystkich towarów lub świadczenia wszystkich usług względem jednego kontrahenta w danym okresie rozliczeniowym, będą zachodziły podstawy do wystawienia faktury korygującej zbiorczej, w praktyce gospodarczej pozwoliłoby to zastosować tę instytucję tylko wyjątkowo do takich przypadków, gdzie sprzedawany byłby tylko jeden lub kilka towarów albo następowałoby świadczenie jednej lub kilku usług. Bardziej skomplikowany obrót gospodarczy, który przeważa w praktyce, tzn. gdy dokonuje się sprzedaży różnych towarów lub usług albo towarów i usług, w takiej sytuacji z zasady podlegałby wykluczeniu z zastosowania faktury korygującej zbiorczej, gdy chociażby jeden towar lub jedna usługa nie była objęta rabatem. Wydaje się, że zmiany te miały też na celu umożliwienie skorzystania z tej instytucji, w tak złożonym obrocie gospodarczym, jaki istnieje w chwili obecnej, możliwie jak największej liczbie podatników. Poza tym, przyjmując rygorystyczne stanowisko, że chodzi tu o wszystkie towary lub wszystkie usługi, to trudno doszukać się racjonalnego uzasadnienia rozdzielenia tych czynności, jako warunku zastosowania faktury korygującej zbiorczej, gdyż z analizowanych przepisów wyraźnie wynika, że poprzez użycie spójnika „lub” prawodawca wyodrębnił te dwie grupy czynności wykonywanych nawet na rzecz jednego odbiorcy".

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają również inne interpretacje indywidualne organów podatkowych, m.in.: interpretacja indywidualna z 17 października 2013 r. nr IPPP1/443-847/13-2/PR wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumnie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle art. 29a ust. 6 ww. ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Natomiast podstawa opodatkowania – na mocy art. 29a ust. 7 ww. ustawy, nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Jak stanowi art. 29a ust. 10 ww. ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

W przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano (art. 29a ust. 13 ww. ustawy).

Na podstawie art. 29a ust. 14 ustawy o VAT przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Na mocy art. 29a ust. 15 ustawy o VAT warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku:

eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej.

Zagadnienie podstawy opodatkowania zostało uregulowane także w art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.). Zgodnie z ww. przepisem w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Zatem, przepis Dyrektywy wskazuje, że jako podstawę opodatkowania przyjąć należy otrzymaną przez usługodawcę zapłatę, wynagrodzenie, za świadczone usługi.

Przepisy ustawy nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość danych towarów lub usług. Nie ma znaczenia, że podatnik w danej chwili sprzedaje ten towar, bądź usługę za cenę znacznie niższą.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 385), przez cenę rozumie się wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym. Jak stanowi art. 2 ust. 1 ww. ustawy, ceny towarów i usług uzgadniają strony zawierające umowę (…).

Z powołanych przepisów wynika, że udzielenie rabatu, o ile nie sprzeciwiają się temu inne niż podatkowe przepisy prawa, jest ściśle skorelowane z konkretną transakcją, w związku z którą zostało zastosowane i powoduje obniżenie ceny dostarczanych towarów lub świadczonych usług, wpływa na zmniejszenie obrotu, a tym samym podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć „bonifikata” czy „rabat” w związku z powyższym pojęcia te należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Bonifikata to zniżka, ustępstwo od ustalonej ceny towaru na rzecz nabywcy („Słownik języka polskiego PWN”, Wydawnictwo Naukowe PWN, rok wydania 2005, str. 62). Natomiast przez rabat, w myśl Słownika Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996 r., należy rozumieć obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę.

Z punktu widzenia podstawy opodatkowania, można wyróżnić następujące rodzaje rabatów:

rabaty przyznane przed ustaleniem ceny i dokonaniem sprzedaży – nie mające wpływu na podstawę opodatkowania, w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, ponieważ kwotą należną z tytułu sprzedaży jest kwota żądana od nabywcy pomniejszona już o udzielony rabat;
rabaty przyznane po dokonaniu sprzedaży – bonifikaty, opusty, uznane reklamacje i skonta – wpływające na obniżenie wcześniej ustalonej kwoty osiągniętego obrotu; do tych rabatów ma zastosowanie art. 29a ust. 4 ustawy, a udzielenie takiego rabatu wymaga odpowiedniego udokumentowania (w przypadku sprzedaży dokumentowanej fakturą VAT – fakturą korygującą; w przypadku sprzedaży ewidencjonowanej na kasie rejestrującej – ewidencją korekt).

Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny), nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia – dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawianej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży. Natomiast jeżeli udzielenie rabatu ma miejsce po dokonaniu sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia podstawy opodatkowania (rabat potransakcyjny), wówczas czynność ta wymaga wystawienia faktury korygującej zmniejszającej wartość towarów, zgodnie z art. 106j ustawy o VAT. Jednakże możliwe jest wystawienie faktury korygującej wyłącznie w sytuacji udzielenia rabatu bezpośredniemu nabywcy towarów i usług.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

W art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy o VAT, wymienione zostały elementy jakie faktura powinna zawierać i tak m.in.:

1.datę wystawienia;

2.kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3.imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4.numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5.numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6.datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7.nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8.miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9.cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10.kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11.wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12.stawkę podatku;

13.sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14.kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15.kwotę należności ogółem (…).

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ww. ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

-podatnik wystawia fakturę korygującą.

Faktura korygująca, stosownie do art. 106j ust. 2 ww. ustawy, powinna zawierać:

1.wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;

2.numer kolejny oraz datę jej wystawienia;

3.dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;

4.przyczynę korekty;

5.jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;

6.w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.

Natomiast w przypadku gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2 stosownie do art. 106j ust. 3 ww. ustawy:

powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany opust lub obniżka;
może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą.

Powyższy przepis odnosi się do przypadków, gdy w danym okresie podatnik opustem lub obniżką ceny obejmuje wszystkie dostawy towarów lub usługi dokonane dla jednego odbiorcy. Oznacza to więc, że nie ma ono zastosowania, gdy opustem takim lub obniżką ceny objęta jest tylko część dostaw dokonanych w danym okresie dla konkretnego nabywcy. Regulacji tej (art. 106j ust. 3 ustawy) nie będzie mógł więc zastosować podatnik, który udziela rabatu z tytułu dostawy w danym okresie jednemu nabywcy towarów jednego rodzaju - jeżeli w tym samym okresie podatnik ów realizował na rzecz tego nabywcy także dostawy innych towarów (względnie wykonywał usługi), i które nie są objęte przedmiotowym opustem lub obniżką ceny.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca - zarejestrowany czynny podatnik VAT w Polsce, w ramach prowadzonej działalności zawiera z dystrybutorami materiałów budowlanych (dalej: Kontrahentami, Odbiorcami) umowy o współpracy określające warunki sprzedaży i realizacji dostaw produktów wybranych marek oferowanych przez Wnioskodawcę. Na mocy tych umów Wnioskodawca zobowiązuje się do wypłaty Kontrahentom bonusu (w niektórych umowach i dokumentach dotyczących przedmiotowych rozliczeń określanego mianem „premii pieniężnej”) przyznawanego w związku z osiągnięciem określonego poziomu zakupów w uzgodnionym okresie rozliczeniowym. Warunki przyznawania bonusu są określane dla każdej marki oddzielnie (np. Isover, Rigips, Weber, PAM, Ecophon) i bonus może być ustalany odmiennie w odniesieniu do wyszczególnionych grup produktów. Bonus (premia pieniężna) w znaczeniu przyjętym w niniejszym wniosku, nie jest związany z realizacją jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego przez Kontrahentów a niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie tych premii i bonusów, które są wypłacane w przypadku realizacji założonych obrotów. Dla różnych grup wyrobów (marek produktów), mogą być określone odmienne sposoby kalkulacji bonusu. Przykładowo, w ramach niektórych marek bonus może nie być naliczany, a będzie należny dla danego Kontrahenta z tytułu zrealizowania obrotów w ramach innych marek oferowanych przez Wnioskodawcę. Równocześnie, Spółka rozważa jednak taką konstrukcję umów z Kontrahentami, aby na koniec przyjętego okresu rozliczeniowego łączna wartość bonusu (premii pieniężnej) z tytułu obrotów zrealizowanych w ramach wszystkich marek z danym Kontrahentem, była odnoszona w stosunku do całego obrotu z danym podmiotem, nawet jeżeli podstawą kalkulacji bonusu będzie wyłącznie obrót na wybranych i ustalonych między stronami grupach wyrobów danej marki.

Wysokość bonusu uzależniona jest od ilości lub wartości zakupionych produktów, z reguły stanowiąc procent od osiągniętego obrotu na określonych w umowach grupach produktów.

Innymi słowy, w docelowym rozwiązaniu bonus będzie ustalany w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów zrealizowanych do Kontrahenta w danym okresie rozliczeniowym (odnoszony do wszystkich dostaw), a jedynie kalkulowany będzie w sposób określony dla poszczególnych grup produktowych. Spółka rozważa dokumentowanie udzielonych Bonusów za pomocą zbiorczych faktur korygujących uproszczonych (dalej „Uproszczona Faktura korygująca”).

Uproszczona Faktura Korygująca, zawierać ma następujące informacje:

oznaczenie „korekta" lub „faktura korygująca";
numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
nazwy sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy;
okres, do którego odnosi się udzielany Bonus;
łączną kwotę udzielonego Bonusu oraz łączną kwotę zmniejszenia podatku należnego;
dodatkowo, w związku z nowelizacją przepisów ustawy o VAT od 1 stycznia 2014 r., zbiorcza faktura korygująca będzie także zawierała numery i daty pierwotnych faktur objętych daną korektą.

Z brzmienia przedstawionych wyżej regulacji prawnych wynika, że kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego (co jest wynikiem zdarzeń wynikających z przepisów art. 106j ust. 1 ustawy) muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą, zgodnie z art. 106j ustawy. Faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy nie ograniczają możliwości wystawiania faktur zbiorczych jedynie do przypadków, kiedy rabat dotyczy wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych dla jednego odbiorcy w danym okresie.

Jednak tylko w takiej sytuacji faktura korygująca nie musi zawierać wszystkich informacji o fakturze pierwotnej. W pozostałych przypadkach również można wystawiać zbiorcze korekty, ale one muszą zawierać wszystkie elementy wskazane w art. 106j ust. 2 ustawy o VAT.

W przypadku zbiorczych faktur korygujących związanych z rabatami udzielonymi do wszystkich czynności w danym okresie trzeba w szczególności wskazywać (obok danych z przepisu art. 106j ust. 2 ustawy) jakiego okresu ww. faktura ma dotyczyć.

Analiza przytoczonego wyżej przepisu wskazuje, że okres, którego faktura ma dotyczyć jest informacją wskazywaną dodatkowo. Tym samym, jest to informacja dodatkowa - poza informacją o numerze i dacie faktury pierwotnej.

Zbiorcza faktura korygująca związana z rabatami udzielonymi do wszystkich czynności w danym okresie nie musi natomiast zawierać:

numeru, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej,
daty dokonania lub zakończenia dostawy towarów oraz
nazwy (rodzaju) towarów objętych korektą.

Zatem, podatnik ma możliwość wystawienia faktury korygującej w przypadku udzielenia rabatu zarówno w odniesieniu do konkretnych czynności, jak i w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów dla jednego odbiorcy w danym okresie.

Zaznaczyć należy, że przepisy prawa podatkowego nie stanowią wprost o zbiorczej fakturze korygującej, lecz wystawienie takiego dokumentu, o ile dokumentuje prawnie dopuszczalną zmianę obrotu i zawiera wszystkie wymagane dla faktury korygującej elementy, należy uznać za prawidłowe. Dlatego też nie ma przeszkód, by wystawiać zbiorczą fakturę korygującą do co najmniej kilku faktur dokumentujących pierwotną sprzedaż.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy oraz przedstawione zdarzenie stwierdzić należy, że Wnioskodawca może dokumentować przyznawane bonusy dla konkretnego kontrahenta za dany okres od całości obrotu sprzedaży za pomocą zbiorczej faktury korygującej.

Wnioskodawca będzie uprawniony do wystawiania Uproszczonych Faktur Korygujących, o których mowa w art. 106j ust. 3 ustawy o VAT, dokumentujących udzielenie Bonusu do całości obrotu w danym okresie rozliczeniowym na rzecz danego kontrahenta, nawet jeśli podstawą obliczenia i kalkulacji bonusu będą dostawy części produktów dokonanych w danym okresie rozliczeniowym. Należy bowiem podkreślić, że sposób ustalenia bonusu, tj. na podstawie wolumenu obrotu określonymi towarami czy markami produktów, nie ma wpływu na skuteczność udzielenia tego rabatu oraz możliwość odniesienia łącznej wartości bonusu do całej wartości obrotów w danym okresie rozliczeniowym.

Należy zauważyć, że ww. przytoczone regulacje prawne stanowią, iż kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia. Należy podkreślić, że potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy.

Ponadto faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest bowiem doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Uregulowania zawarte w ustawie mają na celu uniknięcie sytuacji, w której zmniejszenie podstawy opodatkowania i tym samym kwoty podatku należnego u sprzedawcy nie znajduje odzwierciedlenia w zmniejszeniu kwoty podatku naliczonego u nabywcy towarów i usług. Podatek należny u sprzedawcy jest bowiem podatkiem naliczonym u nabywcy towarów i usług.

Konieczność posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej potwierdził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 26 stycznia 2012 r. w sprawie C-588/10 Kraft Food Polska S.A. W wyroku tym Trybunał orzekł, że „wymóg polegający na uzależnieniu obniżenia podstawy opodatkowania wynikającej z pierwotnej faktury od posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania korekty faktury doręczonego przez nabywcę towarów lub usług mieści się w pojęciu warunków, o których mowa w art. 90 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.). Zasady neutralności podatku od wartości dodanej oraz proporcjonalności co do zasady nie sprzeciwiają się takiemu wymogowi.” Jednocześnie Trybunał w niniejszym wyroku uznał, że „jeżeli uzyskanie przez podatnika, będącego dostawcą towarów lub usług, tego rodzaju potwierdzenia jest w rozsądnym terminie niemożliwe lub nadmiernie utrudnione, to nie można mu odmówić wykazania przed organami podatkowymi danego państwa członkowskiego przy użyciu innych środków, po pierwsze, że dochował on należytej staranności w okolicznościach danej sprawy celem upewnienia się, że nabywca towarów lub usług jest w posiadaniu korekty faktury i że zapoznał się z nią oraz, po drugie, że dana transakcja została w rzeczywistości zrealizowana na warunkach określonych w owej korekcie faktury.”

Z wniosków płynących z przytoczonego orzeczenia wynika zatem, że podatnik winien podejmować działania mające na celu uzyskanie potwierdzenia odbioru przez nabywcę faktury korygującej. Obniżenie podatku należnego bez posiadania stosownego potwierdzenia jest bowiem możliwe jedynie w przypadku, gdy uzyskanie takiego potwierdzenia w rozsądnym terminie jest niemożliwe lub nadmiernie utrudnione. W takiej sytuacji podatnik musi wykazać, że dochował należytej staranności celem upewnienia się, że nabywca jest w posiadaniu korekty faktury i że się z nią zapoznał a transakcja została w rzeczywistości zrealizowana na warunkach określonych w owej korekcie faktury. Zasady te odzwierciedla art. 29a ust. 15 pkt 4 ustawy.

Zaznaczyć należy również, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają wymogów dotyczących konkretnej formy takiego potwierdzenia. Organy podatkowe akceptują każdy rodzaj potwierdzenia, który pozwala bez żadnych wątpliwości ustalić, czy i kiedy faktura korygująca dotarła do nabywcy. Czyni zadość warunkowi legitymowania się potwierdzeniem odbioru korekty faktury przez nabywcę np. potwierdzenie przez adresata przyjęcia przesyłki poleconej (za zwrotnym poświadczeniem odbioru), pisemne odrębne potwierdzenie faktu otrzymania faktury korygującej, zwrotnie przesłana kopia podpisanej faktury korygującej, faks potwierdzający odbiór faktury korygującej, potwierdzenie przesłane drogą elektroniczną, potwierdzony odbiór faktury korygującej przesłany drogą elektroniczną, czy też posiadanie dowodów zapłaty lub dokumentów księgowych umożliwiających określenie kwoty rzeczywiście zapłaconej na rzecz podatnika z tytułu danej transakcji przez nabywcę towarów lub usług. Wachlarz potencjalnie akceptowalnych form potwierdzenia otrzymania korekty faktury stwarza pole i możliwość do rozróżnienia konkretnych sytuacji, w których z punktu widzenia zasad prawa wspólnotowego należałoby uznać, że podatnik zachował prawo do obniżenia podstawy opodatkowania i należnego podatku, bądź tego prawa nie ma.

Reasumując wskazać należy, że w sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę zastosowanie znajduje przepis art. 106j ust. 3 ustawy o VAT. Faktura korygująca wystawiona w przypadku udzielenia bonusów w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów dokonanych dla jednego odbiorcy w danym okresie – powinna zawierać co najmniej: numer kolejny oraz datę jej wystawienia, imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy, ich adresy oraz ich numery identyfikacji podatkowej, okres do którego odnosi się udzielany rabat, kwotę udzielonego rabatu oraz kwotę zmniejszenia podatku należnego, a także przyczynę dokonywanej korekty. Wnioskodawca może tego dokonać również wówczas, jeżeli z treści umowy zawartej z danym kontrahentem wynika, że udzielone bonusy są udzielane w stosunku do całego obrotu z danym kontrahentem, ale podstawą ich kalkulacji może być wartość wszystkich produktów zakupionych w określonym czasie bądź tylko wybranych i ustalonych między stronami grupach produktów.

Z uwagi na powołane przepisy prawa mające zastosowanie w sprawie w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo wystawiać uproszczone faktury korygujące dokumentujące bonusy udzielane kontrahentom. Należy jednak pamiętać, że faktury te spełniać muszą wymogi powołanego art. 106j ust. 3 ustawy o VAT. W związku z tym wystawianie uproszczonych faktur VAT korygujących za dany okres rozliczeniowy w zaprezentowanej przez Wnioskodawcę formie nie narusza obowiązujących przepisów prawa w tym zakresie i stanowi podstawę do obniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego, przy jednoczesnym spełnieniu warunków określonych w art. 29a ust. 13 i ust. 15 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin