Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-912/14/DK
z 24 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 września 2014 r. (data wpływu 16 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z 14 grudnia 2014 r. (data wpływu 18 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2014 r., do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 14 grudnia 2014 r. (data wpływu 18 grudnia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 3 grudnia 2014 r. znak: IBPP1/443-912/14/DK.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Do dnia złożenia wniosku Wnioskodawca sprzedał z majątku prywatnego 4 działki budowlane osobom fizycznym bez należnego podatku VAT, zgodnie z interpretacją indywidualną IBPP1/443-1051/13/DK z dnia 13 lutego 2014 roku.

Obecnie, z uwagi na duże zainteresowanie nabyciem działek przez osoby fizyczne Wnioskodawca ma zamiar sprzedać jeszcze kilka działek budowlanych.

Wnioskodawca nadmienia, iż nie podejmował żadnych działań zmierzających do uatrakcyjnienia działek, nie zmienił się też stan prawny owych działek.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca podaje, że jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT od maja 2001 roku z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej: usługi elektroinstalacyjne, handel artykułami spożywczymi i przemysłowymi, budowa domów jednorodzinnych.

W październiku 2010 roku Wnioskodawca zakupił z majątku osobistego od osoby fizycznej bez podatku VAT nieruchomość o powierzchni 1,15 ha niezabudowaną, według urzędu gminy leżącą na terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz usług niepublicznych.

Nabycie nie było udokumentowane fakturą VAT, Wnioskodawca kupił nieruchomość aktem notarialnym i opłacił PCC, nie przysługiwało mu też prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupu tej nieruchomości.

Nieruchomość Wnioskodawca nabył z myślą wybudowania domów dla swoich 12 i 15-letnich dzieci. Nieruchomość ta to szczere pole, nie zabudowane żadną budowlą, czy budynkiem, jak już Wnioskodawca pisał wcześniej, Wnioskodawca nie pobierał żadnych dopłat z urzędu gminy, nie uprawiał tej ziemi, leżała ona odłogiem, nie była ona przedmiotem najmu czy dzierżawy.

Z uwagi na małą atrakcyjność terenu i wielką niewiadomą, czy przyszłość nieletnich jeszcze dzieci Wnioskodawcy zwiąże się z G., Wnioskodawca wycofał się z zamiaru wybudowania domów dla dzieci. W grudniu 2013 roku z nieruchomości Wnioskodawca wydzielił i sprzedał działkę budowlaną o powierzchni 12 arów, a początkiem tego roku jeszcze 4 działki. Wnioskodawca zaznacza, że owe działki sprzedał osobom fizycznym bez podatku VAT.

Obecnie z pozostałej nieruchomości Wnioskodawca ma zamiar sprzedać jeszcze 8 ostatnich działek budowlanych osobom fizycznym.

Wnioskodawca nadmienia, że w stosunku do przedmiotowych działek nie ponosił żadnych kosztów związanych z uzbrojeniem terenu, budową drogi, wyposażeniem w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizację sanitarną i energetyczną. Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań zmierzających do uatrakcyjnienia tych działek, nie zmienił się też stan prawny tychże działek.

Nabywców działek Wnioskodawca pozyskał poprzez ogłoszenie o sprzedaży w internecie, następni zgłaszali się już telefonicznie, po uzyskaniu informacji od wcześniejszych nabywców.

Uzyskane środki ze sprzedaży działek Wnioskodawca przeznaczył i dalej przeznaczy na spłatę kredytu zaciągniętego w banku na realizację budowy budynku handlowo-usługowego w miejscowości K. Oprócz tej nieruchomości Wnioskodawca posiada jeszcze działkę niezabudowaną o powierzchni 10 arów we wsi B., na ten czas nie zna jeszcze jej przeznaczenia.

Wcześniej Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży nieruchomości z majątku osobistego, nie odprowadzał też podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 14 grudnia 2014 r.):

Czy w świetle obowiązujących przepisów sprzedaż działek będzie opodatkowana podatkiem VAT i jaką stawką?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w piśmie z 14 grudnia 2014 r.) sprzedaż tych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, Wnioskodawca nie zajmuje się handlem działkami, nieruchomość nabył z majątku osobistego bez podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT od maja 2001 roku z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej: usługi elektroinstalacyjne, handel artykułami spożywczymi i przemysłowymi, budowa domów jednorodzinnych.

W październiku 2010 roku Wnioskodawca zakupił z majątku osobistego od osoby fizycznej bez podatku VAT nieruchomość o powierzchni 1,15 ha niezabudowaną. Z wniosku wynika, że ww. nieruchomość leży na terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz usług niepublicznych.

Nabycie nie było udokumentowane fakturą VAT, a Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupu tej nieruchomości.

Wnioskodawca nabył ww. nieruchomość z myślą wybudowania domów dla swoich 12 i 15-letnich dzieci.

Nieruchomość ta jest niezabudowana. Wnioskodawca nie uprawiał tej ziemi, leżała ona odłogiem, nie była ona przedmiotem najmu czy dzierżawy.

Z uwagi na małą atrakcyjność terenu i wątpliwości czy przyszłość nieletnich jeszcze dzieci Wnioskodawcy zwiąże się z miejscowością w której jest położona ww. nieruchomość, Wnioskodawca wycofał się z zamiaru wybudowania domów dla dzieci.

W grudniu 2013 roku z nieruchomości Wnioskodawca wydzielił i sprzedał działkę budowlaną o powierzchni 12 arów, a początkiem tego roku jeszcze 4 działki. Wnioskodawca ww. działki sprzedał osobom fizycznym bez podatku VAT.

Obecnie z pozostałej nieruchomości Wnioskodawca ma zamiar sprzedać jeszcze 8 ostatnich działek budowlanych osobom fizycznym.

Wnioskodawca nadmienia, iż nie podejmował żadnych działań zmierzających do uatrakcyjnienia działek (nie ponosił żadnych kosztów związanych z uzbrojeniem terenu, budową drogi, wyposażeniem w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizację sanitarną i energetyczną), nie zmienił się też stan prawny owych działek.

Nabywców działek Wnioskodawca pozyskał poprzez ogłoszenie o sprzedaży w internecie, następni zgłaszali się już telefonicznie, po uzyskaniu informacji od wcześniejszych nabywców.

Uzyskane środki ze sprzedaży działek Wnioskodawca przeznaczył i dalej przeznaczy na spłatę kredytu zaciągniętego w banku na realizację budowy budynku handlowo-usługowego.

Oprócz tej nieruchomości Wnioskodawca posiada jeszcze działkę niezabudowaną o powierzchni 10 arów, jednak nie zna jeszcze jej przeznaczenia.

Wcześniej Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży nieruchomości z majątku osobistego, nie odprowadzał też podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do kwestii, czy w świetle obowiązujących przepisów sprzedaż tych działek będzie opodatkowana podatkiem VAT i jaką stawką.

Odnosząc przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe do obowiązujących w sprawie przepisów prawa, stwierdzić należy, że zakup przez Wnioskodawcę nieruchomości z majątku osobistego z zamiarem wybudowania domów dla swoich dzieci, nie może przesądzać o tym, że automatycznie w przedmiotowej sprawie sprzedaż niezabudowanych działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Istotne znaczenie będą miały bowiem okoliczności towarzyszące nie tylko nabyciu i następnie wykorzystaniu ww. gruntu lecz także działania podjęte w celu jego sprzedaży.

Zauważyć należy, iż skoro Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość w celach prywatnych, a nie w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie wykorzystywał jej w ramach prowadzonej działalności w zakresie budowy domów, a ponadto nie podjął żadnych czynności zmierzających do uatrakcyjnienia 8 działek wydzielonych z ww. nieruchomości w celu ich sprzedaży, to tym samym nie podjął działań zbliżonych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

W tym miejscu należy odnieść się do orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE wydanych w sprawach C-180-181/10. Z treści wskazanych orzeczeń wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z ww. wyroku TSUE wynika, że sama liczba transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji można dokonywać również jako czynności osobistych.

Jeżeli zatem przed sprzedażą opisanych we wniosku 8 działek, Wnioskodawca nie podejmie wymienionych wyżej czynności to jego działania nie będą wykraczały poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym i nie będą stanowiły aktywności w rozporządzaniu nieruchomościami, porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

A zatem, w takich okolicznościach nie wystąpią przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, iż nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, uznać należy, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży ww. 8 działek nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż przedmiotowa sprzedaż przez Wnioskodawcę działek będzie stanowić zwykłe wykonywanie prawa własności. Zatem, zbywane działki będą stanowić majątek prywatny Wnioskodawcy. Skutkiem powyższego planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż 8 niezabudowanych działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego, w szczególności w przypadku podjęcia przez Wnioskodawcę przed sprzedażą działek działań zmierzających do ich uatrakcyjnienia, bądź zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.