INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16.04.2012 r. (data wpływu 19.04.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania na fakturze VAT przez osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą nazwy skróconej oraz adresu głównego miejsca prowadzenia działalności oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.04.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania na fakturze VAT przez osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą nazwy skróconej oraz adresu głównego miejsca prowadzenia działalności oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 01.03.2012r. Maria J., prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą PPH M. ul. P. w Ł. zmieniła siedzibę firmy na ul. B. w Ł. i złożyła wniosek CEIDG-1 o zmianę wpisu:

1. firmy przedsiębiorcy;
2. nazwy skróconej oraz adresu głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej.
   
   

Od dnia zarejestrowania wniosku tj. od 01.03.2012r. firma przedsiębiorcy to: M., nazwa skrócona: M., adres głównego miejsca prowadzenia działalności: ul. B.

Od dnia 01.03.2012r. przedsiębiorca Maria J. na fakturach VAT jako nabywca i sprzedawca używa nazwy skróconej i adresu głównego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej tj:

M.

ul. B.

xx-xxx Ł.

NIP: yyy-yyy-yy-yy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą Wnioskująca może używać pod nazwą firmy nazwy skróconej oraz adresu głównego miejsca prowadzenia działalności na fakturach VAT (jako nabywca i sprzedawca)...
2. Czy używając na fakturze VAT nazwy skróconej oraz adresu prowadzenia działalności Wnioskująca jest uprawnionym podatnikiem VAT i przysługuje Jej pełne prawo odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z tej faktury...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie zmiany jaką Strona dokonała we wniosku CEIDG-1 w poz. 07 nazwa skrócona: M., Wnioskująca może posługiwać się na fakturach VAT nazwą skróconą oraz adresem głównego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej jako zarejestrowany podatnik VAT czynny i Zainteresowana jest uprawnionym podatnikiem do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur zakupu.

Podstawa Prawna:

Art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

„ § 5. 1. Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery Identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11”.

Ustawa o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r.

„ Art. 21. 1. Dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

1. określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego;
2. określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej;
3. opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych;
4. datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzenia dowodu;”.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W ust. 2 tego artykułu zawarta została definicja działalności gospodarczej. W myśl tego przepisu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur zawiera rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28.03.2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem, wydane na podstawie upoważnienia przewidzianego w art. 106 ust. 8 ustawy o VAT.

Zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11 (…).
   
   

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż faktura dokumentująca sprzedaż powinna przede wszystkim zawierać dane określone w art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, tj. m.in. dane dotyczące nabywcy. Natomiast w myśl cytowanego powyżej § 5 ust. 1 rozporządzenia, który precyzyjniej określa treść faktury, winna ona zawierać m.in. imię i nazwisko lub nazwę bądź nazwę skróconą nabywcy oraz jego adres a także numer NIP nabywcy.

Stosownie natomiast do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz. U. z 2004r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.), zwanej dalej ustawą o NIP, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, zgłoszenie identyfikacyjne osób fizycznych zawiera nazwisko, imiona, imiona rodziców, datę i miejsce urodzenia, płeć, nazwisko rodowe, obywatelstwo lub obywatelstwa, adres miejsca zamieszkania, adres miejsca zameldowania na pobyt stały lub czasowy, rodzaj i numer dowodu tożsamości oraz numer PESEL w przypadku osób fizycznych objętych tym rejestrem.

W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego są obowiązani dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego przed dokonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu jednym z tych podatków, z tym że osoby fizyczne są obowiązane dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego tylko w przypadku dokonywania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. nr 108, poz. 626 i nr 120, poz. 690). Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się niezależnie od zgłoszenia rejestracyjnego.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55, poz. 539 ze zm.) w § 1 określa wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia (VAT-R). W przypadku podatnika będącego osobą fizyczną w części B.1. tego zgłoszenia określającej dane identyfikacyjne należy podać nazwisko, pierwsze imię, drugie imię podatnika, imię ojca i matki, numer ewidencyjny PESEL, datę urodzenia. Podatnicy bedący osobami fizycznymi określają w tym zgłoszeniu jedynie adres zamieszkania, natomiast podatnicy nie bedący osobami fizycznymi adres siedziby.

Na podstawie ww. przepisów stwierdzić należy, że przez cyt.: „imiona i nazwiska lub nazwy bądź nawy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy” należy rozumieć w przypadku sprzedawcy bądź nabywcy będącego osobą fizyczną – imię i nazwisko, w przypadku osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej – nazwę bądź nazwę skróconą. Firma osoby fizycznej może zawierać dodatkowe dane, np. określenie wskazujące na przedmiot działalności przedsiębiorcy, ale dane te mogą być umieszczone jedynie w formie dodatkowego elementu fakultatywnego.

W przedmiotowej sprawie Wnioskująca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą PPH M. ul. P. w Ł.. Strona zmieniła siedzibę firmy na ul. B. w Ł. i złożyła wniosek CEIDG-1 o zmianę wpisu:

1. firmy przedsiębiorcy;
2. nazwy skróconej oraz adresu głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej.
   
   

Od dnia zarejestrowania wniosku tj. od 01.03.2012r. firma przedsiębiorcy to: M., nazwa skrócona: M., adres głównego miejsca prowadzenia działalności: ul. B.

Od dnia 01.03.2012r. przedsiębiorca Maria J. na fakturach VAT jako nabywca i sprzedawca używa nazwy skróconej i adresu głównego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej tj:

M.

ul. B.

xx-yyy Ł.

NIP: xxx-xxx-xx-xx.

Biorąc więc pod uwagę powołane na wstępie przepisy art. 106 ustawy o VAT oraz § 5 ww. rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, na fakturach VAT dokumentujących sprzedaż czy też nabycie towarów i usług konieczne jest umieszczanie imienia i nazwiska Wnioskodawcy, będącego osobą fizyczną, prowadzącą działalność gospodarczą oraz jego miejsca zamieszkania. Tak więc posługiwanie się wyłącznie nazwą skróconą firmy Wnioskodawcy bez podania jego imienia i nazwiska nie jest wystarczające. Wskazać również należy, że iż pomimo braku precyzyjnego sformułowania w przepisach jaki adres (miejsca zamieszkania czy miejsca prowadzenia działalności) podatnik winien wskazać na fakturze, przyjąć należy, iż będzie to adres zgodny z dokonanym zgłoszeniem rejestracyjnym dla podatku od towarów i usług VAT-R, tj. w przypadku osób fizycznych powinien to być adres zamieszkania, a nie adres głównego miejsca prowadzenia działalności. Należy zauważyć bowiem, że adres zamieszkania dla podatnika będącego osobą fizyczną jest tym, czym adres siedziby dla podatnika będącego osobą prawną lub jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej, czyli informacją identyfikującą go jako podatnika.

Ponadto tut. Organ wskazuje, iż na wystawionych fakturach VAT podatnicy są obowiązani do umieszczania adresów podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym dla podatku od towarów i usług VAT- R. Należy jednak zauważyć że § 5 ww. rozporządzenia określa minimalny zakres danych, jakie powinna zawierać faktura i nie nakłada ograniczeń w sprawie umieszczania dodatkowych danych identyfikujących dostawców, nabywców czy też towarów. Tym samym umieszczenie na fakturze oprócz adresu zamieszkania także adresu prowadzenia działalności nie będzie błędem, bowiem zostało ono przez podatnika zgłoszone do właściwego organu podatkowego.

Dla oceny zaistniałego stanu faktycznego należy również rozpatrzyć jakie konsekwencje prawne powoduje stosowanie w fakturach błędnej nazwy oraz adresu podmiotu.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 litera a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powyższych przepisów wynika, iż podstawą dla dokonania obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jest faktura wystawiona w oparciu o art. 106 ustawy o VAT.

Generalnie faktura VAT jest dokumentem odzwierciedlającym prawidłowy przebieg zdarzenia gospodarczego zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Przy ocenie zdarzenia gospodarczego nie można jednak pominąć okoliczności towarzyszących transakcji, wskazujących, na rzeczywisty charakter podmiotu dokonującego zakupu. Faktury VAT są dokumentem o charakterze sformalizowanym.

Co do zasady zatem, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. A contrario nie będzie można uznać za prawidłową faktury, gdy sprzecznie z jej treścią wykazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura VAT potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106 ust. 1 ustawy o VAT mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Z tych powodów należy uznać, że chociaż zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT faktura powinna zawierać dane dotyczące podatnika i nabywcy, to jednak nie wszystkie wykazane braki faktur wykluczają możliwość ustalenia tych danych przy prawidłowej analizie innych zapisów zawartych w fakturach. W szczególności należy to odnieść do takich wad, jak brak jednostek miary towaru, jego ilości i ceny jednostkowej. Są to elementy rachunkowe faktury, mające zasadnicze znaczenie dla określenia wysokości zobowiązania podatkowego, bez których nie jest możliwe zweryfikowanie, czy wysokość podatku została ustalona prawidłowo.

Należy zatem zauważyć, iż błędna (niepełna) nazwa podmiotu (w przedmiotowej sprawie brak umieszczenia na fakturze imienia i nazwiska nabywcy) oraz brak wskazania jego adresu przy jednoczesnym prawidłowym numerze NIP jest jedynie wadą techniczną, niewyłączającą możliwości prawidłowego określenia nabywcy towaru, a jednocześnie pozostającą bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego. Z powyższego wynika, iż o prawidłowości faktur VAT wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe. A zatem jeżeli w fakturach dokumentujących transakcje występują tzw. wadliwości mniejszej wagi, należy uznać, że nie ma podstawy do kwestionowania faktur VAT wyłącznie z powodu wspomnianych braków mających charakter wadliwości mniejszej wagi. Są to tego rodzaju wadliwości, które, co prawda, powodują, że faktura nie odpowiada wymogom określonym w przepisach, jednakże same w sobie nie wpływają one na przedmiot i podstawę opodatkowania.

Z tego też względu należy uznać, iż chociaż faktury VAT, w których figuruje nazwa skrócona firmy Wnioskodawcy, adres miejsca prowadzenia działalności gospodarczej oraz numer identyfikacji podatkowej (bez wskazania imienia i nazwiska Wnioskodawcy oraz jego miejsca zamieszkania) nie spełniają wymogów określonych przepisami prawa, nie można uznać, że faktury te zawierają błędy, które nie pozwalają na rzeczywiste odzwierciedlenie przebiegu zdarzeń gospodarczych. Zatem pomimo, że na przedmiotowych fakturach VAT w miejscu imienia i nazwiska nabywcy umieszczono nazwę skróconą firmy, oraz zamiast wskazania miejsca zamieszkania podatnika wskazano tylko miejsce prowadzenia działalności, to na podstawie pozostałych danych zawartych w fakturze, Wnioskodawca może być zidentyfikowany - zatem faktury te stanowią podstawę do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, w zakresie w jakim zakupy dokumentowane przez te faktury związane są ze sprzedaż opodatkowaną.

Mając na uwadze wszystkie powyższe ustalenia, oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości umieszczania w fakturach VAT dokumentujących nabycie towarów i usług nazwy skróconej firmy Wnioskodawcy (bez wskazywania imienia i nazwiska Wnioskodawcy) oraz posługiwanie się adresem miejsca prowadzenia działalności – należało uznać je za nieprawidłowe. Natomiast w odniesieniu do prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur VAT, w których wskazano nazwę skróconą Wnioskodawcy oraz miejsce prowadzenia działalności, stwierdzić należy, iż pomimo ww. nieprawidłowości, Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w tych fakturach.

Końcowo tut. Organ podatkowy informuje, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie stosowania na fakturze VAT przez osobę fizyczna prowadzącą działalność gospodarczą nazwy skróconej oraz adresu głównego miejsca prowadzenia działalności oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego, natomiast w zakresie pytania dotyczącego prawidłowości wystawiania dowodu księgowego w myśl ustawy o rachunkowości – zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.