Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-654/14/MCZ
z 4 listopada 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 maja 2014 r. sygn. akt II FSK 1563/12 oraz prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 10 lutego 2014 r., sygn. akt SA/Kr 1869/11, wniosku z 12 kwietnia 2011 r. (data wpływu do Biura – 15 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym 17 czerwca 2011 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uzyskania certyfikatu rezydencji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2011 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uzyskania certyfikatu rezydencji.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego w piśmie z 10 czerwca 2011 r. znak: IBPB I/2/423-420/10/MO i znak: IBPB II/1/415-417/11/MCZ wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 17 czerwca 2011 r.

W dniu 21 lipca 2011 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego znak: IBPB II/1/415 -417/11/MCZ w sprawie uzyskania certyfikatu rezydencji, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa i otrzymaniu odpowiedzi odmawiającej zmiany ww. indywidualnej interpretacji pismem z 7 października 2011 r. wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w wyniku rozpatrzenia skargi, wyrokiem z 10 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 1869/11 uchylił zaskarżoną interpretację.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej, wyrokiem z 27 maja 2014 r. sygn. akt II FSK 1563/12 oddalił skargę kasacyjną i tym samym utrzymał w mocy ww. rozstrzygniecie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 10 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 1869/11 wpłynął do Biura 12 sierpnia 2014 r.

W przedmiotowym wniosku o interpretację indywidualną został przedstawiony następujący zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej wypłaca m.in. na rzecz osób fizycznych nie mających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby należności z tytułu nabycia majątkowych praw autorskich lub korzystania z licencji do wydania dzieł w formie książkowej.

W związku z powyższym Spółka jako płatnik ma obowiązek na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pobrania od wypłacanych należności, wymienionych powyżej, zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 20% oraz przekazania go do właściwego organu podatkowego. W przypadku wypłacania przedmiotowych należności na rzecz nierezydentów Spółka może zastosować obniżoną stawkę podatkową wynikającą z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub nie pobrać podatku zgodnie z tą umową, niemniej jednak jest to możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania lub siedziby podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji. Certyfikatem rezydencji w myśl art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zaświadczenie o miejscu zamieszkania dla celów podatkowych, wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania lub siedziby podatnika. Certyfikat rezydencji ma zatem potwierdzać, w którym państwie posiada rezydencję podatkową podatnik nieposiadający miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium Polski, a uzyskujący dochody ze źródeł położonych na terytorium RP, czyli w którym państwie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W praktyce spotyka się zarówno certyfikaty rezydencji podatkowej wskazujące okres, którego dotyczą, jak również certyfikaty, które takiego okresu nie wskazują.

Dotychczas Spółka w każdym roku podatkowym żądała od swoich kontrahentów nowych certyfikatów rezydencji. Z analizy tych certyfikatów wynika, że w 99% przypadków podmioty te od wielu lat nie zmieniły rezydencji podatkowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, certyfikaty rezydencji przedkładane mu przez kontrahentów będących nierezydentami w rozumieniu przepisów polskiego prawa podatkowego, potwierdzające rezydencję podatkową tych podmiotów poza terytorium Polski, zachowują swoją aktualność do czasu, gdy stan faktyczny w nich poświadczony nie ulegnie zmianie.

W ocenie Spółki wniosek taki wynika z literalnego brzmienia przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepisy te nie wspominają bowiem o terminie ważności certyfikatu rezydencji, konieczności wskazywania na nim daty obowiązywania, jak również nie nakładają na płatników obowiązku jego uzyskania w każdym kolejnym roku podatkowym.

W ocenie Wnioskodawcy punktem wyjścia dla wykładni prawa powinno być zawsze założenie racjonalnego działania ustawodawcy. Zatem, w ocenie Spółki, gdyby jego intencją było nałożenie na płatnika obowiązku corocznego uzyskiwania od współpracujących z nim podmiotów certyfikatów rezydencji lub w jakikolwiek sposób chciałby ograniczyć ich ważność lub wymagać wskazywania okresu obowiązywania certyfikatu, jako jego obligatoryjnego elementu, dałby temu wyraz wprost w przepisach. Zasada ta powinna odnosić się zarówno do certyfikatów wskazujących okres, którego dotyczą, jak i tych, które takiego okresu nie zawierają ponieważ przepisy ustaw podatkowych w żaden sposób nie ograniczają terminu ważności certyfikatu, nie regulują kwestii jak długo zachowuje on swoją ważność, jak również nie wymagają wskazywania w nich daty obowiązywania. Powyższe spowodowane jest specyfiką informacji poświadczanej przez certyfikat rezydencji, bowiem dokument ten, co do zasady nie ma możliwości stwierdzać faktu posiadania rezydencji podatkowej podatnika po dacie jego wystawienia ani w danym roku podatkowym. Posiadanie więc przez Spółkę certyfikatu rezydencji określonego podmiotu wraz z uzyskanymi od tego podmiotu w kolejnych latach podatkowych oświadczeniami złożonymi w formie pisemnej lub mailowej, stanowi podstawę uznania, iż Spółka jest w posiadaniu aktualnego certyfikatu rezydencji podatkowej tego podmiotu. Dlatego też, zdaniem Spółki, konieczność przedłożenia przez podatnika nowego certyfikatu rezydencji powstaje tylko w sytuacji gdy w dotychczasowym certyfikacie dane o miejscu zamieszkania lub siedzibie podatnika utracą swoją aktualność.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje podatkowe dotyczące powyższego zagadnienia.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 21 lipca 2011 r. znak: IBPB II/1/415-417/11/MCZ Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów uznał że stanowisko Wnioskodawcy, iż certyfikaty rezydencji przedkładane mu przez kontrahentów będących nierezydentami w rozumieniu przepisów polskiego prawa podatkowego, potwierdzające rezydencję podatkową tych podmiotów poza terytorium Polski, zachowują swoją aktualność do czasu, gdy stan faktyczny w nich poświadczony nie ulegnie zmianie jest nieprawidłowe, ponieważ certyfikat rezydencji, który zawiera jedynie datę wydania, nie stanowi zaświadczenia o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych obejmującego okres do momentu zmiany tej rezydencji. Nie ma przy tym znaczenia, że zawarte w takim dokumencie określenie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych pozostaje aktualne w odniesieniu do późniejszych okresów. Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, certyfikat rezydencji oznacza zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika; nie można tym samym zastąpić go pisemnym oświadczeniem kontrahenta.

Wnioskodawca zaskarżył, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, wyrokiem z 10 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 1869/11 uchylił ww. interpretację indywidualną Ministra Finansów z 21 lipca 2011 r. znak: IBPB II/1/415-417/11/MCZ, stwierdzając, że prawidłowy w spornym zakresie pogląd przedstawiła Strona skarżąca.

Naczelny Sad Administracyjny w Warszawie w wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej organu interpretacyjnego, wyrokiem z 27 maja 2014 r. sygn. akt II FSK 1563/12 oddalił skargę kasacyjną i tym samym utrzymał w mocy ww. rozstrzygniecie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 10 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 1869/11 stał się prawomocny z dniem 25 maja 2014 r.

Sąd stwierdził, że ocena prawna wyrażona przez Ministra Finansów w zaskarżonej interpretacji była błędna.

Powołując m.in. treść art. 29 ust. 1 i 2 oraz art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Sąd wskazał, że przepisy tej ustawy uzależniają stosowanie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania od posiadania przez płatnika świadectwa rezydencji podatnika nie mającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania bądź siedziby.

Certyfikat rezydencji powinien spełniać przynajmniej następujące warunki:

  • zostać wydany przez właściwą administrację podatkową,
  • określać miejsce rezydencji (miejsce zamieszkania bądź siedziby) podatnika dla celów podatkowych,
  • zawierać datę wydania certyfikatu i/lub datę, na jaką potwierdzana jest rezydencja podatkowa.

W kwestii jak długo certyfikat rezydencji, wydany przez właściwy organ administracji podatkowej, zachowuje swoją aktualność, a tym samym ważność Sąd w pełni podzielił pogląd wyrażony w wyroku WSA we Wrocławiu, z dnia 14 lipca 2011 r. sygn. akt I SA Wr/684/11, że w sytuacji, gdy w treści certyfikatu rezydencji nie ma wskazania co do okresu jego ważności, certyfikat taki z uwagi na fakt, że potwierdza istnienie określonego stanu faktycznego zachowuje swoją aktualność tak długo, jak długo nie ulegnie zmianie potwierdzony w nim stan faktyczny, czyli nie ulegnie zmianie miejsce zamieszkania podatnika dla celów podatkowych. Możliwa jest zatem sytuacja, gdy w przypadku zmiany rezydencji podatkowej - dokument ten utraci swoją aktualność w krótkim czasie po uzyskaniu go od podatnika, albo wprost przeciwnie, gdy przy wieloletniej niezmiennej rezydencji podatkowej kontrahenta certyfikat taki pozostanie aktualny przez kilka lat.

Niewątpliwym w ocenie Sądu, jest zatem to, że na stronie skarżącej jako płatniku stosownie do treści art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej spoczywa obowiązek posiadania aktualnych certyfikatów rezydencji, co wymusza konieczność weryfikowania możliwych zmian rezydencji podatkowej jego kontrahentów. Jednakże nie ma podstaw prawnych do obligowania płatnika do narażania kontrahentów na niepotrzebne koszty i możliwe długotrwałe procedury związane z uzyskaniem certyfikatu rezydencji zagranicznych władz podatkowych w sytuacji dysponowania aktualnym certyfikatem rezydencji tychże kontrahentów. Certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy, czy też według stawki krajowej. Płatnik będzie musiał, w razie konieczności, udowodnić, że miał prawo zastosować korzystniejsze regulacje wynikające z umowy. W przeciwnym razie będzie odpowiadał za nieprawidłowo potrącony podatek. Mając zaufanie do swoich kontrahentów, z którymi utrzymuje bieżące kontakty, płatnik może uważać certyfikat za ważny do czasu zmiany potwierdzonego w nim stanu faktycznego.

W związku z tym, Sąd uważa, że stanowisko organu interpretacyjnego, że posiadając aktualny certyfikat rezydencji po każdej wypłacie należności płatnik winien uzyskiwać certyfikat rezydencji wydany po dacie wypłaty stwierdzający rezydencję podatkową za okres wypłaty należności, jest błędne, nie ma bowiem uzasadnienia w przepisach prawa albowiem brak jest takich regulacji w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jak również nie można go wywieść w oparciu o wykładnię prawa i w związanej z nią zasady racjonalnego rozumowania tekstu prawnego.

Według Sądu, przepis art. 29 ust. 2 ustawy o podatku odchodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazuje, iż podstawą zastosowania określonej stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Oznacza to, iż w chwili zastosowania zasad wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania płatnik musi posiadać (udokumentować) miejsce siedziby (zamieszkania) podatnika. Nie mając bowiem takiej wiedzy nie ma podstaw prawnych aby zastosować zasady wynikające z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W praktyce polega to na tym, iż najpierw płatnik musi zwrócić się do podatnika o uzyskanie i dostarczenie certyfikatu rezydencji, po otrzymaniu którego może zastosować zasady wynikające z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Oznacza to, iż wypłata należności dokonywana jest na podstawie certyfikatu rezydencji który, stosując zasady organu, jest już nieaktualny - poświadcza bowiem stan faktyczny co do daty jego wystawienia a wypłata następuje po tej dacie. Jeżeli zatem certyfikat taki nie może być podstawą zastosowania zasad wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania to tym samym błędne jest założenie organu, iż na jego podstawie można te zasady zastosować niejako warunkowo, uzyskując później certyfikat rezydencji dotyczący okresu, w którym dokonane zostały te wypłaty. Z drugiej natomiast strony jeżeli przyjmie się (tak jak to zrobił organ interpretacyjny), iż taka procedura jaką stosuje strona skarżąca daję podstawę do zastosowania zasad wynikających z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, to brak jest podstaw prawnych do tego aby procedurę te potwierdzać następnym certyfikatem rezydencji .

Sąd zwrócił uwagę, że analizowane przepisy prawa nakazują udokumentowanie miejsca siedziby (zamieszkania) podatnika dla celów podatkowych certyfikatem rezydencji, a nie kilkoma certyfikatami. Tym bardziej nie wprowadzają dwojakiego rodzajów certyfikatów - stanowiących niejako promesę określonego stanu faktycznego oraz ostatecznie potwierdzających ten stan. Brak jest również uregulowań dotyczących warunkowego rozliczenia podatku do czasu uzyskania ostatecznego certyfikatu rezydencji.

Jeżeli zatem z oświadczenia podatnika wynika, że stan faktyczny wskazany w posiadanym certyfikacie rezydencji nie uległ zmianie to brak jest uzasadnienia dla uzyskiwania kolejnych certyfikatów.

Mając na uwadze powyższe uzasadnienie ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego jak również rozstrzygnięcie Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), który stanowi, iż „ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia”, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 12 kwietnia 2011 r. stwierdza, iż w świetle stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym stanowisko Wnioskodawcy – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307, ze zm.) od określonych przychodów uzyskiwanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby niemające miejsca zamieszkania w Polsce pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy.

Z przepisu art. 29 ust. 2 ww. ustawy wynika, iż wyżej powołany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

W myśl art. 5a pkt 21 cyt. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji – oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, certyfikat rezydencji jest dokumentem wydawanym przez właściwą administrację podatkową, potwierdzającym określony stan faktyczny - miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych jest miejsce zamieszkania. Certyfikat rezydencji z uwagi na fakt, że potwierdza istnienie określonego stanu faktycznego zachowuje swoją aktualność tak długo, jak długo nie ulegnie zmianie potwierdzony w nim stan faktyczny, czyli nie ulegnie zmianie miejsce zamieszkania podatnika dla celów podatkowych. Możliwa jest zatem sytuacja, gdy w przypadku zmiany rezydencji podatkowej - dokument ten utraci swoją aktualność w krótkim czasie po uzyskaniu go od podatnika, albo wprost przeciwnie, gdy przy wieloletniej niezmiennej rezydencji podatkowej kontrahenta certyfikat taki pozostanie aktualny przez kilka lat. Jest to dokument, który wpływa na to czy od wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dokonywanych na rzecz danego podatnika, płatnik powinien pobrać podatek, a jeśli tak, jaką stawkę podatku winien zastosować.

W razie wątpliwości, to na płatniku spoczywa ciężar udowodnienia, że prawidłowo zrealizował ciążące na nim obowiązki. Zgodnie bowiem z art. 30 § 1 ww. Ordynacji podatkowej, płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w ramach swojej działalności dokonuje wypłat należności na rzecz m.in. zagranicznych osób fizycznych nie mających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby z tytułu nabycia majątkowych praw autorskich lub korzystania z licencji do wydania dzieł w formie książkowej, od których ma obowiązek pobierać podatek u źródła. Spółka może zastosować obniżoną stawkę podatkową wynikającą z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub nie pobrać podatku zgodnie z tą umową, niemniej jednak jest to możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania lub siedziby podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż Wnioskodawca jako płatnik musi być w posiadaniu dokumentu (certyfikatu), z którego jednoznacznie wynika jakie jest miejsce siedziby (zamieszkania) podatnika będącego nierezydentem w rozumieniu przepisów polskiego prawa podatkowego aby po jego otrzymaniu móc wywiązać się należycie z obowiązków płatnika. Nie mając bowiem wiedzy o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych nie ma podstaw prawnych do zastosowania zasad wynikających z umów o unikaniu podwójnego.

Będąc w posiadaniu oryginałów certyfikatów rezydencji podatników wydanych aktualnie lub z lat wcześniejszych względem daty wypłacania im należności z tytułów wskazanych w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz pisemnego lub e-mailowego potwierdzenia (oświadczenia) przez tych podatników, że stan faktyczny określony w ich certyfikatach rezydencji nie uległ zmianie, Wnioskodawca jako płatnik może stosować zwolnienie od podatku bądź stawki podatku wynikające z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, z uwagi na fakt, że posiadane certyfikaty potwierdzają istnienie określonego stanu faktycznego i zachowują ważność tak długo, jak długo nie ulegną zmianie potwierdzone w nich stany faktyczne, czyli nie ulegną zmianie miejsca zamieszkania podatników dla celów podatkowych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj