Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-645/14/ASz
z 10 listopada 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) − Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 lipca 2014 r. (wpływ do Biura – 8 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 28 października i 3 listopada 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia uzyskanego z tytułu pełnionej funkcji kuratora kolizyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia uzyskanego z tytułu pełnionej funkcji kuratora kolizyjnego.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych w piśmie z 17 października 2014 r. znak: IBPB II/1/415-645/14/ASz, IBPB II/1/415-646/14/ASz, IBPB II/1/415-647/14/ASz oraz IBPP2/443-783/14/IK wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 28 października 2014 r. (wpłata brakującej opłaty) oraz 3 listopada 2014 r. (wpływ pisma).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług prawnych (objętą wpisem do CEIDG, według PKD 69.10.Z).

W ramach wykonywanej działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczy m.in. usługi doradcze w sprawach cywilnych, doradztwa w przypadkach sporów pracowniczych, doradztwa prawnego i ogólnych konsultacji, przygotowywania dokumentów prawnych w zakresie: statutów, umów, porozumień związanych z prowadzeniem firm i innych dokumentów prawnych.

Pomimo, że Wnioskodawca nie jest profesjonalnym pełnomocnikiem, adwokatem czy radcą prawnym, co za tym idzie nie może występować w sądach powszechnych jako obrońca czy pełnomocnik, Sąd Rodzinny na mocy postanowienia ustanawia go czasami − na podstawie art. 99 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, art. 180 § 2 ww. Kodeksu oraz art. 504 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego − kuratorem kolizyjnym w sprawach karnych, jak również ustanawia go kuratorem dla osoby nie znanej z miejsca pobytu, jak również kuratorem dla osoby całkowicie ubezwłasnowolnionej w sprawach pomiędzy tą osobą a jej opiekunem prawnym. Zazwyczaj polega to na reprezentowaniu małoletnich pokrzywdzonych na rozprawie oraz na udziale w postępowaniu przygotowawczym w Prokuraturze, występowaniu za osobę nie znaną z miejsca pobytu, jak też na ochronie interesów osób całkowicie ubezwłasnowolnionych.

Zarówno Sąd jaki i Prokuratura wypłacają Wnioskodawcy zasądzoną kwotę wynagrodzenia pomniejszoną o zaliczkę na podatek dochodowy oraz wystawią mu PIT-11 na koniec roku.

Wnioskodawca pełni również okazjonalnie funkcję społecznego kuratora Sądu Rejonowego; jest wpisany na listę kuratorów społecznych, o której mowa w art. 86 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o kuratorach sądowych. Rolą Wnioskodawcy jest w tym przypadku nadzór nad przebiegiem terapii alkoholowej danej osoby oraz nadzór nad nieletnimi sprawcami czynów zabronionych.

Sąd wypłaca Wnioskodawcy ustawowo uregulowany ryczałt. Na koniec roku Wnioskodawca otrzyma od Sądu PIT-11 oraz PIT-R.

Sąd Rejonowy czasami ustanawia Wnioskodawcę także opiekunem prawnym dla osób całkowicie ubezwłasnowolnionych. Są to osoby starsze, przeważnie chore psychicznie, zamieszkujące m.in w Domach Pomocy Społecznej, a ich rodziny albo nie chcą się nimi zajmować, albo nie mają żadnych żyjących krewnych. W tym przypadku Wnioskodawca przedstawia w Sądzie koszty dojazdu do Domu Pomocy Społecznej, do różnych instytucji i Sąd według uznania przyznaje Wnioskodawcy na jego wniosek wynagrodzenie. Na koniec roku Wnioskodawca otrzyma z tego tytułu PIT-11.

Do pełnienia wyżej wymienionych funkcji Sądy ustanawiają Wnioskodawcę, a nie Kancelarię Prawną. Wynika to z tego, że do pełnienia takich funkcji Sąd może wyznaczyć tylko osobę fizyczną; jako kancelarię Sądy wyznaczają osoby, które są adwokatami lub radcami prawnymi czyli profesjonalnymi pełnomocnikami.

Wnioskodawca wskazał, że Urząd Statystyczny ustalił, iż zadania realizowane przez kuratorów sądowych (zarówno kolizyjnych jak i społecznych), wykonujących orzeczenia sądowe oraz sprawowanie opieki prawnej nad całkowicie ubezwłasnowolnionym mieszczą się w grupowaniu: PKWiU 69.10.1 „usługi prawne”.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wynagrodzenie za sprawowaną na zlecenie Sądu funkcję kuratora kolizyjnego należy kwalifikować do źródła przychodów z działalności wykonywanej osobiście, zgodnie z art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy do przychodów z działalności gospodarczej według art. 10 ust. 1 pkt 3?

W opinii Wnioskodawcy, przychody osób, którym Sąd lub Prokuratura na podstawie właściwych przepisów zleciły wykonanie określonych czynności oraz przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych − w sytuacji Wnioskodawcy będą to czynności kuratora kolizyjnego, społecznego, dla osoby nie znanej z miejsca pobytu, dla osoby całkowicie ubezwłasnowolnionej oraz opiekuna prawnego − powinny być traktowane jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, zgodnie z art. 13 pkt 5 i 6.

Dodatkowo Wnioskodawca uważa, że przychody kuratora społecznego oraz opiekuna prawnego korzystają ze zwolnienia stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280,00 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczy, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia uzyskanego z tytułu pełnionej funkcji kuratora kolizyjnego (pyt. oznaczone we wniosku numerem 1). W pozostałym zakresie wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są m.in.:

  • pkt 2 – działalność wykonywana osobiście,
  • pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej − oznacza to działalność zarobkową:

  1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
  2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
  3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Definicję powyższą uzupełnia regulacja zawarta w art. 5b ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którą za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

  • odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
  • są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
  • wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zatem – co do zasady − nie są przychodami z działalności gospodarczej takie przychody, które zostały zaliczone przez ustawodawcę do pozostałych źródeł przychodów znajdujących się w katalogu źródeł przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ww. ustawy), tj. m.in. do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Ustawodawca wyraźnie bowiem rozróżnił w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródła przychodu m.in. z działalności wykonywanej osobiście oraz z pozarolniczej działalności gospodarczej; dokonany podział ma charakter rozłączny.

Zgodnie natomiast z art. 13 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów o których mowa w pkt 9.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy powoduje, na płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 42 ust. 1 cyt. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. (…).

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-11). Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 1a ww. ustawy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług prawnych. W ramach wykonywanej działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczy m.in. usługi doradcze w sprawach cywilnych, doradztwa w przypadkach sporów pracowniczych, doradztwa prawnego i ogólnych konsultacji, przygotowywania dokumentów prawnych w zakresie: statutów, umów, porozumień związanych z prowadzeniem firm i innych dokumentów prawnych.

Pomimo, że Wnioskodawca nie jest profesjonalnym pełnomocnikiem, adwokatem czy radcą prawnym, co za tym idzie nie może występować w sądach powszechnych jako obrońca czy pełnomocnik, Sąd Rodzinny na mocy postanowienia ustanawia go czasami − na podstawie art. 99 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, art. 180 § 2 ww. Kodeksu oraz art. 504 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego − kuratorem kolizyjnym w sprawach karnych, jak również ustanawia go kuratorem dla osoby nie znanej z miejsca pobytu, jak również kuratorem dla osoby całkowicie ubezwłasnowolnionej w sprawach pomiędzy tą osobą a jej opiekunem prawnym. Zazwyczaj polega to na reprezentowaniu małoletnich pokrzywdzonych na rozprawie oraz na udziale w postępowaniu przygotowawczym w Prokuraturze, występowaniu za osobę nie znaną z miejsca pobytu, jak też na ochronie interesów osób całkowicie ubezwłasnowolnionych. Do pełnienia wyżej wymienionych funkcji Sądy ustanawiają Wnioskodawcę, a nie Kancelarię Prawną. Zarówno Sąd jaki i Prokuratura wypłacają Wnioskodawcy zasądzoną kwotę wynagrodzenia pomniejszoną o zaliczkę na podatek dochodowy oraz wystawią mu PIT-11 na koniec roku.

Zdaniem Wnioskodawcy ww. przychody powinny być traktowane jako przychody z działalności wykonywanej osobiście.

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy wskazać należy, iż aby określony przychód mógł być uznany za przychód z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych winny zostać spełnione przesłanki określone w tym przepisie, tj. przychód winien wystąpić w związku z wykonywaniem czynności:

  1. zleconych na podstawie właściwych przepisów,
  2. zleconych przez jeden z następujących podmiotów:
    • organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej albo
    • sąd, albo
    • prokuratora.

Zgodnie z art. 99 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2012 r., poz. 788 ze zm.) jeżeli żadne z rodziców nie może reprezentować dziecka pozostającego pod władzą rodzicielską, reprezentuje je kurator ustanowiony przez sąd opiekuńczy.

Na mocy art. 180 § 2 ww. ustawy jeżeli kurator został ustanowiony do załatwienia poszczególnej sprawy, kuratela ustaje z chwilą ukończenia tej sprawy.

Natomiast z art. 184 § 1 cyt. ustawy wynika, że dla ochrony praw osoby, która z powodu nieobecności nie może prowadzić swoich spraw, a nie ma pełnomocnika, ustanawia się kuratora. To samo dotyczy wypadku, gdy pełnomocnik nieobecnego nie może wykonywać swoich czynności albo gdy je wykonywa nienależycie.

Skoro zatem Wnioskodawca zostaje ustanowiony − na podstawie właściwych przepisów przez Sąd lub Prokuraturę − kuratorem kolizyjnym w sprawach karnych, jak również kuratorem dla osoby nie znanej z miejsca pobytu oraz kuratorem dla osoby całkowicie ubezwłasnowolnionej w sprawach pomiędzy tą osobą a jej opiekunem prawnym, to tym samym przychód Wnioskodawcy uzyskiwany ww. z tytułów – które to czynności wykonuje poza prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą – należy zakwalifikować do działalności wykonywanej osobiście, określonej w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj