Interpretacja Ministra Finansów
PT8/033/106/219/13/WCX/14/RD-63388
z 10 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 31 sierpnia 2012 r. Nr ITPP2/443-752/12/AW, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, na wniosek z dnia 26 czerwca 2012 r. (złożony osobiście w dniu 26 czerwca 2012 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia pojazdu o przeznaczeniu specjalnym (bankowozu), zmienia ww. interpretację z urzędu stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2012 r. Wnioskodawca złożył do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia pojazdu o przeznaczeniu specjalnym (bankowozu).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Od dnia 7 października 2009 r. współpracuje ze spółką z o.o. Współpraca polega na pośrednictwie w sprzedaży kamieni szlachetnych (diamentów) i biżuterii ze złota i diamentów. Działalność wiąże się z koniecznością bezpośredniego dostarczania klientom produktów spółki, jak również przedstawiania we własnym zakresie oferty handlowej (próbki, wzory handlowe). Klienci życzą sobie, aby towar był dowieziony w sposób dyskretny, nieprzyciągający uwagi z zewnątrz (z pominięciem firm kurierskich, gdzie na przesyłce nazwa nadawcy mogłaby sugerować jej zawartość oraz oznakowanych pojazdów firm transportujących wartości pieniężne). Zapłata za towar już nastąpiła (przelew bankowy), a osoba współpracująca dostarcza go ponosząc odpowiedzialność materialną. Oferta handlowa prezentowana jest również na różnego rodzaju konferencjach, sympozjach, wystawach i eventach, które odbywają się na terenie całej Polski, najczęściej w godzinach popołudniowych i wieczornych, w dniach wolnych od pracy (nie ma wówczas możliwości skorzystania z usług firm kurierskich). Przedstawienie oferty polega na wystawieniu specjalnie przygotowanej gabloty z zawartością w postaci kamieni szlachetnych i biżuterii. „Wyposażenie” gabloty jest zawsze ustalane indywidualnie, w zależności od rodzaju potencjalnych klientów. Towar do gabloty jest przez Wnioskodawcę wypożyczany na własną odpowiedzialność. Jako zabezpieczenie zwrotu wypożyczonych produktów Wnioskodawca wystawia weksel własny in blanco do kwoty odpowiadającej ich wartości rynkowej.

W związku z koniecznością przemieszczania się i przewożenia ww. produktów, w celu zapewnienia bezpieczeństwa transportowanych kamieni i biżuterii, Wnioskodawca planuje nabycie pojazdu osobowego, który będzie spełniał wymagania kwalifikujące go jako bankowóz typu C. Komplet dokumentacji potwierdzający spełnienie wymagań technicznych dla bankowozu typu C będzie stanowił podstawę do otrzymania dowodu rejestracyjnego zawierającego wpis, iż jest to pojazd specjalny - bankowóz. Pojazd użytkowany będzie tylko do celów w zakresie współpracy z ww. spółką z o.o.

W związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturze zakupu pojazdu?

Zdaniem Wnioskodawcy, charakter prowadzonej działalności w zakresie współpracy ze spółką z o.o. stanowi podstawę do zakupu pojazdu specjalnego - bankowozu i obniżenia podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturze zakupu tegoż pojazdu.

W dniu 31 sierpnia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając, na podstawie przepisu § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów - wydał interpretację indywidualną Nr ITPP2/443-752/12/AW, w której uznał, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w wydanej interpretacji indywidualnej przywołał przepisy:

• art. 86 ust. 1 i 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054),
• art. 3 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz.U. Nr 247, poz. 1652, z późn. zm.) oraz wskazał na załącznik do ustawy, o którym mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5 tej ustawy,
• art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, z późn. zm.),
• § 1 pkt 2, pkt 3 oraz pkt 15 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz.U. Nr 166, poz. 1128)

oraz odniósł ich treść do zdarzenia przyszłego, pytania i stanowiska przedstawionych przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji.

Dyrektor Izby Skarbowej Bydgoszczy, mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane w interpretacji indywidualnej uregulowania prawne, stwierdził, że skoro pojazd będzie stanowić bankowóz typu C, spełniający wszystkie wymagania techniczne dla tego typu bankowozu oraz będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywany wyłącznie do przewożenia wartości pieniężnych w rozumieniu § 1 pkt 2 rozporządzenia MSWiA, to Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktury dokumentującej jego nabycie, o ile nie wystąpią okoliczności wyłączające to prawo, określone w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów stwierdza, co następuje.

Zgodnie z art. 14e § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 31 sierpnia 2012 r. Nr ITPP2/443-752/12/AW wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy jest nieprawidłowa, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany. Zdaniem Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy o podatku od towarów i usług kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. Nr 247, poz. 1652, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą nowelizującą - w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Stosownie do art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6000 zł.

W myśl art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z powyższych regulacji wynika, że obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania m.in. do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do tej ustawy.

Ww. załącznik zawiera następujący wykaz przeznaczeń pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5 tej ustawy:

1. Agregat elektryczny/spawalniczy
2. Bankowóz
3. Do prac wiertniczych
4. Koparka, koparkospycharka
5. Ładowarka
6. Do oczyszczania dróg
7. Podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych
8. Pomoc drogowa
9. Do zimowego utrzymania dróg
10. Żuraw samochodowy
11. Pogrzebowy.
    
    

W objaśnieniach do ww. załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawarte w odrębnych przepisach.

Ustawodawca wskazuje tym samym, że niewystarczającym jest spełnienie wymagań technicznych dla bankowozu, ale również warunków zawartych w odrębnych przepisach.

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, z późn. zm.), przez „pojazd specjalny” należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

W myśl § 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz.U. Nr 166, poz. 1128) - dalej rozporządzenie MSWiA - bankowozy to pojazdy samochodowe przeznaczone do transportu wartości pieniężnych, oznaczone w zależności od konstrukcji i zabezpieczenia technicznego jako typy: A, B i C.

W świetle § 1 pkt 2 rozporządzenia MSWiA użyte w rozporządzeniu określenie „wartości pieniężne” oznacza:

1. krajowe i zagraniczne znaki pieniężne,
2. czeki, z wyjątkiem czeków zakreślonych, skasowanych lub opatrzonych indosem pełnomocniczym, zawierającym wzmiankę "wartość do inkasa", "należność do inkasa" lub inną o podobnym charakterze,
3. weksle, z wyjątkiem weksli opatrzonych indosem pełnomocniczym zawierającym wzmiankę "wartość do inkasa" lub inną o podobnym charakterze,
4. inne dokumenty zastępujące w obrocie gotówkę,
5. złoto, srebro i wyroby z tych metali, kamienie szlachetne i perły, a także platynę i inne metale z grupy platynowców, z wyjątkiem przedmiotów będących muzealiami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz.U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24, z późn. zm.).
   
   

Zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia MSWiA wartości pieniężne powyżej 1 jednostki obliczeniowej transportuje się bankowozem, przy czym zgodnie z § 1 pkt 5 tego rozporządzenia jednostka obliczeniowa to 120-krotność przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim kwartale, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 oraz z 2010 r. Nr 40, poz. 224 i Nr 134, poz. 903).

W kontekście analizowanego zagadnienia należy wskazać stanowisko sądów administracyjnych w tym zakresie.

Przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2014 r. sygn. akt I FSK 505/13) stwierdził, że: „Bankowóz jako pojazd specjalny służyć ma konkretnym czynnościom specjalnym, czyli jego przeznaczeniem jest wykonywanie specjalnej funkcji jako podstawowej, tj. transportu wartości pieniężnych. Takie przeznaczenie bankowozu powoduje, że wykorzystywanie tego pojazdu winno być ściśle powiązane z profilem działalności gospodarczej podatnika. Tym samym, nabycie, leasing czy wynajem pojazdu specjalnego (bankowozu) przez podatnika, który nie wykonuje czynności opodatkowanych o specjalnej funkcji, do której pojazd ten jest przeznaczony, nie daje prawa do skorzystania z pełnego odliczenia podatku od towarów i usług na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy. Podkreślić należy, że sama klasyfikacja pojazdu specjalnego jako bankowozu (potwierdzona wpisem w dowodzie rejestracyjnym), czy też możliwość jego nabycia przez podatników podatku od towarów i usług prowadzących działalność gospodarczą w różnych zakresach, nie uprawnia do pełnego odliczenia podatku VAT z tego tytułu. Bowiem, nawet jeżeli bankowóz wykorzystywany będzie w działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych, jednak przedmiotem prowadzonej działalności nie będzie ochrona przechowywanych i transportowanych wartości pieniężnych w rozumieniu § 1 pkt 2 cyt. rozporządzenia, pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego nie będzie przysługiwało. (...) Aby móc odliczyć w pełnej wysokości podatek naliczony związany z zakupem samochodu o specjalnym przeznaczeniu (bankowozu) i podatek naliczony przy zakupie paliwa służącego do jego napędu, pojazd ten winien służyć działalności opodatkowanej podatnika i to takiej, w której wykorzystywanie tego typu pojazdu jest konieczne oraz racjonalnie uzasadnione”.

Podobnie Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził w wyroku z dnia 4 marca 2014 r. sygn. akt I FSK 257/13: „(...) w przypadku pojazdów specjalnych przyznanie pełnego prawa do odliczenia wynika z założenia, że pojazd ten będzie wyłącznie wykorzystywany do działalności gospodarczej podatnika, a użycie tego pojazdu do innych celów ma wymiar zupełnie nieistotny. W przypadku pojazdów specjalnych związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych musi być więc bardziej ewidentny, aniżeli w przypadku samochodów, których nabycie uprawnia podatnika do ograniczonego odliczenia podatku VAT. Samo spełnienie formalnych przesłanek przewidzianych w przepisach szczególnych, od których zależy kwalifikacja danego pojazdu, jako pojazdu specjalnego, nie powinno więc być automatycznie traktowane, jako uprawniające do skorzystania z prawa do odliczenia podatku VAT, jeżeli okoliczności wykorzystania tego pojazdu wskazują, że realizacja tego prawa może wiązać się z nadużyciem prawa do odliczenia. Dlatego uprawniona jest konstatacja sądu pierwszej instancji, iż by móc odliczyć w pełnej wysokości podatek naliczony związany z zakupem samochodu o specjalnym przeznaczeniu i podatek naliczony przy zakupie paliwa służącego do jego napędu, pojazd ten winien służyć działalności opodatkowanej podatnika i to takiej, w której wykorzystywanie tego typu pojazdu jest konieczne”.

Minister Finansów w pełni podziela stanowisko Sądów zaprezentowane w ww. wyrokach oraz uwzględnia je w niniejszej zmianie interpretacji indywidualnej.

Minister Finansów wskazuje zatem, że zakup bankowozu powinien być ściśle powiązany z przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej a jego wykorzystanie konieczne w prowadzeniu tej działalności. Jeśli zatem przedmiotem prowadzonej działalności nie są usługi świadczone w zakresie ochrony i transportu wartości pieniężnych w rozumieniu § 1 pkt 2 ww. rozporządzenia MSWiA, to nie można uznać, że nabycie bankowozu następuje celem wykorzystania zgodnie z jego przeznaczeniem.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca od dnia 7 października 2009 r. współpracuje ze spółką z o.o. Współpraca polega na pośrednictwie w sprzedaży kamieni szlachetnych (diamentów) i biżuterii ze złota i diamentów. Działalność wiąże się z koniecznością bezpośredniego dostarczania klientom produktów spółki, jak również przedstawiania we własnym zakresie oferty handlowej (próbki, wzory handlowe). Klienci życzą sobie, aby towar był dowieziony w sposób dyskretny, nieprzyciągający uwagi z zewnątrz (z pominięciem firm kurierskich, gdzie na przesyłce nazwa nadawcy mogłaby sugerować jej zawartość oraz oznakowanych pojazdów firm transportujących wartości pieniężne). Zapłata za towar już nastąpiła (przelew bankowy), a osoba współpracująca dostarcza go ponosząc odpowiedzialność materialną. Oferta handlowa prezentowana jest również na różnego rodzaju konferencjach, sympozjach, wystawach i eventach, które odbywają się na terenie całej Polski, najczęściej w godzinach popołudniowych i wieczornych, w dniach wolnych od pracy (nie ma wówczas możliwości skorzystania z usług firm kurierskich). Przedstawienie oferty polega na wystawieniu specjalnie przygotowanej gabloty z zawartością w postaci kamieni szlachetnych i biżuterii. „Wyposażenie” gabloty jest zawsze ustalane indywidualnie, w zależności od rodzaju potencjalnych klientów. Towar do gabloty jest przez Wnioskodawcę wypożyczany na własną odpowiedzialność. Jako zabezpieczenie zwrotu wypożyczonych produktów Wnioskodawca wystawia weksel własny in blanco do kwoty odpowiadającej ich wartości rynkowej.

W związku z koniecznością przemieszczania się i przewożenia ww. produktów, w celu zapewnienia bezpieczeństwa transportowanych kamieni i biżuterii, Wnioskodawca planuje nabycie pojazdu osobowego, który będzie spełniał wymagania kwalifikujące go jako bankowóz typu C. Komplet dokumentacji potwierdzający spełnienie wymagań technicznych dla bankowozu typu C będzie stanowił podstawę do otrzymania dowodu rejestracyjnego zawierającego wpis, iż jest to pojazd specjalny - bankowóz. Pojazd użytkowany będzie tylko do celów w zakresie współpracy z ww. spółką z o.o.

Powyższe wskazuje, że Wnioskodawca wykonuje działalność gospodarczą polegającą na pośrednictwie w sprzedaży kamieni szlachetnych (diamentów) i biżuterii ze złota i diamentów, a tym samym przedmiotem prowadzonej działalności nie jest ochrona przechowywanych i transportowanych wartości pieniężnych w rozumieniu § 1 pkt 2 rozporządzenia MSWiA.

Ww. pojazd w przedmiotowym przypadku nie będzie u Wnioskodawcy spełniał funkcji bankowozu, lecz będzie jedynie podlegał okazjonalnemu wykorzystaniu, spełniając tym samym wyłącznie funkcję pomocniczą w prowadzonej działalności gospodarczej oraz będąc de facto typowym samochodem firmowym. Podatek naliczony przy zakupie samochodu, który faktycznie ma właściwości samochodu osobowego można zatem odliczać na zasadach jak dla samochodów osobowych.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie przedmiotowego samochodu, lecz jedynie 60% tej kwoty, nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym charakter prowadzonej działalności w zakresie współpracy ze spółką z o.o. stanowi podstawę do zakupu pojazdu specjalnego - bankowozu i obniżenia podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturze zakupu tego pojazdu, Minister Finansów uznał za nieprawidłowe.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 31 sierpnia 2012 r. Nr ITPP2/443-752/12/AW, wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację zmieniającą interpretację indywidualną. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 47 i 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.