Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-1269/14/WN
z 25 marca 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 grudnia 2014r. (data wpływu 18 grudnia 2014r.), uzupełnionym pismem z 17 marca 2015r. (data wpływu 19 marca 2015r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości i terminu obniżenia podstawy opodatkowania o wartość udzielonego rabatu pośredniego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2014r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości i terminu obniżenia podstawy opodatkowania o wartość udzielonego rabatu pośredniego.

Wniosek ten został uzupełniony pismem z 17 marca 2015r. (data wpływu 19 marca 2015r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 11 marca 2015r. znak: IBPP2/443-1269/14/WN.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej „Spółka") prowadzi na terytorium Polski działalność gospodarczą polegającą między innymi na produkcji i dystrybucji samochodów osobowych i dostawczych oraz części zamiennych do nich. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

Bezpośrednimi odbiorcami sprzedawanych przez Wnioskodawcę na polskim rynku pojazdów są co do zasady autoryzowani dealerzy samochodów (dalej: Dealerzy) współpracujący ze Spółką na podstawie umów dealerskich. Dealerzy ci z kolei, dokonują sprzedaży samochodów na rzecz ostatecznych nabywców - klientów finalnych. W ramach podjętych przez Spółkę działań mających na celu intensyfikację sprzedaży pojazdów znajdujących się w ofercie Wnioskodawcy, Spółka zawiera umowy w sprawie wspólnych akcji promocyjnych z jednym z klientów finalnych, firmą F. (dalej: F. lub firma leasingowa). F. prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski w zakresie odpłatnego udostępniania swoim klientom (dalej: leasingobiorcy) pojazdów na podstawie umów najmu dzierżawy, leasingu lub innych umowo podobnym charakterze (dalej: kontrakty leasingowe). Przyszły leasingobiorca po zapoznaniu się z warunkami finansowymi oferty F. w zakresie odpłatnego udostępnienia mu określonego modelu pojazdu dystrybuowanego przez Wnioskodawcę i dostępnego u jednego z Dealerów, zawiera z F. kontrakt leasingowy na wybrany pojazd. Jednocześnie, F. dokonuje wtedy nabycia wybranego pojazdu u tego Dealera w celu udostępnienia go leasingobiorcy.

Zgodnie z treścią wspomnianej umowy w sprawie wspólnych akcji promocyjnych zawartej przez Wnioskodawcę z F., F. przeprowadza w okresie umownym akcję promocyjną polegającą na oferowaniu potencjalnym leasingobiorcom zawarcia kontraktów leasingowych, na określone modele pojazdów dystrybuowanych przez Wnioskodawcę, z zastosowaniem promocyjnych rat leasingowych wyliczonych w oparciu o obniżone (w stosunku do okresu spoza promocji) stopy procentowe. Wnioskodawca tymczasem, zobowiązuje się do jednorazowej zapłaty na rzecz F. określonej z góry (kwotowo lub procentowo od wartości zakupu pojazdu) kwoty pieniężnej za każdy samochód objęty promocją zakupiony przez F. u Dealera w okresie trwania promocyjnego okresu umownego. Kwota jednorazowego dofinansowania przekazywana przez Wnioskodawcę do określonego, i jednoznacznie zidentyfikowanego pojazdu, ma tym samym umożliwić F. zaoferowanie, w okresie obowiązywania promocji, tego pojazdu potencjalnym leasingobiorcom na korzystniejszych niż zwykle warunkach finansowania, a co za tym idzie, przyczynić się do zwiększenia zainteresowania ofertą F. i ostatecznie wpłynąć na zwiększenie wolumenu sprzedaży pojazdów dystrybuowanych przez Wnioskodawcę. Każdy pojazd, którego dotyczy opisana promocja (dofinansowanie) jest na wcześniejszym etapie obrotu przedmiotem sprzedaży dokonanej między Wnioskodawcą (jako sprzedającym) a jednym z Dealerów Spółki (jako kupującym). Sprzedaż ta traktowana jest przez Spółkę jako sprzedaż opodatkowana na terytorium Polski podatkiem od towarów i usług (dalej: podatek VAT) i stosowanie zadeklarowana w składanych deklaracjach podatkowych VAT-7.

W celu udokumentowania płatności dokonywanej przez Wnioskodawcę na rzecz F. w ramach zawartej umowy, F. wystawia notę księgową (obciążeniową) zawierającą wymagane ustawą o rachunkowości dane dotyczące m.in. oznaczenia wystawcy noty oraz podmiotu obciążanego (tj. Spółki), numeru i daty wystawienia dokumentu, przedmiotu transakcji (z identyfikacją pojazdu objętego umową) i należnej kwoty. Dokument wystawiany przez F. nie jest fakturą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie wyklucza zawarcia w przyszłości umów z innymi niż F. klientami finalnymi na analogicznych warunkach.

Dodatkowo w piśmie uzupełniającym Wnioskodawca doprecyzował opis stanu faktycznego w następującym zakresie:

1.Umowa w sprawie wspólnych akcji promocyjnych, zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a F. określa następujące prawa i obowiązki dla stron:

Wnioskodawca:

-zobowiązuje się do zapłaty na rzecz F. określonej z góry w umowie kwoty dofinansowania do każdego samochodu nabytego przez F. na skutek realizacji umowy leasingu, zawartej przez F. z leasingobiorcą w ramach akcji promocyjnej.

F.:

  • zobowiązuje się do oferowania potencjalnym leasingobiorcom warunków leasingu, polegających na zastosowaniu promocyjnych stóp procentowych; stopy procentowe oferowane przez F. w ramach akcji promocyjnej są niższe niż standardowe stopy procentowe stosowane przez F. na leasing takich samych samochodów poza akcją promocyjną;
  • zobowiązuje się oferować promocyjne warunki leasingu przez określony w umowie okres czasu;
  • zobowiązuje się oferować promocyjne warunki leasingu na konkretne modele samochodów dystrybuowanych przez Wnioskodawcę.

2.Zgodnie z zawartą umową, wykonywane przez strony czynności sprowadzają się do realizowania obowiązków każdej ze stron, a także do rozliczania zapłaty kwot dofinansowania.

Czynności te są więc następujące:

  • Wnioskodawca: dokonuje zapłaty na rzecz F. kwoty dofinansowania do każdego samochodu,
  • F.: oferuje leasingobiorcom promocyjne warunki leasingu konkretnych modeli samochodów dystrybuowanych przez Wnioskodawcę, w okresie objętym umową oraz podpisuje z leasingobiorcami umowy na tych promocyjnych warunkach; wystawia noty księgowe obciążeniowe na rzecz Wnioskodawcy.

3.Umowa przewiduje, że Wnioskodawca będzie wypłacał na rzecz F. kwotę dofinansowania do każdego samochodu. Kwoty dofinansowania są przekazywane w rozliczeniach miesięcznych, za okres trwania akcji promocyjnej. O tym, czy zakup danego samochodu przez F. od Dealera będzie dokonywany w okresie trwania akcji promocyjnej, decyduje data faktury wystawionej przez Dealera na rzecz F., dokumentującej zakup samochodu.

Umowa w sprawie wspólnej akcji promocyjnej nie przewiduje świadczenia żadnych usług pomiędzy Wnioskodawcą i F. ani wypłaty wynagrodzenia dla Wnioskodawcy lub F.

4.W wyniku akcji promocyjnej, F. nie zwiększa wartości przedmiotu leasingu (pojazd) dla leasingobiorcy poprzez oferowanie jakichkolwiek opcji dodatkowych, takich jak dodatkowe wyposażenie samochodu.

Natomiast przez umożliwienie F. oferowania potencjalnym leasingobiorcom lepszego finansowania, przy niezmienionej wartości bazowej pojazdu, umowa ma w założeniach doprowadzić do zwiększenia wolumenu sprzedaży samochodów dystrybuowanych w Polsce przez Wnioskodawcę.

5.Umowa w sprawie wspólnych akcji promocyjnych reguluje kwestię zapłaty kwoty dofinansowania do każdego samochodu objętego akcją promocyjną jednorazowo, tj. z góry, za każdy samochód wyleasingowany zgodnie z zasadami promocji. Wartość dofinansowania jest uzależniona od określonego procentu faktycznej ceny brutto każdego pojazdu nabytego przez F. od Dealera lub jest określona kwotowo za każdy pojazd.

Dofinansowanie nie ma charakteru progresywnego, tzn. nie jest uzależnione od realizacji przez F. progów obrotów, czy ilości samochodów (zakup i wyleasingowanie choćby jednego samochodu w ramach akcji promocyjnej uprawnia F. do żądania zapłaty kwoty dofinansowania).

6.F. wystawia na rzecz Wnioskodawcy notę księgową obciążeniową, którą obciąża Wnioskodawcę odpowiednią zbiorczą kwotą dofinansowania za wszystkie samochody nabyte od Dealerów w danym miesiącu trwania akcji promocyjnej. Lista wszystkich transakcji stanowiących podstawę żądania zapłaty dofinansowania, stanowi załącznik do noty.

7.Kwota dofinansowania wypłacana przez Wnioskodawcę na rzecz F. ma umożliwić F. zaoferowanie potencjalnym leasingobiorcom, w okresie obowiązywania promocji, leasingu pojazdu na korzystniejszych warunkach, poprzez zastosowanie przez F. niższych stóp procentowych, niż byłyby oferowane standardowo, bez akcji promocyjnej. W związku z zastosowaniem niższych stóp procentowych, całkowite wynagrodzenie F. (rozumiane jako suma rat leasingowych) od klienta finalnego z tytułu zawarcia umowy leasingu w ramach akcji promocyjnej jest niższe, niż gdyby promocja nie obowiązywała. Co do zasady kwota dofinansowania ma zrekompensować F. zmniejszenie wynagrodzenia należnego F. od leasingobiorcy.

8.Jeżeli w ramach realizacji umowy leasingu dojdzie do wykupu pojazdu przez leasingobiorcę od F., to kwota dofinansowania nie ma wpływu na wartość rozliczenia wykupu samochodu. Leasingobiorca korzysta wyłącznie z obniżonej stopy procentowej, a w wyniku akcji promocyjnej F. nie oferuje innych, dodatkowych warunków preferencyjnych dla leasingobiorcy.

9.Wnioskodawca nie ma informacji pozwalających na ustalenie zakresu prawa do odliczenia przysługującego F. w związku z nabyciem od Dealera samochodu oddawanego finalnemu klientowi w leasing. Zgodnie jednak z art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT Wnioskodawca zakłada, że F. przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu od dealera.

10.Wnioskodawca wskazuje według swojej najlepszej wiedzy schemat rozliczenia VAT wynikający z zapłaty dofinansowania na rzecz F. dla poszczególnych podmiotów:

  • Wnioskodawca, zgodnie z wnioskiem o interpretację, powinien mieć prawo do obniżenia podstawy opodatkowania VAT o zapłacone kwoty dofinansowania (obejmujące proporcjonalnie skalkulowane, metodą rachunku w stu, wartość netto i kwotę podatku VAT - łącznie składające się na wypłaconą kwotę dofinansowania);
  • F. traktuje kwoty dofinansowania jako wynagrodzenie uzyskane z tytułu umowy leasingu od podmiotu trzeciego, w efekcie F. opodatkowuje VAT otrzymywane kwoty dofinansowania;
  • Dealer: nie bierze udziału w rozliczeniu VAT kwot dofinansowania, kwoty dofinansowania są wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz F. bez zaangażowania Dealera;
  • leasingobiorca: nie bierze udziału w rozliczeniu VAT kwoty dofinansowania, leasingobiorca korzysta wyłącznie z obniżonej stopy procentowej oferowanej przez F.

11.Nota wystawiana przez F. dokumentuje fakt dokonania przez F. jednej lub szeregu transakcji leasingu samochodów objętych akcją promocyjną, stanowiących podstawę do żądania od Wnioskodawcy zapłaty kwoty dofinansowania. Na nocie księgowej F. wykazuje zbiorczą kwotę dofinansowania, która ma być zapłacona na rzecz F. za dany miesiąc objęty akcją promocyjną.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

  1. Czy w opisanym stanie faktycznym, udzielenie przez Spółkę dofinansowania finalnym klientom takim jak F., niebędącym bezpośrednimi nabywcami towarów od Spółki, upoważniać będzie Wnioskodawcę do obniżenia podstawy opodatkowania dla celów podatku VAT o wartość udzielonego, zgodnie z zawartą umową, dofinansowania?
  2. Czy, w przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na poprzednie pytanie, prawidłowe będzie przyjęcie, że Wnioskodawca będzie uprawniony do obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT za okres rozliczeniowy, w którym doszło do faktycznego udzielenia dofinansowania klientowi finalnemu (tj. zapłaty) niezależnie od okresu otrzymania dokumentu księgowego (noty obciążeniowej) przez Spółkę?

Zdaniem Wnioskodawcy, dofinansowanie zakupu pojazdów dystrybuowanych przez Spółkę udzielane klientom finalnym, na warunkach jakie zostały przedstawione w opisie stanu faktycznego, pozwala Spółce obniżyć podstawę opodatkowania podatkiem VAT o wartość udzielonego, zgodnie z zawartą umową, dofinansowania. Taka forma dofinansowania, zdaniem Wnioskodawcy, stanowi bowiem formę rabatu (obniżki ceny) udzielonego do ceny konkretnego pojazdu (zidentyfikowanego unikalnym nr VIN) uprzednio sprzedanego przez Spółkę do sieci dealerskiej. Rabat taki, w odróżnieniu od rabatu udzielonego bezpośredniemu nabywcy, znany jest także pod nazwą rabatu pośredniego. Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT za okres rozliczeniowy, w którym doszło do faktycznego udzielenia dofinansowania (rabatu pośredniego) klientowi finalnemu tj. zapłaty lub uregulowania w inny sposób zobowiązania wynikającego z zawartej umowy.

Stanowisko Spółki w zakresie konsekwencji podatkowych udzielania tzw. rabatów pośrednich (tj. formy dofinansowania zakupu towarów udzielanego podmiotom niebędącym bezpośrednimi odbiorcami towarów dystrybuowanych przez Spółkę) znajduje uzasadnienie w podstawowych zasadach podatku VAT (wyrażonych w zasadach proporcjonalności oraz neutralności), w regulacjach prawnych obowiązujących w Unii Europejskiej (potwierdzonych orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej) a także w treści przepisów polskiej ustawy o VAT (co znalazło potwierdzenie w wydanych w podobnych sprawach interpretacjach organów podatkowych oraz w orzecznictwie sądów administracyjnych). Regulacje Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dyrektywa VAT), w szczególności art. Art. 1 ust. 2 wskazują, że zasada wspólnego systemu VAT polega na zastosowaniu do towarów i usług ogólnego podatku konsumpcyjnego dokładnie proporcjonalnego do ceny towarów i usług, niezależnie od liczby transakcji, które mają miejsce w procesie produkcji i dystrybucji poprzedzającym etap obciążenia tym podatkiem. Z kolei art. 90 tej Dyrektywy przewiduje, że m.in. w przypadku obniżenia ceny w po dokonaniu dostawy, podstawa opodatkowania jest stosownie obniżana na warunkach określonych przez państwa członkowskie. Implementację powyższych regulacji na gruncie polskich przepisów o podatku VAT stanowią art. 29a ust. 1 i ust. 10 ustawy o podatku VAT. W szczególności art. 29 ust. 10 pkt 1 tej ustawy przewiduje, że podstawę opodatkowania obniża się m.in. o kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen.

Powyższe przepisy wskazują, że konstrukcja podstawy opodatkowania oparta jest na założeniu proporcjonalności podatku VAT do ceny towarów i usług. W efekcie, każda transakcja podlega podatkowi VAT obliczonemu od rzeczywistej ceny towarów lub usług według stawki, jaka ma zastosowanie do takich towarów i usług. Zasada proporcjonalności obowiązuje również w przypadku obniżenia podstawy opodatkowania w przypadku rabatów, opustów lub obniżek cen, w tym także w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy. Oznacza to, że podatek VAT należny powinien być, co do zasady, proporcjonalny do ceny faktycznej pobranej przez dany podmiot. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 25 czerwca 2012 r. sygn. I FPS 2/12: „Konstrukcja podstawy opodatkowania jest wyrazem fundamentalnej zasady neutralności VAT dla podatników tego podatku. Ekonomiczny ciężar podatku VAT, co do zasady, powinien bowiem ponosić konsument, a nie podatnik. W ślad zatem za obniżeniem ceny transakcyjnej w formie rabatu powinno następować obniżenie podstawy opodatkowania tej transakcji, aby zachowana została zasada proporcjonalności VAT do ceny towarów i usług. Jeśli podstawa opodatkowania przewyższa kwotę wynagrodzenia należnego podatnikowi, przynajmniej w części poniesie on ekonomiczny ciężar podatku, co naruszałoby zasadę neutralności tego podatku. Zwrócił na to uwagę Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w sprawie C-317/94 Elida Gibbs, stwierdzając, że "Nie byłoby zatem zgodne z dyrektywą, gdyby podstawa opodatkowania użyta do obliczenia podatku należnego od producenta jako podatnika, przekraczała kwotę ostatecznie przez niego otrzymaną. Gdyby bowiem tak było, zasada neutralności VAT w stosunku do podatników, do których należy przecież także producent, nie byłaby spełniona"." Co istotne dla sprawy będącej przedmiotem niniejszego wniosku, mówiąc o obniżeniu ceny transakcyjnej w formie rabatu, nie można mieć na myśli wyłącznie rabatów udzielanych bezpośrednim klientom sprzedawcy towarów ale, jak wskazuje przywołany w cytowanej uchwale NSA wyrok TSUE, należy to jednakowo odnosić także do rabatów udzielonych przez sprzedawcę-dystrybutora bezpośrednio nabywcom finalnym jego towarów, którzy jednak dokonali zakupu tych towarów na kolejnych etapach łańcucha dystrybucji (tzn. nie bezpośrednio u sprzedawcy - dystrybutora, ale u pośredników -handlowców).

Zdaniem Wnioskodawcy okoliczności będące przedmiotem wniosku Spółki, są analogicznie do sytuacji będącej przedmiotem przywołanego wyroku TSUE. W efekcie, należy uznać że dofinansowanie przez Wnioskodawcę przekazane firmie leasingowej do zidentyfikowanego pojazdu będącego przedmiotem sprzedaży Spółki na wcześniejszym etapie obrotu (tj. w momencie sprzedaży pojazdu do Dealera) stanowi formę rabatu (upustu) dającego prawo Wnioskodawcy do obniżenia podstawy opodatkowania wykazanej uprzednio z tytułu sprzedaży tego pojazdu do Dealera. Okoliczności udzielenia rabatu pośredniego sprawiające, że Wnioskodawca nie ma w tej sytuacji możliwości wystawienia faktury korygującej dokumentującej rabat (Spółkę i firmę leasingowa nie łączyła bowiem w tym przypadku bezpośrednia transakcja sprzedaży pojazdu udokumentowana fakturą pierwotną wystawioną przez tą pierwszą dla tej ostatniej, która mogłaby zostać skorygowana) nie powinien mieć, w świetle przywołanej wyżej argumentacji, wpływu na realizację tego prawa. Zdaniem Spółki, formalno-techniczne uwarunkowania w zakresie prawa do obniżenia podatku na podstawie potwierdzonej przez nabywcę faktury korygującej (art. 29a ust. 13 ustawy o podatku VAT) nie mogą przeważać nad podstawowymi zasadami podatku VAT (w tym zasadą proporcjonalności i neutralności wyrażonymi m.in. w art. 29a ust. 1 i ust. 10 ustawy o VAT). Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 15 stycznia 2009 r., sygn. akt I FSK 1653/07, zachowującym swą aktualność także na gruncie znowelizowanych przepisów ustawy, „(...) niezasadna jest taka interpretacja, która uzależnia możliwość obniżenia obrotu wyłącznie od wystawienia faktury korygującej. Oznacza to, że udokumentowanie rabatu może nastąpić nie tylko przez wystawienie faktury korygującej, ale w każdy inny dopuszczalny sposób". Tym samym, należy uznać, że przepisy ustawy o podatku VAT nie określają jednoznacznie dokumentu, na podstawie którego Spółka udzielająca rabatu pośredniego nabywcy finalnemu może ten fakt udokumentować. Co za tym idzie, w opinii Spółki, brak jest przeszkód do uznania, że w okolicznościach przedstawionych w stanie faktycznym, wystarczającym sposobem udokumentowania prawa do obniżenia podstawy opodatkowania przez Spółkę będzie zawarta umowa z firmą leasingowa i dokonana zapłata w oparciu o wystawioną przez tą firmę notę obciążeniową zawierającą odniesienie do konkretnego pojazdu dla którego udzielono dofinansowania (rabatu pośredniego) w ramach przedmiotowej umowy.

Skorzystanie przez Wnioskodawcę z prawa do obniżenia pozwoli na pełną realizację opisanej wcześniej zasad proporcjonalności i neutralności w szczególności mając na uwadze fakt, że dla firmy leasingowej otrzymane od Spółki dofinansowanie zwiększy podstawę opodatkowania podatkiem VAT ze sprzedaży obejmującej świadczenie usług dla leasingobiorców. Zgodnie bowiem z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku VAT, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Przy tej okazji, należy nadmienić, że mimo obowiązku opodatkowania przez firmę leasingową otrzymanej kwoty dofinansowania podatkiem VAT, nie wystąpią okoliczności uzasadniające wystawienie przez nią faktury dla Wnioskodawcy na otrzymaną kwotę. Zdaniem Wnioskodawcy, kwota dofinansowania wypłacana przez Spółkę nie stanowi bowiem wynagrodzenia za jakiekolwiek świadczenie wzajemne zrealizowane dla Wnioskodawcy, a co za tym idzie, w świetle art. 106b ust. 1 ustawy o podatku VAT, w opisanych okolicznościach nie ma podstawy prawnej do wystawienia faktury. Zgodnie z zawieranymi umowami Spółka zobowiązuje się jedynie do przekazania leasingodawcy z góry określonej kwoty pieniężnej (o charakterze rabatu pośredniego) z tytułu zakupu przez tego leasingodawcę określonego modelu pojazdu w sieci dealerskiej współpracującej z Wnioskodawcą.

Przedstawione stanowisko znajduje swoje potwierdzenie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, prezentującym jednolity pogląd, zgodnie z którym premie pieniężne, bonusy czy też innego rodzaju dofinansowanie otrzymywane przez nabywcę towarów z tytułu dokonania przez niego nabycia określonej ilości, czy wartości towaru nie może być utożsamiane na gruncie ustawy o podatku VAT z wynagrodzeniem za świadczenie usługi, a otrzymanie takiej premii nie kreuje odrębnej od dostawy towaru czynności objętej podatkiem od towarów i usług. Przykładowo można tu wskazać na wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia: 6 lutego 2007 r., sygn. I FSK 94/06; 5 grudnia 2008 r., sygn. I FSK 1527/07; 26 lutego 2009 r., sygn. I FSK 1067/08; 11 czerwca 2010 r., sygn. I FSK 972/09.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zadeklarowana przez niego podstawa opodatkowania z tytułu sprzedaży pojazdów do Dealerów może zostać obniżona o kwoty dofinansowania otrzymywanego od Wnioskodawcy przez firmę leasingową z tytułu zakupu u wzmiankowanych Dealerów określonych umową modeli pojazdów. Spółka będzie mieć zatem prawo do obniżenia podstawy opodatkowania, a w konsekwencji kwoty podatku VAT należnego z tytułu premii pieniężnych udzielonych firmie leasingowej w okresie rozliczeniowym w którym faktycznie doszło do udzielenia rabatu pośredniego tj. kiedy doszło do zapłaty dofinansowania na rzecz firmy leasingowej. Stanowisko spółki znajduje potwierdzenie w licznych wydanych do tej pory interpretacjach organów podatkowych odnoszących się do analogicznego stanu faktycznego jak przedstawiony w przedmiotowym wniosku Spółki. Dla przykładu, w interpretacji z 17 kwietnia 2014 r. (sygn. IPPP2/443-87/14-4/DG) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził: „(...) W przypadku kiedy Sprzedawca, z którym Wnioskodawca uzgodnił udzielenie rabatu pośredniego, otrzyma zwrot części ceny zakupionego towaru, wówczas dla Wnioskodawcy i dla Sprzedawcy nastąpi rzeczywiste obniżenie ceny towaru.

Takie obniżenie ceny nie dotyczy hurtowni, które zapłaciły Wnioskodawcy i otrzymały od klienta cenę należną w pełnej wysokości. Podmiotem uprawnionym do obniżenia kwoty podatku należnego staje się Wnioskodawca, który dokonał sprzedaży ostatecznie po obniżonej cenie, tj. udzielił rabatu. U Wnioskodawcy nastąpi zatem obniżenie wartości obrotu i kwoty podatku należnego. W takiej sytuacji udzielany rabat finansowy staje się de facto rabatem, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy i odpowiednio w art. 29a ust. 10 ustawy." Podobne stanowisko można znaleźć w innych interpretacjach wydanych przez ten organ, m.in. z 25 kwietnia 2014 r. (sygn. IPP2/443-278/14-2/MM), z 21 lutego 2014 r. (sygn. IPP3/443-1084/13-2/LK) jak również w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 17 czerwca 2013 r. (sygn. IBPP1/443-218/13/ES) oraz interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 21 października 2011 r. (sygn. ILPP1/443-1016/11-4/BD). Powyższe rozumienie przepisów o podatku VAT znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. Przykładowo, w zachowującym nadal aktualność wyroku NSA z dnia 13 kwietnia 2010 r., sygn. akt I FSK 600/09, wskazano, że „Przepis art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług należy interpretować w ten sposób, że udzielenie przez podatnika rabatu cenowego, nie bezpośredniemu jego kontrahentowi, lecz kolejnemu odbiorcy w łańcuchu dystrybucji jego towaru, stanowi dla tego podatnika podstawę do obniżenia swojego obrotu o kwotę udzielonego rabatu, jeżeli jest on udokumentowany dowodem księgowym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, np. notą księgową".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2–5, art. 30a–30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego przepisu wynika, że nowy art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Uregulowanie wynikające z art. 29a ust. 1 ustawy, stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), zgodnie z którym, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi wynagrodzenie (zapłatę), które dostawca towarów lub świadczący usługi otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej z tytułu wykonanych czynności, łącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takich dostaw.

Należy zauważyć, że ogólna zasada ustalania podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, jest w pełni zgodna z definicją podstawy opodatkowania zawartą w art. 73 Dyrektywy. Zmiana przepisów miała więc na celu dostosowanie regulacji krajowych do przepisów unijnych.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 podstawa opodatkowania obejmuje:

  1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
  2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

  1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
  2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
  3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku (art. 29a ust. 7 ustawy).

Stosownie do art. 29a ust. 10 ustawy podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

  1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
  2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
  3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
  4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Zatem we wskazanych wyżej przepisach ustawodawca precyzyjnie określił katalog elementów wliczanych do podstawy opodatkowania oraz elementów niemających wpływu na jej wielkość.

Z przytoczonych wyżej regulacji ustawy o VAT wynika, że udzielenie rabatu (opustów i obniżek cen), o ile nie sprzeciwiają się temu inne niż podatkowe przepisy prawa, jest ściśle skorelowane z konkretną transakcją, w związku z którą zostało zastosowane i powoduje obniżenie ceny dostarczanych towarów lub świadczonych usług, wpływa na zmniejszenie obrotu, a tym samym podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „rabat” w związku z powyższym pojęcia te należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Przez rabat, w myśl Słownika Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996 r., należy rozumieć obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę.

Z punktu widzenia podstawy opodatkowania, można wyróżnić następujące rodzaje rabatów:

  • rabaty przyznane i uwzględnione w momencie sprzedaży – niemające wpływu na podstawę opodatkowania, w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, ponieważ zapłatą z tytułu sprzedaży jest kwota żądana od nabywcy pomniejszona już o udzielony rabat uwzględniany w momencie sprzedaży (art. 29a ust. 7 pkt 2 ustawy);
  • rabaty przyznane po dokonaniu sprzedaży – opusty i obniżki cen – wpływające na obniżenie wcześniej ustalonej zapłaty; do tych rabatów ma zastosowanie art. 29a ust. 10 ustawy, a udzielenie takiego rabatu wymaga odpowiedniego udokumentowania (w przypadku sprzedaży dokumentowanej fakturą VAT – fakturą korygującą).

W tym miejscu zauważyć należy, że rabat, o którym mowa w art. 29a ust. 10 ustawy rozumieć należy, jako zniżkę od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażoną procentowo lub kwotowo. Zatem rabat ma niewątpliwie bezpośredni wpływ na wartość konkretnej transakcji (dostawy lub usługi) i w efekcie prowadzi do obniżenia jej wartości (ceny). Tak rozumiany rabat powinien obniżyć podstawę opodatkowania.

Jak wcześniej wskazano, rozróżnia się rabaty przyznawane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu. Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny) nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia – dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawionej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży. Rabat udzielony po sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia obrotu (rabat potransakcyjny) wymaga wystawienia faktury korygującej.

W świetle powyższej analizy należy stwierdzić, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość danych towarów lub usług. Taka sytuacja nie różni się niczym od normalnej sprzedaży towaru z zyskiem. Podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę z tytułu sprzedaży, i nie ma znaczenia, że podatnik w danej chwili sprzedaje dany towar bądź usługę za cenę znacznie niższą.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-6 ustawy faktura powinna zawierać:

  1. datę wystawienia;
  2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
  3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
  4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
  5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
  6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

Natomiast zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

  1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
  2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
  3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
  4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
  5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

–podatnik wystawia fakturę korygującą.

Z kolei art. 106j ust. 2 ustawy stwierdza, że faktura korygująca powinna zawierać:

1.wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;

2.numer kolejny oraz datę jej wystawienia;

3.dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

  1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1–6,
  2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;

4.przyczynę korekty;

5.jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego –odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;

6.w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi na terytorium Polski działalność gospodarczą polegającą między innymi na produkcji i dystrybucji samochodów osobowych i dostawczych oraz części zamiennych do nich. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Bezpośrednimi odbiorcami sprzedawanych przez Wnioskodawcę na polskim rynku pojazdów są co do zasady autoryzowani dealerzy samochodów (dalej: Dealerzy) współpracujący ze Spółką na podstawie umów dealerskich. Dealerzy ci z kolei, dokonują sprzedaży samochodów na rzecz ostatecznych nabywców - klientów finalnych. W ramach podjętych przez Spółkę działań mających na celu intensyfikację sprzedaży podjazdów znajdujących się w ofercie Wnioskodawcy, Spółka zawiera umowy w sprawie wspólnych akcji promocyjnych z jednym z klientów finalnych, firmą F. (dalej: F. lub firma leasingowa). Zgodnie z treścią wspomnianej umowy w sprawie wspólnych akcji promocyjnych zawartej przez Wnioskodawcę z F., F. przeprowadza w okresie umownym akcję promocyjną polegającą na oferowaniu potencjalnym leasingobiorcom zawarcia kontraktów leasingowych, na określone modele pojazdów dystrybuowanych przez Wnioskodawcę, z zastosowaniem promocyjnych rat leasingowych wyliczonych w oparciu o obniżone (w stosunku do okresu spoza promocji) stopy procentowe. Wnioskodawca tymczasem, zobowiązuje się do jednorazowej zapłaty na rzecz F. określonej z góry (kwotowo lub procentowo od wartości zakupu pojazdu) kwoty pieniężnej za każdy samochód objęty promocją zakupiony przez F. u Dealera w okresie trwania promocyjnego okresu umownego. Kwota jednorazowego dofinansowania przekazywana przez Wnioskodawcę do określonego, i jednoznacznie zidentyfikowanego pojazdu, ma tym samym umożliwić F. zaoferowanie, w okresie obowiązywania promocji, tego pojazdu potencjalnym leasingobiorcom na korzystniejszych niż zwykle warunkach finansowania, a co za tym idzie, przyczynić się do zwiększenia zainteresowania ofertą F. i ostatecznie wpłynąć na zwiększenie wolumenu sprzedaży pojazdów dystrybuowanych przez Wnioskodawcę. Każdy pojazd, którego dotyczy opisana promocja (dofinansowanie) jest na wcześniejszym etapie obrotu przedmiotem sprzedaży dokonanej między Wnioskodawcą (jako sprzedającym) a jednym z Dealerów Spółki (jako kupującym). Sprzedaż ta traktowana jest przez Spółkę jako sprzedaż opodatkowana na terytorium Polski podatkiem od towarów i usług i stosowanie zadeklarowana w składanych deklaracjach podatkowych VAT-7.

W celu udokumentowania płatności dokonywanej przez Wnioskodawcę na rzecz F. w ramach zawartej umowy, F. wystawia notę księgową (obciążeniową) zawierającą wymagane ustawą o rachunkowości dane dotyczące m.in. oznaczenia wystawcy noty oraz podmiotu obciążanego (tj. Spółki), numeru i daty wystawienia dokumentu, przedmiotu transakcji (z identyfikacją pojazdu objętego umową) i należnej kwoty. Dokument wystawiany przez F. nie jest fakturą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, że

Zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a F. określa następujące prawa i obowiązki dla stron:

Wnioskodawca:

-zobowiązuje się do zapłaty na rzecz F. określonej z góry w umowie kwoty dofinansowania do każdego samochodu nabytego przez F. od Dealera na skutek realizacji umowy leasingu, zawartej przez F. z leasingobiorcą w ramach akcji promocyjnej.

F.:

-zobowiązuje się do oferowania potencjalnym leasingobiorcom warunków leasingu, polegających na zastosowaniu promocyjnych stóp procentowych; stopy procentowe oferowane przez F. w ramach akcji promocyjnej są niższe niż standardowe stopy procentowe stosowane przez F. na leasing takich samych samochodów poza akcją promocyjną;

-zobowiązuje się oferować promocyjne warunki leasingu przez określony w umowie okres czasu;

-zobowiązuje się oferować promocyjne warunki leasingu na konkretne modele samochodów dystrybuowanych przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z zawartą umową, wykonywane przez strony czynności sprowadzają się do realizowania obowiązków każdej ze stron, a także do rozliczania zapłaty kwot dofinansowania.

Czynności te są więc następujące:

  • Wnioskodawca: dokonuje zapłaty na rzecz F. kwoty dofinansowania do każdego samochodu,
  • F.: oferuje leasingobiorcom promocyjne warunki leasingu konkretnych modeli samochodów dystrybuowanych przez Wnioskodawcę, w okresie objętym umową oraz podpisuje z leasingobiorcami umowy na tych promocyjnych warunkach; wystawia noty księgowe obciążeniowe na rzecz Wnioskodawcy.

Umowa przewiduje, że Wnioskodawca będzie wypłacał na rzecz F. kwotę dofinansowania do każdego samochodu. Kwoty dofinansowania są przekazywane w rozliczeniach miesięcznych, za okres trwania akcji promocyjnej. O tym, czy zakup danego samochodu przez F. od Dealera będzie dokonywany w okresie trwania akcji promocyjnej, decyduje data faktury wystawionej przez Dealera na rzecz F., dokumentującej zakup samochodu.

Umowa w sprawie wspólnej akcji promocyjnej nie przewiduje świadczenia żadnych usług pomiędzy Wnioskodawcą i F. ani wypłaty wynagrodzenia dla Wnioskodawcy lub F. W wyniku akcji promocyjnej, F. nie zwiększa wartości przedmiotu leasingu (pojazd) dla leasingobiorcy poprzez oferowanie jakichkolwiek opcji dodatkowych, takich jak dodatkowe wyposażenie samochodu.

Natomiast przez umożliwienie F. oferowania potencjalnym leasingobiorcom lepszego finansowania, przy niezmienionej wartości bazowej pojazdu, umowa ma w założeniach doprowadzić do zwiększenia wolumenu sprzedaży samochodów dystrybuowanych w Polsce przez Wnioskodawcę.

Umowa w sprawie wspólnych akcji promocyjnych reguluje kwestię zapłaty kwoty dofinansowania do każdego samochodu objętego akcją promocyjną jednorazowo, tj. z góry, za każdy samochód wyleasingowany zgodnie z zasadami promocji. Wartość dofinansowania jest uzależniona od określonego procentu faktycznej ceny brutto każdego pojazdu nabytego przez F. od Dealera lub jest określona kwotowo za każdy pojazd.

Dofinansowanie nie ma charakteru progresywnego, tzn. nie jest uzależnione od realizacji przez F. progów obrotów, czy ilości samochodów (zakup i wyleasingowanie choćby jednego samochodu w ramach akcji promocyjnej uprawnia F. do żądania zapłaty kwoty dofinansowania).

  1. wystawia na rzecz Wnioskodawcy notę księgową obciążeniową, którą obciąża Wnioskodawcę odpowiednią zbiorczą kwotą dofinansowania za wszystkie samochody nabyte od Dealerów w danym miesiącu trwania akcji promocyjnej. Lista wszystkich transakcji stanowiących podstawę żądania zapłaty dofinansowania, stanowi załącznik do noty.

Kwota dofinansowania wypłacana przez Wnioskodawcę na rzecz F. ma umożliwić F. zaoferowanie potencjalnym leasingobiorcom, w okresie obowiązywania promocji, leasingu pojazdu na korzystniejszych warunkach, poprzez zastosowanie przez F. niższych stóp procentowych, niż byłyby oferowane standardowo, bez akcji promocyjnej. W związku z zastosowaniem niższych stóp procentowych, całkowite wynagrodzenie F. (rozumiane jako suma rat leasingowych) od klienta finalnego z tytułu zawarcia umowy leasingu w ramach akcji promocyjnej jest niższe, niż gdyby promocja nie obowiązywała. Co do zasady kwota dofinansowania ma zrekompensować F. zmniejszenie wynagrodzenia należnego F. od leasingobiorcy.

Jeżeli w ramach realizacji umowy leasingu dojdzie do wykupu pojazdu przez leasingobiorcę od F., to kwota dofinansowania nie ma wpływu na wartość rozliczenia wykupu samochodu. Leasingobiorca korzysta wyłącznie z obniżonej stopy procentowej, a w wyniku akcji promocyjnej F. nie oferuje innych, dodatkowych warunków preferencyjnych dla leasingobiorcy.

Wnioskodawca, zgodnie z wnioskiem o interpretację, powinien mieć prawo do obniżenia podstawy opodatkowania VAT o zapłacone kwoty dofinansowania (obejmujące proporcjonalnie skalkulowane, metodą rachunku w stu, wartość netto i kwotę podatku VAT - łącznie składające się na wypłaconą kwotę dofinansowania);

  1. traktuje kwoty dofinansowania jako wynagrodzenie uzyskane z tytułu umowy leasingu od podmiotu trzeciego, w efekcie F. opodatkowuje VAT otrzymywane kwoty dofinansowania;
    • Dealer: nie bierze udziału w rozlicze
  • Dealer: nie bierze udziału w rozliczeniu VAT kwot dofinansowania, kwoty dofinansowania są wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz F. bez zaangażowania Dealera;
  • leasingobiorca: nie bierze udziału w rozliczeniu VAT kwoty dofinansowania, leasingobiorca korzysta wyłącznie z obniżonej stopy procentowej oferowanej przez F.

Nota wystawiana przez F. dokumentuje fakt dokonania przez F. jednej lub szeregu transakcji leasingu samochodów objętych akcją promocyjną, stanowiących podstawę do żądania od Wnioskodawcy zapłaty kwoty dofinansowania. Na nocie księgowej F. wykazuje zbiorczą kwotę dofinansowania, która ma być zapłacona na rzecz F. za dany miesiąc objęty akcją promocyjną.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia, czy w związku z udzieleniem przez Spółkę dofinansowania finalnym klientom takim jak F., niebędącym bezpośrednimi nabywcami towarów od Spółki, upoważniać będzie Wnioskodawcę do obniżenia podstawy opodatkowania dla celów podatku VAT o wartość udzielonego, zgodnie z zawartą umową, dofinansowania.

W świetle powołanej wyżej definicji „rabatu” uznać należy, że w opisanej sprawie mamy do czynienia z pomniejszeniem, czyli odstępstwem od ustalonej ceny towarów przez Wnioskodawcę, który co prawda nie sprzedaje bezpośrednio towarów na rzecz firmy leasingowej, ale na podstawie umowy udziela jej rabatów w formie dofinansowania, co powoduje w istocie zwrot części ceny towarów.

W przypadku kiedy firma leasingowa, z którą Wnioskodawca uzgodnił udzielenie rabatu pośredniego, otrzyma zwrot części ceny zakupionego towaru, wówczas dla Wnioskodawcy i dla firmy leasingowej nastąpi rzeczywiste obniżenie ceny towaru. Takie obniżenie ceny nie dotyczy dystrybutorów, którzy zapłacili Wnioskodawcy i otrzymali od klienta cenę należną w pełnej wysokości. Podmiotem uprawnionym do obniżenia kwoty podatku należnego staje się Wnioskodawca, który dokonał sprzedaży ostatecznie po obniżonej cenie, tj. udzielił rabatu.

Konstrukcja podstawy opodatkowania w ustawie o podatku od towarów i usług, odpowiadająca w swej istocie konstrukcji określonej w Dyrektywie 2006/112/WE Rady, oparta jest na założeniu proporcjonalności VAT do ceny towarów i usług. Każda bowiem transakcja podlega podatkowi od towarów i usług obliczonemu w sposób proporcjonalny do ceny otrzymanej przez podatnika jako świadczenie wzajemne za dostarczone towary lub usługi z uwzględnieniem stawki, jaka ma zastosowanie do dostawy lub świadczenia takich towarów i usług.

Ponadto należy mieć na uwadze, że konstrukcja podstawy opodatkowania pozwala zrealizować fundamentalną zasadę neutralności podatku VAT. Ekonomiczny ciężar podatku VAT, co do zasady, powinien bowiem ponosić konsument, a nie podatnik. W ślad zatem za obniżeniem ceny transakcyjnej w formie rabatu powinno następować obniżenie podstawy opodatkowania tej transakcji, aby zachowana została zasada proporcjonalności podatku VAT do ceny towarów i usług. Jeśli podstawa opodatkowania przewyższa kwotę wynagrodzenia należnego podatnikowi, przynajmniej w części poniesie on ekonomiczny ciężar podatku, co naruszałoby zasadę neutralności tego podatku. Zwrócił na to uwagę Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-317/94 Elida Gibbs, stwierdzając, że podstawą opodatkowania dla producenta jako podatnika musi być kwota odpowiadająca cenie, po jakiej sprzedał on towary hurtownikom lub detalistom, pomniejszona o wartość rabatów na podstawie których wypłacone zostało wynagrodzenie ostatecznym nabywcom towarów.

Również w sprawie Komisja Europejska przeciwko Republice Federalnej Niemiec C-427/98, Trybunał dopuścił możliwość zmniejszenia podstawy opodatkowania w wyniku udzielenia przez podatnika rabatu potransakcyjnego nie bezpośredniemu nabywcy towaru, bez konieczności wystawienia faktury korygującej.

Należy także wskazać, że rzeczywisty obrót gospodarczy winien mieć odzwierciedlenie w prowadzonej dokumentacji. Do obowiązków uczestników obrotu gospodarczego należy uwiarygodnienie dokonanych transakcji. Podmiot przyznający rabat powinien posiadać dla celów dowodowych dokumenty świadczące o przyznaniu rabatu na rzecz finalnego odbiorcy – w tym przypadku firmy leasingowej. Posiadanie takich dokumentów jest warunkiem potwierdzającym prawo do obniżenia podatku należnego po stronie sprzedawcy.

U Wnioskodawcy nastąpi zatem obniżenie wartości obrotu (kwoty zapłaty) i kwoty podatku należnego. W takiej sytuacji udzielany rabat finansowy staje się de facto opustem, o którym mowa w art. 29a ust. 10 ustawy.

Jeżeli rabat został przyznany przez podatnika stojącego na początku łańcucha dostaw ostatecznemu odbiorcy, nie zaś przez podmioty transakcji pośrednich lub też tym podmiotom, to podmioty te nie będą mogły wystawiać lub przyjmować faktur korygujących, gdyż w transakcjach przez nie wykonywanych nie dojdzie do zmiany ceny. Nie będzie również możliwe wystawienie faktury korygującej ostatecznemu odbiorcy, ponieważ między pierwszym sprzedawcą a tym odbiorcą nie doszło do żadnej dostawy. Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca nie wystawił ostatecznemu odbiorcy (firmie leasingowej) żadnej faktury. Tym samym przepisy krajowe nie określają dokumentu, na podstawie którego podatnik udzielający rabatu może ten rabat udokumentować. Nie jest tym dokumentem faktura korygująca, jednak żadne przepisy nie wskazują, że nie może nim być np. nota.

Wobec tego należy stwierdzić, że w zaistniałej sytuacji w przypadku udzielenia rabatu pośredniego Wnioskodawca nie ma możliwości wystawienia faktur korygujących na rzecz F., jednak udzielone rabaty pośrednie mogą zostać udokumentowane np. notą księgową.

Jak wskazał Wnioskodawca, kwota jednorazowego dofinansowania przekazywana przez Wnioskodawcę do określonego i jednoznacznie zidentyfikowanego pojazdu jest dokonywana na podstawie not obciążeniowych wystawianych przez F. na rzecz Wnioskodawcy.

W kontekście powyższych wyjaśnień należy stwierdzić, że wystawiona nota będzie dokumentowała prawnie dopuszczalny rabat. W konsekwencji będzie pisemnym dokumentem, który w świetle regulacji prawnych umożliwi udokumentowanie rabatu.

Innymi słowy Wnioskodawca ma prawo do obniżenia obrotu z tytułu dokonanej sprzedaży swoich towarów, na podstawie wystawionej noty księgowej dokumentującej udzielenie rabatu F.

Kolejnym zagadnieniem wskazanym przez Stronę w złożonym wniosku jest, czy prawidłowe będzie przyjęcie, że Wnioskodawca będzie uprawniony do obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT za okres rozliczeniowy, w którym doszło do faktycznego udzielenia dofinansowania klientowi finalnemu (tj. zapłaty) niezależnie od okresu otrzymania dokumentu księgowego (noty obciążeniowej) przez Spółkę.

Jak już wyżej wskazano, nota stanowi pisemny dokument potwierdzający wysokość kwoty przyznanego F. rabatu. Jednak prawo do obniżenia podstawy opodatkowania nastąpi w rozliczeniu za okres, w którym doszło do faktycznego udzielenia dofinansowania klientowi finalnemu. Wnioskodawca powinien posiadać stosowne dokumenty, które umożliwią precyzyjne określenie, w jakim okresie rozliczeniowym dokonano przekazania F. kwoty dofinansowania, jednak to dzień przekazania kwoty przyznanego dofinansowania (rabatu) uprawnia do obniżenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym faktycznie została przekazana F. kwota udzielonego dofinansowania (rabatu pieniężnego).

Jednocześnie należy zauważyć, że co do zasady, obniżenie podstawy opodatkowania i podatku należnego dotyczącego konkretnej dostawy po stronie sprzedawcy w związku z udzieleniem rabatu wywołuje skutki w zakresie podatku naliczonego podmiotu, który nabył ten towar z rabatem. Ww. stwierdzenie jest konieczne z uwagi na to, że Wnioskodawca wskazał na inny mechanizm dotyczący rozliczenia tych transakcji.

Zatem oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać, że jest ono prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że przedstawiona interpretacja wydana została dla Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla F., otrzymującego kwoty dofinansowania. Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego opisu stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Końcowo należy również wskazać, że związku z zawarciem przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku elementów odnoszących się do kwestii rozliczenia kwoty dofinansowania w ramach opisanego modelu transakcji przez kontrahenta Wnioskodawcy firmę leasingową, zostało wydane odrębne postanowienie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj