Interpretacja Ministra Finansów
DD3.8222.2.127.2015.MCA
z 4 marca 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ


Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 8 stycznia 2015 r. Nr IBPB II/1/415-834/14/JP wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko S.A. (Wnioskodawca) przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2014 r. (data wpływu 8 października 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu z tytułu udostępnienia klientowi banku kodów pozwalających na nieodpłatne lub częściowo odpłatne nabycie programu komputerowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2014 r. Wnioskodawca złożył wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca przedstawił następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – jako bank krajowy w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2012 r., poz. 1376, z późn. zm.) – wykonuje czynności bankowe oraz czynności wymienione w art. 6 Prawa bankowego.

W związku z tą działalnością, Wnioskodawca będzie prowadził akcje promocyjne dostępne dla wybranych klientów Wnioskodawcy, którzy aktywnie korzystają z produktów oferowanych przez Wnioskodawcę. Promocje organizowane przez Wnioskodawcę będą przykładowo polegały na:

  1. udostępnieniu klientowi kodów pozwalających na nieodpłatne lub częściowo odpłatne nabycie programu komputerowego od osoby trzeciej współpracującej z Wnioskodawcą;
  2. udostępnieniu klientowi kodów rabatowych umożliwiających nieodpłatne lub częściowo odpłatne nabycie towarów i usług u wybranych producentów i sprzedawców;
  3. udostępnieniu klientowi bonów towarowych umożliwiających dokonanie zakupu u wybranych producentów i sprzedawców.

Wspólną cechą przeprowadzanych promocji będzie to, że wybrany klient w związku z aktywnym nabywaniem usług bankowych (np. zawarcie umowy lokaty terminowej, korzystanie z karty kredytowej, zaciągnięcie kredytu lub pożyczki), uzyska od Wnioskodawcy bon lub kod uprawniający do nabycia określonego świadczenia od podmiotu trzeciego nieodpłatnie albo za cenę niższą niż zwykle oferowana (tzn. z rabatem). Za każdym razem skorzystanie z bonu lub kodu będzie dobrowolne. Samo posiadanie bonów i kodów przez klientów nie będzie generowało po ich stronie roszczenia do dostawców świadczeń, a tym bardziej – klient nie będzie posiadał żadnych roszczeń w stosunku do Wnioskodawcy. Roszczenie o wydanie świadczenia powstanie dopiero na skutek prawidłowego (zgodnego z zasadami promocji) wykorzystania bonu lub kodu, np. samodzielnego zalogowania się na stronę dostawcy – podmiotu trzeciego i wprowadzenie kodu alfanumerycznego podanego w otrzymanym od Wnioskodawcy bonie/kuponie.

Bony lub kody mogą mieć ograniczony termin ważności, a jeden bon lub kod może pozwalać na nabycie różnych świadczeń, w zależności od woli klienta.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy udostępnianie wybranym klientom Wnioskodawcy bonów i kodów opisanych powyżej, w związku z aktywnym nabywaniem przez klientów produktów bankowych, będzie świadczeniem w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w związku z tym Wnioskodawca obowiązany będzie na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do pobrania zryczałtowanego 19% podatku dochodowego od wartości tych świadczeń?

Zdaniem Wnioskodawcy, jak stanowi art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzony ustawą nowelizującą oraz wchodzący w życie z dniem 1 stycznia 2015 r., z tytułu świadczeń otrzymanych od m.in. banków, w związku z promocjami oferowanymi przez te banki, pobiera się podatek w wysokości 19% wartości świadczenia.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1.

Wnioskodawca przywołał treść art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W przekonaniu Wnioskodawcy art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy odczytywać w świetle art. 11 ww. ustawy w ten sposób, że opodatkowaniu na podstawie tego pierwszego przepisu podlega wartość świadczeń stanowiących przychód (przysporzenie majątkowe) podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnienie klientom opisanych w zdarzeniu przyszłym kodów i bonów nie będzie stanowić świadczenia, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem kody i bony te nie stanowią przysporzenia majątkowego (przychodu) klientów w świetle art. 11 ww. ustawy. Bony i kody są jedynie zaproszeniem do nabycia świadczenia od osób trzecich nieodpłatnie lub za niższą cenę. Należy podkreślić, że udostępniając bony i kody Wnioskodawca przekaże klientowi jedynie prawo do dokonania zakupu towaru lub usługi na preferencyjnych warunkach. Realna korzyść (przysporzenie majątkowe) może powstać u klienta dopiero w momencie ewentualnego dokonania promocyjnego zakupu. Powstanie przysporzenia dla klienta wymaga zatem aktywności z jego strony.

W ocenie Wnioskodawcy, dopiero samo nabycie przez klientów od osób trzecich świadczeń, które następowałoby bezpłatnie lub za obniżoną cenę, mogłoby generować u klientów przychód podatkowy związany z takimi nieodpłatnymi lub częściowo odpłatnymi świadczeniami, jednakże nie jest to przedmiotem niniejszego wniosku, a Wnioskodawca nie jest uprawniony do wystąpienia z wnioskiem o konsekwencje podatkowe dotyczące innych podatników.

W związku z tym, realne i ostateczne przysporzenie w majątku podatnika może dopiero wystąpić w momencie realizacji kodu lub bonu – czyli nieodpłatnego zakupu albo zakupu z rabatem towaru albo usługi bezpośrednio u podmiotu trzeciego, nie będącego bankiem.

W ocenie Wnioskodawcy należy przytoczyć wyrażone w doktrynie prawa stanowisko, zgodnie z którym „Inne nieodpłatne świadczenia to wszelkiego rodzaju świadczenia, które są dokonywane bez pobierania jakiejkolwiek odpłatności i które jednocześnie charakteryzują się tym, że nie obejmują rzeczy jako przedmiotu świadczenia. Ich przedmiotem jak się wydaje, jest więc przede wszystkim świadczenie usług. W orzecznictwie sądów administracyjnych z ostatnich lat ugruntował się pogląd, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma na gruncie komentowanego przepisu szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono wszelkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, a także te wszystkie zdarzenia, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy." (J. Marciniuk (red.), Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz. Wyd. 15, Warszawa 2014, tam przytoczone obszerne orzecznictwo. Podkreślenie Banku).

W związku z powyższym, skoro wydanie promocyjnych kodów i bonów nie jest tożsame z jakimkolwiek powiększeniem aktywów (majątku) klientów, a takim powiększeniem może skutkować ewentualnie jedynie wykorzystanie bonu lub kodu przez nabycie przy jego pomocy świadczenia od osoby trzeciej, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że udostępnienie bonu lub kodu opisanego w zdarzeniu przyszłym nie kreuje przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji nie jest świadczeniem, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W rezultacie, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek płatnika na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na względzie udostępnienie klientom opisanych w zdarzeniu przyszłym kodów i bonów nie będzie stanowić świadczenia, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż kody i bony te nie stanowią bowiem przysporzenia majątkowego (przychodu) klientów w świetle art. 11 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, a ponadto odpłatność za ich udostępnienie jest wkalkulowana w wartość odsetek i prowizji bankowych.

W dniu 8 stycznia 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną Nr IBPB II/1/415-834/14/JP, w której uznań, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie powstania przychodu z tytułu udostępnienia klientowi banku kodów pozwalających na nieodpłatne lub częściowo odpłatne nabycie programu komputerowego, jest nieprawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, Minister Finansów - w zakresie powstania przychodu z tytułu udostępnienia klientowi banku kodów pozwalających na nieodpłatne lub częściowo odpłatne nabycie programu komputerowego - stwierdza co następuje.

Opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych reguluje ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwana dalej „ustawą PIT”. Podmiot i przedmiot opodatkowania określa rozdział 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Z ogólnej definicji przychodów (mającej zastosowanie w sytuacjach, w których przepisy szczególne nie regulują tej kwestii odmiennie), wynika zatem, że przychodami w przypadku pieniędzy i wartości pieniężnych są kwoty i wartości otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym, natomiast w przypadku świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń jest wartość otrzymanych świadczeń, tj. wartość realnie uzyskanego przysporzenia a nie wartość świadczenia związana z potencjalną możliwością jego uzyskania. To z kolei oznacza, że świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia, które nie zostały faktycznie otrzymane przez podatnika nie stanowią przychodu w rozumieniu przepisów ustawy PIT, a co za tym idzie nie mają do nich zastosowania przepisy ustawy PIT dotyczące sposobu opodatkowania a także dotyczące ewentualnych obowiązków płatnika tego podatku.

Z przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będzie prowadził akcje promocyjne dostępne dla klientów Wnioskodawcy, którzy aktywnie korzystają z produktów oferowanych przez Wnioskodawcę (np. zawierają umowy lokaty terminowej, korzystają z karty kredytowej, zaciągają kredyty lub pożyczki). Akcja promocyjna będzie polegała m.in. na udostepnieniu klientowi Wnioskodawcy kodów pozwalających na nabycie nieodpłatnie lub za cenę niższą niż zwykle oferowaną (tzn. z rabatem) programu komputerowego od osoby trzeciej współpracującej z Wnioskodawcą. Posiadanie przez klienta ww. kodu nie będzie generowało po jego stronie żadnych roszczeń w stosunku do Wnioskodawcy.

Mając powyższe na uwadze, należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, zgodnie z którym udostepnienie przez Wnioskodawcę ww. kodów nie jest równoznaczne z powstaniem po stronie klienta przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy PIT. Przedmiotowe udostępnienie nie skutkuje bowiem realnym i bezwarunkowym powiększeniem aktywów klienta lub uniknięciem przez niego wydatku, który musiałby ponieść. Realna korzyść może powstać u klienta dopiero w momencie ewentualnego dokonania promocyjnego zakupu u podmiotu trzeciego, tj. innego niż Wnioskodawca.

Tym samym za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, że udostepnienie klientowi kodów pozwalających na nieodpłatne lub częściowo odpłatne nabycie programu komputerowego od osoby trzeciej współpracującej z Wnioskodawcą nie kreuje u klienta przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy PIT, a w konsekwencji nie jest świadczeniem wymienionym w art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy PIT, od którego Wnioskodawca jest obowiązany na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy PIT do pobrania zryczałtowanego 19% podatku dochodowego od wartości tego świadczenia.

Z tych względów należało zmienić z urzędu interpretację indywidualną z dnia 8 stycznia 2015 r. Nr IBPB II/1/415-834/14/JP, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ
dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm., zwanej dalej „ustawą”). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj