Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/4510-5/15-2/IR
z 26 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku dnia 31 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Spółka posiada zakład w świetle przepisów umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec oraz miejsca opodatkowania realizowanych umów o dzieło w Niemczech – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Spółka posiada zakład w świetle przepisów umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec oraz miejsca opodatkowania realizowanych umów o dzieło w Niemczech.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

….. Sp. z o.o. (dalej: Spółka) ma siedzibę i zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w Polsce. Przedmiotem działalności Spółki jest – zgodnie z wpisem do Krajowego Rejestru Sądowego – m.in.: produkcja pozostałych wyrobów z papieru i tektury (działalność przeważająca – kod PKD 17.29.Z); introligatorstwo i podobne; działalność usługowa związana z przygotowaniem do druku, obróbka mechaniczna elementów metalowych, obróbka metali i nakładanie powłok, cięcie, formowanie i wykańczanie kamienia; roboty związane z budową dróg i autostrad, wykonywanie robót budowlanych wykończeniowych.

W ramach działalności gospodarczej Spółka realizuje m.in. kontrakty o dzieło na terenie Niemiec dla kontrahentów niemieckich (zwanych dalej: Zamawiającym). Przedmiotem umów o dzieło wykonywanych przez Spółkę na rzecz Zamawiających jest świadczenie usług przez oddelegowanych w tym celu pracowników Spółki, bez zaangażowania własnych materiałów:

1. przy obróbce materiałów powierzonych przez Zamawiającego oraz przy wykorzystaniu urządzeń i pomieszczeń Zamawiającego tzw. usługi techniczne (obróbki materiałów); kontrakty są zawierane na czas określony, jednakże po upływie czasu na jaki są zawierane, są one przedłużane lub odnawiane, tak, że łączny okres świadczenia tych usług dla Zamawiającego, często przekracza okres 12 miesięcy; oraz
2. sporadycznie usługi budowlane, Zamawiający, na rzecz których Spółka wykonywała usługi nie są ze sobą powiązani, realizowane budowy zlokalizowane były w różnych miejscach na terenie Niemiec; poszczególne kontrakty wykonywane na rzecz danego podmiotu nie przekraczały okresu 12 miesięcy; budowy były niezależne jedna od drugiej, każda z nich miała swoich pracowników i nadzór.
   
   

Spółka nie wynajmuje, ani nie dzierżawi od kontrahentów żadnych pomieszczeń, maszyn, czy urządzeń w celu świadczenia ww. usług.

Wymienione wyżej umowy o dzieło zawierane są w następujących warunkach:

• prawo do prowadzenia warsztatów w Niemczech, w których świadczone są usługi przez oddelegowanych pracowników Spółki oraz ponoszenia związanego z tym ryzyka ma Jej zagraniczny kontrahent;
  

• warsztat, w którym wykonywane są prace znajduje się pod kontrolą i odpowiedzialnością Zamawiającego;
  

• Spółka ponosi odpowiedzialność i ryzyko za skutki pracy wykonywanej przez swoich pracowników;
  

• umowy z kontrahentem zagranicznym mają charakter umów terminowych z możliwością ich odnawiania (przedłużania) po upływie okresu na jaki zostały zawarte oraz z możliwością ich rozwiązania za przewidzianym w umowie okresem wypowiedzenia;
  

• na potrzeby wykonywania umów Spółka nie wynajmuje ani nie dzierżawi na terenie Niemiec zarówno biur, jak i warsztatów, czy też innych podobnych pomieszczeń, w których świadczone są ww. usługi.
  
  

Zawieranie umów z kontrahentami z Niemiec odbywa się w ten sposób, że:

• Spółka zwraca się do potencjalnego kontrahenta w formie ustnej (telefonicznej) lub pisemnej (w tym elektronicznej) z zapytaniem ofertowym;
  

• potencjalny kontrahent zwraca się w formie ustnej (telefonicznej) lub pisemnej (w tym elektronicznej) z zapytaniem ofertowym, lub
  

• analogicznie odbywały się negocjacje warunków umowy.
  
  

Po osiągnięciu przez strony porozumienia następuje podpisanie umowy. Umowy były podpisywane przez Zarząd Spółki lub przez osoby posiadające upoważnienia do podpisania umowy.

Spółka wynajmuje na terenie Niemiec biuro tzw. techniczne, w którym nie są świadczone ww. usługi ani żadna działalność handlowa. Biuro ma charakter pomocniczy i służy m.in. do kontaktów z kontrahentami niemieckimi – dla których Spółka świadczy usługi; odbioru korespondencji; gromadzenia materiałów reklamowych, potrzebom Zarządu, itp.

W związku z utrzymywaniem biura technicznego oraz świadczeniem ww. usług na terenie Niemiec, Spółka zarejestrowała Oddział: D. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział w K., Niemcy, tj. na adres wynajmowanego biura. Jednak w związku z tym, że w Oddziale Spółki w Niemczech nie była prowadzona działalność gospodarcza, a spełniał on jedynie funkcje pomocnicze, Spółka w grudniu 2013 r. zrezygnowała z prowadzenia Oddziału i dokonała wykreślenia go z Krajowego Rejestru Sądowego.

Spółka, dotychczas, zachowywała się w ten sposób, że w związku ze świadczeniem usług w jednym miejscu (tj. na rzecz chociaż jednego Zamawiającego) powyżej 12 miesięcy powoduje powstanie zakładu w Niemczech oraz w sytuacji, gdy biuro, które istnieje na terenie Niemiec nie jest przypisane konkretnemu kontraktowi (zawartej i realizowanej umowie o dzieło), to Spółka posiada zagraniczny zakład na terenie Niemiec – w rozumieniu art. 4a pkt 11 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: updop) – i w związku z tym, przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, powinna ten fakt uwzględnić w kontekście art. 20 updop oraz umowy z dnia 14 maja 2003 r. zawartej pomiędzy Polską a Niemcami (dalej: Umowa polsko-niemiecka), a w szczególności art. 7 ust. 1 protokołu do tej Umowy.

W oparciu o powyższe stanowisko, wszystkie przychody związane z realizacją kontraktu oraz przypadające na realizację kontraktów koszty, księgowane były dotychczas przez zakład podatkowy w Niemczech i rozliczone odrębnym bilansem.

Podatek dochodowy od osób prawnych rozliczony jest z fiskusem niemieckim i opłacony w Niemczech, osiągnięte dochody zwolnione są natomiast z opodatkowania w Polsce, zgodnie z zasadą o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Obecnie Spółka nabrała wątpliwości, czy dotychczasowe stanowisko Spółki dotyczące powstania zakładu w Niemczech jest prawidłowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy: świadczenie przedmiotowych usług technicznych prowadzonych w kilku miejscach na terenie Niemiec (na rzecz Zamawiających, w pomieszczeniach i przy użyciu maszyn i urządzeń należących do Zamawiających) przez okres dłuższy niż 12 miesięcy w każdym miejscu, oraz utworzenie biura technicznego (pomocniczego) jak również podpisywanie zawieranych umów przez upoważnionych pracowników jest jednoznaczne z powstaniem zagranicznego zakładu na terenie Niemiec w rozumieniu Umowy polsko-niemieckiej i w związku z tym, czy uzyskane dochody podlegają opodatkowaniu od realizowanych umów o dzieło w Niemczech – czy powinny jednak podlegać opodatkowaniu wyłącznie w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy, obecnie Spółka stoi na stanowisku, że usługi świadczone na terenie Niemiec, w ramach umów o dzieło, przez oddelegowanych pracowników Spółki, istnienie biura pomocniczego na terenie Niemiec oraz podpisywane umowy przez upoważnionych pracowników nie prowadzą do powstania zakładu w rozumieniu art. 5 Umowy polsko-niemieckiej i obowiązku podatkowego po stronie Spółki wynikającego z art. 7 ww. Umowy.

Sposób ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, zależy od ustalenia, czy Spółka posiada na terenie Niemiec zakład w związku z uruchomieniem biura technicznego, zgodnie z postanowieniami art. 5 ww. Umowy.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 updop, podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z definicją zakładu zagranicznego, zawartą w art. 4a pkt 11 updop, pojęcie to oznacza:

1. stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
2. plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
3. osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje,

– chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczypospolita Polska, stanowi inaczej.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje Umowa polsko-niemiecka.

W myśl art. 7 ust. 1 Umowy polsko-niemieckiej, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie (w Niemczech) poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Z powyższego wynika, według Wnioskodawcy, że przedsiębiorstwo mające siedzibę w jednym Państwie, a prowadzące działalność na terytorium drugiego, co do zasady, podlega opodatkowaniu w państwie swojej siedziby. Państwu, w którym prowadzona jest działalność, służy prawo do opodatkowania zysków osiąganych przez przedsiębiorstwo pochodzące z innego kraju, pod warunkiem, że przedsiębiorstwo to prowadzi działalność w tym państwie w formie zakładu. W przeciwnym przypadku dochody przedsiębiorstwa zagranicznego podlegają opodatkowaniu w państwie jego siedziby. Oznacza to, że zyski Spółki podlegają opodatkowaniu w Polsce, chyba, że prowadzi Ona w Niemczech działalność poprzez położony tam zakład; w takim przypadku, jego zyski w części, w jakiej można je przypisać działalności tego zakładu, mogą być opodatkowane w Niemczech.

Przy stosowaniu art. 7 Umowy polsko-niemieckiej, na uwadze należy mieć również zapisy Protokołu do Umowy, stanowiącego jej integralną część. I tak, w odniesieniu do tego zapisu Umowy, pkt 1 lit. a) Protokołu stanowi, że w Umawiającym się Państwie, w którym położony jest zakład, nie przypisuje się zysków placowi budowy lub pracom budowlanym albo instalacyjnym, z wyjątkiem zysków, które są wynikiem takiej działalności. Zysków osiąganych z dostarczania dóbr związanych z taką działalnością lub niezależnie od niej i dokonywanego przez główny zakład lub jakikolwiek zakład przedsiębiorstwa albo przez stronę trzecią nie przypisuje się placowi budowy lub pracom budowlanym albo instalacyjnym.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Umowy polsko-niemieckiej, określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

W myśl art. 5 ust. 2 Umowy polsko - niemieckiej określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

1. miejsce zarządu,
2. filię,
3. biuro,
4. fabrykę,
5. warsztat i
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.
   
   

Zgodnie z art. 5 ust. 3 Umowy polsko-niemieckiej, plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli trwają one dłużej niż dwanaście miesięcy. Świadczone usługi budowlane na terenie Niemiec nie trwały dłużej niż dwanaście miesięcy, dlatego ten rodzaj usług pomija się we wniosku.

Jednakże od ogólnej zasady istnienia zakładu istnieje szereg wyłączeń.

Zgodnie z art. 5 ust. 4 Umowy polsko-niemieckiej określenie „zakład” nie obejmuje:

1. użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub dostarczania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
2. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub dostarczania;
3. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
4. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
5. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym;
6. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia któregokolwiek rodzaju działalności, o których mowa pod literami od a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność stałej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.
   
   

Spółka obecnie uważa, iż w związku z tym, że: biuro techniczne nie zajmuje się świadczeniem usług bądź działalnością handlową, tylko zajmuje się ono w istocie obsługą kontraktów zawartych przez Spółkę i działaniami wyłącznie mającymi charakter pomocniczy, a zatem działalność biura technicznego mieści się w zakresie przedmiotowym wskazanym w cytowanym powyżej art. 5 ust. 4 lit. e ww. Umowy.

Tym samym istnienie biura nie może być utożsamione z powstaniem zakładu na terenie Niemiec w rozumieniu Umowy polsko-niemieckiej. Obecnie Spółka przyjmuje stanowisko, że charakter i okres trwania świadczonych usług w ramach zawartych umów o dzieło z kontrahentami niemieckimi oraz podpisywanie umów przez upoważnionych pracowników również nie powoduje powstania zakładu w Niemczech. W konsekwencji uzyskane dochody podlegają opodatkowaniu wyłącznie w Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji podatkowej (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Niniejszą interpretację oparto o przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.) oraz o przepisy umowy z dnia 14 maja 2003 r. zawartej pomiędzy Rzecząpospolitą Polska a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r., Nr 12 poz. 90).

Wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie będzie chronić Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.