Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/4511-62/15/ESZ
z 17 kwietnia 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 grudnia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 20 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania i wydatkowania jednorazowych środków finansowych przyznanych bezrobotnemu na podjęcie działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych otrzymania i wydatkowania jednorazowych środków finansowych przyznanych bezrobotnemu na podjęcie działalności gospodarczej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 10 września 2014 r., Wnioskodawca, jako osoba bezrobotna, zawarł ze Starostą (reprezentowanym przez Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy) umowę w sprawie dofinansowania rozpoczęcia działalności gospodarczej, w wyniku której Wnioskodawcy została przyznana kwota dotacji w wysokości 20.000 zł. Dotacja została udzielona w ramach projektu systemowego " …" współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego, Priorytetu VI - Rynek pracy otwarty dla wszystkich, Działania 6.1 - Poprawa dostępu do zatrudnienia oraz wspieranie aktywności zawodowej w regionie, Poddziałania 6.1.3 - Poprawa zdolności do zatrudnienia oraz podnoszenie poziomu aktywności zawodowej osób bezrobotnych w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki. W zawartej umowie znalazły się m.in. takie zapisy jak:

  1. "[...] umowa odnosi się do przyznania bezrobotnemu jednorazowo środków na podjęcie działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 674 z późn. zm.)";
  2. "Dofinansowanie stanowi pomoc de minimis w rozumieniu przepisów rozporządzenia komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz.Urz UE L 352 z 24 grudnia 2013 r. str. 1) i jest udzielana zgodnie z przepisami tego rozporządzenia, z wyłączeniem środków przyznawanych w zakresie krajowego transportu osób taksówkami albo rozporządzenia komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz.Urz. UE L 352 z 24 grudnia 2013 r. str. 9), i jest udzielana zgodnie z przepisami tego rozporządzenia".

W zawartej umowie powołano się na przepisy:

  1. Ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 674 z późn. zm.),
  2. Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 kwietnia 2012 r. w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2012 r. poz. 457 z późn. zm.),
  3. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r . poz. 121 ze zm.),
  4. ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks Karny (t.j. Dz.U. Nr 88 poz. 553 ze zm.),
  5. Rozporządzenia Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie zastosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz.Urz. L 352 z 24 grudnia 2013 r., str. 1),
  6. Rozporządzenia Komisji (UE) 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz.Urz. UE L 352 z 24 grudnia 2013 r. str. 9),
  7. Ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. prawo działalności gospodarczej (Dz.U. z 1999 r. Nr 101, poz. 1178 z późn. zm.),
  8. Ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tj. Dz.U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095, winno być t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 672 ze zm.)

W dniu 29 września 2014 r. Wnioskodawca otrzymał z Urzędu Pracy przelewem na konto bankowe kwotę przyznanej dotacji, natomiast 7 października 2014 r. zarejestrował działalność gospodarczą z następującymi wpisami PKD: 62.01.Z Działalność związana z oprogramowaniem, 63.11.Z Przetwarzanie danych; zarządzanie stronami internetowymi (hosting) i podobna działalność, 73.11.Z Działalność agencji reklamowych, 74.10.Z Działalność w zakresie specjalistycznego projektowania, 74.20.Z Działalność fotograficzna, 18.13.Z Działalność usługowa związana z przygotowywaniem do druku. Przychody z prowadzonej działalności gospodarczej rozlicza wg zasad ogólnych, a zdarzenia gospodarcze ewidencjonowane są w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Ponadto, korzystając z możliwości jaką stanowi zwolnienie podmiotowe z podatku VAT dla osób rozpoczynających działalność gospodarczą nie dokonywał rejestracji, jako czynny podatnik VAT. Po zarejestrowaniu firmy rozpoczął zakupy wyposażenia niezbędnego dla funkcjonowania jego przedsiębiorstwa. Środki zostały wydane zgodnie ze specyfikacją wydatków wskazaną w zawartej z Urzędem Pracy umowie, tj. komputer (jednostka centralna), oprogramowanie, lustrzanka cyfrowa, oprogramowanie, drukarka laserowa, smartfon, tablet, monitor graficzny, zakup domeny, pendrive. Przewidywany okres użytkowania wyżej wymienionych składników majątku jest dłuższy niż rok. W dniu 24 listopada 2014 r. Wnioskodawca podpisał aneks do zawartej wcześniej umowy, w wyniku którego, w ramach przyznanej kwoty dotacji, mógł przeznaczyć na reklamę tą część środków, która pozostała w jego posiadaniu, w wyniku zakupów wyposażenia w cenie niższej niż wyszczególniona w umowie. Środki przyznane na reklamę zostały przeznaczone na: wydruk ulotek i wizytówek, płatne ogłoszenie na internetowym portalu regionalnym oraz usługę pozycjonowania strony internetowej w wyszukiwarce. Zakup oprogramowania za kwotę 7019 zł został uwzględniony w ewidencji środków trwałych, dodatkowo komputer-jednostka centralna, oprogramowanie, drukarka laserowa i monitor graficzny (zakupione u rożnych sprzedawców) za łączną kwotę 7827 zł zostały potraktowane zbiorczo jako zestaw komputerowy (KŚT 491 ) i tak też wpisane do ewidencji środków trwałych. Zakupione w ramach dotacji i wpisane do ewidencji środków trwałych wartości niematerialne i prawne (oprogramowanie) oraz środki trwałe (zestaw komputerowy) są amortyzowane i prowadzona jest związana z tym dokumentacja. Wnioskodawca nie dokonuje natomiast uwzględnienia miesięcznych odpisów amortyzacyjnych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, jako kosztów uzyskania przychodu. Pozostałe poniesione wydatki w ramach otrzymanej dotacji na: lustrzankę cyfrową, smartfon, tablet, zakup domeny, pendrive oraz wydatki na reklamę zostały uwzględnione w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako koszty uzyskania przychodu. Każdy z tych wydatków z osobna nie przekraczał kwoty 3.500 zł; dodatkowo - lustrzanka cyfrowa zakupiona za kwotę 2.899 zł - została wpisana do ewidencji wyposażenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  1. Czy kwota otrzymanej dotacji stanowi przychód?
  2. Jeśli dotacja stanowi przychód, to czy mogę traktować ją jako przychód zwolniony z opodatkowania i tym samym nie będę zobowiązany by dokonać jej ujęcia w zeznaniu podatkowym za 2014 r.?
  3. Czy jestem zobowiązany do ujęcia otrzymanej dotacji w podatkowej księdze przychodów i rozchodów?
  4. Czy mogę zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu i ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatki, które zostały poniesione w ramach otrzymanych środków z dotacji i które zarazem nie zostały uwzględnione w ewidencji środków trwałych (tj. wydatki, których wartość nie przekroczyła 3.500 zł)?
  5. Czy słusznie nie zaliczono do kosztów uzyskania przychodu naliczonych odpisów amortyzacyjnych dla środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, które zostały zakupione ze środków pochodzących z otrzymanej dotacji?

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 1991 r. Nr 80 poz. 350, winno być t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), otrzymana dotacja jest przychodem tylko w tej części, która nie została przeznaczona na zakup środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121, pkt 129 oraz pkt 137 ww. ustawy otrzymana dotacja jest przychodem zwolnionym od podatku dochodowego, w związku z czym uważa, że nie musi ujmować jej w zeznaniu podatkowym za 2014 r.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro dotację otrzymał przed założeniem działalności gospodarczej, nie jest zobowiązany do uwzględnienia faktu otrzymania dotacji w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Dodatkowym argumentem na rzecz takiego stanowiska jest to, że na podstawie przytoczonego art. 21 ust. 1 pkt 121, pkt 129 oraz pkt 137 ustawy u podatku dochodowym, dotacja jest przychodem zwolnionym od podatku dochodowego.

Ad. 4

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki, które zostały poniesione w ramach otrzymanych środków z dotacji i które zarazem nie zostały uwzględnione w ewidencji środków trwałych (tj. wydatki, których wartość nie przekroczyła 3.500 zł), może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu i ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Wydatki te spełniają kryteria zawarte w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, a zarazem nie zostały wymienione w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, który zawiera wyłączenie z kosztów wydatków finansowanych niektórymi przychodami, niemniej jednak wyłączenie to nie dotyczy jednorazowej pomocy dla bezrobotnego z funduszu pracy (art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, że w zawartej umowie został przywołany art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2013 r. poz. 674 z późn, zm.), który to sugeruje, że przyznane środki pochodzą z Funduszu Pracy, zaś art. 106 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wymienia środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej, jako jedne z przychodów funduszu pracy.

Ad. 5

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, otrzymana dotacja nie jest przychodem w tej części, która została przeznaczona na zakup środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. W związku z tym nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu naliczonych odpisów amortyzacyjnych dla środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, które zostały zakupione ze środków pochodzących z otrzymanej dotacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosowanie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

  • dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
  • ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zgodnie natomiast z art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 674 ze zm.), starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia (...).

W myśl art. 46 ust. 6 pkt 1 i 2 ww. ustawy, Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia m.in.:

  • szczegółowe warunki i tryb dokonywania refundacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 1a oraz ust. 1a (pkt 1),
  • szczegółowe warunki i tryb przyznawania bezrobotnemu jednorazowo środków na podjęcie działalności gospodarczej, o których mowa w ust. 1 pkt 2 (pkt 2), (...)

W myśl art. 103 ust. 1 ww. ustawy, Fundusz Pracy jest państwowym funduszem celowym. Stosowanie natomiast do art. 106 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, przychodami Funduszu Pracy są m.in. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej na współfinansowanie projektów finansowanych z Funduszu Pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, jako osoba bezrobotna, zawarł ze Starostą (reprezentowanym przez Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy) umowę w sprawie dofinansowania rozpoczęcia działalności gospodarczej, w wyniku której Wnioskodawcy została przyznana kwota dotacji w wysokości 20.000 zł. Dotacja została udzielona w ramach projektu współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego, Priorytetu VI - Rynek pracy otwarty dla wszystkich, Działania 6.1 - Poprawa dostępu do zatrudnienia oraz wspieranie aktywności zawodowej w regionie, Poddziałania 6.1.3 - Poprawa zdolności do zatrudnienia oraz podnoszenie poziomu aktywności zawodowej osób bezrobotnych w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki i stanowiła jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności gospodarczej, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 674 z późn. zm.).

W świetle ww. przepisów oraz na gruncie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że o ile w istocie otrzymane przez Wnioskodawcę jako osobę bezrobotną, jednorazowe środki finansowe są środkami, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (kwestia ta jako nieuregulowana przepisami prawa podatkowego nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej), to w części nie przeznaczonej na cele inwestycyjne, stanowią one przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, zwolniony jednakże od opodatkowania na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji podstawą ww. zwolnienia nie mogą być powołane przez Wnioskodawcę art. 21 ust. 1 pkt 129 i 137. Dodatkowo nadmienić należy, że jak wskazano zwolnienie to dotyczy wyłącznie tej części środków, która nie została przeznaczona na cele inwestycyjne, tj. na nabycie lub wytworzenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Środki przeznaczone na cele inwestycyjne nie stanowią bowiem przychodu z działalności gospodarczej, zgodnie z powołanym art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do konieczności ujęcia otrzymanych przez Wnioskodawcę środków z Urzędu Pracy oraz sfinansowanych nimi wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, wskazać należy, że zgodnie z art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Z wyżej przytoczonego przepisu wynika obowiązek prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów lub ksiąg rachunkowych. Jak wskazano we wniosku, Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, w której obowiązany jest ewidencjonować przychody i koszty mające wpływ na ustalenie podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku. Sposób prowadzenia księgi określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1037 ze zm.). Zawarte w załączniku Nr 1 do ww. rozporządzenia „Objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów” określają w jakich kolumnach wpisywać określone przychody i koszty.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że przychody i koszty, których wysokość nie ma wpływu na podstawę opodatkowania i wysokość należnego podatku, nie podlegają ujęciu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Wynika to m.in. także z treści pkt 13 „Objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów” w myśl którego „Kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12) z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów”.

Zgodnie z objaśnieniami do księgi jedynym miejscem, gdzie fakultatywnie można ujmować otrzymane środki nie podlegające opodatkowaniu oraz wydatki, które nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów, jest kolumna 16 (uwagi), gdzie mogą być ujęte faktycznie otrzymane przez podatnika przychody, a także dotyczące tych przychodów wydatki. Poza tą kolumną ww. środki oraz wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów nie powinny być w księdze ewidencjonowane, jako nie mające wpływu na ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

Mając na względzie powyższe, stwierdzić należy, że otrzymane z Urzędu Pracy środki przeznaczone na rozpoczęcie działalności gospodarczej, jako nie stanowiące przychodu podatkowego (w części przeznaczonej na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych) lub, jako zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, nie podlegają ujęciu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów i tym samym nie podlegają ujęciu w składanym zeznaniu podatkowym. Natomiast te ze sfinansowanych z tych przychodów wydatki, które mogą stanowić koszty uzyskania przychodów podlegają ujęciu w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Odnosząc się do tej kwestii zauważyć należy, że w myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby określony wydatek mógł zostać zaliczony do ww. kosztów, należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu z danego źródła.

Poniesiony wydatek może zatem zostać uznany za koszt uzyskania przychodów w myśl powołanego przepisu, o ile spełnia łącznie następujące warunki:

  • pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie znajduje się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • został właściwie udokumentowany.

Fakt sfinansowania wydatków poniesionych na zakup urządzeń nie stanowiących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wydatków na reklamę oraz zakup pozostałego wyposażenia, ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo że przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten, nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 i 129, 136, 137.

Dodać należy, że zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, przez wyposażenie rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Na podstawie § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia, wyposażenie o wartości przekraczającej 1.500 zł należy objąć ewidencją wyposażenia.

W związku z powyższym, wydatki poniesione na ww. cele mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków poniesionych na nabycie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, sfinansowanych z otrzymanych środków, zauważyć należy, że stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22b ust. 1 pkt 4 i 5 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

  • autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
  • licencje,

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Wprawdzie odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy nie zostały wymienione w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niemniej jednak w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W świetle zatem cyt. przepisów, wydatki przeznaczone na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Również odpisy amortyzacyjne dokonane od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych sfinansowanych ze wskazanych we wniosku środków otrzymanych z Urzędu Pracy w świetle art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy, nie mogą stanowić kosztów podatkowych.

W myśl art. 22d ust. 1 ww. ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Zgodnie z art. 22f ust. 3 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

W świetle ww. przepisów, w odniesieniu do składników majątku nie będących wyposażeniem, których wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, zauważyć należy, że co do zasady, to od woli podatnika zależy czy podejmie decyzję o ich amortyzowaniu:

-może wykorzystać możliwość, którą przewiduje art. 22d ust. 1 ww. ustawy i zaliczyć wydatki na ich nabycie bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania,

-może podjąć decyzję o ich amortyzowaniu, w tym:

  • jednorazowo do czego upoważnia go art. 22f ust. 3 ww. ustawy, w miesiącu oddania do używania wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym,
  • w okresie użytkowania począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym wartość niematerialną i prawną wprowadzono do ewidencji do końca tego miesiąca, w którym nastąpi zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową.

Ma to istotne znaczenie w sytuacji przedstawionej we wniosku. Gdyby bowiem Wnioskodawca podjął decyzję o amortyzowaniu tych składników majątku (środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych) to zważywszy na fakt, że ich zakup został sfinansowany ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy, odpisy amortyzacyjne dokonane od ich wartości początkowej stosownie do postanowień art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy nie mogłyby stanowić kosztów uzyskania przychodu. Jeżeli więc Wnioskodawca nie podjął decyzji o amortyzowaniu składników majątku nie będących wyposażeniem, których wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł to jego stanowisko o możliwości zaliczenia wydatków na nabycie tych składników do kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe. Natomiast składniki majątku (środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne), których wartość początkowa przekracza 3.500 zł, winny podlegać amortyzacji podatkowej.

Z ww. zastrzeżeniem dot. podstawy prawnej zwolnienia z opodatkowania otrzymanych przez Wnioskodawcę środków oraz dot. amortyzowania składników majątku, których wartość początkowa nie przekroczyła kwoty 3.500 zł, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczanego we wniosku nr 6 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj