Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-536/14-2/DS
z 3 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2014 r. (data wpływu 5 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2012 r. Sp. z o.o. (dalej: Szpital) zawarł w dniu 4 czerwca 2012 r. Umowę, której przedmiotem była realizacja inwestycji (roboty budowlane) pod nazwą „Termomodernizacja (…)” (dalej: Umowa). W § 6 ust. 1 Umowy określono łączne wynagrodzenie w wysokości 19.544.151,76 zł obejmujące następujące elementy:

1. 9.598.894,15 zł brutto za wykonanie prac dotyczących:
   • docieplenia elewacji budynku Szpitala, budynku mikrobiologii, budynku kotłowni wraz z wymianą instalacji odgromowej,
   • lokalnej sieci cieplnej,
   • wymiany oświetlenia w budynku Szpitala,
   • kolektorów słonecznych,
   • modernizacji instalacji centralnego ogrzewania (zawory i głowice termostatyczne, bez wymiany przewodów instalacyjnych).
2. 1.911 269,02 zł brutto za wykonanie prac dotyczących przebudowy kotłowni gazowej,
3. 4.718.902,72 zł brutto za wykonanie pozostałych prac,
4. koszt rozłożenia płatności w czasie wynosi 5 % rocznie od łącznej kwoty określonej w pkt 2 i 3.
   
   

Zgodnie z § 6 ust. 2 pkt 4 Umowy płatność wynagrodzenia należnego Wykonawcy określonego w ust. 1 pkt 2 i 3, a wynikającego z wystawionej przez wykonawcę faktury VAT, nastąpi w 10 okresach rozliczeniowych (poszczególne lata kalendarzowe 2013-2022), przy czym w okresach tych następować będzie w 4 płatnościach kwartalnych. Łącznie płatność pozostałego wynagrodzenia należnego Wykonawcy nastąpi w ciągu 40 kwartałów. Płatność następować będzie począwszy od 1 stycznia 2013 r. (pierwszy kwartał I okresu rozliczeniowego) do 20 dnia każdego ostatniego miesiąca kwartału. Wartość każdej płatności równa będzie kwocie określonej w § 6 ust. 1 pkt 24, tj. 9.945.257,61 zł podzielonej przez ilość rat (tj. 40).

Roboty objęte Umową zostały wykonane oraz zatwierdzone przez upoważnione osoby w 2012 r., w tym też roku ulepszenia środków trwałych zostały przyjęte do używania.

Do faktur dokumentujących wykonane usługi zostały dołączone załączniki zawierające szczegółowe informacje dotyczące wartości usług na poszczególnych budynkach (lub ich częściach) Szpitala. W fakturach wystawionych przez Wykonawcę robót określonych w § 6 ust. 1 pkt 2 i 3 Umowy zawarte został koszt rozłożenia płatności w czasie, który wynosi 5 % rocznie od kwot stanowiących podstawę obliczenia tego wynagrodzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wynagrodzenie za rozłożenie płatności w czasie będzie stanowić koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych w momencie zapłaty poszczególnych rat, czy też wynagrodzenie to zwiększy wartość początkową ulepszonych środków trwałych?

Zdaniem Wnioskodawcy wynagrodzenie za rozłożenie płatności w czasie nie zwiększy wartości początkowej ulepszonych środków trwałych i będzie stanowiło koszt uzyskania przychodów w momencie zapłaty poszczególnych rat, na które będą się składały zarówno część płatności głównej (część kapitałowa) oraz odpowiedniej części wynagrodzenia za rozłożenie płatności w czasie (część odsetkowa).

Wartością początkową środków trwałych w razie odpłatnego nabycia jest ich cena nabycia.

W myśl art. 16g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszona o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku, gdy środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Odsetki, prowizje i inne koszty związane z zakupem środków trwałych naliczone przed dniem oddania środka trwałego do używania zwiększają jego wartość początkową i tym samym stanowią koszt uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne. Z kolei naliczone i zapłacone później, są zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy analogiczne zasady powinno się przyjąć w stosunku do kosztów związanych z ulepszeniem środków trwałych.

W ocenie Wnioskodawcy wynagrodzenie za odroczenie terminu płatności winno być traktowane jak odsetki, gdyż pełni ono analogiczną funkcję jak odsetki. Z regulacji art. 16g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż do wartości początkowej środków trwałych zalicza się tylko wydatki ściśle związane z ich nabyciem, w tym te odsetki związane z nabyciem, które zostały naliczone za okres do dnia przyjęcia środka trwałego do używania. Nie zwiększa zatem wartości początkowej ulepszonego środka trwałego wynagrodzenie za odroczenie terminu płatności należne za okresy po przyjęciu ulepszonego środka trwałego od używania. Decydujące z tym zakresie jest zatem to, za jaki okres wynagrodzenie za odroczenie terminu płatności jest naliczane, a nie data naliczenia.

W analizowanym przypadku ulepszenia w środkach trwałych zostały przyjęte do używania w 2012 r., natomiast termin, od którego rozpoczęły się płatności, to 1 stycznia 2013 r. Od tej ostatniej daty liczony jest 10 letni okres, na który została rozłożona płatność w czasie. Wynagrodzenie za odroczenie terminu płatności w czasie jest zatem naliczane za okres od 1 stycznia 2013 r., tj. po przyjęciu ulepszenia w środkach trwałych do używania. W zaistniałym stanie faktycznym i prawnym sprawy stwierdzić należy zatem, iż wynagrodzenie za odroczenie terminu płatności, o którym mowa w Umowie nie zwiększy wartości początkowej ulepszonych środków trwałych, będzie podlegało zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w dacie zapłaty każdej z rat składających się z części należności głównej oraz odpowiedniej części wynagrodzenia za odroczenie terminu płatności.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB4/423-139/14-2/DS z dnia 3.06.2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.