Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-511/14-9/MD
z 21 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów mając na uwadze postanowienie ostateczne z dnia 28 stycznia 2015 r., Nr IPTPB1/415Z-21/14-2/MD, uchylające w całości postanowienie organu pierwszej instancji z dnia 19 grudnia 2014 r., Nr IPTPB1/415-511/14-4/MD i przekazujące sprawę do ponownego rozpatrzenia stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2014 r. (data wpływu 15 września 2014 r.), uzupełnionym pismami z dnia 21 listopada 2014 r. (data wpływu 24 listopada 2014 r.) oraz z dnia 6 marca 2015 r. (data wpływu 9 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w przypadku zbycia budynku na zasadach nieodpłatnej dostawy i w ramach datio in solutum przed upływem roku od daty nabycia, wykorzystywanego w działalności gospodarczej (pytanie oznaczone Nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 12 listopada 2014 r., Nr IPTPB1/415-511/14-2/MD, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłane zostało w dniu 12 listopada 2014 r. (doręczono w dniu 14 listopada 2014 r.). Uzupełnienie wniosku wpłynęło w dniu 24 listopada 2014 r. (data nadania 21 listopada 2014 r.).

W dniu 19 grudnia 2014 r. wydano postanowienie Nr IPTPB1/415-511/14-4/MD pozostawiające ww. wniosek bez rozpatrzenia (skutecznie doręczone w dniu 23 grudnia 2014 r.). Na przedmiotowe postanowienie Wnioskodawca w dniu 31 grudnia 2014 r. złożył zażalenie z dnia 29 grudnia 2014 r. (data nadania w polskiej placówce pocztowej 29 grudnia 2014 r.).

Po rozpatrzeniu zażalenia na postanowienie organu pierwszej instancji z dnia 19 grudnia 2014 r., Nr IPTPB1/415-511/14-4/MD, pozostawiające bez rozpatrzenia przedmiotowy wniosek, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów postanowieniem z dnia 28 stycznia 2015 r., Nr IPTPB1/415Z-21/14-2/MD uchylił w całości postanowienie Organu pierwszej instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten Organ.

Pismem z dnia 23 lutego 2015 r., Nr IPTPB1/415-511/14-6/MD wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku oraz uiszczenia należnej opłaty od wniosku. Skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 27 lutego 2015 r. Uzupełnienie wniosku wpłynęło w dniu 9 marca 2015 r. (data nadania 6 marca 2015 r.). Należną opłatę Wnioskodawca uiścił w dniu 6 marca 2015 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym według stawki 19% (podatek liniowy). Wnioskodawca prowadzi ewidencję księgową w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy są aktywności objęte klasyfikacją PKD pod numerami: 70.22.Z, 63.99.Z, 77.40.Z, 96.09.Z. Wnioskodawca zamierza poszerzyć profil prowadzonej działalności gospodarczej o wynajem powierzchni biurowych. W tym celu Wnioskodawca zamierza nabyć nieruchomość budynkową (dalej: „Budynek”), która będzie wykorzystywana w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej - będzie przedmiotem wynajmu.

Wnioskodawca nie jest w stanie przewidzieć, czy Budynek będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej przez okres krótszy, czy też dłuższy niż 12 miesięcy od daty nabycia. Nie wyklucza, że Budynek może być przedmiotem zbycia (również w ramach nieodpłatnej dostawy). Przez zbycie w ramach nieodpłatnej dostawy Wnioskodawca rozumie przeniesienie własności Budynku bez wynagrodzenia, tj. w drodze umowy darowizny, w drodze umowy dożywocia, i w ramach umowy datio in solutum (przewidzianej przepisem art. 453 Kodeksu cywilnego).

Budynek zostanie nabyty do majątku osobistego Wnioskodawcy, albowiem pozostając w związku małżeńskim Wnioskodawca nie jest objęty małżeńską wspólnością majątkową.

W piśmie z dnia 6 marca 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

1. Nabędzie własność nieruchomości budynkowej (dalej: Budynek) na podstawie umowy sprzedaży, w ramach której dokona zakupu Budynku. Ewentualnie nabycie własności Budynku może nastąpić w ramach wykonania umowy datio in solutum (art. 453 Kodeksu cywilnego) zawartej z podmiotem trzecim, w stosunku do którego Wnioskodawcy będzie przysługiwać wierzytelność pieniężna (np. z umowy sprzedaży lub umowy pożyczki).
2. Budynek zostanie nabyty w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.
3. Wydatki poniesione na nabycie własności Budynku (koszty nabycia) zostaną zaliczone przez Wnioskodawcę bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. W przypadku, gdy Budynek będzie wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż 12 miesięcy od daty jego nabycia, Wnioskodawca dokona korekty kosztów uzyskania przychodów, stosownie do dyspozycji przepisu art. 22e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
4. W dacie nabycia własności Budynku, Budynek nie będzie spełniał definicji środka trwałego, zawartej w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na okoliczność, że Wnioskodawca nie może przewidzieć, czy Budynek będzie wykorzystywany przez okres dłuższy niż rok, a tym samym, czy zostanie spełniony ustawowy wymóg „przewidywanego wykorzystywania w działalności przez okres dłuższy niż rok”.
5. Budynek nie będzie stanowił towaru handlowego wobec tego, że Budynek nie jest nabywany z zamiarem dalszej odsprzedaży, jak również wobec tego, że Budynek zgodnie z zamiarem Wnioskodawcy ma być oddawany w odpłatny najem.
6. Przeniesienie własności Budynku w ramach umowy datio in solutum (art. 453 Kodeksu cywilnego) nie stanowi przeniesienia własności Budynku bez wynagrodzenia, uwzględniając brzmienie przepisu art. 14 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiącego o powstaniu w takim przypadku przychodu podatkowego po stronie podmiotu regulującego zobowiązanie przez wykonanie świadczenia niepieniężnego.
7. Nie zamierza dokonać zbycia Budynku nieodpłatnie, lecz jedynie nie wyklucza tego, że zbycie Budynku może nastąpić również pod tytułem darmym (bez ekwiwalentu w postaci wynagrodzenia). Występując z wnioskiem o interpretację indywidualną Wnioskodawca wnosi o dokonanie oceny prawidłowości Jego stanowiska we wskazanym zakresie wobec tego, że skutki prawne związane ze zbyciem Budynku za wynagrodzeniem są Wnioskodawcy znane. Ze względu na powyższe Wnioskodawca jest zdania, że nie może jednoznacznie stwierdzić, że zbycie Budynku nastąpi wyłącznie w ramach nieodpłatnej dostawy.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 6 marca 2015 r.

1. Czy w przypadku dokonania zbycia (na zasadach nieodpłatnej dostawy w rozumieniu przedstawionym w opisie zdarzenia przyszłego i w ramach datio in solutum) Budynku, wykorzystywanego wcześniej w prowadzonej działalności gospodarczej po upływie roku od daty nabycia Budynku, Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów związanych z nabyciem Budynku?
2. Czy w przypadku dokonania zbycia (na zasadach nieodpłatnej dostawy w rozumieniu przedstawionym w opisie zdarzenia przyszłego i w ramach datio in solutum) Budynku, wykorzystywanego wcześniej w prowadzonej działalności gospodarczej przed upływem roku od daty nabycia Budynku, Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów związanych z nabyciem Budynku?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku Nr 2, natomiast w zakresie pytania oznaczonego Nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawionym w uzupełnieniu wniosku z dnia 6 marca 2015 r., w przypadku dokonania nieodpłatnej dostawy Budynku, jak i w ramach datio in solutum, przed upływem roku od daty nabycia tego Budynku, nie wystąpi konieczność korygowania kosztów uzyskania przychodów związanych z nabyciem Budynku.

Jak przedstawiono w opisie zdarzenia przyszłego, ze względu na brak możliwości jednoznacznego stwierdzenia, czy okres używania Budynku do prowadzonej działalności gospodarczej będzie dłuższy niż rok podatkowy, Wnioskodawca potraktuje Budynek, jako składnik majątku niebędący środkiem trwałym.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 361, z późn. zm.), pod pojęciem środków trwałych należy rozumieć stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m.in. nieruchomości o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu lub dzierżawy.

Zatem, Budynek w przypadku, gdy przewidywany okres jego używania nie przekroczy roku, nie będzie stanowił środka trwałego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie z uwagi na to, że Budynek będzie wykorzystywany w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej - będzie przedmiotem wynajmu - a zatem będzie wykorzystywany w celu osiągnięcia przychodów przez Wnioskodawcę. Spełniony zostanie więc warunek z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. poniesione wydatki będą stanowić w dacie ich poniesienia bezpośredni koszt uzyskania przychodów.

W przypadku gdy Wnioskodawca dokona zbycia Budynku w ramach nieodpłatnej dostawy, jak i w ramach datio in solutum, przed upływem roku od daty jego nabycia, nie będzie zobowiązany do korekty kosztów uzyskania przychodów.

Nieodpłatna dostawa, jako jedna z form zbycia, oznacza zakończenie wykorzystywania zbywanego składnika majątku do prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku zbycia składnika majątku, zdaniem Wnioskodawcy, nie wystąpi konieczność dokonywania korekty kosztów uzyskania przychodów o równowartość ceny nabycia Budynku, niezależnie od tego, czy nastąpi to w ramach nieodpłatnej dostawy w rozumieniu niniejszego wniosku, czy też w ramach datio in solutum. W szczególności bowiem, odpowiednio do art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane do celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa. Wyłączenie z kosztów podatkowych wskazanych wydatków może mieć miejsce jedynie wówczas, jeżeli składnik majątku podatnika nie jest wykorzystywany dla celów działalności prowadzonej przez podatnika, lecz służy osobistym celom osób fizycznych lub bez uzasadnienia znajduje się poza siedzibą podatnika. Dotyczy więc przypadków, gdy zakup składników majątku nie był dokonany na cele działalności gospodarczej, ale na cele osobiste podatnika.

Zatem, w sytuacji przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego, Budynek, jako składnik majątku niebędący środkiem trwałym, będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej zanim zostanie zbyty. W takim przypadku, Budynek będzie faktycznie wykorzystywany do osiągnięcia przychodów, tak więc Wnioskodawca będzie miał prawo do zaliczenia wydatków na jego nabycie do kosztów uzyskania przychodów. Późniejsze jego zbycie w ramach nieodpłatnej dostawy nie będzie skutkowało koniecznością korygowania kosztów uzyskania przychodów o równowartość ceny nabycia Budynku.

Zdaniem Wnioskodawcy, również nie będzie miał zastosowania przepis art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, albowiem może mieć on zastosowanie wyłącznie do darowizny, a nie do każdego innego zbycia w ramach nieodpłatnej dostawy. Po wtóre, w przypadku darowizny przepis ten może mieć zastosowanie wyłącznie wtedy, gdy przedmiotem darowizny są rzeczy, z wykorzystaniem których podatnik nie uzyskał przychodów podlegających opodatkowaniu. W szczególności przepis ten może mieć zastosowanie do towarów handlowych, takich które nie były wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do generowania (uzyskiwania) przychodów podlegających opodatkowaniu na zasadach przewidzianych stosownymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nabyty przez Wnioskodawcę Budynek będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej (będzie przedmiotem odpłatnego wynajmu). Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mógłby mieć zastosowanie w sytuacji, w jakiej Wnioskodawca wykorzystywałby Budynek w ramach działalności gospodarczej na potrzeby własnej siedziby, czyli w przypadku, w jakim Budynek nie byłby oddany w najem skutkujący uzyskiwaniem przez Wnioskodawcę z tego tytułu przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności w ramach przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego, gdyż w trybie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa, nie ma możliwości jego modyfikowania, czy też prowadzenia postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa nie jest ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Ponadto tutejszy Organ podatkowy wskazuje, że jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.