Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/4510-27/15-6/PM
z 7 maja 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w X działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku dnia 14 stycznia 2015 r. (data wpływu 20 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 kwietnia 2015 r. (data wpływu 3 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego oraz wypłacenia zaliczek na podatek dochodowy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych.
Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w X działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), pismem z dnia 9 marca 2015 r., nr IPTPP2/4512-39/15-2/JSz IPTPB3/4510-27/15-2/PM (doręczonym w dniu 25 marca 2015 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 3 kwietnia 2015 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 1 kwietnia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 5 lutego 2014 r. strony – X Sp. z o. o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) oraz X S.A. zawarły umowę sprzedaży prawa użytkowania wieczystego oraz własności budynków w formie aktu notarialnego.

Do umowy sprzedaży jako gwarancję zapłaty ceny została przedstawiona przez kupującego promesa bankowa wystawiona przez Bank … gwarantującego zapłatę umówionej ceny. Nabywca w umowie sprzedaży ustanowił również na rzecz kredytującego banku hipotekę zabezpieczającą jego roszczenia wobec kredytobiorcy – spółki X S.A.

Po spełnieniu przez kupującego wszystkich określonych przez kredytujący bank w wydanej promesie – warunków, bank ten dokonał przelewu kwoty umówionej ceny na rzecz Spółki. Była to więc czynność banku wynikająca ze złożonego oświadczenia zawartego w promesie. W dniu 14 lutego 2014 r. na skutek zawiadomienia, dokonanego przez … o podejrzeniu przestępstwa, Prokurator Prokuratury Rejonowej w X dokonał blokady środków finansowych na rachunku bankowym Wnioskodawcy na podstawie art. 106 ustawy prawo bankowe.

Spółka zwraca uwagę, że brak jest jakichkolwiek podstaw do uznania, że środki te pochodzą z przestępstwa. Sprzedająca nieruchomość Spółka działała w zaufaniu do oświadczenia wydanego przez …, w którym ten bank zobowiązywał się do zapłaty ceny. Spółka uznała złożone oświadczenie o udzieleniu promesy bankowej za prawdziwe i obowiązujące w obrocie cywilnoprawnym i w zaufaniu do niego przeniosła własność na rzecz klienta tegoż banku. Jednakże z chwilą podjęcia czynności przez … i roszczeń formułowanych przez ten bank do kupującej spółki, Wnioskodawca powstrzymał się z wydaniem nieruchomości nabywcy. Takie działanie Spółka uznała za słuszne z uwagi na fakt odmowy wpisu do księgi wieczystej praw własności nabywającego. Dlatego sprzedająca Spółka dokonała korekty wystawionej faktury, w miesiącu jej wystawienia. Nieruchomość pozostała w faktycznym władaniu Spółki, która to spółka ponosiła koszty zabezpieczenia, energii i opłaty na rzecz … Specjalnej Strefy Ekonomicznej, w której usytuowana jest nieruchomość. Spór cywilny pomiędzy Bankiem a kupującą spółką X S.A. toczy się przed Sądem Okręgowym w X. Przedmiotem tego sporu jest uznanie za nieważną czynności pomiędzy Bankiem a spółką X S.A., a konsekwencją tego byłoby uznanie za nieważne czynności pomiędzy Wnioskodawcą a X S.A. Oprócz sporu cywilnego toczy się nadal postępowanie karne. Dokonane w lutym zabezpieczenie na podstawie ustawy prawo bankowe po upływie 3 miesięcy upadło z mocy prawa, jednakże w przeddzień upadku tego zabezpieczenia prokurator prokuratury rejonowej wydał kolejne zabezpieczenie środków na rachunku bankowym Spółki na podstawie przepisów kodeksu karnego. Dokonane zabezpieczenie uniemożliwia spółce dostęp do jej środków finansowych, w tym między innymi do regulowania jakichkolwiek zobowiązań cywilnych i podatkowych.

Spór co do ujawnienia nowego właściciela w księdze wieczystej trwał do listopada 2014 r., kiedy to Sąd Rejonowy w X ujawnił przeniesienie prawa wieczystego użytkowania własności nieruchomości gruntowej i prawa własności budynku stanowiącego odrębną nieruchomość na rzecz X S.A. oraz wpisał w księgach wieczystych Kl1 /XX i Kl1R/XX na rzecz Banku … hipoteki przymusowe do kwoty 2 060 000 zł, natomiast odmówił wpisu hipoteki umownej łącznej, zabezpieczającej udzielony kredyt. Wobec powyższego, Spółka wydała X S.A. nieruchomość w posiadanie, w dniu 2 grudnia 2014 r., na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego, gdyż prawomocnym rozstrzygnięciem Sądu wieczystoksięgowego zostało ustalone, że X S.A. jest użytkownikiem wieczystym i właścicielem budynku. Fakty, że postanowieniem Sądu Rejonowego w X prawo wieczystego użytkowania nieruchomości wraz z prawem własności budynku stanowiącego odrębną nieruchomość zostało ujawnione w księgach wieczystych Kl1R/XXXXX i KI1R/XXX a Wnioskodawca otrzymał zapłatę ceny – choć kwota ta została zablokowana na jego rachunku przesądzają własność nieruchomości, Wnioskodawca uznał za wystarczające aby wydać nieruchomość we władanie kupującej X S.A. Obecnie brak jest jakichkolwiek przesłanek umożliwiających zanegowanie praw X S.A. do nieruchomości mimo prowadzonego postępowania karnego i cywilnego – z inicjatywy Banku …. To, że prawo wieczystego użytkowania nieruchomości wraz z prawem własności budynku stanowiącego odrębną nieruchomość zostało ujawnione w księgach wieczystych Kl1R/XXXX i Kl1R/XXXXX, zdaniem Wnioskodawcy, przesądza, że wpis prawa użytkowania wieczystego do księgi wieczystej ma charakter konstytutywny, a więc dopiero po dokonaniu tego wpisu i wydaniu w posiadanie nieruchomości na rzecz X S.A. powstał obowiązek wystawienia faktury i doręczenia jej nabywcy, co zostało dokonane w dniu 2 grudnia 2014 r.

Spółka zgodnie z protokołem zdawczo-odbiorczym wydała nieruchomość kupującemu i przekazała mu fakturę potwierdzającą zakup zgodnie z aktem notarialnym w dniu 2 grudnia na podstawie wystawionej faktury ustala należny podatek za IV kwartał 2013 r. oraz należną zaliczkę na podatek dochodowy za grudzień 2014 r. Jednocześnie Spółka występuje z wnioskiem o odroczenie terminu spłaty należnych podatków: od towarów i usług i podatku dochodowego od osób prawnych za grudzień do naczelnika urzędu skarbowego, ponieważ ze względu na zobowiązanie przez Banki na zlecenie Prokuratury w X nie jest w stanie tych zobowiązań budżetowych zapłacić do czasu zwolnienia blokady tych środków przez rozstrzygnięcie prokuratorskie lub sądowe.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca przedstawił następujące informacje.

  1. Spółka działalność rozpoczęła w 2006 r. Przedmiotem działalności miało być: „wytwarzanie i przetwarzanie produktów rafinacji ropy naftowej”. Proces takiego przetwarzania polegał na wykorzystaniu odpadów folii z opakowań, które w procesie produkcyjnym były termicznie rozpuszczane i w drodze syntezy w specjalnej maszynie jako półprodukt wyrobu naftowego mógł być wykorzystywany jako składnik paliw płynnych. Spółka pod tą działalność przygotowała obiekt – halę produkcyjną i magazyny, zakupiła maszynę – agregat do tego przetwarzania oraz przeprowadziła próby technologiczne, które zakończyły się niepowodzeniem. Maszyna uległa poważnemu uszkodzeniu, została zareklamowana i zwrócona producentowi i dostawcy całej technologii.
  2. Wykorzystanie składników majątkowych w działalności: W latach 2006-2007 składnik majątku będący przedmiotem wniosku, to jest budynek przemysłowy obejmujący halę produkcyjną i magazyny oraz zakupiona maszyna do przeróbki odpadów wykorzystywane były do próbnej produkcji jak przedstawiono wyżej. Po awarii maszyny mającej fundamentalne znaczenie do kontynuowania działalności, próbach jej naprawy oraz zwrocie, a także sporze sądowym z dostawcą w 2008 r. Wnioskodawca zaprzestał całkowicie działalności gospodarczej, wysprzedając rzeczy ruchome oraz starając się zbyć budynek wraz z działką.
  3. Budynek wraz z gruntem będący przedmiotem transakcji sprzedaży, która to transakcja jest przedmiotem wniosku – od dnia 22 czerwca 2006 r. stanowiły środek trwały wpisany do ewidencji środków trwałych.
  4. Nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntu: Prawo wieczystego użytkowania gruntu nabyli wspólnicy Spółki z o.o. w ramach wcześniej prowadzonej spółki cywilnej. W dniu 22 czerwca 2006 r. wnieśli aportem do Spółki z o.o. W dacie wniesienia zostało ujęte w ewidencji środków trwałych (Wnioskodawcy).
  5. Nabycie bądź wytworzenie budynków: Jak w punkcie 3 i 4 Budynki – połączone w jeden zespół wraz z Prawem wieczystego użytkowania gruntu zakupili wspólnicy Wnioskodawcy, poczynili znaczne nakłady na remont i adaptację a następnie wnieśli aportem do nowo utworzonej Spółki X dnia 22 czerwca 2006 r. i pod tą datą obiekt został wprowadzony do ewidencji środków trwałych.
  6. Wnioskodawca od rozpoczęcia działalności w 2006 r. jest czynnym podatnikiem podatku VAT.
  7. Faktyczne przeniesienie prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel na nabywcę X S.A. nastąpiło z dnia grudnia 2014 r.
  8. Przeniesienie zostało potwierdzone fakturą wystawioną w dniu 2 grudnia 2014 r., w której ustalono należny podatek od transakcji zawartej notarialnie dnia 5 lutego 2014 r., ale przy której faktyczne wydanie towaru nastąpiło w dniu 2 grudnia 2014 r. Należny podatek VAT od zbycia nieruchomości został rozliczony w deklaracji podatkowej za IV kwartał 2014 r.
  9. Spółka podlega w Rzeczpospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
  10. Rok obrotowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym i w przedmiocie wniosku obejmuje okres od 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2014 r.
  11. Zaliczki na podatek dochodowy Spółka zobowiązana była opłacać miesięcznie.
  12. Transakcja sprzedaży nieruchomości z dnia 5 lutego 2014 r. nie była uwzględniona przez Spółkę przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych za luty 2014 r., ponieważ zatrzymanie zapłaty na koncie Spółki przez Prokuraturę X i starania Banku finansującego transakcje o jej unieważnienie zostały uznane przez Spółkę za zawieszenie tej transakcji w lutym 2014 r. Spółka nie potwierdziła tej sprzedaży fakturą i nie wydała wtedy przedmiotu transakcji kupującemu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (po uzupełnieniu wniosku):

  1. Do stanu faktycznego – momentu powstania obowiązku podatkowego:
    • Czy podpisanie aktu notarialnego 5 lutego 2014 r. i zapłata na konto Spółki równowartości ustalonej ceny, po której to jednak nastąpiło zakwestionowanie transakcji na wniosek banku przez państwowy organ prokuratury zablokowanie pieniędzy, które to fakty spowodowały, że Spółka nie wydała nieruchomości i nie wystawiła faktury – spowodowało w świetle art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, że powstał obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług w miesiącu lutym – do rozliczenia w deklaracji za I kwartał 2014 r.?
    • Czy ostateczne wpisanie do księgi wieczystej, o czym Spółka została zawiadomiona w listopadzie 2014 r. i w ślad za tym wydanie nieruchomości 2 grudnia dla X S.A. spowodowały, że właściwym jest moment podatkowy 2 grudnia 2014 r. i obowiązek rozliczenia podatku należnego w IV kwartale 2014 r.?

  1. Do drugiego stanu faktycznego – obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych:
    • Czy podpisanie aktu notarialnego 5 lutego 2014 r. i wpływ pieniędzy na konto Spółki, (które to czynności zostały zakwestionowane przez prokuratora państwowego na wniosek banku, a co spowodowało zablokowanie możliwości dysponowania pieniędzmi przez sprzedającą spółkę) przesądziło, że zgodnie z art. 12 ust. 1 i ust. 3a powstał obowiązek rozliczenia dochodu uzyskanego ze zbycia praw majątkowych i zgodnie z art. 25 ust. 1 i ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych (CIT) za miesiąc luty 2014 r.?
    • Czy właściwym jest przyjęcie za moment przychodu daty 2 grudnia 2014 r. to jest wydania nieruchomości kupującemu i potwierdzenia tego faktu fakturą. Należny podatek dochodowy w wysokości zaliczki za grudzień Spółka opłaci po odblokowaniu środków za przedmiotową transakcję?


Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, natomiast w pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, działania Prokuratora X z wniosku Banku kredytującego transakcję spowodowały, że sprzedający nie mógł rozporządzać kwotą, która wpłynęła na jego rachunek, ale jednocześnie została zablokowana przez Bank, dążący do unieważnienia transakcji. Sprzedający powstrzymywał się z wydaniem nieruchomości w pełne władanie, ponieważ zastrzeżenia wnosił też Sąd Rejonowy prowadzący księgi wieczyste, zobowiązany na podstawie aktu notarialnego z dnia 5 lutego 2014 r. do wpisania nowego właściciela.

Zastrzeżenia do aktu kupna-sprzedaży z dnia 5 lutego 2014 r., Bank wnosił tylko do strony kupującej, dlatego sprzedający nie wydał w faktyczne władanie nieruchomości ze względu na ogromne ryzyko gospodarcze i nie zafakturował transakcji fakturą VAT (wystawiona faktura została skorygowana w miesiącu jej wystawienia, czyli w lutym 2014 r.), ponieważ zgodnie z art. 19a ust. 1 warunkiem powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług jest wydanie towaru co w tym przypadku nastąpiło. Również przychód i dochód podatkowy nie nastąpił wobec działań organów Państwa zawieszających przychód pieniężny, wstrzymanie procedury wpisu do księgi wieczystej nowego właściciela poddawało w wątpliwość legalność transakcji ze strony kupującego, co spowodowało, że sprzedający faktycznie nieruchomości nie przekazał.

Kiedy jednak zabiegi kupującej spółki o wpis własności do ksiąg wieczystych zostały spełnione, zdaniem spółki sprzedającej brak było podstaw do wstrzymywania się z wydaniem nieruchomości, ponieważ fizyczne przekazanie nie ma już znaczenia w świetle przepisów prawa cywilnego przy nieruchomości, przy których to towarach decydują akty notarialne i postanowienia sądowe. Dlatego datę otrzymania zawiadomienia o wpisie do księgi wieczystej uznano za ostateczne przeniesienie własności i fizycznie ją sobie pokwitowano w formie protokołu zdawczo-odbiorczego, ponieważ spełnione zostały wszystkie wymogi formalno-prawne w tym zakresie i w dacie protokołu zdawczo-odbiorczego wystawiono fakturę oraz transakcję rozliczono podatkowo w zakresie podatku od towarów i usług i podatku dochodowego od osób prawnych.

Uzupełniając wniosek z dnia 14 stycznia 2015 r. Wnioskodawca jest zdania, że przychód i dochód podatkowy nie nastąpił w lutym 2014 r. wobec działań organów Państwa zawieszających przychód pieniędzy, wstrzymanie procedury wpisu do księgi wieczystej nowego właściciela, poddawanie w wątpliwość legalność transakcji ze strony kupującego, co spowodowało, że sprzedający faktycznie nieruchomości nie przekazał zgodnie z art. 12 ust. 1 i ust. 3a nie powstał obowiązek rozliczenia dochodu uzyskanego ze zbycia praw majątkowych i zgodnie z art. 25 ust. 1 i ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych za miesiąc luty 2014 r.

Obowiązek ten przyjęto w grudniu 2014 r. na podstawie wyżej wymienionego art. 12 ust. 1 i ust. 3a i ustalono zaliczkę na ten podatek zgodnie z art. 25 ust. 1 i ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za miesiąc grudzień 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Kwestie związane ze zbyciem prawa użytkowania wieczystego wraz z budynkami i urządzeniami związanymi z tym prawem zostały uregulowane w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. 2014, poz. 121, z późn. zm.). Zgodnie z art. 237 wyżej wskazanej ustawy, do przeniesienia użytkowania wieczystego stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności nieruchomości. Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 powołanej ustawy (jako moment zawarcia umowy sprzedaży) zaś art. 158 tej ustawy, określa wyraźnie formę czynności prawnej koniecznej do dokonania takiego przeniesienia (forma aktu notarialnego zastrzeżona pod rygorem nieważności zawartej umowy).

Na wstępie należy wskazać, że ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm. – dalej zwana także „Ustawą”), nie zawiera definicji przychodu.

Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z tym przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (art. 12 ust. 1 pkt 1-2 Ustawy).

Na podstawie art. 12 ust. 1 Ustawy można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną – przychód powstaje zatem w momencie jego faktycznego otrzymania.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 3 Ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 Ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usług nie później niż dzień:

  1. wystawienia faktury,
  2. uregulowania należności.

Przepis art. 12 ust. 3a ww. Ustawy, wyraża zasadę, że momentem istotnym dla ustalenia przychodu jest wykonanie świadczenia.

Stosownie do postanowień wymienionego art. 12 ust. 3a Ustawy, przy określeniu daty powstania przychodów należnych decydujące znaczenie ma wydanie rzeczy, zbycie praw majątkowego lub wykonanie usługi albo częściowe wykonanie usługi. Te okoliczności w pierwszej kolejności decydują o dacie powstania przychodów należnych. W świetle powołanych regulacji, data powstania przychodu w odniesieniu do zbycia nieruchomości jest dzień, w którym zbyto nieruchomość na podstawie podpisanej przez strony umowy przenoszącej prawo własności nieruchomości, zawartej w formie aktu notarialnego.

Ustawodawca przewidział jednocześnie wyjątki od wskazanej reguły, które zostały uregulowane m.in. w art. 12 ust. 3 (dotyczącym przysporzeń niestanowiących przychodów podatkowych) oraz art. 14 ustawy (dotyczącym wartości przychodów z odpłatnego zbycia składników majątkowych).

W myśl art. 14 ust. 1 Ustawy przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 235 § 2 ustawy – Kodeks cywilny, przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym. Tym samym prawo użytkowania wieczystego, ma charakter nadrzędny w stosunku do prawa własności budynków i urządzeń związanych z tym prawem. Zbycie prawa użytkowania wieczystego odnosi się także do budynków, natomiast sama własność budynków nie może być przeniesiona na inną osobę bez przeniesienia użytkowania wieczystego.

Z uwagi na powyższe, kwestia momentu uzyskania przychodu należnego dla celów podatku dochodowego będzie zależała od określenia dnia zbycia prawa użytkowania wieczystego. Za moment zbycia uznaje się natomiast dzień przeniesienia własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową, co następuje z chwilą zawarcia umowy sprzedaży potwierdzonej aktem notarialnym. Nie ulega zatem wątpliwości, że umowa sprzedaży przenosi własność na nabywcę, a transakcję uznaje się za zrealizowaną z datą podpisania umowy notarialnej, na mocy której dochodzi do przeniesienia prawa użytkowania wieczystego.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca z … S.A. w dniu 5 lutego 2014 r. zawarł umowę sprzedaży prawa użytkowania wieczystego oraz własności budynków w formie aktu notarialnego. Do umowy sprzedaży jako gwarancję zapłaty ceny została przedstawiona przez kupującego promesa bankowa wystawiona przez Bank … gwarantującego zapłatę umówionej ceny. Nabywca w umowie sprzedaży ustanowił również na rzecz kredytującego banku hipotekę zabezpieczającą jego roszczenia wobec kredytobiorcy – spółki … S.A. Spółka zgodnie z protokołem zdawczo-odbiorczym wydała nieruchomość kupującemu i przekazała mu fakturę potwierdzającą zakup zgodnie z aktem notarialnym w dniu 2 grudnia na podstawie wystawionej faktury ustala należny podatek za IV kwartał 2013 r. oraz należną zaliczkę na podatek dochodowy za grudzień 2014 r.

Reasumując należy stwierdzić, że o ile wskazane prawa użytkowania wieczystego wraz z własnością związanych z tymi prawami budynków, są wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki, przychód z tytułu ich zbycia powstanie w myśl art. 12 ust. 3a Ustawy, w dacie zawarcia umowy potwierdzonej aktem notarialnym, na mocy której doszło do przeniesienia ww. praw na kupującego, nie zaś wydania rzeczy, wpisu do ksiąg wieczystych czy też zapłaty ceny.

Przechodząc natomiast do kwestii związanej z wpłaceniem zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych należy mieć na uwadze, że zgodnie z art. 25 ust. 1 ww. Ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a, art. 21, art. 22 i art. 24a, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

W myśl art. 25 ust. 1a tej Ustawy, zaliczki miesięczne, o których mowa w ust. 1, podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, z zastrzeżeniem ust. 2a. Zaliczkę za ostatni miesiąc roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia pierwszego miesiąca następującego roku podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za ostatni miesiąc, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 27 ust. 1.

W związku z powyższym na Spółce jako podatniku podatku dochodowego od osób prawnych ciążył obowiązek odprowadzenia na konto właściwego urzędu skarbowego zaliczki, o której mowa w przepisie art. 25 ust. 1 Ustawy, za miesiąc luty 2014 r.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej określenia momentu powstania obowiązku podatkowego oraz wypłacenia zaliczek na podatek dochodowy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć ojej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w X.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj