Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/4512-156/15-4/PRP
z 12 maja 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2015 r. (data wpływu 11 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 kwietnia 2015 r. (data wpływu 27 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania czynności wykonywanych przez jednostkę budżetową na rzecz jednostki samorządu terytorialnego (Gminy) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania czynności wykonywanych przez jednostkę budżetową na rzecz jednostki samorządu terytorialnego (Gminy). Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 kwietnia 2015 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, sformułowanie pytania oraz przedstawienie własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Schronisko działa od lutego 2012 r. jako placówka oświatowo – wychowawcza o charakterze całorocznym, dla której organem prowadzącym jest Gmina. Zgodnie ze zgłoszeniem do Krajowego Rejestru Urzędowego Podmiotów Gospodarki Narodowej rodzaj przeważającej działalności Schroniska wg PKD 5520Z - obiekty noclegowe, turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania. Inne zgłoszone rodzaje działalności: 4799Z - pozostała sprzedaż detaliczna, 5621Z - przygotowanie i dostarczanie żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering), 5629Z - pozostała usługowa działalność gastronomiczna, 5630Z - przygotowywanie i podawanie napojów, 6820Z - wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, 8559B - pozostałe pozaszkolne formy edukacji, 9321Z - działalność wesołych miasteczek i parków rozrywki, 9329Z - pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna. W roku 2014 kwota obrotu z prowadzonej działalności wyniosła 388.380,47 zł.

Schronisko jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, natomiast Gmina nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Jako jednostka budżetowa Schronisko otrzymuje środki budżetowe na wydatki związanie z funkcjonowaniem, tj. wynagrodzenia, pochodne i wydatki bieżące. Natomiast wszelkie dochody netto uzyskane przez Schronisko są przekazywane do Gminy. Podatek VAT z działalności jest ewidencjonowany i rozliczany przez Schronisko. Obecnie zaistniała kwestia rozliczenia i udokumentowania świadczenia usług Schroniska na rzecz Gminy.

Schronisko wykonało na rzecz własnej gminy usługę noclegu i cateringu, usługa ta nie wynikała z żadnego odrębnego porozumienia czy zawartej umowy pomiędzy Schroniskiem a Gminą. Za wykonanie tej usługi Schronisko otrzymało zapłatę. Pojawiła się wątpliwość jak należy poprawnie rozliczyć i udokumentować ww. usługę.

W świetle ustawy o podatku od towarów i usług Schronisko jest podatnikiem, a ww. czynność jest odpłatnym świadczeniem usług, które nie jest wymienione w katalogu zwolnień od podatku na podstawie art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług, jak również Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego nie jest wymieniona w przedmiotowym zwolnieniu zgodnie z par. 3 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

W związku z powyższym można uznać, że usługa świadczona dla własnej jst powinna być opodatkowana, zaewidencjonowana i udokumentowana na zasadach ogólnych, tj. należy taką usługę opodatkować podatkiem VAT i wystawić fakturę za sprzedaż. Jednak wystąpiła niezgodność z takim stanowiskiem ze strony Gminy co do konieczności opodatkowania podatkiem VAT czynności wykonanej przez jednostkę budżetową gminy dla własnej gminy. Na poparcie tego stanowiska można przytoczyć wyrok NSA z 18 października 2011 r. sygn. akt I FSK 1369/10 czy NSA w uchwale z 24 czerwca 2013 r. sygn. I FPS 1/13 - w świetle tej uchwały, jakakolwiek sprzedaż pomiędzy jednostką samorządu terytorialnego a jednostkami budżetowymi tej samej jst jest świadczeniem wewnętrznym, czyli na rzecz samego siebie zatem niepodlegającym VAT i dla udokumentowania takiej czynności wystarczyłby dokument wewnętrzny obciążeniowy. W chwili obecnej świadczenie zostało opodatkowane i ujęte w ewidencji podatkowej do opodatkowania na podstawie wewnętrznej faktury, a Gminę obciążono należną kwotą zawierającą podatek notą księgową.

W piśmie z dnia 21 kwietnia 2015 r., stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż Schronisko zostało założone Uchwałą Rady Miejskiej z dn. 10.11.2011 r., zgodnie ze statutem (będącego załącznikiem Nr 2 do ww. Uchwały) Schronisko jest jednostką budżetową gminy, a organem prowadzącym Schronisko jest Gmina. Zgodnie z art. 11 ustawy o finansach publicznych z 27 sierpnia 2009 r.:

  1. Jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.
  2. Jednostka budżetowa działa na podstawie statutu określającego w szczególności jej nazwę, siedzibę i przedmiot działalności.
  3. Podstawą gospodarki finansowej jednostki budżetowej jest plan dochodów i wydatków, zwany „planem finansowym jednostki budżetowej”.

Schronisko jako jednostka budżetowa otrzymuje więc środki budżetowe na wydatki z Gminy. Natomiast wszelkie dochody netto uzyskane przez Schronisko są przekazywane do Gminy. Zobowiązania Schroniska są zobowiązaniami Gminy, a należności Schroniska są należnościami Gminy. W związku z powyższym odpowiadając na pytanie, Schronisko działa w imieniu Gminy i na jej rachunek.

Dla rozliczeń VAT Schronisko jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Podatek VAT z działalności jest ewidencjonowany i rozliczany przez Schronisko. Faktury, rejestry sprzedaży i zakupu VAT, jak również deklaracje VAT są prowadzone przez Schronisko w sposób odrębny od Gminy. Gmina nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Podstawą działania Schroniska jest Uchwała Rady Miejskiej z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie założenia Schroniska z filią w (uchwała sporządzona na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. „h” ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym), wraz z załącznikiem nr 1 do uchwały - Akt założycielski Schroniska oraz załącznikiem Nr 2 - Statutem Schroniska. Na mocy uchwały założycielskiej Schronisku powierzono do realizacji zadania :

  • upowszechnianie wśród dzieci i młodzieży krajoznawstwa i różnych form turystyki jako aktywnych form wypoczynku;
  • prowadzenie poradnictwa i informacji krajoznawczo-turystycznej;
  • zapewnienie dzieciom i młodzieży oraz ich opiekunom tanich miejsc noclegowych;
  • zapewnienie opieki i wychowania dzieciom i młodzieży przebywającym w schronisku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane w piśmie z dnia 21 kwietnia 2015 r.).

Czy Wnioskodawca świadcząc usługę na rzecz własnej Gminy, powinno taką usługę opodatkować i wystawić fakturę sprzedaży dla własnej jednostki samorządu terytorialnego?

Zdaniem Wnioskodawcy (sformułowane w piśmie z dnia 21 kwietnia 2015 r.), jako czynny podatnik VAT wykonał na rzecz własnej gminy usługę noclegu i cateringu, za którą otrzymał zapłatę (odrębnie poza środkami budżetowymi, które Schronisko otrzymuje z Gminy w ramach dotacji i subwencji budżetowej).

W świetle ustawy o podatku od towarów i usług - usługa ta jest odpłatnym świadczeniem usług, które nie jest zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług. Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego nie jest wymieniona w katalogu zwolnień w paragrafie 3 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień. W związku z powyższym, usługa powinna zostać opodatkowana i powinna zostać wystawiona faktura sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez dostawę towarów, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jak wynika z powyższych przepisów w obowiązującej ustawie o podatku od towarów i usług pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo uniwersalnie. Usługą jest świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy. Nie ma więc znaczenia osoba odbiorcy świadczenia. Usługami są zarówno świadczenia wykonane na rzecz konsumentów, jak i dla przedsiębiorców, a usługą będzie takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Powyższe oznacza, że świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT jest każde świadczenie odpłatne, które powoduje powstanie przysporzenia po stronie odbiorcy na skutek działania wykonawcy świadczenia.

Także art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE, L. 347, z późn. zm.) wskazuje, że „świadczenie usług” oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 cyt. ustawy, wskazać należy, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi.

Usługa w rozumieniu powołanego wyżej artykułu oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, to transakcja gospodarcza, co oznacza, że stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę. Zatem odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług może zostać opodatkowane wtedy, gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem istnieje jawny lub choćby dorozumiany stosunek prawny, w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

  1. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;
  2. świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że dane świadczenie podlega jako usługa opodatkowaniu wówczas, gdy ww. warunki będą spełnione łącznie, bowiem aby czynność (dostawa towarów, czy usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi istnieć związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią wynagrodzenie za wykonaną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno jednak w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku.

I tak, na podstawie § 3 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2013 r., poz. 1722, z późn. zm.), dalej rozporządzenie, zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy:

  1. jednostkami budżetowymi,
  2. samorządowymi zakładami budżetowymi,
  3. jednostkami budżetowymi i samorządowymi zakładami budżetowymi

- z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy oraz usług komunikacji miejskiej.

Zwolnienie, o którym mowa w przywołanym przepisie rozporządzenia ma charakter podmiotowy, tzn. że jest adresowane do konkretnych, wymienionych w przepisie podmiotów: jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminów: ”jednostka budżetowa” czy „samorządowy zakład budżetowy”, wobec czego należy posiłkować się definicjami legalnymi zawartymi w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 885 z późn. zm.).

W myśl art. 9 ww. ustawy, sektor finansów publicznych tworzą m.in.:

  1. organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;
  2. jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;
  3. jednostki budżetowe;
  4. samorządowe zakłady budżetowe; (...).

Jednostkami budżetowymi - zgodnie z brzmieniem art. 11 ust. 1 cyt. ustawy - są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

W świetle natomiast art. 14 ustawy o finansach publicznych, zadania własne jednostki samorządu terytorialnego w zakresie:

  1. gospodarki mieszkaniowej i gospodarowania lokalami użytkowymi,
  2. dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego,
  3. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz,
  4. lokalnego transportu zbiorowego,
  5. targowisk i hal targowych,
  6. zieleni gminnej i zadrzewień,
  7. kultury fizycznej i sportu, w tym utrzymywania terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych,
    7a)pomocy społecznej, reintegracji zawodowej i społecznej oraz rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych,
  1. utrzymywania różnych gatunków egzotycznych i krajowych zwierząt, w tym w szczególności prowadzenia hodowli zwierząt zagrożonych wyginięciem, w celu ich ochrony poza miejscem naturalnego występowania,
  2. cmentarzy

- mogą być wykonywane przez samorządowe zakłady budżetowe.

W oparciu o art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, samorządowy zakład budżetowy odpłatnie wykonuje zadania, pokrywając koszty swojej działalności z przychodów własnych, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.

Zatem ze zwolnienia, określonego w § 3 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia korzystają usługi świadczone pomiędzy zdefiniowanymi wyżej grupami podmiotów, których status prawny regulują przywołane wyżej przepisy z zakresu finansów publicznych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Schronisko działa od lutego 2012 r. jako placówka oświatowo – wychowawcza o charakterze całorocznym, dla której organem prowadzącym jest Gmina. Zgodnie ze zgłoszeniem do Krajowego Rejestru Urzędowego Podmiotów Gospodarki Narodowej rodzaj przeważającej działalności Schroniska wg PKD 5520Z - obiekty noclegowe, turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania. Inne zgłoszone rodzaje działalności: 4799Z - pozostała sprzedaż detaliczna, 5621Z - przygotowanie i dostarczanie żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering), 5629Z - pozostała usługowa działalność gastronomiczna, 5630Z - przygotowywanie i podawanie napojów, 6820Z - wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, 8559B - pozostałe pozaszkolne formy edukacji, 9321Z - działalność wesołych miasteczek i parków rozrywki, 9329Z - pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna.

Schronisko jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, natomiast Gmina nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Jako jednostka budżetowa Schronisko otrzymuje środki budżetowe na wydatki związanie z funkcjonowaniem, tj. wynagrodzenia, pochodne i wydatki bieżące. Natomiast wszelkie dochody netto uzyskane przez Schronisko są przekazywane do gminy. Podatek VAT z działalności jest ewidencjonowany i rozliczany przez Schronisko. Obecnie zaistniała kwestia rozliczenia i udokumentowania świadczenia usług Schroniska na rzecz Gminy.

Schronisko wykonało na rzecz własnej gminy usługę noclegu i cateringu, usługa ta nie wynikała z żadnego odrębnego porozumienia czy zawartej umowy pomiędzy Schroniskiem a Gminą. Za wykonanie tej usługi Schronisko otrzymało zapłatę.

Schronisko działa w imieniu Gminy i na jej rachunek. Dla rozliczeń VAT Schronisko jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Faktury, rejestry sprzedaży i zakupu VAT, jak również deklaracje VAT są prowadzone przez Schronisko w sposób odrębny od Gminy. Podstawą działania Schroniska jest Uchwała Rady Miejskiej z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie założenia Schroniska z filią (uchwała sporządzona na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. „h” ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym), wraz z załącznikiem nr 1 do uchwały - Akt założycielski Schroniska oraz załącznikiem Nr 2 - Statutem Schroniska. Na mocy uchwały założycielskiej Schronisku powierzono do realizacji zadania :

  • upowszechnianie wśród dzieci i młodzieży krajoznawstwa i różnych form turystyki jako aktywnych form wypoczynku;
  • prowadzenie poradnictwa i informacji krajoznawczo-turystycznej;
  • zapewnienie dzieciom i młodzieży oraz ich opiekunom tanich miejsc noclegowych;
  • zapewnienie opieki i wychowania dzieciom i młodzieży przebywającym w schronisku.

Na tle powyższego opisu stanu faktycznego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy świadcząc usługę noclegu i cateringu na rzecz własnej Gminy, powinien taką usługę opodatkować i wystawić fakturę sprzedaży dla własnej jednostki samorządu terytorialnego.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Wnioskodawcy należy przede wszystkim zauważyć, że - jak wynika z przywołanych wyżej konstrukcji prawnych oraz z opisu sprawy - zarówno Gmina, jak i utworzona przez nią jednostka budżetowa są odrębnymi podatnikami podatku VAT.

Należy ponadto zaznaczyć, że z uwagi na obowiązujące przepisy prawa, orzecznictwo sądowo -administracyjne, stosowaną praktykę, znaczenie przedmiotowej kwestii dla wszystkich jednostek samorządowych oraz konieczność zapewnienia pewności stosowania prawa, brak jest podstaw do zmiany podejścia co do wzajemnych stosunków między Gminą a jej jednostką. Stanu tego nie zmienia również podjęta w dniu 24 czerwca 2013 r. uchwała NSA sygn. I FPS 1/13. Powołana uchwała wskazuje, że: „W świetle art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, gminne jednostki budżetowe nie są podatnikami podatku od towarów i usług”. Jednakże przedmiotowa uchwała nie odnosi się do kwestii dokonywania sposobu zmian podejścia do dotychczasowej praktyki, tj. traktowania Gminy i jej jednostek budżetowych jako odrębnych podatników podatku VAT. Nie wskazuje ona również w jaki sposób mają postępować Gminy i ich jednostki co do wzajemnych relacji i rozliczeń za okres, kiedy uważały się za odrębnych podatników, jak i momentu ewentualnego rozpoczęcia traktowania Gminy i jej jednostek budżetowych jako jednego podatnika.

W konsekwencji Wnioskodawca – jednostka budżetowa wykonując odpłatnie na rzecz Gminy opisane we wniosku czynności realizuje je de facto na rzecz podmiotu będącego odrębnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Czynności te - jak wynika z opisu sprawy - nie stanowią dostawy towaru i są wykonywane odpłatnie, a zatem mieszczą się w szerokiej definicji usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przy czym w niniejszej sprawie nie istnieje możliwość zastosowania dla ww. usługi noclegu i cateringu zwolnienia od podatku, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 7 ww. rozporządzenia. Niniejsze świadczenia bowiem są wykonywane na rzecz Gminy, która nie zalicza się ani do jednostek budżetowych, ani do samorządowych zakładów budżetowych. A zatem ww. usługa noclegu i cateringu wykonywana przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, z zastosowaniem właściwej dla danej usługi stawki podatku.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na podstawie zlecenia Gminy, spełniają przesłanki uznania tych czynności za odpłatne świadczenie usług, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Od 1 stycznia 2014 r. zasady dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

  1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
  2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
  3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
  4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Przez sprzedaż, na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Z art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

  1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
  2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 1-6 ustawy, faktura powinna zawierać:

  1. datę wystawienia;
  2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
  3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
  4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
  5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
  6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, że wymienione we wniosku czynności wykonywane odpłatnie przez Wnioskodawcę – jednostkę budżetową na rzecz Gminy stanowią świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Jako, że Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, sprzedaż (odpłatne świadczenie usług) realizowaną na rzecz Gminy obowiązany jest udokumentować fakturą.

Wobec powyższego, oceniając stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj