INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 07 listopada 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 29 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania od ciotki nieoprocentowanej pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania od ciotki nieoprocentowanej pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest pożyczkobiorcą, który w dniu 25 lutego 2011 r. zawarł umowę pożyczki rodzinnej na zakup mieszkania. Na podstawie zawartej umowy została udzielona pożyczka. Pożyczka została zgłoszona do urzędu skarbowego w celu uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% jej wartości. Pożyczkodawcą jest ciotka wnioskodawcy, posiadająca wspólnotę majątkową ze swoim mężem.

Żadna ze stron wspomnianej umowy nie prowadzi działalności gospodarczej związanej z udzielaniem pożyczek.

Pożyczka została udzielona na kwotę 160.000 zł na okres 10 lat. Pożyczka jest nieodpłatna oraz nieoprocentowana. Pożyczkobiorca opłaca odsetki od zaciągniętej pożyczki w wysokości 0% w stosunku rocznym.

Pożyczka spłacana jest w miesięcznych ratach. Minimalna kwota raty wynosi 1.333,33 zł. Pożyczkobiorca ma możliwość skrócenia okresu pożyczki poprzez spłacanie rat w kwocie większej niż minimalna.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku wnioskodawcy, w którym opisana pożyczka jest nieodpłatna i nieoprocentowana, powstał przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia...
   
2. Czy wnioskodawca powinien odprowadzić jakikolwiek podatek dochodowy, który wynikałby lub byłby związany z udzieloną mu pożyczką...
   
3. Co w związku z opisaną pożyczką wnioskodawca musi rozliczyć z urzędem skarbowym, oprócz podatku od czynności cywilnopranych...
   Jeśli tak to:
   
4. Jakie wnioskodawca powinien przyjąć oprocentowanie pożyczki... Jaką przyjąć wartość stopy procentowej oraz sposób jej wyliczenia...
   
5. W jaki sposób wnioskodawca powinien obliczyć kwotę odsetek za rok 2011 r., która stanowiłaby jego dochód przy założeniu, że od marca do grudnia 2011 r. każdego miesiąca wnioskodawca spłacał 1/120 części pożyczonego kapitału, czyli 1.333,33 zł. Jaka byłaby kwota odsetek...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy, w jego przypadku nie powstał obowiązek odprowadzenia podatku dochodowego od udzielonej mu nieoprocentowanej pożyczki. Jest to pożyczka rodzinna na zakup mieszkania, która została mu udzielona przez ciotkę i wujka. Żadna ze stron nie prowadzi działalności gospodarczej związanej z udzielaniem pożyczek. Ponadto wnioskodawca zaznacza, że jego ciotka należy do drugiej grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn (art. 14 ust. 3).

W związku z tym, nieoprocentowana pożyczka, którą wnioskodawca zaciągnął, nie spowoduje powstania przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymywane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne”(Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN 2003 r.). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca zawarł z ciotką umowę pożyczki nieoporcentowanej na kwotę 160.000 zł na okres 10 lat, którą zobowiązał się spłać w 120 ratach w wysokości 1.333,33 zł. Wnioskodawca wskazał, że żadna ze stron umowy nie prowadzi działalności gospodarczej związanej z udzielaniem pożyczek oraz że w związku z umową pożyczki został odprowadzony do urzędu skarbowego 2% podatek od czynności cywilnoprawnych.

Przez umowę pożyczki w świetle art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16 poz. 93 ze zm.) dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Z powyższego wynika zatem, iż oprocentowanie pożyczki nie należy do elementów przedmiotowo istotnych umowy pożyczki co oznacza, że może być ona odpłatna lub nieodpłatna, w zależności od woli stron.

W niniejszej sprawie strony nie zastrzegły odsetek skutkiem czego udzielona pożyczka ma charakter nieodpłatny. Ponadto wnioskodawca wskazał, że pożyczkodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie udzielania pożyczek. Skoro zatem strony umowy pożyczki nie zastrzegły odpłatności w postaci odsetek, a pożyczka nie została udzielona przez podmiot profesjonalnie zajmujący się udzielaniem pożyczek, to brak jest podstaw aby w niniejszej sprawie zakwalifikować wartość odsetek od nieoprocentowanej pożyczki udzielonej wnioskodawcy przez ciotkę do przychodu podlegającego opodatkowaniu jakimkolwiek podatkiem dochodowym.

Tym samym stanowisko wnioskodawcy, że w związku z nieoprocentowaną pożyczką udzieloną wnioskodawcy przez ciotkę nie powstanie po jego stronie przychód z nieodpłatnego świadczenia a w związku z powyższym wnioskodawca oprócz odprowadzenia 2% podatku od czynności cywilnoprawnych nie jest obowiązany do odprowadzenia jakiegokolwiek innego podatku dochodowego należy uznać za prawidłowe.

W odniesieniu natomiast do stanowiska wnioskodawcy odnośnie pytań nr 4 i 5, dotyczącego oprocentowania pożyczki oraz sposobu obliczenia kwoty odsetek za 2011 r. należy wskazać, że w świetle dotychczasowych wyjaśnień zawartych w przedmiotowej interpretacji kwestia ta jest bezprzedmiotowa, dlatego nie może być przedmiotem interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.