Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1220/14-2/AG
z 27 stycznia 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2014 r. (data wpływu 27 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

  • momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składników opisanych w pyt. 1– jest prawidłowe,
  • momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składników opisanych w pyt. 2 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składników opisanych w pyt. 1 oraz w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składników opisanych w pyt. 2.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Spółka komandytowa, której Wnioskodawca jest komplementariuszem, w ramach budowy nowego budynku biurowo-usługowego Spółki, zgodnie z warunkami przyłączenia wydanymi przez dystrybutora gazu poniosła koszty doprowadzenia gazu do budynku:

  • opłaty przyłączeniowej,
  • budowy przyłącza gazu dla budynku w tym fragmentu odgałęzienia sieci dystrybutora gazu do kurka doziemnego oraz budowy pozostałej części przyłącza gazu od kurka doziemnego do budynku,
  • przebudowy sieci przesyłowej gazowej dystrybutora gazu.

Wszystkie te prace jako niezbędne do wykonania przez Spółkę były określone w umowie przyłączeniowej zawartej z dystrybutorem gazu. Dla uzyskania przyłączenia obiektu do sieci gazowej dystrybutora gazu, niezbędna okazała się przebudowa należącego do dostawcy gazu fragmentu sieci gazowej (gazociągu) istniejącego na działce Spółki a także poza nią oraz wybudowanie samego przyłącza. Zarówno gazociąg jak i samo przyłącze gazowe na odcinku od gazociągu dostawcy do kurka doziemnego stanowią własność dystrybutora gazu. Również licznik / gazomierz stanowi własność tego dystrybutora.

Odgałęzienie od gazociągu dystrybutora do kurka doziemnego wraz z licznikiem gazowym (gazomierzem) zostały przekazane dystrybutorowi gazu. Koszty poniesione przez Spółkę na budowę tego fragmentu przyłącza zostały refakturowane zgodnie z postanowieniami umowy przyłączeniowej. Przy czym w umowie przyłączeniowej ustalono, że granicą własności sieci gazowej dystrybutora będzie kurek doziemny a urządzenia przyłączane, tj. punkt redukcyjno-pomiarowy wraz z licznikiem / gazomierzem będzie stanowił również własność dystrybutora. Licznik ten zlokalizowany jest w specjalnie wykonanej wnęce na elewacji budynku Spółki. Spółka poniosła także koszty pozostałej części przyłącza gazowego na odcinku od kurka doziemnego do budynku.

Koszty przebudowy gazociągu stanowiącego własność dystrybutora obciążyły w całości Spółkę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

  1. Czy Wnioskodawca może zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na realizację fragmentu przyłącza gazowego w zakresie - od gazociągu dystrybutora do doziemnego kurka gazowego wraz z licznikiem oraz poniesiony koszt opłaty przyłączeniowej w momencie uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży tego fragmentu przyłącza w części przypadającej proporcjonalnie do posiadanych udziałów w Spółce?
  2. Czy Wnioskodawca może koszty przebudowy fragmentu sieci gazowej dystrybutora uznać jako koszty uzyskania przychodów w momencie poniesienia, czy powinien traktować je jako inwestycję w obcych środkach trwałych i tym samym amortyzować wg stawek określonych w Klasyfikacji środków trwałych dla sieci rozdzielczych dystrybucji gazu - podgrupa 211?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 22 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zatem z brzmienia powołanego przepisu wyraźnie wynika, iż Spółka komandytowa, której Wnioskodawca jest komplementariuszem prowadząca księgi handlowe i dokonująca odpisów amortyzacyjnych, powinna skrupulatnie przestrzegać zasad stawek określonych w obowiązujących regulacjach podatkowych. Tym samym, jeżeli dane aktywo spełnia warunki pozwalające na uznanie go za środek trwały, Spółka powinna ustalić dla niego odpowiednią stawkę amortyzacyjną wynikającą z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz dokonywać odpisów amortyzacyjnych na zasadach określonych w tej ustawie.

Zgodnie z Załącznikiem 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie określenia stawek amortyzacyjnych, rodzaj środka trwałego należy ustalić w oparciu o Klasyfikacje Środków Trwałych zawartą w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.) w sprawie klasyfikacji środków trwałych.

Mając powyższe na uwadze, należy wskazać, iż zgodnie z objaśnieniami wstępnymi w Części I KŚT, „za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określoną funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług”. Jak potwierdza doktryna, jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się przyjęcie za pojedynczy obiekt tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych, zespoły komputerowe lub zespół latami jednego typu użytkowanych na terenie osiedla, ulicy, zakładu pracy.

Zgodnie natomiast z art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Regulacja kwestii dotyczącej wyposażenia budynku oraz tzw. „obiektów pomocniczych” obsługujących dany budynek, została zawarta w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.), w uwagach szczegółowych zawartych w Załączniku do rozporządzenia, w części III „Szczegółowy podział środków trwałych, Grupa 1 - budynki i lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu niemieszkalnego. Zawarte tam zapisy stanowią, iż samodzielnym środkiem trwałym w ramach grupy 1 jest budynek posadowiony na stałym fundamencie wraz z przynależnymi do niego przybudówkami i pomieszczeniami pomocniczymi. Natomiast do wyposażenia budynku zalicza się wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcję budynku na stałe, np. instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowa oraz normalne wyposażenie budynku np. wbudowane meble. Przy czym, granice instalacji należących do wyposażenia budynku stanowią w zależności od rodzaju instalacji np. mufy, studzienki rewizyjne, zawory zamykające dopływ wody, gazu, czynników grzewczych, itp. W skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego wlicza się również tzw. obiekty pomocnicze obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp. Obiekty pomocnicze, obsługując więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów, zgodnie z ich przeznaczeniem.

Analizując obowiązujące przepisy prawne oraz interpretacje prawa podatkowego, Wnioskodawca uważa, że:

Ad. 1

Koszty poniesione na realizację fragmentu przyłącza gazowego (na odcinku od sieci gazowej dystrybutora do kurka doziemnego wraz z licznikiem) i opłatami przyłączeniowymi można zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu ich poniesienia w części przypadającej proporcjonalnie do udziałów Wnioskodawcy w spółce. Natomiast koszty budowy pozostałej części tego przyłącza (stanowiącego już własność spółki), tj. odcinka od kurka doziemnego aż do budynku, wskazanego w umowie przyłączeniowej, zrealizowanego dla potrzeb tego budynku i będącego własnością spółki, stanowią koszty zwiększające wartość początkową całego budynku, pośrednio związane z przychodem i jako takie winny być rozliczane poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od zwiększonej wartości początkowej całego budynku stanowiącego środek trwały spółki. Dla tego fragmentu przyłącza biorąc pod uwagę regulację dotyczącą wyposażenia budynku oraz tzw. „obiektów pomocniczych”, Wnioskodawca uważa, że ten fragment przyłącza gazu winien być traktowany jako tzw. „obiekt pomocniczy” obsługujący tylko jeden budynek i tym samym jego wartość winna zostać doliczona do tego wartości budynku.

Przepisy podatkowe nie definiują wprost pojęcia „inwestycji w obcym środku trwałym”, również ustawa o rachunkowości definicji takiej nie zawiera – a zdaniem Wnioskodawcy inwestycją taką są nakłady poniesione na ulepszenie środków trwałych, które używa się na podstawie umowy najmu, dzierżawy itp., które mają na celu przystosowanie środka trwałego na potrzeby podatnika.

W omawianym przypadku nie można więc mówić o inwestycji w obcym środku trwałym, ponieważ nie ma żadnej umowy najmu, dzierżawy, i tym samym brak jest przesłanek aby poniesiony koszt rozliczać w formie odpisów amortyzacyjnych.

Zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów regulują przepisy art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle wskazanych przepisów, data potrącalności kosztów zależy od charakteru powiązania tych kosztów z przychodem podatkowym.

Ze względu na to, iż ten fragment przyłącza gazowego wraz z licznikiem / gazomierzem jest własnością dystrybutora, nie jest możliwe zakwalifikowanie tego fragmentu przyłącza i licznika do środków trwałych spółki. Ponadto ten fragment przyłącza nie może działać samodzielnie, tym samym nie jest kompletny i stanowi element sieci dystrybutora gazu.

Zdaniem Zainteresowanego, wydatki na budowę tego fragmentu przyłącza gazowego, które zostało przekazane i odsprzedane dystrybutorowi gazu wraz z licznikiem, stanowią koszty bezpośrednio związane z przychodem z tytułu sprzedaży przedmiotowego fragmentu przyłącza.

Natomiast, sama opłata przyłączeniowa nie ma charakteru dającego się zaliczyć do wartości wytworzenia środka trwałego, gdyż nie jest ona niezbędna do zakończenia realizowanej przez Spółkę inwestycji budowlanej, lecz przede wszystkim niezbędna jest do uzyskania podłączenia do sieci gazowej dystrybutora w celu dostawy gazu, wykorzystywanego w toku bieżącej działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę. Ponadto, opłata ta nie może być traktowana jako nakład na przyłącze gazu, lecz jest opłatą administracyjną, mającą bezspornie charakter kosztu pośrednio związanego z uzyskiwanymi przychodami. W konsekwencji, wydatki poniesione na uiszczenie opłaty przyłączeniowej winny zostać ujęte w kosztach podatkowych spółki, jako koszty pośrednie, w momencie ich poniesienia.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, iż poniesione przez spółkę wydatki na infrastrukturę zewnętrzną w zakresie tego fragmentu przyłącza gazowego i opłaty przyłączeniowej - powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów komplementariusza, w momencie uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży przedmiotowego odcinka przyłącza, w części przypadającej proporcjonalnie do posiadanych udziałów w spółce.

Ad. 2

Koszty poniesione na przebudowę gazociągu stanowiącego własność dystrybutora gazu Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia. Sieć ta w żaden sposób nie stanowi elementu budynku biurowego spółki i nie działa wraz z budynkiem lecz stanowi element składowy sieci dystrybutora i nie działa samodzielnie.

Przepisy podatkowe nie definiują wprost pojęcia „inwestycji w obcym środku trwałym” również ustawa o rachunkowości definicji takiej nie zawiera - jednak zdaniem Wnioskodawcy inwestycją taką są nakłady poniesione na ulepszenie środków trwałych, które używa się na podstawie umowy najmu, dzierżawy itp., które mają na celu przystosowanie środka trwałego na potrzeby podatnika. W omawianym przypadku nie można więc mówić o inwestycji w obcym środku trwałym, ponieważ nie ma żadnej umowy najmu, dzierżawy i tym samym brak jest przesłanek aby poniesiony koszt rozliczać w formie odpisów amortyzacyjnych.

Zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów regulują przepisy art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle wskazanych przepisów, data potrącalności kosztów zależy od charakteru powiązania tych kosztów z przychodem podatkowym.

Ze względu na to, iż ten fragment sieci gazowej jest własnością dystrybutora gazu, nie jest możliwe zakwalifikowanie go do środków trwałych spółki. Ponadto ten odcinek sieci gazowej nie działa samodzielnie, tym samym nie jest kompletny i stanowi element sieci dystrybutora.

Zdaniem Zainteresowanego, wydatki poniesione na przebudowę gazociągu, wskazane w warunkach przyłączenia do sieci dystrybutora i stanowiącego jego własność, stanowią koszty pośrednio związane z uzyskaniem przychodu. Wobec powyższego, Wnioskodawca stwierdza, iż poniesione przez spółkę wydatki na infrastrukturę zewnętrzną w zakresie przebudowy odcinka gazociągu powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów komplementariusza w momencie ich poniesienia, w części przypadającej proporcjonalnie do posiadanych udziałów w spółce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

  • musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  • musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika. Przy czym, kosztem uzyskania przychodu mogą być, co do zasady, jedynie wydatki faktycznie poniesione przez podatnika, tzn. takie, przy poniesieniu których nastąpił uszczerbek w jego majątku.

W myśl art. 22 ust. 5 ww. ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 22 ust. 5c cyt. ustawy).

Przy czym, stosownie do art. 22 ust. 5d ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Ponadto, w myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że wydatki ponoszone przez podatnika prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą, mogą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu:

  • jednorazowo w dacie poniesienia – jeżeli stanowią koszty pośrednio związane z uzyskaniem przychodu,
  • w momencie uzyskania przychodu w związku z którym zostały poniesione – jeżeli stanowią koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu,
  • poprzez odpisy amortyzacyjne, dokonywane w określonym przedziale czasowym – jeżeli stanowią wydatki poniesione na nabycie, wytworzenie lub ulepszenie środków trwałych, czy też wartości niematerialnych i prawnych.

Za koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy uznać takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy. Powyższy podział kosztów uzyskania przychodów na koszty bezpośrednio związane z uzyskanym przychodem oraz koszty pośrednie determinuje moment potrącalności tych kosztów.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych” (art. 22a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że spółka komandytowa, której Wnioskodawca jest komplementariuszem, w ramach budowy nowego budynku biurowo-usługowego spółki, zgodnie z warunkami przyłączenia wydanymi przez dystrybutora gazu poniosła koszty doprowadzenia gazu do budynku: opłaty przyłączeniowej, budowy przyłącza gazu dla budynku oraz przebudowy sieci przesyłowej gazowej dystrybutora gazu.

Wszystkie te prace jako niezbędne do wykonania przez Spółkę były określone w umowie przyłączeniowej zawartej z dystrybutorem gazu. Dla uzyskania przyłączenia obiektu do sieci gazowej dystrybutora gazu, niezbędna okazała się przebudowa należącego do dostawcy gazu fragmentu sieci gazowej (gazociągu) istniejącego na działce Spółki a także poza nią oraz wybudowanie samego przyłącza. Zarówno gazociąg jak i samo przyłącze gazowe na odcinku od gazociągu dostawcy do kurka doziemnego stanowią własność dystrybutora gazu. Również licznik / gazomierz stanowi własność tego dystrybutora.

Odgałęzienie od gazociągu dystrybutora do kurka doziemnego wraz z licznikiem gazowym (gazomierzem) zostały przekazane dystrybutorowi gazu. Koszty poniesione przez Spółkę na budowę tego fragmentu przyłącza zostały refakturowane zgodnie z postanowieniami umowy przyłączeniowej. Koszty przebudowy gazociągu stanowiącego własność dystrybutora obciążyły w całości Spółkę. Spółka nie podpisała z dystrybutorem gazu żadnej umowy najmu, dzierżawy.

Fragment przyłącza gazowego w zakresie - od gazociągu dystrybutora do doziemnego kurka gazowego wraz z licznikiem zostanie zbyty przez spółkę na rzecz dystrybutora gazu.

Mając na względzie powyższe informacje oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w przedstawionym stanie faktycznym poniesione przez spółkę wydatki na infrastrukturę zewnętrzną w zakresie tego fragmentu przyłącza gazowego i opłaty przyłączeniowej będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w momencie uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży tego fragmentu przyłącza, w części przypadającej proporcjonalnie do posiadanych przez Wnioskodawcę udziałów w Spółce. Wskazać bowiem należy, że wydatki te są bezpośrednio związane ze sprzedażą fragmentu przyłącza gazowego na rzecz dystrybutora gazu i jako takie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w momencie sprzedaży ww. fragmentu przyłącza.

Natomiast poniesione przez spółkę koszty przebudowy fragmentu sieci gazowej dystrybutora można uznać za koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia. Koszty tej przebudowy nie dotyczą bowiem środka trwałego spółki, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, a związane są z przebudową składnika majątku będącego własnością dystrybutora gazu. Ponadto – jak wynika z opisu sprawy – wskazany fragment sieci gazowej nie jest używany na podstawie umowy najmu czy dzierżawy, nie stanowi więc inwestycji w obcym środku trwałym.

Jednocześnie wskazać należy, że Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu jedynie tę część ww. kosztów podatkowych, jaka przypada na Zainteresowanego proporcjonalnie do wysokości jego prawa do udziału w zysku spółki komandytowej. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

  1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
  2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 cyt. ustawy).

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w obu zakresach uznano za prawidłowe.

Końcowo tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji nie odniósł się do zagadnienia dotyczącego określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów budowy pozostałej części przyłącza gazowego (stanowiącego już własność spółki, tj. odcinka od kurka doziemnego aż do budynku, wskazanego w umowie przyłączeniowej, zrealizowanego dla potrzeb tego budynku i będącego własnością spółki), poruszanego przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku, ponieważ kwestia ta nie była przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj