INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2011r. (data wpływu do tut. BKIP 09 grudnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów kosztów uczestnictwa pracowników Spółki w branżowych oraz międzybranżowych turniejach sportowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09 grudnia 2011r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów kosztów uczestnictwa pracowników Spółki w branżowych oraz międzybranżowych turniejach sportowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - zarejestrowany podatnik VAT czynny - prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Pracownicy Spółki, jako Jej reprezentanci, będą brali udział w różnego rodzaju cyklicznie organizowanych wydarzeniach sportowych, takich jak branżowe lub międzybranżowe zawody, turnieje i mistrzostwa w piłce nożnej, ręcznej i siatkowej, narciarstwie, wędkarstwie itp. Pracownicy Spółki będą występowali w koszulkach ze znakiem firmowym, czasem na zawodach będą też rozwieszane plansze z logo Spółki. W związku z udziałem w tych wydarzeniach, ponoszone będą wydatki na opłaty za uczestnictwo, stroje sportowe ze znakiem firmowym, sprzęt sportowy, banery reklamowe, transport i zakwaterowanie pracowników, ich ubezpieczenie oraz wyżywienie. Źródłem finansowania będą środki obrotowe Firmy. Udział w powyższych wydarzeniach sportowych, Spółka traktuje jako formę promocji i reklamy, poprzez wykorzystywanie nazwy Firmy na koszulkach zawodników, barierach i innych nośnikach, skutkujące jej upowszechnieniem wśród uczestników, kibiców, a za pośrednictwem mediów - również w odniesieniu do szerszego grona. Obecność we współzawodnictwie sportowym spowoduje wzrost zainteresowania działalnością gospodarczą Firmy, wpłynie pozytywnie na budowę wiarygodności i zaufania do marki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione w związku z udziałem jej pracowników w wydarzeniach sportowych, takie jak opłaty za uczestnictwo, stroje sportowe ze znakiem firmowym, sprzęt sportowy, banery reklamowe, transport i zakwaterowanie pracowników, ich ubezpieczenie oraz wyżywienie...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione w związku z udziałem jej pracowników w wydarzeniach sportowych, takie jak opłaty za uczestnictwo, stroje sportowe ze znakiem firmowym, sprzęt sportowy, banery reklamowe, transport i zakwaterowanie pracowników, ich ubezpieczenie oraz wyżywienie, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów, jako wydatki na reklamę.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z powyższego przepisu wynika, że wszystkie poniesione wydatki, nie wymienione w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy, zawierającym zamknięty katalog wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów, stanowią koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Zwrot „w szczególności” oznacza, że nie jest to katalog zamknięty, a jedynie przykładowe wydatki związane z reprezentacją firmy, które są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Natomiast wydatki poniesione na reklamę, jako nie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w pełnej wysokości podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem, że wydatki te pozostają w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają jednak definicji reprezentacji ani reklamy. Należy więc odwołać się do języka potocznego oraz definicji słownikowych tych pojęć.

I tak, zgodnie z definicją zawartą w „Nowym Słowniku Języka Polskiego” (PWN, Warszawa 2003) „reprezentacja” to "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną”. Przenosząc definicję słownikową na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stwierdzić należy, iż reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Są to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów. Z powyższego wynika, iż o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacjach z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami. Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego. W świetle objaśnień zawartych w "Słowniku języka polskiego" opracowanym pod redakcją M. Szymczaka (Warszawa 1994, tom III), reklama to: "rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję, środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi".

Jak już wskazano opisując sytuację, Spółka traktuje udział w wydarzeniach sportowych jako formę promocji i reklamy, poprzez wykorzystywanie nazwy Firmy na koszulkach zawodników, banerach i innych nośnikach, skutkujące jej upowszechnieniem wśród uczestników, kibiców, a za pośrednictwem mediów - również w odniesieniu do szerszego grona. Obecność we współzawodnictwie sportowym spowoduje wzrost zainteresowania działalnością gospodarczą Firmy, wpłynie pozytywnie na budowę wiarygodności i zaufania do marki. W ocenie Wnioskodawcy, w takich okolicznościach, wydatki poniesione w związku z udziałem pracowników Spółki w wydarzeniach sportowych, takie jak opłaty za uczestnictwo, stroje sportowe ze znakiem firmowym, sprzęt sportowy, banery reklamowe, transport i zakwaterowanie pracowników, ich ubezpieczenie oraz wyżywienie - mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jako koszty reklamy. Wydatki te bowiem nie wiążą się z okazałością i wytwornością w reprezentowaniu przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i przy założeniu, że nie przybierają one charakteru luksusu w sposób bezsprzeczny odbiegając od standardów - stanowią normalną konsekwencję, niejako warunek konieczny tej formy promocji i reklamy Spółki. W konsekwencji - nie są wydatkami na reprezentację, lecz reklamę i mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Nadmienić należy, że powyższe stanowisko Spółki znajduje odzwierciedlenie w licznych interpretacjach organów podatkowych (np. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach interpretacja indywidualna z dnia 07 marca 2011 r. nr IBPB1/2/423-1829/10/JD lub z dnia 04 maja 2011 r. nr 1BPBI/27423-155/11/BG, czy też interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 marca 2009 r. nr ILPBl/415-57/09-2/AG lub z dnia 23 kwietnia 2009 r. nr ILPB1/415-143/09-2/AG oraz interpretacja z dnia 12 grudnia 2008r. nr ITPB3/423-127/07/08-S/MH wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy). Ponadto, warto zwrócić uwagę na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 września 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 623/08, gdzie w kontekście udziału w imprezach sportowych stwierdzono, że za reklamę można uznać, również i takie działania, które co prawda nie prezentują określonych towarów lub usług wraz z informacjami je wartościującymi, lecz promują markę określonej firmy, zwiększając jej rozpoznawalność na rynku, co w efekcie wpływa na zwiększenie zainteresowania sprzedawanymi przez nią towarami lub świadczonymi usługami. Reklama taka, nazywana reklamą instytucjonalną, ma za zadanie prezentowanie konkretnego przedsiębiorstwa poprzez lansowanie jego znaku firmowego czy też nazwy. Jej zadaniem jest stworzenie sprzyjającego dla firmy klimatu, pozytywne nastawienie potencjalnych klientów, umocnienie stopnia rozpoznawalności i znajomości firmy przez odbiorców tego rodzaju reklamy, oraz w konsekwencji zwiększenie popytu na jej towary lub usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 74 poz. 397 z późn. zm., dalej „ustawa o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został on poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop,
• został właściwie udokumentowany.
  
  

Stosownie do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o pdop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Zwrot ”w szczególności” oznacza, że nie jest to katalog zamknięty, a tylko przykładowo ustawodawca wymienia niektóre wydatki związane z reprezentacją firmy, które są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji ani reklamy. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć. I tak, zgodnie z definicją zawartą w „Nowym Słowniku Języka Polskiego” (PWN, Warszawa 2003) „reprezentacja” to „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną”. Przenosząc definicję słownikową na grunt updop, stwierdzić należy, iż reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Są to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów. Z powyższego wynika, iż o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacjach z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami.

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego. Wobec braku definicji pojęcia reklamy należy w tym względzie odwołać się do znaczenia tego terminu w potocznym języku polskim. W świetle objaśnień zawartych w „Słowniku języka polskiego” opracowanym pod redakcją M. Szymczaka (Warszawa 1994, tom III), reklama to: „rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję, środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi”.

Wydatki poniesione na reklamę, w pełnej wysokości podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te pozostają w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż pracownicy Spółki, jako jej reprezentanci, będą brali udział w różnego rodzaju cyklicznie organizowanych wydarzeniach sportowych, takich jak branżowe lub międzybranżowe zawody, turnieje i mistrzostwa w piłce nożnej, ręcznej i siatkowej, narciarstwie, wędkarstwie itp. Pracownicy Spółki będą występowali w koszulkach ze znakiem firmowym, czasem na zawodach będą też rozwieszane plansze z logo Spółki. W związku z udziałem w tych wydarzeniach, ponoszone będą wydatki na opłaty za uczestnictwo, stroje sportowe ze znakiem firmowym, sprzęt sportowy, banery reklamowe, transport i zakwaterowanie pracowników, ich ubezpieczenie oraz wyżywienie. Źródłem finansowania będą środki obrotowe Firmy. Udział w powyższych wydarzeniach sportowych, Spółka traktuje jako formę promocji i reklamy, poprzez wykorzystywanie nazwy Firmy na koszulkach zawodników, barierach i innych nośnikach, skutkujące jej upowszechnieniem wśród uczestników, kibiców, a za pośrednictwem mediów - również w odniesieniu do szerszego grona. Obecność we współzawodnictwie sportowym spowoduje wzrost zainteresowania działalnością gospodarczą Firmy, wpłynie pozytywnie na budowę wiarygodności i zaufania do marki.

W przypadku zawodników reklamujących firmę Spółki, wyposażenie ich w koszulki ze znakiem firmowym na czas zawodów sportowych, w których uczestniczą, służy propagowaniu pozytywnego wizerunku firmy. Poprzez takie działanie Spółka rozpowszechnia logo firmy, buduje swój obraz w oczach potencjalnych klientów oraz kontrahentów. Wydatki zatem związane z uczestnictwem pracowników w turniejach sportowych, takie jak: na opłaty za uczestnictwo, stroje sportowe ze znakiem firmowym, sprzęt sportowy, transport i zakwaterowanie pracowników, ich ubezpieczenie oraz wyżywienie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jako koszty reklamy. Co więcej, do kosztów uzyskania przychodów Spółka może w takim wypadku zaliczyć również jako koszty reklamy koszty banerów reklamowych opatrzonych w logo firmy. W takiej bowiem sytuacji umieszczenie logo na banerach podczas zawodów sportowych, staje się nośnikiem reklamy i może mieć na celu zaznaczenie obecności Spółki na rynku.

Reasumując, ww. wydatki można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, jeśli nie mają charakteru reprezentacyjnego, a ich źródłem finansowania są środki obrotowe firmy.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano zatem za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Spółkę interpretacji różnych Organów podatkowych, tut. Organ podkreśla, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach w odzwierciedleniu do konkretnego stanu faktycznego i nie mają charakteru wiążącej wykładni prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.