2015.07.24 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-395/15/BW
z 24 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) i § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 kwietnia 2015r. (data wpływu 27 kwietnia 2015r.), uzupełnionym pismem z 30 czerwca 2015r. znak: L.dz. 3/07/2015 (data wpływu 6 lipca. 2015r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług cateringowych oraz
stawki podatku VAT przy refakturowaniu usług cateringowych

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2015r. został złożony ww. wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług cateringowych oraz
stawki podatku VAT przy refakturowaniu usług cateringowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 30 czerwca 2015r. znak: L.dz. 3/07/2015 (data wpływu 6 lipca 2015r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 24 czerwca 2015r. znak: IBPP2/4512-395/15/BW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka) prowadzi działalność m. in. w zakresie realizacji robót budowlano montażowych. PKD 41.10. Z. Realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków.

W ramach świadczonych usług występuje jako generalny wykonawca inwestycji. Usługi realizuje z udziałem własnych pracowników jak również przy pomocy podwykonawców. Podwykonawcami są przedsiębiorcy posiadający jednoosobowe działalności lub zatrudniający swoich pracowników.

W zależności od rodzaju budowy, pracę wykonuje od kilkudziesięciu do kilkuset osób.

W celu właściwej organizacji pracy na budowie Wnioskodawca ściśle określa czas przeznaczony na posiłek w ciągu dnia, który dotyczy wszystkich osób wykonujących pracę na danej budowie.

Dla osób pracujących na zlecenia Wnioskodawcy, na danej budowie tj. własnych pracowników a także pracowników podwykonawców oraz jednoosobowych podmiotów gospodarczych świadczących usługi na rzecz Wnioskodawcy, Wnioskodawca zamawia w okolicznych firmach zajmujących się przygotowywaniem żywności dla odbiorców zewnętrznych „dania obiadowe", które są dostarczane przez te firmy, tj. firmy przygotowujące żywność, na teren budowy.

Wnioskodawca w ciągu każdego miesiąca otrzymuje od firm, świadczących usługi przygotowania żywności i dostarczenia posiłków na teren budowy, faktury VAT za usługi cateringowe, z wykazaną stawką VAT 8%.

Następnie Wnioskodawca, na koniec każdego miesiąca, dokonuje rozliczenia dostarczonych posiłków i za posiłki dla jednoosobowych przedsiębiorców oraz za posiłki dla pracowników innych przedsiębiorców, działających jako podwykonawcy, wystawia: refaktury za te usługi na ich rzecz. Wnioskodawca wystawiając refaktury za usługi cateringowe, stosuje te same ceny oraz 8% stawkę podatku VAT, którymi jest obciążany przez firmy cateringowe. Wnioskodawca do kwot, którymi obciąża podwykonawców nie dolicza żadnej marży.

Kompleksowe zorganizowanie przerwy obiadowej i zapewnienie w tym czasie posiłku, pozwala Wnioskodawcy na prawidłową organizację pracy na terenie budowy, właściwą koordynację zadań miedzy własnymi pracownikami a pracownikami innych firm (podwykonawców). Przyczynia się do zapewnienia właściwego bezpieczeństwa a także efektywnego wykorzystania czasu. Wnioskodawca ze względu na charakter prowadzonej działalności jest zobowiązany do zapewnienia swoim pracownikom jednego posiłku w ciągu dnia pracy na podstawie odrębnych przepisów o BHP.

Natomiast w piśmie z 30 czerwca 2015r. Wnioskodawca poinformował, że:

jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT,
nabywane usługi cateringowe związane są ze sprzedażą opodatkowana podatkiem VAT,
na fakturach dokumentujących nabycie usług cateringowych jako nabywca figuruje Wnioskodawca,
W umowach spisanych z podwykonawcami zawarto zapisy o zwrocie kosztów na dostarczone na budowę posiłki,
symbol PKWiU dla usług cateringowych to 56.21.19.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w FV za usługi cateringowe nabywane dla własnych pracowników a także nabywanych usług, którymi obciąża jednoosobowych przedsiębiorców oraz przedsiębiorców działających jako podwykonawcy?
Czy Spółka prawidłowo w refakturach za usługi cateringowe, którymi obciąża przedsiębiorców działających jako podwykonawcy, stosuje stawkę podatku VAT 8% określoną w poz. 7 zał. nr 1 do Rozporządzenia MF z 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W sprawie pytania nr 1.

Spółce na podstawie art. 86 ust 1 ustawy VAT, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych usług cateringowych na rzecz własnych pracowników, jak i tych usług, którymi obciąża jednoosobowych przedsiębiorców oraz przedsiębiorców działających jako podwykonawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy spełnia on warunki odliczenia podatku naliczonego, określone w art. 86 ust. 1, zgodnie z którym: prawo do odliczania podatku naliczonego przysługuje, w zakresie, w jakim towary i usługi nabywane przez podatników wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych. Spółka jest podatnikiem VAT i wykonuje wyłącznie usługi opodatkowane podatkiem VAT. Spółka refakturując nabyte usługi na rzecz swoich podwykonawców spełnia w zakresie usług nabywanych na ich rzecz podwykonawców, warunek „wykorzystania nabytych usług do czynności opodatkowanych"

Nabywane przez Spółkę usługi nie zostały wymienione w katalogu czynności wykluczających możliwość odliczenia podatku naliczonego.

Spółka nabywa usługi cateringowe, które nie są usługami gastronomicznymi o których mowa w art. 88 ust 1 pkt 4 ustawy.

W dotychczasowych interpretacjach utrwalony jest pogląd, że usługi cateringowe stanowią odrębne usługi od usług gastronomicznych: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 września 2012 r., IBPP1/443-560/12/AW, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 25 września 2012 r., ITPP1/443-806/12/KM, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 stycznia 2013 r., IPPP1/443-1110/12-2/EK, której wprost zawarte jest stwierdzenie, że "usługi cateringowe stanowią odrębne usługi od usług gastronomicznych. W przepisie art. 88 ust. 1 pkt 4 u.p.t.u., wyłączającym prawo do odliczenia podatku naliczonego, zostały wymienione jedynie usługi gastronomiczne. Tym samym z uwagi na odmienny charakter tych usług, nie można uznać, iż do usług cateringowych znajdzie zastosowanie ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego wynikające z art. 88 ustawy. Warunkiem jednak skorzystania z tego prawa jest, aby nabyte usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych”.

Stanowisko Spółki w sprawie pytania nr 2

Zgodnie z zał. nr 1 poz. 7 w rozporządzeniu MF z 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych, obniża się stawkę podatku VAT do 8 % dla Usług związanych z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
napojów, przy przygotowywaniu których jest wykorzystywany napar z kawy lub herbaty, niezależnie od udziału procentowego tego naparu w przygotowywanym napoju,
napojów bezalkoholowych gazowanych,
wód mineralnych,
innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust., 1 ustawy.

W związku z tym, że Wnioskodawca dokonuje refakturowania usług cateringowych przysługuje mu prawo do stosowania stawki podatku VAT w wysokości 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, w zakresie:

prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług cateringowych oraz
stawki podatku VAT przy refakturowaniu usług cateringowych

-jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z podstawową zasadą obowiązującą w podatku od towarów i usług, wynikającą z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższe regulacje oznaczają, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

Związek bezpośredni występuje wówczas, gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę.

Natomiast o związku pośrednim mówimy wtedy, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania podmiotu, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami. Aby wskazać, czy określone zakupy mają związek pośredni musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy między dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. Pośredni związek dokonanych zakupów z działalnością gospodarczą występuje wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotów.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Reguła powyższa wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność m. in. w zakresie realizacji robót budowlano montażowych. PKD 41.10. Z. Realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków.

W zależności od rodzaju budowy, pracę wykonuje od kilkudziesięciu do kilkuset osób.

W celu właściwej organizacji pracy na budowie Wnioskodawca ściśle określa czas przeznaczony na posiłek w ciągu dnia, który dotyczy wszystkich osób wykonujących pracę na danej budowie.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Nabywane usługi cateringowe związane są ze sprzedażą opodatkowana podatkiem VA.T.

Na fakturach dokumentujących nabycie usług cateringowych jako nabywca figuruje Wnioskodawca.

W umowach spisanych z podwykonawcami zawarto zapisy o zwrocie kosztów na dostarczone na budowę posiłki. Symbol PKWiU dla usług cateringowych to 56.21.19.

W przedmiotowej sprawie wyjaśnienia wymaga m.in. czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT dokumentujących nabycie usług cateringowych dla własnych pracowników jak również dla pracowników podwykonawców (dot. pytania nr 1).

Odnosząc się do powyższego twierdzić należy, że w niniejszej sprawie najistotniejszą kwestią jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o VAT, co sprowadza się do ustalenia, czy Wnioskodawca nabywa usługę gastronomiczną.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje usług gastronomicznych ani usług cateringowych.

Zatem zasadne jest rozważenie, czy usługi cateringowe różnią się od usług gastronomicznych, czy też rzeczywisty charakter tych usług jest taki sam.

W konsekwencji, zgodnie z zasadami podstawowej dla interpretacji tekstu prawnego wykładni językowej, uzasadnione jest odwołanie się do definicji słownikowej tych pojęć.

Usługa gastronomiczna zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.), polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji, czy innym lokalu. Natomiast catering oznacza usługę polegającą na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw w miejsce wskazane przez zamawiającego lub na organizacji przyjęć.

W konsekwencji, wykładnia językowa pojęcia usługi gastronomicznej i cateringowej pozwala na określenie podstawowej różnicy między tymi dwoma kategoriami - usługa gastronomiczna polega na świadczeniu usługi w restauracji (tj. w pomieszczeniu będącym w posiadaniu podmiotu realizującego usługę), podczas gdy catering ma charakter dostarczenia na zamówienie gotowej potrawy do lokalizacji wskazanej przez zlecającego.

W świetle powyższego uznać należy, że usługi cateringowe stanowią usługę odrębną od gastronomicznej.

W celu dodatkowego potwierdzenia odrębnego charakteru usługi cateringu od usługi gastronomicznej, zasadne jest odniesienie się do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, (PKWiU), do której klasyfikacji odwołują się przepisy ustawy o podatku VAT.

Zgodnie z art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Powyższy przepis wprost stanowi, że oznaczenia PKWiU stosuje się jedynie w określonych w ustawie lub rozporządzeniach sytuacjach, tzn. gdy przepis wprost odnosi się do symbolu PKWiU.

Podkreślić zatem należy, że prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług w stosunku do towarów, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Od dnia 1 stycznia 2011 r., dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

I tak w dziale 56 ww. klasyfikacji mieszczą się „usługi związane z wyżywieniem”, w tym pod symbolem PKWiU 56.2 Usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) i pozostałe usługi gastronomiczne”. Natomiast pod symbolem PKWiU 56.21 zostały sklasyfikowane „Usługi przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering)”. Z kolei pod symbolem PKWiU 56.29 mieszczą się „Pozostałe usługi gastronomiczne” gdzie wymienione zostały również usługi stołówkowe (PKWiU 56.29.2).

Jak wynika z powyższego, usługa cateringowa nie jest sklasyfikowana jako usługa gastronomiczna, co oznacza, że nie są one tożsame.

Powyższa klasyfikacja wskazuje, że usługi cateringowe stanowią odrębne usługi od usług gastronomicznych. W przepisie art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, wyłączającym prawo do odliczenia podatku naliczonego, zostały wymienione jedynie usługi gastronomiczne. Tym samym z uwagi na odmienny charakter tych usług, nie można uznać, że do usług cateringowych znajdzie zastosowanie ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego wynikające z art. 88 ustawy. Warunkiem jednak skorzystania z tego prawa jest, aby nabyte usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego w kontekście przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że jeżeli nabywane przez Wnioskodawcę usługi stanowią usługi cateringowe sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 56.21.19 oraz zakup tych posiłków będzie służył Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT i nie będą zachodziły ewentualnie inne wyłączenia z art. 88 ustawy o VAT, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich zakupu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 jest prawidłowe.

W przedmiotowej sprawie wyjaśnienia wymaga również, czy Wnioskodawca postępuje prawidłowo stosując przy refakturowaniu dla podwykonawców, nabytych usług cateringowych, stawkę podatku VAT 8% (dotyczy pytania oznaczonego nr 2).

Odnosząc się do powyższej kwestii należy wskazać, że stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Podkreślić należy, że w myśl art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. A zatem, podmiot, który odsprzedaje usługę, jest uznawany za dokonującego sprzedaży w takim samym zakresie jak podmiot, który ją pierwotnie wyświadczył, konsekwencją czego jest wystawienie przez niego faktury (refaktury) dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Czynność refakturowania, której zasadniczym celem jest przeniesienie przez refakturującego kosztów danej usługi na rzecz faktycznego jej beneficjenta, polegać będzie zatem na wystawieniu przez podatnika na rzecz tego beneficjenta refaktury dokumentującej wyświadczenie przez podatnika tej samej usługi, którą otrzymał.

Refakturowanie usług określić można więc jako fakturowanie usługi świadczonej przez podatnika podatku od towarów i usług przy pomocy osoby trzeciej. Będzie więc ono miało, z punktu widzenia konsekwencji w zakresie podatku od towarów i usług, tożsame skutki co świadczenie usług.

W konsekwencji podmiot refakturujący powinien zastosować do refakturowanego świadczenia zasady opodatkowania przewidziane dla refakturowanych świadczeń czy to w zakresie stawki podatkowej, czy też terminu wystawienia faktury (refaktury – będącej w istocie fakturą wystawianą przez podmiot refakturujący na rzecz faktycznego beneficjenta refakturowanych usług).

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ww. ustawy o VAT , dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i 2 cyt. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1719), w § 3 ust. 1 pkt 1 przewidziano, że stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W pozycji 7 załącznika do ww. rozporządzenia wskazano na usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
napojów, przy przygotowaniu których jest wykorzystywany napar z kawy lub herbaty, niezależnie od udziału procentowego tego naparu w przygotowywanym napoju,
napojów bezalkoholowych gazowanych,
wód mineralnych,
innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 2 pkt 30 ustawy, przez „PKWiU ex” – rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca w ciągu każdego miesiąca otrzymuje od firm, świadczących usługi przygotowania żywności i dostarczenia posiłków na teren budowy, faktury VAT za usługi cateringowe, z wykazaną stawką VAT 8%.

Następnie Wnioskodawca, na koniec każdego miesiąca, dokonuje rozliczenia dostarczonych posiłków i za posiłki dla jednoosobowych przedsiębiorców oraz za posiłki dla pracowników innych przedsiębiorców, działających jako podwykonawcy, wystawia refaktury za te usługi na ich rzecz. Wnioskodawca wystawiając refaktury za usługi cateringowe, stosuje te same ceny oraz 8% stawkę podatku VAT, którymi jest obciążany przez firmy cateringowe. Wnioskodawca do kwot, którymi obciąża podwykonawców nie dolicza żadnej marży.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro zakupione przez Wnioskodawcę usługi cateringowe sklasyfikowane są pod symbolem PKWiU 56.21.19.0. to Wnioskodawca ma prawo przy odsprzedaży tych usług (refakturowaniu) stosować stawkę podatku VAT 8%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 2, jest również prawidłowe.

Należy w tym miejscu zauważyć, że przedmiotowa interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie przedstawionych we wniosku pytań. W szczególności w przedmiotowej interpretacji nie rozstrzygano kwestii dotyczącej:

terminu wystawiania przez Wnioskodawcę refaktur, gdyż nie było to przedmiotem pytania oraz
poprawności zaklasyfikowania usług cateringowych według PKWiU, gdyż tut. organ nie jest uprawniony do dokonywania takiego zaklasyfikowania. Dla oceny prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy przyjęto wskazany przez Wnioskodawcę symbol PKWiU, dla tych usług, tj. 56.21.19, jako element opisu sprawy.
Należy bowiem w tym miejscu zauważyć, że zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług lub Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wyrobu/usługi.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.) Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin