Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-1026/14-7/KB
z 6 lutego 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku przekazanym zgodnie z właściwością do tut. Biura przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (data wpływu 13 października 2014 r.) uzupełnionym w dniu 26 stycznia 2015 r. (data wpływu 29 stycznia 2015 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 5 stycznia 2015 r. (doręczone 19 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia i wewnątrzwspólnotowej dostawy wyrobów akcyzowych – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 13 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia i wewnątrzwspólnotowej dostawy wyrobów akcyzowych.

Wniosek został uzupełniony w dniu 26 stycznia 2015 r. (data wpływu 29 stycznia 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 5 stycznia 2015 r. (data odbioru 19 stycznia 2015 r.).


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:


Spółka (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością; zwana dalej Spółką), zarejestrowana na terytorium według prawa Republiki Czeskiej, prowadzi działalność w zakresie dystrybucji i redystrybucji krajowej i wewnątrzwspólnotowej produktami akcyzowymi w postaci m.in. oleju opałowego, oleju napędowego, benzyny. W 2005 r. Spółka dokonywała transakcji kupna oleju opałowego od A. S.A. Transakcje dokumentowane były fakturami VAT oraz szeregiem innych dokumentów, m.in. dokumentami przewozowymi CMR. Na podstawie umowy spedycji ze spedytorem, B, towar transportowany był do siedziby Spółki, znajdującej się na terytorium Republiki Czeskiej. Umowę spedycji, ważenie, badania wyrobu akcyzowego i proces transportu organizowany był przez A. S.A. Tym samym następowało nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych. Zakupiony w ten sposób olej opałowy stawał się przedmiotem umowy sprzedaży na rzecz kontrahentów, zarejestrowanych i mających siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na podstawie umowy spedycji z podmiotami trzecimi, w celu wykonania umowy sprzedaży oleju opałowego, towar transportowany był z siedziby Spółki do siedzib kontrahentów polskich, znajdujących się na terytorium kraju. Kontrahenci Spółki dokonywali tym samym nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że wyroby akcyzowe będące przedmiotem złożonego wniosku zostały zakupione z polską akcyzą od A. i z polską akcyzą sprzedane. W przedmiotowej sprawie akcyzę deklarowała A. i ona ją płaciła. Odpowiedzialnym za transport był kontrahent Wnioskodawcy tj. ten kto od Wnioskodawcy kupował towar.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Kto we wskazanej sytuacji, Spółka czy kontrahenci polscy (włączając w to A. S.A.), jest zobowiązany do obliczenia i uiszczenia podatku akcyzowego w związku z dokonaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym?

Zdaniem Wnioskodawcy:


W pierwszym punkcie należy zaznaczyć, źe do opisywanego stanu faktycznego, zdaniem Spółki, zastosowanie znajduje ustawa z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz.U.2004.29.257 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym na dzień 1 stycznia 2005 r. Zastosowanie znajduje tutaj reguła intertemporalna, wyrażona w art. 154 ust. 4 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym. Reguła ta zawiera dyspozycję stosowania przepisów ustawy starej do stanów faktycznych powstałych pod jej rządami, a które nie spełniają przesłanek zawartych w przepisach art. 154 ust. 1, ust. 2 oraz ust. 3.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 5, opodatkowaniu akcyzą podlegają nabycie wewnątrzwspólnotowe i dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów akcyzowych. Ponieważ nabycie wewnątrzwspólnotowe zostało zdefiniowane jako przemieszczenie wyrobów akcyzowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju i podlega opodatkowaniu akcyzą należy uznać, iż podmiotem zobowiązanym do zapłaty podatku akcyzowego będzie podmiot organizujący transport. Ta sama reguła odnosi się jednocześnie do dostawy wewnątrzwspólnolowej wyrobów akcyzowych, która została zdefiniowana jako przemieszczenie wyrobów akcyzowych z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego.

W związku z powyższym, na początkowym etapie obrotu (faza A. S.A. - Spółka) obowiązek podatkowy teoretycznie powstał po stronie podmiotu polskiego. A. S.A. w całości zorganizowała transport wyrobu akcyzowego do siedziby Spółki. Spółka przejęła skutki wejścia w posiadanie wyrobów akcyzowych dopiero w momencie dostawy. Stąd też A. S.A. dokonała wewnątrzwspólnolowej dostawy wyrobu akcyzowego i na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku akcyzowym - podlega obowiązkowi podatkowemu.

Analogiczne (dotyczące nabycia wewnątrzwspótnotowego) stanowisko wyrażono w interpretacji podatkowej nr 441000-PAI-9100-4/07/107/EU, wydanej z upoważnienia Ministra Finansów przez Urząd Celny: „Jeśli więc Spółka organizuje transport pomiędzy magazynem zagranicznego producenta, a magazynem polskiego odbiorcy towarów, a wszelkie ryzyka związane z tym towarem przechodzą na polskiego odbiorcę z chwilą dostarczenia towaru do jego magazynu, należy uznać, iż to Spółka dokonuje nabycia wewnątrzwspólnetowego”.

Jednakże biorąc pod uwagę kolejny etap obrotu (faza Spółka - kontrahenci polscy), stwierdzić można, że obowiązek podatkowy spoczął na następnych uczestnikach obrotu. Dokonało się przejście zobowiązania podatkowego pod względem podmiotowym z tytułu obrotu tym samym wyrobem akcyzowym. Ze względu na zasadę jednofazowości podatku akcyzowego, według której obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym istnieje dopóty, dopóki żaden z uczestników obrotu nie wypełni zobowiązania wobec organu podatkowego, wydaje się bezsporne, że ów obowiązek spoczywa obecnie na kontrahentach Spółki, wprowadzających wyroby akcyzowe z powrotem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Podatek akcyzowy jest podatkiem jednofazowym. Zasada tę wyraża treść art. 4 ust. 5 ustawy: „Jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust 1-3, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności określonej w tych przepisach, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości”. Z tego zapisu jednoznacznie wynika, że obowiązek podatkowy powstaje w takiej sytuacji, gdy akcyza od poprzedniej czynności podlegającej opodatkowaniu nie została określona lub zadeklarowana.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w związku z nabyciem wyrobów akcyzowych zasadniczo obowiązek podatkowy w stosunku do wyrobu akcyzowego powstaje (art. 4 ust. 3), natomiast nie powstaje tylko wtedy, kiedy akcyza została już zadeklarowana lub określona w związku z inną czynnością na wcześniejszym etapie obrotu (art. 4 ust. 5). Innymi słowy, jeżeli zostanie wykazane, że akcyza została zadeklarowana lub określona na wcześniejszym etapie obrotu, to podatek akcyzowy nie obciąża następnej czynności podjętej w stosunku do tego wyrobu akcyzowego. Natomiast jeżeli zostanie wykazane, że akcyza nie została zadeklarowana lub określona od czynności sprzedaży, to obowiązek podatkowy powstaje od kolejnej opodatkowanej czynności.

Z redakcji art. 4 ust. 1 u.p.a. nie wynika kolejność podmiotów zobowiązanych do zapłacenia akcyzy, co oznacza, że każdy z wymienionych w przepisie podmiotów - producent, importer, sprzedawca, nabywca i inni - zobowiązany jest w tym samym stopniu do zapłaty podatku. Ze względu na jednofazowość tego podatku, dopiero wykazanie, że akcyza została już zapłacona zwalnia z obowiązku podatkowego podmiot występujący w kolejnej fazie obrotu. Taka interpretacja uregulowań ustawy pozwala na realizację jej celów, tj. jednokrotnego obciążenia podatkiem wyrobów akcyzowych oraz zapewnia skuteczność poboru podatku” (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 marca 2013 r. (I GSK 1706/11).


Mając na uwadze tezy NSA przedstawione powyżej, Wnioskodawca jednoznacznie stwierdza, że obowiązek podatkowy na gruncie opisanego stanu faktycznego aktualizuje się po stronie kontrahentów polskich, którzy nabyli od Spółki konkretny wyrób akcyzowy.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 z późn. zm.), dalej zwaną ustawą, opodatkowaniu akcyzą podlegają:

  1. produkcja wyrobów akcyzowych zharmonizowanych;
  2. wyprowadzenie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych ze składu podatkowego;
  3. sprzedaż wyrobów akcyzowych na terytorium kraju;
  4. eksport i import wyrobów akcyzowych;
  5. nabycie wewnątrzwspólnotowe i dostawa wewnątrzwspólnotowa.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ustawy opodatkowaniu akcyzą podlega także nabycie lub posiadanie przez podatnika wyrobów akcyzowych, jeżeli od tych wyrobów nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości.


Jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1-3, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności określonej w tych przepisach, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości. (art. 4 ust. 5 ustawy)


Przy czym, w myśl art. 2 pkt 4, 5, 10 i 11 ustawy:

  • terytorium kraju to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
  • terytorium państwa członkowskiego to terytorium państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej, które według prawa Wspólnoty jest traktowane jako terytorium tego państwa członkowskiego dla celów stosowania przepisów dotyczących wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, z wyłączeniem terytorium kraju;
  • dostawa wewnątrzwspólnotowa to przemieszczenie wyrobów akcyzowych z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego;
  • nabycie wewnątrzwspólnotowe to przemieszczenie wyrobów akcyzowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.


Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z dniem wykonania czynności podlegających opodatkowaniu, chyba że ustawa stanowi inaczej.


W przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego obowiązek podatkowy powstaje z dniem otrzymania wyrobów akcyzowych, będących przedmiotem tego nabycia, nie później jednak niż z dniem otrzymania faktury dokumentującej nabycie, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej (art. 7 ust. 3 ustawy).


W przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej obowiązek podatkowy powstaje z dniem wystawienia faktury, nie później jednak niż w terminie 7 dni, licząc od dnia wykonania czynności (art. 7 ust. 4 ustawy).


Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy podatnikami akcyzy są osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują czynności podlegających opodatkowaniu, zwane dalej „podatnikami”.


Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy podatnicy są obowiązani do obliczenia i zapłaty akcyzy za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek właściwej izby celnej, chyba że z przepisów ustawy wynika inny termin płatności.


Zgodnie z art. 54 ust. 1 ustawy dostawa lub nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, od których została zapłacona akcyza, są dokonywane na podstawie uproszczonego dokumentu towarzyszącego. Uproszczony dokument towarzyszący może być zastąpiony przez dokument handlowy w przypadku, gdy dokument ten zawiera takie same dane, jakie są wymagane dla uproszczonego dokumentu towarzyszącego.


Na podstawie art. 55 ust. 1 ustawy w przypadku gdy podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabywa wyroby akcyzowe zharmonizowane z akcyzą zapłaconą na terytorium państwa członkowskiego na potrzeby wykonywanej działalności gospodarczej na terytorium kraju, jest obowiązany:

  1. przed wprowadzeniem wyrobów akcyzowych zharmonizowanych na terytorium kraju dokonać zgłoszenia o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym do właściwego naczelnika urzędu celnego i złożyć zabezpieczenie akcyzowe;
  2. potwierdzić odbiór wyrobów akcyzowych zharmonizowanych na uproszczonym dokumencie towarzyszącym;
  3. złożyć deklarację uproszczoną i dokonać zapłaty akcyzy na terytorium kraju w terminie 10 dni, licząc od dnia powstania obowiązku podatkowego;
  4. prowadzić ewidencję nabywanych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych.

W przypadku, o którym mowa w ust. 1, obowiązek podatkowy powstaje z dniem otrzymania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia dokonania wysyłki określonej w uproszczonym dokumencie towarzyszącym (art. 55 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 60 ust. 1 ustawy podmiotowi, który dostarczył wyroby akcyzowe zharmonizowane na terytorium państwa członkowskiego, od których akcyza została zapłacona na terytorium kraju, przysługuje zwrot akcyzy. Zwrot akcyzy następuje na wniosek podmiotu.


Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka zarejestrowana na terytorium według prawa Republiki Czeskiej, prowadzi działalność w zakresie dystrybucji i redystrybucji krajowej i wewnątrzwspólnotowej produktami akcyzowymi w postaci m.in. oleju opałowego, oleju napędowego, benzyny. W 2005 r. Spółka dokonywała transakcji kupna oleju opałowego od A. S.A. Transakcje dokumentowane były fakturami VAT oraz szeregiem innych dokumentów, m.in. dokumentami przewozowymi CMR. Na podstawie umowy spedycji z spedytorem, B, towar transportowany był do siedziby Spółki, znajdującej się na terytorium Republiki Czeskiej. Zakupiony w ten sposób olej opałowy stawał się przedmiotem umowy sprzedaży na rzecz kontrahentów, zarejestrowanych i mających siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na podstawie umowy spedycji z podmiotami trzecimi, w celu wykonania umowy sprzedaży oleju opałowego, towar transportowany był z siedziby Spółki do siedzib kontrahentów polskich, znajdujących się na terytorium kraju. Przy tym, przedmiotowe wyroby akcyzowe zostały zakupione z polską akcyzą od A. i z polską akcyzą sprzedane. W przedmiotowej sprawie akcyzę deklarowała A. i ona ją płaciła.

Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii czy to Spółka była zobowiązana do obliczenia i wpłacenie podatku akcyzowego z tytułu opisanych transakcji, czy też kontrahenci.

Z opisu sprawy wynika, że w przedmiotowym przypadku występują dwie transakcje z udziałem Spółki, których przedmiotem jest olej opałowy. Najpierw Spółka dokonuje zakupu oleju opałowego od Rafinerii, w wyniku którego to zakupu olej zostaje przetransportowany do siedziby Spółki, znajdującej się na terytorium Republiki Czeskiej. Transakcje dokumentowane są fakturami VAT oraz szeregiem innych dokumentów, m.in. dokumentami przewozowymi CMR. Następnie olej opałowy staje się przedmiotem umowy sprzedaży na rzecz kontrahentów, zarejestrowanych i mających siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W celu wykonania umowy sprzedaży oleju opałowego, towar transportowany jest z siedziby Spółki do siedzib kontrahentów polskich, znajdujących się na terytorium kraju. Przy czym przedmiotowe wyroby akcyzowe były zakupione z polską akcyzą od Rafinerii i z polską akcyzą sprzedane. Jak wynika z art. 2 pkt 10 ustawy przemieszczenie wyrobów akcyzowych z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego stanowi dostawę wewnątrzwspólnotową. Natomiast przemieszczenie wyrobów akcyzowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju stanowi zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy nabycie wewnątrzwspólnotowe. Skoro zatem w przedmiotowym przypadku wraz z zakupem oleju następowało jego przemieszczenie z terytorium Polski na terytorium Republiki Czeskiej wówczas na terytorium kraju miała miejsce dostawa wewnątrzwspólnotowa. Jednocześnie w przypadku sprzedaży oleju przez Spółkę na rzecz polskich kontrahentów, w wyniku której następowało przemieszczenie olejów z terytorium Republiki Czeskiej na terytorium Polski wówczas na terytorium kraju dochodziło do nabycia wewnątrzwspólnotowego. Przy tym, należy wskazać, że zgodnie z art. 54 ust. 1 ustawy dostawa lub nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, od których została zapłacona akcyza, są dokonywane na podstawie uproszczonego dokumentu towarzyszącego, który może być zastąpiony przez dokument handlowy w przypadku, gdy dokument ten zawiera takie same dane, jakie są wymagane dla uproszczonego dokumentu towarzyszącego. Jak wskazała Spółka transakcje dokumentowane były fakturami VAT oraz szeregiem innych dokumentów, m.in. dokumentami przewozowymi CMR. Skoro zatem Spółka dokonała nabycia olejów od Rafinerii i w dokumencie, o którym mowa w art. 54 ust. 1 ustawy jako dostawca wskazana była Rafineria, to Rafineria dokonała dostawy wewnątrzwspólnotowej. Tym samym Spółka na terytorium Polski nie była zobowiązana do obliczenia i wpłacenia podatku akcyzowego z tytułu przedmiotowej transakcji. Podobnie skoro Spółka dokonała sprzedaży olejów kontrahentom zarejestrowanym i mającym siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i w dokumencie, o którym mowa w art. 54 ust. 1 ustawy jako nabywca tych wyrobów wskazany był kontrahent z Polski, uznać należy, że kontrahent polski dokonał nabycia wewnątrzwspólnotowego. Tym samym również z tytułu tej transakcji Spółka na terytorium Polski nie była zobowiązana do obliczenia i wpłacenia podatku akcyzowego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.


Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (art. 14b § 2 ustawa - Ordynacja podatkowa). Zatem, wniosek o wydanie interpretacji może być złożony tylko w indywidualnej sprawie zainteresowanego, nie zaś grupy osób. Z tych też względów - z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego - zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy jedynie Spółki, nie zaś jej kontrahentów. Uwzględniając powyższe wskazać należy, że tut. Organ nie rozstrzygał w zakresie obowiązków podatkowych kontrahentów Spółki, a interpretacja nie wywołuje skutków prawnych tych podmiotów, które chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinny wystąpić z odrębnymi wnioskami o jej udzielenie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla kontrahentów Spółki.


Ponadto, należy zaznaczyć, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku oraz oceny stanowiska w zakresie tego pytania udzielono w oparciu o elementy stanu faktycznego wskazane przez Wnioskodawcę. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu zaistniałego stanu faktycznego interpretacja straci swoją aktualność.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj