Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-268/15/AP
z 25 sierpnia 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 25 maja 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 2 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości objęcia zwolnieniem z opodatkowania tym podatkiem dochodów z całej działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, przy wykorzystaniu najpierw limitu dostępnej pomocy publicznej w ramach Zezwolenia 1, a po jego wyczerpaniu limitu pomocy dostępnego na podstawie kolejnych Zezwoleń (nr 2 i 3), wykorzystując kolejno limit wynikający z pozostałych Zezwoleń zgodnie z chronologiczną kolejnością ich wydawania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości objęcia zwolnieniem z opodatkowania tym podatkiem dochodów z całej działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, przy wykorzystaniu najpierw limitu dostępnej pomocy publicznej w ramach Zezwolenia 1, a po jego wyczerpaniu limitu pomocy dostępnego na podstawie kolejnych Zezwoleń (nr 2 i 3), wykorzystując kolejno limit wynikający z pozostałych Zezwoleń zgodnie z chronologiczną kolejnością ich wydawania.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki jawnej (dalej jako: „Spółka”). Spółka uzyskała trzy zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

1.Zezwolenie z 21 października 2011 r. (dalej jako: „Zezwolenie 1”) zostało udzielone na prowadzenie działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej w zakresie następujących wyrobów:

  • pieczywo; świeże wyroby ciastkarskie i ciastka (PKWiU 10.71),
  • suchary i herbatniki; konserwowane wyroby ciastkarskie i ciastka (PKWiU 10.72),
  • płatki śniadaniowe zbożowe oraz pozostałe wyroby z ziaren zbożowych (PKWiU 10.61.33).

2.Zezwolenie z 21 lutego 2013 r. (dalej jako: „Zezwolenie 2”) zostało udzielone na prowadzenie działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej w zakresie następujących wyrobów:

  • produkty przemiału zbóż, skrobie i wyroby skrobiowe (PKWiU 10.6),
  • makarony, pierogi, kluski, kuskus i podobne wyroby mączne (PKWiU 10.73),
  • gotowe pasze i gotowa karma dla zwierząt (PKWiU 10.9).

3.Zezwolenie z 30 grudnia 2013 r. (dalej jako: „Zezwolenie 3”) zostało udzielone na prowadzenie działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej w zakresie pozostałych artykułów spożywczych (PKWiU 10.8).

Każde z zezwoleń określa minimalną i maksymalną kwotę wydatków inwestycyjnych, jakie Spółka zobowiązuje się ponieść oraz liczbę nowych pracowników, jakich Spółka zobowiązuje się zatrudnić, jak również termin zakończenia inwestycji. Inwestycje, których dotyczą Zezwolenie 1 oraz Zezwolenie 2 zostały już zakończone, termin zakończenia inwestycji związanej z Zezwoleniem 3 to 30 listopada 2017 r.

Spółka prowadzi ewidencję pozwalającą na jednoznaczne przyporządkowanie kosztów inwestycyjnych, kosztów pracy oraz nowych miejsc pracy do każdego Zezwolenia. W rezultacie, Wnioskodawczyni jest w stanie dokładnie określić pulę pomocy publicznej przypadającej na każde Zezwolenie. Tym samym, Wnioskodawczyni jest w stanie określić moment, w którym zostaje wykorzystana pula pomocy przypadająca na dane Zezwolenie. W przypadku Wnioskodawczyni intensywność pomocy publicznej wynosi 70%.

Dochody uzyskiwane przez Wnioskodawczynię z tytułu udziału w Spółce stanowią dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej: „PDOF”) dochody z działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie korzysta z możliwości opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej podatkiem liniowym. Wnioskodawczyni ustala przypadający na nią dochód na zasadach określonych w art. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. 2012 poz. 361 ze.; dalej jako: „ustawa o PDOF”). Dodatkowo, dla celów PDOF Wnioskodawczyni wyodrębnia dochody z działalności prowadzonej na terenie strefy oraz dochody z działalności pozastrefowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dla celów obliczania dochodu z działalności prowadzonej na terenie strefy w ramach posiadanych Zezwoleń Wnioskodawczyni może objąć zwolnieniem z PDOF przypadający na nią dochód z całej działalności prowadzonej na terenie strefy wykorzystując najpierw limit dostępnej pomocy publicznej w ramach Zezwolenia 1, a po wyczerpaniu tego limitu - limit w ramach Zezwolenia 2 i konsekwentnie, po wyczerpaniu limitu z Zezwolenia 2, limit w ramach Zezwolenia 3?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zwolnieniem z podatku dochodowego od osób fizycznych może objąć (przypadający na nią) dochód z całej działalności prowadzonej na terenie strefy wykorzystując limit dostępnej pomocy publicznej w ramach kolejnych Zezwoleń.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PDOF”), wolne od podatku dochodowego są dochody podatników uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie niniejszego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Zwolnienie to przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Przytoczony przepis pozwala na zastosowanie zwolnienia z podatku w stosunku do całości dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawczynię z działalności objętej wszystkimi Zezwoleniami (z uwzględnieniem zasad określonych w art. 8 ustawy o PDOF). W konsekwencji, w opinii Wnioskodawczyni, ustawa o PDOF nakazuje wyłącznie wyodrębnienie dochodów z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy oraz dochodów z działalności poza strefowej. Przepisy posługują się określeniem „dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia”, a w przypadku Spółki (i tym samym Wnioskodawczyni) wszystkie Zezwolenia zostały wydane na prowadzenie działalności na terenie strefy, więc wszystkie uzyskiwane przez Wnioskodawczynię z tej działalności dochody stanowią dochody, do których ma zastosowanie zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o PDOF.

Ponadto należy zauważyć, że przepisy ustawy o PDOF określają różne źródła dochodów uzyskiwanych przez osoby fizyczne. Jednym z nich jest działalność gospodarcza prowadzona indywidualnie lub w formie spółki nieposiadającej osobowości prawnej. Zgodnie zaś z art. 9 ustawy o PDOF, dochód należy ustalić odrębnie dla każdego źródła, a opodatkowaniu, co do zasady, podlega suma dochodów ze wszystkich źródeł. Zdaniem Wnioskodawczyni, oznacza to, że także dla celów zwolnienia należy ustalić całość dochodów z działalności prowadzonej na terenie strefy, objętej wszystkimi Zezwoleniami uzyskanymi przez Spółkę (z uwzględnieniem zasad określonych w art. 8 ustawy o PDOF) i zastosować zwolnienie - w kwocie ustalonej na podstawie kwoty wydatków kwalifikowanych i intensywności pomocy publicznej – do odpowiedniej części całkowitego dochodu osiągniętego przez każdego z podatników z działalności prowadzonej na terenie strefy. Żaden przepis ustawy o PDOF nie nakazuje, by w przypadku więcej niż jednego zezwolenia na działalność w strefie odrębnie ustalać dochody z działalności prowadzonej na podstawie każdego z zezwoleń. Takiego obowiązku nie wprowadzają również przepisy o specjalnych strefach ekonomicznych. § 5 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych z dnia 10 grudnia 2008 r. (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 465), nakazuje wydzielenie organizacyjne działalności prowadzonej na terenie strefy w sytuacji, gdy przedsiębiorca prowadzi działalność także poza strefą. Wielkość zwolnienia określa się w takim przypadku w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy. Zdaniem Wnioskodawczyni, przepis ten wprost nakazuje podział wyłącznie na dochody strefowe i pozastrefowe.

Nie ma także żadnych regulacji, ani w przepisach podatkowych, ani w przepisach o strefach, ograniczających w jakikolwiek sposób pomoc publiczną w przypadku uzyskania przez danego przedsiębiorcę więcej niż jednego zezwolenia.

Jednocześnie, ponieważ pomoc publiczna ma w tym przypadku formę podatku, którego Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana zapłacić na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o PDOF, należy przyjąć, że do momentu wyczerpania puli pomocy publicznej związanej z Zezwoleniem 1 - uzyskanym najwcześniej - Wnioskodawczyni korzysta właśnie z tej puli, a dopiero po osiągnięciu maksymalnej kwoty pomocy zacznie korzystać z puli pomocy związanej z kolejnym Zezwoleniem (przy założeniu, że wystąpią odpowiednie zdarzenia aktywujące pomoc publiczną, zgodnie z warunkami Zezwolenia i przepisami o specjalnych strefach ekonomicznych). W każdym jednak przypadku pomoc publiczna będzie odnoszona do całości dochodów uzyskiwanych z działalności prowadzonej na terenie strefy, czyli z działalności prowadzonej na podstawie wszystkich Zezwoleń. Jak wskazano w stanie faktycznym, Spółka prowadzi ewidencję pozwalającą Wnioskodawczyni na jednoznaczne przyporządkowanie kosztów inwestycyjnych, kosztów pracy oraz nowych miejsc pracy do każdego Zezwolenia, w związku z czym Wnioskodawczyni będzie na bieżąco kontrolowała dostępny dla niej limit pomocy publicznej. Tym samym, jest w stanie zapewnić, że limit pomocy publicznej nie zostanie przekroczony.

W świetle powyższego, w opinii Wnioskodawczyni, dla celów PDOF kwestią istotną jest wyłącznie prawidłowe określenie dochodu z działalności gospodarczej, dochodu z działalności prowadzonej na terenie strefy i poza strefą oraz wysokości dopuszczalnej pomocy publicznej. W oparciu o te wielkości należy ustalić kwotę podatku od dochodu z działalności strefowej, do zapłaty której Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana, zgodnie z przysługującym jej na mocy przepisów ustawy o PDOF zwolnieniem.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawczyni powołała interpretacje indywidualne wydane przez:

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1030 ze zm.), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Spółka jawna nie posiada osobowości prawnej, nie jest zatem podatnikiem podatku dochodowego, a dochody tej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki jawnej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w tej spółce uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki jawnej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Stosownie do art. 5b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3. Przy czym, w myśl art. 5a pkt 26 ww. ustawy, przez spółkę niebędącą osobą prawną, należy rozumieć spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 63a ww. ustawy, dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 5a-5c, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie niniejszego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Równocześnie art. 21 ust. 5a ww. ustawy stanowi, że powyższe zwolnienie, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Podkreślenia wymaga fakt, że prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest wyjątkiem od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Stosownie do postanowień art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie danej strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot oraz warunki prowadzenia działalności.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na których możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych. Jednocześnie jednak pamiętać należy, że uzyskiwane z tego tytułu preferencje stanowią pomoc publiczną, niezgodną (co do zasady) z jednolitym wspólnym rynkiem w Unii Europejskiej. Z tego też względu szczegółowe warunki udzielania tej formy pomocy, w szczególności jej intensywność, są ściśle uregulowane przepisami prawa, których naruszenie grozi koniecznością zwrotu otrzymanej pomocy publicznej.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej wydawane jest na wykonywanie ściśle określonej działalności na terenie, konkretnej specjalnej strefy ekonomicznej. Zwolnienie ma bowiem charakter przedmiotowy i odnosi się do dochodów uzyskanych z określonego źródła - działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem, że działalność ta jest prowadzona w określonym miejscu i na podstawie zezwolenia, a więc w jego ramach, w granicach zakreślonych przedmiotem działalności gospodarczej ujętym w zezwoleniu.

Zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 465), pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 851, ze zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361, ze zm.), stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu:

  1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
  2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, albo zorganizowanej części takiego przedsiębiorstwa, o ile nabywca nie jest powiązany ze zbywcą (§ 3 ust. 4 rozporządzenia).

Nadmienić również należy, że dla każdej strefy odrębnie także ustalane są limity dopuszczalnej pomocy, tj. maksymalna intensywność udzielanej pomocy. Dla zezwoleń udzielonych przed 30 grudnia 2008 r. limity te określone były w rozporządzeniach Rady Ministrów ustanawiających daną specjalną strefę ekonomiczną. Dla zezwoleń udzielanych od 30 grudnia 2008 r. maksymalną intensywność pomocy określa ww. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. Maksymalna wielkość dopuszczalnej pomocy publicznej była i jest zatem uzależniona od miejsca prowadzenia działalności, a zatem także i od tego, na terenie której specjalnej strefy ekonomicznej działalność ta jest prowadzona.

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, dla każdej z działalności wydawane jest odrębne zezwolenie na podstawie którego:

  • przedsiębiorca może prowadzić określoną działalność na terenie tej strefy;
  • dochody uzyskiwane przez niego z tej ściśle określonej działalności mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym;
  • ustalony jest limit intensywności pomocy publicznej, tj. np. limit zwolnienia dochodów z opodatkowania dopuszczalny na terenie danego województwa, z którego korzystać może podatnik.

Oznacza to, że w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, przedsiębiorca powinien oceniać dopuszczalny limit korzystania z pomocy publicznej (w tym ze zwolnienia dochodów z opodatkowania) odrębnie w odniesieniu do każdego posiadanego zezwolenia. W takim przypadku nie jest zatem możliwe dyskontowanie pomocy publicznej wynikającej łącznie ze wszystkich posiadanych zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i chronologiczne wykorzystywanie limitów wynikających z poszczególnych zezwoleń w odniesieniu do sumy dochodów uzyskanych z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki jawnej. Spółka uzyskała trzy zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

1.Zezwolenie 1 z 21 października 2011 r. zostało udzielone na prowadzenie działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej w zakresie następujących wyrobów:

  • pieczywo; świeże wyroby ciastkarskie i ciastka (PKWiU 10.71),
  • suchary i herbatniki; konserwowane wyroby ciastkarskie i ciastka (PKWiU 10.72),
  • płatki śniadaniowe zbożowe oraz pozostałe wyroby z ziaren zbożowych (PKWiU 10.61.33).

2.Zezwolenie 2 z 21 lutego 2013 r. zostało udzielone na prowadzenie działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej w zakresie następujących wyrobów:

  • produkty przemiału zbóż, skrobie i wyroby skrobiowe (PKWiU 10.6),
  • makarony, pierogi, kluski, kuskus i podobne wyroby mączne (PKWiU 10.73),
  • gotowe pasze i gotowa karma dla zwierząt (PKWiU 10.9).

3.Zezwolenie 3 z 30 grudnia 2013 r. zostało udzielone na prowadzenie działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej w zakresie pozostałych artykułów spożywczych (PKWiU 10.8).

Każde z zezwoleń określa minimalną i maksymalną kwotę wydatków inwestycyjnych, jakie Spółka zobowiązuje się ponieść oraz liczbę nowych pracowników, jakich Spółka zobowiązuje się zatrudnić, jak również termin zakończenia inwestycji. Inwestycje, których dotyczą Zezwolenie 1 oraz Zezwolenie 2 zostały już zakończone, termin zakończenia inwestycji związanej z Zezwoleniem 3 to 30 listopada 2017 r.

Odnosząc powyższe rozważania do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że skoro przedmiotem zezwolenia jest zawsze jedna inwestycja skonkretyzowana w toku procedury wydawania tego zezwolenia (opisana w dokumentacji aplikacyjnej), zaś dopuszczalna pomoc publiczna powinna być ustalana odrębnie w ramach każdej inwestycji będącej przedmiotem odrębnego zezwolenia, to Wnioskodawczyni zobowiązana będzie do odrębnego ustalania osiągniętego dochodu lub poniesionej straty (za dany rok podatkowy) w odniesieniu do każdego z posiadanych zezwoleń. Wnioskodawczyni powinna również określać limit dopuszczalnej pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) w odniesieniu do każdej z działalności prowadzonej na terenie strefy, na którą uzyskała stosowne zezwolenie, z uwzględnieniem maksymalnej intensywności dopuszczalnej pomocy publicznej obowiązującej w województwie, na obszarze którego położona jest strefa, a nie łącznie dla sumy dochodów uzyskanych z każdej działalności prowadzonej na terenie strefy w granicach limitów wynikających z kolejnych uzyskiwanych chronologicznie zezwoleń.

W związku z powyższym przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo należy zaznaczyć, że w złożonym wniosku Wnioskodawczyni wskazała interpretacje podatkowe odmiennie odnoszące się do tego samego zagadnienia prawnego. Nie oznacza to, że Organ nie dąży do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego zgodnie z zasadą wyrażoną przez ustawodawcę w art. 14a Ordynacji podatkowej. Należy wskazać, że funkcjonowanie w obrocie prawnym interpretacji indywidualnych, w których odmiennie oceniono takie same lub zbliżone stany faktyczne lub zdarzenia przyszłe choć jest niewątpliwie niepożądane z punktu widzenia zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów, wyrażonej w art. 121 Ordynacji podatkowej, niemniej jednak, w praktyce może mieć miejsce. W związku z powyższym ustawodawca przewidział możliwość zmiany już wydanych interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, minister właściwy do spraw finansów publicznych może z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniającą w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Trzeba jednak pamiętać, że proces zmiany interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej jest długotrwały, poprzedza go bowiem dogłębna analiza z zachowaniem stosownych procedur, które dopiero w końcowej fazie powodują wycofanie z systemu informacji podatkowej poprzednio wydanych interpretacji. Ponieważ jednak podstawowym zadaniem organu interpretacyjnego jest wydawanie interpretacji prawidłowych, tj. w prawidłowy sposób odczytujących normy prawne zawarte w poszczególnych przepisach prawa podatkowego, a nie utrwalających raz wyrażony pogląd w tym zakresie, który może być zmieniony w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, to fakt wydania we wcześniejszym okresie interpretacji indywidualnej, odmiennej od poglądu zaprezentowanego w niniejszej interpretacji nie powoduje, że pogląd ten jest nieprawidłowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj