Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/4510-1-20/15-2/MC
z 7 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2015 r. (data wpływu 23 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zakwalifikowania umowy leasingu jako podatkowej umowy leasingu operacyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zakwalifikowania umowy leasingu jako podatkowej umowy leasingu operacyjnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca będący podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza zawrzeć umowy leasingu operacyjnego nieruchomości (budynki). Budynki stanowiące przedmiot umów leasingu (dalej „Budynki”) mogą stanowić zarówno środki trwałe nabyte przez leasingodawcę w drodze zakupu, jak też środki trwałe wytworzone (wybudowane) przez leasingodawcę.

Ponadto wskazane Budynki (nabyte i wybudowane) mogą być posadowione zarówno na gruncie stanowiącym własność leasingodawcy, jak i na gruncie oddanym leasingodawcy w użytkowanie wieczyste. Grunt oraz prawo użytkowania wieczystego gruntu także zostaną oddane Wnioskodawcy w leasing na podstawie umowy dzierżawy, niemniej jednak przedmiotem niniejszego wniosku są wyłącznie umowy leasingu opisane w art. 17b ustawy CIT, których przedmiotem będą Budynki.

Finansującym (leasingodawcą) w ramach umowy leasingu może być zarówno podmiot powiązany z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11 ustawy CIT, jak i podmiot niepowiązany.

W tym celu Wnioskodawca zwrócił się do wybranych spółek leasingowych z prośbą o przesłanie ofert umów leasingu. W odpowiedzi do Wnioskodawcy została skierowana m.in. oferta zawarcia umowy leasingu, której warunki zostały ukształtowane w następujący sposób:

• przedmiotem leasingu będą Budynki podlegające odpisom amortyzacyjnym,
• odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu będzie dokonywał finansujący,
• umowy leasingu będą zawarte na okres co najmniej 10 lat. W trakcie trwania umowy Wnioskodawca będzie uiszczał raty leasingowe, zawierające w sobie zarówno część kapitałową, jak i część odsetkową,
• po zakończeniu podstawowego okresu umowy leasingu Wnioskodawca będzie miał prawo wykupu przedmiotu leasingu za określoną w umowie cenę wykupu,
• suma opłat ustalonych w umowie leasingu (obejmująca również cenę wykupu) pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, będzie odpowiadać co najmniej wartości początkowej przedmiotu leasingu.
  
  

Harmonogram spłat rat leasingowych zostanie uzgodniony w ten sposób, że cena wykupu przedmiotu leasingu po zakończeniu podstawowego okresu umowy leasingu będzie znaczna w stosunku do sumy rat leasingowych spłaconych przez Wnioskodawcę w podstawowym okresie umowy leasingu – będzie wynosiła co najmniej 70% ustalonej sumy opłat leasingowych. W wyniku tak ustalonego harmonogramu spłat, kwota (cena) wykupu przedmiotu leasingu zostanie ustalona w wysokości znacząco przewyższającej hipotetyczną wartość netto przedmiotu leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 6 lit. a ustawy CIT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w szczególności dopuszczalności tak ustalonego harmonogramu spłat rat leasingowych w świetle wymagań określonych w art. 17b ust. 1 ustawy CIT (umowa leasingu operacyjnego).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, konstrukcja umowy leasingu zawierająca postanowienia przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, pozwala na zaklasyfikowanie ww. umowy jako podatkowej umowy leasingu, o której mowa w art. 17b ustawy CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego umowa leasingu stanowi podatkową umowę leasingu, o której mowa w art. 17b ustawy CIT (tzw. umowę leasingu operacyjnego). W konsekwencji z perspektywy Wnioskodawcy jako korzystającego, raty leasingowe w podstawowym okresie umowy leasingu stanowią koszt uzyskania przychodu.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy CIT przez umowę leasingu należy rozumieć umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, tzw. finansujący, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Warunki umowy kwalifikujące ją jako umowę leasingu operacyjnego zostały uregulowane w art. 17b ust. 1 ustawy CIT. Zgodnie z tym przepisem umowa zawarta z osobą inną niż osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej powinna spełniać następujące warunki:

1. umowa leasingu powinna zostać zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości,
2. suma ustalonych opłat w umowie leasingu pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
   
   

Należy również wskazać, iż jedynym przepisem odnoszącym się do wysokości opłat leasingowych jest art. 17c ustawy CIT, zgodnie z którym w przypadku przeniesienia przez finansującego na korzystającego własności środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych będących przedmiotem umowy, o której mowa w art. 17b ust. 1 ustawy CIT, po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, kosztem uzyskania przychodów przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży jest rzeczywista wartość netto, natomiast przychodem ze sprzedaży jest wartość sprzedawanych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży, o ile cena ta nie jest niższa od hipotetycznej wartości netto środków trwałych.

Z przepisu tego wynika, iż aby przychodem finansującego z tytułu sprzedaży poleasingowej była cena wykupu wynikająca z umowy leasingu, cena ta musi być określona na poziomie nie niższym niż hipotetyczna wartość netto przedmiotu leasingu zdefiniowana jako wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g ustawy CIT, pomniejszona, w przypadku środków trwałych, o odpisy amortyzacyjne obliczone według zasad określonych w art. 16k ust. 1 ustawy CIT z uwzględnieniem współczynnika 3.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, umowa będąca przedmiotem pytania w niniejszym wniosku (umowa leasingu, której przedmiotem będą Budynki), zostanie zawarta na okres co najmniej 10 lat. Tym samym zostanie spełniony warunek, o którym mowa w art. 17b ust. 1 pkt 1 ustawy CIT.

Jednocześnie suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, w której zostanie uwzględniona cena wykupu przedmiotu leasingu po zakończeniu podstawowego okresu umowy, będzie odpowiadać co najmniej wartości początkowej przedmiotu leasingu, a zatem zostanie spełniony warunek, o którym mowa w art. 17b ust. 1 pkt 3 w związku z art. 17j ust. 1 ustawy CIT.

Należy również wskazać, że cena sprzedaży przedmiotu leasingu po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego, ustalona w umowie między finansującym a Wnioskodawcą, będzie znacząco wyższa od hipotetycznej wartości netto przedmiotu leasingu, a więc w konsekwencji warunki ustalone w przedmiotowej umowie leasingu nie będą w żaden sposób sprzeczne z art. 17c ustawy CIT. Powyższy przepis reguluje bowiem jedynie minimalną wartość ceny wykupu przedmiotu leasingu, natomiast nie odnosi się do maksymalnej ceny wykupu. Tym samym strony umowy leasingu mogą ustalić powyższą cenę wykupu w dowolnej kwocie, pod warunkiem że cena wykupu będzie wyższa od hipotetycznej wartości netto przedmiotu leasingu.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa umowa, zgodnie z którą cena wykupu przedmiotu leasingu (Budynku) po zakończeniu podstawowego okresu umowy leasingu będzie znacząco przewyższać sumę rat leasingowych spłaconych przez Wnioskodawcę w podstawowym okresie umowy leasingu, będzie spełniać wszystkie wymogi stawiane dla tzw. umowy leasingu operacyjnego, uregulowanej w art. 17b ustawy CIT. Przepisy ustawy CIT nie regulują bowiem wysokości poszczególnych rat leasingowych ustalonych przez strony umowy leasingu, a zatem mogą one być kształtowane przez strony umowy leasingu w sposób dowolny, o ile spełniają wymogi określone w art. 17b ust. 1 pkt 3 ustawy CIT dotyczące sumy opłat.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 26 lipca 2011 r. (sygn. IBPBI/2/423-469/11/PC) wskazał, iż „Powyższy przepis (art. 17b ust. 1 ustawy CIT – przyp. Wnioskodawcy) nie narzuca stronom wysokość poszczególnych opłat leasingowych, ogranicza się jedynie do określenia sumy tych opłat. Konsekwencją jest umożliwienie stronom dowolnego (w granicach określonych jedynie przez przyjętą wartość początkową przedmiotu leasingu) wpływania na wielkość dochodu podlegającego opodatkowaniu. W zależności od oczekiwanego dochodu z danej operacji strony mogą bowiem dowolnie generować koszty lub przychody w miesiącach, w których raty leasingowe mają być spłacane”.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 20 stycznia 2011 r. (IPPB3/423-735/10-2/GJ), jak również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 18 stycznia 2011 r. (sygn. ILPB4/423-268/10-2/ŁM).

Stanowisko, iż „umowa leasingu, w której cena wykupu przedmiotu leasingu po zakończeniu umowy będzie znacząco przewyższać sumę rat leasingowych spłaconych przez Wnioskodawcę w podstawowym okresie umowy leasingu, stanowi podatkową umowę leasingu, o której mowa w art. 17b ustawy CIT” potwierdził także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 20 stycznia 2012 r. (sygn. IPPB3/423-984/11-2/GJ).

Tym samym należałoby uznać, iż opisana w opisie zdarzenia przyszłego umowa leasingu, w której cena wykupu przedmiotu leasingu po zakończeniu umowy będzie znacząco przewyższać sumę rat leasingowych spłaconych przez Wnioskodawcę w podstawowym okresie umowy leasingu, stanowi podatkową umowę leasingu, o której mowa w art. 17b ustawy CIT. W konsekwencji, z perspektywy Wnioskodawcy jako korzystającego, raty leasingowe w podstawowym okresie umowy leasingu będą stanowić koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu natomiast do powołanych przez Spółkę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.