Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-90/15/MM
z 24 lipca 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 24 kwietnia 2015 r., który wpłynął do tut. Biura 5 maja 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3, może być każdorazowo ustalany dla poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych na okres nie krótszy niż 12 miesięcy (pytanie oznaczone we wniosku Nr 5 – zdarzenie przyszłe) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2015 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3, może być każdorazowo ustalany dla poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych na okres nie krótszy niż 12 miesięcy.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

1. Działalność Wnioskodawcy

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) jest spółką wchodzącą w skład międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”), która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji części i akcesoriów dla branży motoryzacyjnej. Grupa dostarcza komponenty i akcesoria samochodowe zróżnicowane pod względem zastosowań oraz wykorzystywanych technologii, stąd działające w niej podmioty zostały wewnętrznie pogrupowane w tzw. dywizje, które prowadzą działalność w jednym z segmentów rynku części samochodowych. Podstawowa działalność Spółki obejmuje produkcję systemów kontroli nadwozia oraz działalność obejmującą produkcję gotowych systemów kierowniczych pojazdów.

W ramach podstawowej działalności w zakresie produkcji systemów kierowniczych pojazdów, Spółka prowadzi aktualnie działalność gospodarczą:

  • w zakładzie w A. - na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „Strefa”), na podstawie dwóch zezwoleń (dalej: „Zezwolenia”) oraz
  • w zakładzie w B. - poza terenem Strefy.

Dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę na terenie Strefy w ramach Zezwoleń mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. 2014 r., poz. 851 ze zm.; dalej: „Ustawa o CIT”).

W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej zarówno na terenie Strefy, jak i poza nią, Spółka wypełniła wymóg wyodrębnienia organizacyjnego jednostki prowadzącej działalność na terenie Strefy - zgodnie z § 5 ust. 5 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. Nr 232, poz. 1548 ze zm., dalej „Rozporządzenie SSE”) - gdyż zwolnienie z CIT przysługuje jej wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie Strefy.

Z uwagi na powyższe, Spółka identyfikuje zasadniczo dwa źródła dochodów:

  • dochody z działalności gospodarczej prowadzonej w zakładzie w A. na terenie Strefy oraz objętej Zezwoleniami - podlegające zwolnieniu z opodatkowania CIT (dalej: „Działalność zwolniona”),
  • dochody z działalności gospodarczej prowadzonej poza terenem Strefy, tj. w zakładzie w B. oraz pozostałe dochody z działalności gospodarczej prowadzonej w Strefie, ale nieobjętej Zezwoleniami - podlegające opodatkowaniu CIT (dalej: „Działalność opodatkowana”).

Spółka prowadzi księgi rachunkowe w sposób umożliwiający wyodrębnienie dochodów dla obu tych Działalności. Przychody objęte zwolnieniem z CIT kalkulowane są zasadniczo w oparciu o przychody osiągane przez Spółkę ze sprzedaży do nabywcy produktów wytworzonych na terenie Strefy, tj. przychody z faktur wystawionych przez Spółkę i dotyczących sprzedaży produktów wytworzonych w zakładzie w A. na podstawie Zezwoleń. W dalszej kolejności, Spółka przyporządkowuje koszty bezpośrednie do przychodów, z których dochód jest zwolniony z CIT. W następnym kroku Spółka identyfikuje zasadniczo następujące rodzaje kosztów ogólnych:

  • koszty związane jedynie z Działalnością opodatkowaną,
  • koszty związane jedynie z Działalnością zwolnioną,
  • koszty związane zarówno z Działalnością opodatkowaną, jak i Działalnością zwolnioną.

Koszty ogólne, dla których możliwe jest jednoznaczne powiązanie wyłącznie z Działalnością opodatkowaną lub wyłącznie z Działalnością zwolnioną, wpływają bezpośrednio na wynik jednej z tych działalności. W przypadku natomiast pozostałych kosztów ogólnych (np. koszty administracyjne, część kosztów prac aplikacyjno-inżynieryjnych), dla których przyporządkowanie wyłącznie do Działalności zwolnionej lub wyłącznie Działalności opodatkowanej w wartościach rzeczywistych nie jest możliwe, Spółka będzie stosować odpowiedni klucz alokacji. Opisana metodologia prowadzi do ustalenia dochodu dla Działalności zwolnionej i odpowiednio dla Działalności opodatkowanej.

2. Prace aplikacyjno-inżynieryjne

Z uwagi na rosnącą konkurencję, szybki postęp technologiczny w branży motoryzacyjnej, jak również najwyższe wymogi bezpieczeństwa dla użytkowników końcowych, w ramach globalnej strategii, Grupa prowadzi zaawansowane technologicznie prace badawcze, rozwojowe i wdrożeniowe, które są warunkiem koniecznym do zawarcia i realizacji kontraktów produkcyjnych z kontrahentami Grupy (międzynarodowymi koncernami samochodowymi). W ramach prowadzonych prac, Grupa przedstawia swoim kontrahentom oferty na opracowanie i produkcję określonych typów komponentów. W przypadku akceptacji oferty przez kontrahentów, w zależności od specyfiki przyszłego komponentu, a także specjalizacji i lokalizacji podmiotów należących do Grupy, podejmowana jest decyzja o przekazaniu zadań w zakresie wytwarzania danego komponentu do wybranych spółek produkcyjnych, w tym Spółki.

Spółka, w ramach prowadzonej przez siebie podstawowej działalności produkcyjnej zasadniczo nie opracowuje ani nie posiada własnych technologii wytwarzania. Wynika to z faktu, że produkty dostarczane przez dostawców branży motoryzacyjnej, w której działa Grupa, wymagają zazwyczaj istotnych nakładów na projektowanie i rozwój. Branża motoryzacyjna wymaga zaawansowanych technologii, cykl życia produktów jest krótki, co wiąże się z koniecznością ciągłych ich zmian. Aby nadążyć za postępem technologicznym, konieczne są istotne nakłady, których pojedynczy podmiot nie jest w stanie sam ponieść. Dlatego też koszty związane z pracami nad nowymi technologiami i produktami ponoszone są przez wyspecjalizowane w tym zakresie jednostki z Grupy, tzw. centra techniczne, a następnie efekty tych prac są centralnie konsolidowane i udostępniane podmiotom produkcyjnym z Grupy.

W centrach technicznych Grupy prowadzone są zasadniczo dwa rodzaje prac nad nowymi technologiami i produktami:

  1. prace koncepcyjne / badawcze (tzw. „core engineering”) oraz
  2. dedykowane prace inżynieryjne (tzw. „application engineering”) - dalej również: prace aplikacyjno-inżynieryjne.

Prace koncepcyjne („core engineering”) polegają na opracowywaniu i rozwijaniu nowych technologii, produktów i koncepcji jeszcze przed uzyskaniem przez Grupę informacji o zapotrzebowaniu ze strony konkretnego kontrahenta. Uzyskane w toku takich prac rezultaty stanowią podstawę koncepcji i konstrukcji nowego lub istotnie ulepszonego komponentu (części samochodowych). Wskazać należy, że wszystkie efekty prac projektowych w ramach tzw. „core engineering” realizowanych przez centra techniczne Grupy, są przedmiotem wewnątrzgrupowej umowy licencyjnej. Umowa ta stanowi podstawę prawną, na bazie której jednostki produkcyjne wykorzystują wystandaryzowany produkt, technologię, wypracowane know-how i w związku z tym zobowiązane są do uiszczania opłat licencyjnych z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania wszelkich praw do patentu, rysunku lub modelu, planu, tajemnicy lub technologii produkcyjnej, lub za korzystanie z doświadczenia w dziedzinie przemysłowej.

W nawiązaniu do powyższych prac, z uwagi na specyfikę branży motoryzacyjnej, typowe dla producentów części i akcesoriów do pojazdów jest następnie prowadzenie tzw. prac aplikacyjno-inżynieryjnych, w ramach których ogólna koncepcja nowego komponentu przekładana i dostosowywana jest do wymogów konkretnego producenta samochodów, co jest niezbędne dla funkcjonowania danego komponentu jako jednego z elementów całego systemu (pojazdu).

Prace aplikacyjno-inżynieryjne podejmowane są w ramach prowadzonych projektów i programów dopiero na etapie przygotowań do realizacji konkretnego zamówienia składanego przez dany koncern samochodowy. Tym samym, Grupa dysponując pierwotnymi założeniami/koncepcjami rozwiązań wypracowanymi na etapie prac koncepcyjnych/ badawczych oraz otrzymując od koncernów samochodowych zamówienia na komponenty i akcesoria samochodowe o konkretnych parametrach technicznych, dokonuje w toku prac aplikacyjno-inżynieryjnych ich dostosowania do indywidualnych wymagań zgłoszonych przez klienta. Wypracowane w toku prac aplikacyjno-inżynieryjnych rozwiązania mają na celu opracowanie nowego, unikatowego lub znacząco ulepszonego komponentu samochodowego, możliwego do zastosowania przez konkretnego zamawiającego (producenta samochodów).

Z uwagi na fakt, że wytwarzane przez Spółkę komponenty układów kierowniczych stanowią składową wytwarzanych finalnie samochodów, niezbędne jest, by produkty te cechowały się niezawodnością (autonomiczną sprawnością), jak również współpracowały z pozostałymi systemami znajdującymi się w montowanych przez producentów samochodach.

Prace aplikacyjno-inżynieryjne obejmują w szczególności projektowanie poszczególnych komponentów, badanie ich wzajemnych oddziaływań i dopasowywanie mające na celu stworzenie sprawnych systemów spełniających wymagania klientów, w tym:

  1. tworzenie projektów, rysunków, planów oraz innej dokumentacji technicznej na potrzeby wdrażanego w spółkach z Grupy procesu produkcyjnego,
  2. przeprowadzanie, opracowywanie i raportowanie testów realizowanych na stanowiskach pomiarowych,
  3. opracowywanie prototypów produktów.

Zgodnie z przyjętym przez Grupę modelem działalności, opisane powyżej prace są co do zasady realizowane przez wydzielone, wyspecjalizowane podmioty działające w ramach Grupy, tzw. centra techniczne. Zakłady produkcyjne (w tym Spółka) obciążane są kosztami prac aplikacyjno-inżynieryjnych, które realizowane są ściśle na rzecz produktów wytwarzanych w danej jednostce, na podstawie umowy ramowej.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że w związku z ponoszeniem opisanych powyżej kosztów prac aplikacyjno-inżynieryjnych, uzyskał indywidualne interpretacje podatkowe z 20 lutego 2015 r. wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPBI/2/423-1409/14/MS oraz IBPBI/2/423-1410/14/MS, dalej: „Interpretacje Indywidualne”) potwierdzające, że wydatki poniesione na nabycie prac aplikacyjno-inżynieryjnych od centrów technicznych z Grupy stanowią koszty prac rozwojowych i w konsekwencji mogą zostać rozliczone (ujęte) dla celów podatkowych wg jednej z metod określonych w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT.

Jak wskazano, na poziomie Grupy, koszty związane z pracami nad nowymi technologiami i produktami ponoszone przez wyspecjalizowane w tym zakresie podmioty z Grupy, tzw. centra techniczne, są centralnie konsolidowane i w dalszej kolejności rozdzielane na rzecz podmiotów produkcyjnych, które wytwarzają określone komponenty i produkty. Faktury, z których wynikają wartości obciążenia tymi kosztami dla polskiej jednostki wystawiane są dla zakładu w B. jako miejsca siedziby zarządu i ośrodka decyzyjnego Spółki. W dalszej kolejności, Spółka dokonuje przyporządkowania obciążeń do zakładu w B. lub w A., biorąc pod uwagę związek określonych programów i projektów w ramach prac aplikacyjno-inżynieryjnych z produkcją komponentu/produktu finalnego, która ma być realizowana w poszczególnych zakładach.

W tym zakresie, Spółka uzyskała interpretacje indywidualne z 20 lutego 2015 r. wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPBI/2/423-1411/14/MS oraz IBPBI/2/423-1412/14/MS) potwierdzające, że koszty prac aplikacyjno-inżynieryjnych dotyczące projektów i programów związanych z komponentami lub produktami, które mają być wykonywane w obydwu lokalizacjach (tj. w A. oraz B.) powinny być przyporządkowane na podstawie metodologii uregulowanej w art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT. Natomiast, koszty prac aplikacyjno-inżynieryjnych dotyczące projektów i programów związanych z komponentami lub produktami, które mają być wytwarzane wyłącznie w jednej lokalizacji, Spółka powinna przyporządkować do kosztów związanych z określoną działalnością - tj. z Działalnością opodatkowaną lub Działalnością zwolnioną - w całości w wartościach rzeczywistych.

Biorąc pod uwagę indywidualne interpretacje podatkowe, zarówno w zakresie odpowiedniej metody przyporządkowania kosztów pomiędzy Działalność opodatkowaną oraz Działalność zwolnioną, jak również w zakresie możliwości rozliczania kosztów prac aplikacyjno inżynieryjnych, zgodnie z art. 15 ust. 4a ustawy o CIT, Wnioskodawca planuje uwzględniać/ rozliczać wysokość kosztów prac aplikacyjno-inżynieryjnych wpływających na Dochód opodatkowany i Dochód zwolniony w opisany poniżej sposób.

Etap I

Spółka dokona przyporządkowania kosztów prac aplikacyjno-inżynieryjnych pomiędzy Działalność opodatkowaną oraz Działalność zwolnioną, zgodnie z metodologią potwierdzoną w interpretacjach indywidualnych. Takie przyporządkowanie jest niezbędne, aby wypełnić wymogi związane z wydzieleniem Działalności opodatkowanej oraz Działalności zwolnionej oraz dla ustalenia wyniku podatkowego dla obu tych działalności. W przypadku prowadzenia działalności w zakładzie objętym statusem Strefy oraz poza obszarem Strefy zakłada się bowiem, że jednostki takie stanowią niejako odrębne podmioty dla celów podatkowych, zobowiązane do odrębnego ustalania wyniku podatkowego.

Etap II

W dalszej kolejności, w odniesieniu do zidentyfikowanych prac aplikacyjno-inżynieryjnych stanowiących prace rozwojowe, ustalając wynik podatkowy dla Działalności opodatkowanej i Działalności zwolnionej, Wnioskodawca, odrębnie dla każdego projektu i programu po jego przyporządkowaniu do jednego z rodzajów działalności, zastosuje odpowiednie metody rozliczenia prac rozwojowych, o których mowa w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT, tj. zostaną one zaliczane do kosztów uzyskania przychodów:

  1. w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, albo
  2. jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostały zakończone, albo
  3. poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 3 od wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3, może być każdorazowo ustalany dla poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych na okres nie krótszy niż 12 miesięcy? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 5 – zdarzenie przyszłe)

W ocenie Spółki, okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3, może być każdorazowo ustalany dla poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych, na okres nie krótszy niż 12 miesięcy, zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Zgodnie z założeniem Spółki, koszty prac aplikacyjno-inżynieryjnych związanych z programami i projektami, dla których spełnione zostały warunki określone w ustawie o CIT, ujęte zostaną dla celów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT. Okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla wartości niematerialnych reguluje art. 16m ust. 1 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 16ł ust. 1-3, okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych nie może być krótszy niż:

  1. od licencji (sublicencji) na programy komputerowe oraz od praw autorskich - 24 miesiące;
  2. od licencji na wyświetlanie filmów oraz na emisję programów radiowych i telewizyjnych - 24 miesiące;
  3. od poniesionych kosztów zakończonych prac rozwojowych -12 miesięcy;
  4. od pozostałych wartości niematerialnych i prawnych - 60 miesięcy.

Należy przy tym uwzględnić, że na podstawie art. 16m ust. 3 ustawy o CIT, podatnicy ustalają stawki amortyzacyjne dla poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych. W konsekwencji, w ocenie Spółki, okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3, może być każdorazowo ustalany dla poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych, na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych, jednak na okres nie krótszy niż 12 miesięcy.

Niezależnie od argumentów przedstawionych wyżej, Spółka pragnie wskazać, że prezentowane przez nią stanowisko w zakresie rozliczania prac rozwojowych jako wartości niematerialnych i prawnych znajduje również potwierdzenie w licznych interpretacjach podatkowych, m.in. w:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania Nr 5 – zaistniały stan faktyczny, Nr 1, Nr 2, Nr 3, Nr 4 wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 14 marca 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj