Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/4510-7/15/KB
z 13 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 5 stycznia 2015 r. (data wpływu do Organu 12 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie sposobu prawidłowego określenia momentu rozpoczęcia działalności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2015 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu prawidłowego określenia momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – spółka z o.o. – został zawiązany na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego z 17 maja 2013 r. Spółka zarejestrowana została w Krajowym Rejestrze Sądowym 8 sierpnia 2013 r. Tego samego dnia Spółka złożyła do urzędu skarbowego wniosek o rejestrację na potrzeby podatku do towarów i usług VAT-R podając w nim datę rozpoczęcia działalności gospodarczej oraz przewidywaną datę dokonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usługi 10 sierpnia 2013 r. Dnia 13 sierpnia 2013 r. Spółka została wpisana do systemu REGON, we wniosku o wpis podała, jako datę rozpoczęcia działalności 8 sierpnia 2013 r. Do dnia zarejestrowania Spółka nie posiadała żadnych aktywów, nie założyła rachunku bankowego, jak również nie dokonała żadnej transakcji mającej na celu osiągnięcie przychodu, czy poniesienie kosztu. W konsekwencji Spółka poinformowała naczelnika urzędu skarbowego, że w związku z rozpoczęciem działalności w drugiej połowie 2013 r. jej pierwszym rokiem podatkowym będzie okres od sierpnia 2013 r. do grudnia 2014 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka dobrze określiła datę rozpoczęcia działalności gospodarczej na potrzeby podatku dochodowego, czy rozpoczęcie działalności gospodarczej to data podpisania umowy, data zarejestrowania spółki, data podana w dokumentach składanych do urzędu skarbowego, czy też data poniesienia pierwszego kosztu podatkowego lub data uzyskania pierwszego przychodu podatkowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, datą rozpoczęcia działalności gospodarczej, generującej obowiązek podatkowy jest data zaistnienia zdarzenia mającego na celu uzyskanie dochodu (straty). Takim zdarzeniem może być poniesiony koszt lub uzyskany przychód. Zaistnienie takiego zdarzenia przesądza o tym, że spółka staje się podatnikiem podatku dochodowego i podlega od tego momentu ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca wskazuje, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie podaje jednoznacznej definicji pojęcia „rozpoczęcia działalności”, natomiast właściwe określenie tego pojęcia ma wpływ na prawidłowe ustalenie okresu trwania pierwszego roku podatkowego. Spółka nie znajdując bezpośredniego rozwiązania jej problemu w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, opiera swoje stanowisko na własnej interpretacji przepisów Ordynacji podatkowej. W jej ocenie, zastosowanie mają art. 4 i art. 8 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej (winno być art. 7 § 1 Ordynacji podatkowej), podatnikiem podatku dochodowego jest osoba prawna, na której ciąży obowiązek podatkowy. Natomiast zgodnie z art. 4 Ordynacji podatkowej, obowiązek podatkowy to powinność przymusowego świadczenia w związku z zaistnieniem zdarzenia jakim jest uzyskany dochód lub poniesiona strata. Ponieważ bezpośredni wpływ na powstanie dochodu lub straty podatkowej ma poniesienie kosztu lub uzyskanie przychodu, to daty poniesienia pierwszego kosztu lub powstania pierwszego przychodu decydują o rozpoczęciu działalności podlegającej opodatkowaniu. Analiza wymienionych przepisów Ordynacji podatkowej doprowadziła Wnioskodawcę do stwierdzenia, że stał się podatnikiem podatku dochodowego w momencie poniesienia pierwszego kosztu (uzyskania pierwszego przychodu) podatkowego i to ta data zadecydowała o rozpoczęciu roku podatkowego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomi o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych. W przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności, pierwszy rok podatkowy trwa od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego albo do ostatniego dnia wybranego roku podatkowego, nie dłużej jednak niż dwanaście kolejnych miesięcy kalendarzowych (art. 8 ust. 2 ww. ustawy). W przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności w drugiej połowie roku kalendarzowego i wybrania roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym, pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność (art. 8 ust. 2a ww. ustawy).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uzależniają zatem sposób prawidłowego ustalenia pierwszego roku podatkowego od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności. Przy czym, ustawa nie zawiera definicji tego pojęcia. Nie oznacza to jednak, że o rozpoczęciu prowadzenia tej działalności decyduje pierwsze zdarzenie gospodarcze wywołujące skutki podatkowe w podatku dochodowym, tj. uzyskanie pierwszego przychodu podatkowego lub poniesienie pierwszego wydatku, który może zostać uznany za podatkowy koszt uzyskania przychodu. „Rozpoczęcie działalności gospodarczej” należy bowiem rozpatrywać w sposób szeroki. Podmiot gospodarczy może bowiem dokonywać szeregu operacji gospodarczych, być podmiotem stosunków prawnych (np. stroną umów zawieranych z kontrahentami), czy też zdarzeń prawnych jeszcze przed uzyskaniem pierwszego przychodu podatkowego, bądź poniesieniem pierwszego kosztu. Wskazać także należy na regulacje wynikające z ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.), której art. 12 ust. 1 pkt 1 stanowi, że księgi rachunkowe otwiera się, z zastrzeżeniem ust. 3, na dzień rozpoczęcia działalności, którym jest dzień pierwszego zdarzenia wywołującego skutki o charakterze majątkowym lub finansowym, - w ciągu 15 dni od dnia zaistnienia tych zdarzeń. Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że nie jest właściwe stwierdzenie, że spółka nie rozpoczęła działalności jeżeli nie wystąpił u niej pierwszy przychód lub koszt podatkowy. Rozpoczęcie przez spółkę działalności skutkuje bowiem nie tylko uzyskiwaniem przychodów, bądź ponoszeniem kosztów rozpoznawanych podatkowo. Przejawem działalności jest również każde inne zdarzenie gospodarcze, które winno znaleźć odzwierciedlenie w księgach rachunkowych. Zdarzeniem tym będzie np. zawarcie umowy wywierającej skutki o charakterze cywilnoprawnym, wniesienie przez wspólników, bądź to wkładów pieniężnych, bądź aportów na pokrycie kapitału zakładowego, zaciągnięcie pożyczki czy kredytu itp. Z tej też przyczyny w ocenie tut. Organu, dzień rozpoczęcia prowadzenia działalności należy utożsamiać z dniem powstania podatnika, tj. zawarcia umowy spółki z o.o. Zawarcie tej umowy powoduje bowiem powstanie spółki z o.o. w organizacji, która posiada podmiotowość prawną i może być podmiotem stosunków prawnych. Zgodnie bowiem z art. 161 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1030 ze zm.), z chwilą zawarcia umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością powstaje spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji. Spółki kapitałowe w organizacji, o których mowa w art. 161 i art. 323, mogą we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywane (art. 11 § 1 Kodeksu spółek handlowych).

Bez znaczenia dla prawidłowego określenia momentu rozpoczęcia działalności pozostaje treść art. 4 i art. 7 § 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z ich treścią, obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach, natomiast podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Art. 7 § 2 Ordynacji podatkowej wskazuje ponadto, że ustawy podatkowe mogą ustanawiać podatnikami inne podmioty niż wymienione w § 1 (w tym przypadku m.in. spółkę z o.o. w organizacji). Przepisy powyższe określają jedynie, którym podmiotom należy przyznać status podatnika, tj. takim podmiotom, na które ustawa nakłada obowiązek konkretnego świadczenia; nie regulują kwestii związanej z określeniem prawidłowego momentu rozpoczęcia działalności przez podatnika, tj. podmiot, na który ustawa nakłada obowiązek podatkowy.

Z wniosku wynika, że wątpliwości Wnioskodawcy – spółki z o.o. – dotyczą poprawnego określenia momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej, od którego uzależnione jest prawidłowe ustalenie pierwszego roku podatkowego spółki.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w opisanym stanie faktycznym za moment rozpoczęcia działalności należy uznać dzień zawarcia umowy spółki z o.o. a nie dzień uzyskania pierwszego przychodu podatkowego lub poniesienia pierwszego podatkowego kosztu uzyskania przychodu.

Z uwagi na powyższe, stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.