Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-266/15/BD
z 21 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 8 lipca 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 20 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku transakcji dokonywanych pomiędzy spółkami będącymi członkami PGK przychodem Grupy z tytułu tych transakcji będzie wyłącznie cena określona w umowie, a zastosowania do tych transakcji nie znajdą regulacje dotyczące ustalania przychodu z tytułu otrzymania świadczeń nieodpłatnych i częściowo nieodpłatnych, zawarte w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT oraz regulacje dotyczące szacowania przychodu na podstawie art. 14 ustawy o CIT, a także określenia dochodu i należnego podatku w oparciu o przepis art. 11 ustawy o CIT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku transakcji dokonywanych pomiędzy spółkami będącymi członkami PGK, przychodem Grupy z tytułu tych transakcji będzie wyłącznie cena określona w umowie, a zastosowania do tych transakcji nie znajdą regulacje dotyczące ustalania przychodu z tytułu otrzymania świadczeń nieodpłatnych i częściowo nieodpłatnych, zawarte w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT oraz regulacje dotyczące szacowania przychodu na podstawie art. 14 ustawy o CIT, a także określenia dochodu i należnego podatku w oparciu o przepis art. 11 ustawy o CIT.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej: „Spółka dominująca”) wraz ze swoimi spółkami zależnymi (dalej: „Spółki zależne”) utworzyły podatkową grupę kapitałową (dalej: „Grupa”, „PGK”), o której mowa w art. 1a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Umowa o utworzeniu PGK została zawarta 22 września 2014 r. i zarejestrowana przez Naczelnika Urzędu Skarbowego decyzją z dnia 20 listopada 2014 r. (dalej: „Umowa”). Spółką wskazaną w Umowie do reprezentacji PGK jest Spółka dominująca. Pierwszy rok podatkowy PGK rozpoczął się 1 stycznia 2015 r. W ciągu trwania umowy o PGK, spółki znajdujące się w PGK (Spółka dominująca oraz Spółki zależne) będą dokonywać między sobą transakcji (np. umowy sprzedaży, zamiany, aporty), których przedmiotem będą m.in. rzeczy, prawa majątkowe lub usługi.

Spółki wchodzące w skład PGK (zarówno Spółka dominująca, jak i Spółki zależne) znajdują się w relacjach, o których mowa w art. 11 ust. 4 ustawy o CIT.

Do końca 2014 r. funkcjonowała PGK mająca inny skład spółek, gdzie spółką dominującą był Wnioskodawca (dalej: „PGK 2014”). Spółka dominująca, przed utworzeniem PGK 2014, wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej: Czy w przypadku dokonywania transakcji, w tym transakcji zbycia rzeczy lub praw majątkowych pomiędzy spółkami będącymi stronami umowy o PGK 2014, organ podatkowy będzie uprawniony dla celów podatku dochodowego od osób prawnych do określania ceny takich transakcji do wartości rynkowych, a przez to określania wysokości dochodu podmiotu wchodzącego w skład PGK 2014 (a przez to dochodu PGK 2014)?

Wniosek miał na celu ustalenie możliwości szacowania przychodu dla transakcji dokonywanych pomiędzy spółkami wchodzącymi w skład PGK na podstawie art. 11, bądź art. 14 ustawy o CIT. Interpretacją z 14 lipca 2011 r., sygn. IBPBI/2/423-806/11/SD organ uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy (PGK 2014) odstępując od uzasadnienia. Zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym przez Wnioskodawcę: „analogiczne zakłócenia powodowałoby stosowanie jakichkolwiek przepisów umożliwiających weryfikacje cen stosowanych w transakcjach pomiędzy spółkami wchodzącymi w skład PGK, w szczególności art. 11, bądź art. 14 ustawy o CIT. Cena transakcji zawieranych pomiędzy spółkami wchodzącymi w skład PGK pozostaje bowiem bez znaczenia dla wyniku podatkowego podatkowej grupy kapitałowej. Zwiększanie jej natomiast u tego podmiotu, dla którego rezultat danej transakcji stanowiłby przychód, w sztuczny sposób zwiększałoby dochód PGK. Stąd, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku dokonywania transakcji, w tym transakcji zbycia rzeczy lub praw majątkowych pomiędzy spółkami będącymi stronami umowy o PGK, organ podatkowy nie będzie uprawniony dla celów podatku dochodowego od osób prawnych do określania ceny takich transakcji do wartości rynkowych, a przez to określania wysokości dochodu podmiotu wchodzącego w skład PGK (a przez to dochodu PGK)”.

Dodatkowo PGK 2014 dysponowała indywidualną interpretacją prawa podatkowego z 21 czerwca 2012 r., sygn. IBPBI/2/423-297/12/SD która potwierdzała, że w przypadku transakcji między spółkami będącymi członkami PGK 2014, w okresie obowiązywania umowy PGK 2014 jej przychodem z transakcji między spółkami tworzącymi PGK 2014 będzie wyłącznie cena (wynagrodzenie) określone w umowie, a zastosowania dla tych transakcji nie znajdą regulacje dotyczące ustalania przychodu z tytułu otrzymania świadczeń nieodpłatnych i częściowo nieodpłatnych, zawarte w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Wnioskodawca występuje o niniejszą interpretację w związku z faktem, że wyżej wymienione interpretacje opisywały podatkową grupę kapitałową, której Wnioskodawca był członkiem, a która istniała od 1 stycznia 2012 r. Stąd Wnioskodawca pragnie potwierdzić powyższe konkluzje dla PGK zawiązanej umową z dnia 22 września 2014 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku transakcji dokonywanych pomiędzy spółkami będącymi członkami PGK, w okresie obowiązywania Umowy, przychodem z tytułu tych transakcji będzie wyłącznie cena (wynagrodzenie) określona przez strony transakcji, a zastosowania dla tych transakcji nie znajdą regulacje dotyczące ustalania przychodu z tytułu otrzymania świadczeń nieodpłatnych i częściowo odpłatnych, zawarte w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, jak i regulacje dotyczące szacowania przychodu na podstawie art. 14 ustawy o CIT, czy też określania dochodu i należnego podatku w oparciu o przepis art. 11 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku transakcji dokonywanych pomiędzy spółkami będącymi członkami PGK, w okresie obowiązywania Umowy, przychodem z tytułu tych transakcji będzie wyłącznie cena (wynagrodzenie) określona przez strony transakcji, a zastosowania dla tych transakcji nie znajdą regulacje dotyczące ustalania przychodu z tytułu otrzymania świadczeń nieodpłatnych i częściowo odpłatnych, zawarte w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, jak i regulacje dotyczące szacowania przychodu na podstawie art. 14 ustawy o CIT, czy też określania dochodu i należnego podatku w oparciu o przepis art. 11 ustawy o CIT. Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o CIT, jeżeli:

1. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem krajowym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
2. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem zagranicznym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
3. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów

-i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Jednocześnie zgodnie z art. 11 ust. 4 ustawy o CIT przepisy ust. 1-3a stosuje się odpowiednio, gdy:

1. podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
2. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów.
   
   

Powyższe regulacje umożliwiają określenie dochodu podatnika w przypadku, gdy zawiera on transakcje z podmiotem powiązanym na warunkach innych niż rynkowe, a jednocześnie warunki te skutkowałyby niewykazywaniem przez tego podatnika dochodów lub wykazywaniem dochodów niższych niż te, które byłyby osiągnięte gdyby warunki określonej transakcji odpowiadały warunkom rynkowym.

Równocześnie, jak wynika z ugruntowanej linii interpretacyjnej, termin „transakcja” dla potrzeb stosowania przepisów dotyczących cen transferowych powinien być rozumiany zgodnie z jego szerokim, słownikowym znaczeniem, a więc jako pojęcie obejmujące swoim zakresem wszelkiego rodzaju czynności prawne, w tym w szczególności powodujące przeniesienie własności dóbr, takie jak umowy sprzedaży, zamiany, bądź też wniesienie wkładu niepieniężnego (tak przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji wydanej 9 listopada 2012 r. o sygn. IPPB5/423-720/12-2/AB).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, przychodami są w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie. Zgodnie z art. 12 ust. 5 ustawy o CIT wartość otrzymanych rzeczy lub praw, w tym otrzymanych nieodpłatnie, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 5a ustawy o CIT wartością rzeczy lub praw częściowo odpłatnych stanowiącą przychód podatnika jest różnica między wartością tych rzeczy lub praw, ustaloną według zasad określonych w ust. 5, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. Przepis art. 14 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Z powyższego wynika, że w przypadku gdy w zamian za dokonane świadczenie nabywca nie jest zobowiązany do świadczenia wzajemnego (jak np. zapłata wynagrodzenia) lub też uiszcza je w wartości niższej niż rynkowa, powstaje po jego stronie dodatkowy przychód do opodatkowania. Z kolei dla sprzedawcy dokonującego tego rodzaju odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, możliwe jest określenie przychodu w wartości rynkowej na podstawie art. 14 ustawy o CIT. Zgodnie bowiem z art. 14 ust. 1 ustawy o CIT przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Natomiast zgodnie z ust. 2 wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Z kolei, zgodnie z ust. 3, jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, organ podatkowy wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość określona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający.

Na podstawie art. 14 ust. 4 ustawy o CIT przepisy art. 12 ust. 4 pkt 7, 9 i 10 stosuje się odpowiednio.

Ustalając wzajemną relację pomiędzy art. 11, art. 14 i art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT należy wskazać, że bezsprzecznie zakresy przedmiotowe tych regulacji pokrywają się.

Natomiast w ocenie Wnioskodawcy, przepisy te różnią się swym zakresem podmiotowym. Art. 11 ustawy o CIT znajduje bowiem zastosowanie tylko i wyłącznie do tzw. podmiotów powiązanych. Spółka otrzymała potwierdzenie tej tezy w interpretacji indywidualnej o sygn. IBPBI/2/423-806/11/SD, wydanej 14 lipca 2011 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (interpretacja indywidualna wydana na potrzeby zakładania podatkowej grupy kapitałowej, w której Wnioskodawca wcześniej był również spółką dominującą).

Art. 11 ustawy o CIT został zamieszczony w rozdziale I ustawy, zatytułowanym „podmiot i przedmiot opodatkowania”. Następuje on po art. 7 określającym przedmiot opodatkowania oraz art. 9 regulującym sposób ustalania dochodu i zgodnie z logiczną konstrukcją ustawy stanowi jego uzupełnienie poprzez wskazanie sposobu ustalenia dochodu podatników funkcjonujących w określonych stosunkach powiązań.

Ustalenia dokonane w trybie art. 11 ustawy o CIT zawsze prowadzą do ustalenia podstawy opodatkowania, przy czym ustawodawca tak ustalonej podstawy opodatkowania nigdzie nie różnicuje w stosunku do dochodu ustalonego za pomocą innych środków dowodowych. Możliwość określenia wysokości ceny transakcyjnej między podatnikami przez organy podatkowe na podstawie art. 11 ustawy o CIT wymaga ustalenia i wykazania istnienia powiązań o charakterze rodzinnym, kapitałowym, majątkowym lub wynikającym ze stosunku pracy między osobami pełniącymi funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u podatników oraz wykazanie, że ten związek miał wpływ na ustalenie ceny.

Usytuowanie powyższego przepisu, jak również jego konstrukcja posługująca się kategorycznymi stwierdzeniami: „jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty (...) - dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań”, w ocenie Wnioskodawcy, wyklucza w przypadku podmiotów powiązanych zastosowanie m.in. art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. W takiej sytuacji ma bowiem zastosowanie zasada wykładni prawa lex specialis derogat legi generali. Przepisem szczególnym jest tutaj art. 11 ustawy o CIT. Analogiczna argumentacja została potwierdzona przez Ministra Finansów w odniesieniu do art. 14 w interpretacji indywidualnej o sygn. IBPBI/2/423-806/11/SD.

Jednakże, ustawa o CIT wprowadza także szczegółowe regulacje, obejmujące wyłączenie stosowania przepisów o cenach transferowych. Taka sytuacja ma miejsce w stosunku do podatkowej grupy kapitałowej – instytucji, o której mowa w art. 1a ustawy o CIT. Zgodnie z art. 1a ustawy o CIT, podatnikiem może być grupa co najmniej dwóch spółek prawa handlowego mających osobowość prawną, które pozostają w związkach kapitałowych (podatkowa grupa kapitałowa).

Skutkiem powstania PGK jest utrata podmiotowości w podatku dochodowym od osób prawnych przez spółki, będące stroną umowy o PGK. Zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy o CIT dochodem PGK jest nadwyżka sumy dochodów wszystkich spółek tworzących grupę nad sumą ich strat. Jednocześnie zgodnie z art. 11 ust. 8 pkt 1 ustawy o CIT przepisy art. 11 ust. 4 nie mają zastosowania do świadczeń pomiędzy spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową.

Oznacza to, że w przypadku podmiotów wchodzących w skład PGK, mimo, iż spełniają one definicje podmiotów powiązanych (art. 11 ustawy o CIT), to jednocześnie wyłączona została możliwość określenia wysokości ich dochodów z powodu stosowania cen we wzajemnych transakcjach na warunkach odbiegających od rynkowych (poprzez wykluczenie stosowania art. 11 ust. 4 ustawy o CIT).

Regulacja taka jest naturalną konsekwencją utworzenia na gruncie przepisów ustawy o CIT specyficznej instytucji podatnika, jaką jest podatkowa grupa kapitałowa. Skoro podatnikiem w takim przypadku jest grupa jako całość, to wzajemne transakcje pomiędzy spółkami wchodzącymi w jej skład powinny pozostać neutralne dla celów podatkowych, tj. nie powinny wpływać na wysokość dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania dla PGK. Możliwość stosowania cen odbiegających od rynkowych, przez spółki wchodzące w skład podatkowej grupy kapitałowej, jest niewątpliwie istotnym uprawnieniem, które ustawodawca łączy z tą szczególną formą opodatkowania podatkiem dochodowym.

Stosowanie jakichkolwiek przepisów umożliwiających weryfikację cen stosowanych w transakcjach pomiędzy spółkami wchodzącymi w skład PGK, w szczególności art. 11, art. 14, czy art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, spowodowałoby bezprzedmiotowość regulacji zawartej w art. 11 ust. 8 ustawy o CIT. Cena transakcji zawieranych pomiędzy spółkami wchodzącymi w skład PGK pozostaje bowiem co do zasady bez znaczenia dla wyniku podatkowego podatkowej grupy kapitałowej. Zwiększanie jej natomiast u tego podmiotu, dla którego rezultat danej transakcji stanowiłby przychód, czy też ustalanie przychodu po stronie odbiorcy świadczenia, w sztuczny sposób zwiększałoby dochód całej PGK.

Ustalenie, że zastosowanie do transakcji pomiędzy podmiotami wchodzącymi w skład PGK znajdą regulacje dotyczące ustalania przychodu ze świadczeń nieodpłatnych, czy świadczeń częściowo odpłatnych oznaczałoby, że dochodem PGK byłaby finalnie cena świadczenia powiększona dodatkowo o przychód w wartości różnicy pomiędzy tą ceną, a wartością rynkową świadczenia (czyli wartością, która składa się na świadczenie nieodpłatne/częściowo odpłatne). W ten sposób treść art. 11 ust. 8 ustawy o CIT pozbawiona byłaby uzasadnienia normatywnego. Choć nie następowałoby szacowanie dochodu PGK poprzez ustalenie go po stronie sprzedającego, to analogiczny rezultat osiągnięty byłby poprzez ustalenie przychodów ze świadczeń nieodpłatnych/częściowo odpłatnych po stronie odbiorcy świadczenia. Analogiczny skutek miałoby zastosowanie do tego rodzaju transakcji art. 14 ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, wykluczenie stosowania art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT ma więc analogiczne uzasadnienie, jak brak możliwości stosowania art. 14 ust. 1 – 3 ustawy o CIT, w zakresie możliwości określenia przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych w wysokości ich wartości rynkowej. Także bowiem ten przepis (mający jednak zastosowanie do zbywcy, a nie nabywcy) przeczyłby celowi art. 11 ust. 8 ustawy o CIT, który jak wskazano, wyłącza możliwość szacowania dochodu w PGK.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że w zakresie niestosowania art. 14 ust. 1 – 3 ustawy o CIT do transakcji dokonywanych między spółkami wchodzącymi w skład PGK, Spółka otrzymała powoływaną już pozytywną interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (interpretacja z 14 lipca 2011 r., sygn. IBPBI/2/423-806/11/SD), w ramach której organ wydający interpretację potwierdził, że „w przypadku dokonywania transakcji, w tym transakcji zbycia rzeczy lub praw majątkowych pomiędzy spółkami będącymi stronami umowy o PGK organ podatkowy nie będzie uprawniony dla celów podatku dochodowego od osób prawnych do określania ceny takich transakcji do wartości rynkowych, a przez to określania wysokości dochodu podmiotu wchodzącego w skład PGK (a przez to dochodu PGK)”. Interpretacja ta dotyczyła PGK 2014. W zakresie stosowania art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, PGK 2014 r. również dysponowała pozytywną interpretacją prawa podatkowego z dnia z 21 czerwca 2012 r., sygn. IBPBI/2/423-297/12/SD.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku dokonywania transakcji pomiędzy spółkami będącymi członkami PGK, w okresie obowiązywania Umowy, przychodem w podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu tych transakcji będzie wyłącznie cena (wynagrodzenie) określona przez strony takiej transakcji, a zastosowania nie znajdą regulacje dotyczące ustalania przychodu z tytułu otrzymania świadczeń nieodpłatnych i częściowo odpłatnych, zawarte w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, szacowania przychodu na podstawie art. 14 ustawy o CIT, czy też określania dochodu i należnego podatku w oparciu o przepis art. 11 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.