Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-711/15-2/WS
z 27 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2015 r. (data wpływu 29 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Dnia 25 marca 2011 r Wnioskodawczyni otrzymała od swojego ojca na podstawie umowy darowizny:

1. udział wynoszący 1/4 (jedną czwartą):
   1. w prawie użytkowania wieczystego gruntu, stanowiącego działkę o powierzchni 1,3692 ha oraz
   2. we własności znajdujących się na gruncie:
      • wolnostojącego budynku produkcyjno-magazynowego z częścią biurowo -socjalną o powierzchni użytkowej: 1 207,73 m2, do którego dobudowano halę magazynową i budynek biurowy o powierzchni użytkowej 1 276,13 m2,
      • trzystanowiskowego budynku garażowego o powierzchni 65 m2,
      • budynku gospodarczego dobudowanego do budynku garażowego o powierzchni 40 m2,
      • budynku magazynowego, konstrukcji stalowej o powierzchni użytkowej 93 m2 oraz zbiornikiem przeciwpożarowym
      (dla której to nieruchomości sąd rejonowy prowadzi księgę wieczystą) oraz
2. udział wynoszący 1/4 (jedną czwartą) w: prawie użytkowania wieczystego gruntu, stanowiącego działki o łącznej powierzchni 787 m2 (dla której to nieruchomości sąd rejonowy prowadzi księgę wieczystą).
   
   

Dla potrzeb niniejszego wniosku, opisane powyżej udziały w prawach użytkowania wieczystego oraz we własności budynków posadowionych na nieruchomości, zwane będą łącznie Nieruchomość.

Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawczynię jako majątek osobisty (w małżeństwie Wnioskodawczyni w chwili darowizny oraz obecnie obowiązywał i obowiązuje rozdzielność majątkowa) i nie stanowiła składników majątkowych związanych z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą (Nieruchomość nie stanowiła środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej).

Wnioskodawczyni - jako osoba fizyczna - prowadzi od dnia 5 maja 2008 r. działalność gospodarczą wpisaną do centralnej ewidencji i informacji o działalności gospodarczej z przeważającym rodzajem działalności obejmującym: działalność agencji reklamowych.

Dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni posiada status podatnika VAT czynnego.

Począwszy od dnia 2 kwietnia 2012 r. Nieruchomość została przez Wnioskodawczynię (jako wynajmującą) udostępniona osobie trzeciej (spółce z ograniczoną odpowiedzialnością) odpłatnie na podstawie umowy najmu zawartej dnia 2 kwietnia 2015 r. na czas oznaczony.

Z tytułu udostępnienia Nieruchomości Wnioskodawczyni pobierała czynsz miesięczny, dokumentowany wystawianymi fakturami VAT, który rozliczany był przez Wnioskodawczynię dla potrzeb podatku dochodowego jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Aktem notarialnym z dnia 22 czerwca 2015 roku Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży Nieruchomości na rzecz dotychczasowego najemcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zbycie przez Wnioskodawczynię Nieruchomości stanowić będzie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym w ramach źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 uPdof, tj. jako odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości oraz prawa wieczystego użytkowania gruntów?
2. Czy w przypadku gdy Wnioskodawczyni, przed upływem dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie Nieruchomości wydatkuje na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 uPdof w związku z art. 21 ust. 25 kwotę w równowartości uzyskanego przychodu z tytułu zbycia Nieruchomości, uzyskany ze zbycia Nieruchomości dochód podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym (w proporcji określonej w art. 21 ust. 1 pkt 131 uPdof)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, zbycie przez Wnioskodawczynię Nieruchomości stanowić będzie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym w ramach źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 uPdof, tj. jako odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości oraz prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Uzyskany ze zbycia Nieruchomości dochód podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym (w proporcji określonej w art. 21 ust. 1 pkt 131 uPdof), w przypadku gdy Wnioskodawczyni, przed upływem dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie Nieruchomości wydatkuje na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 uPdof w związku z art. 21 ust. 25 kwotę w równowartości uzyskanego przychodu z tytułu z bycia Nieruchomości.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) uPdof źródłem przychodu podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym jest odpłatne zbycie (z zastrzeżeniem ust 2):

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło uprzednie nabycie lub wybudowanie. Jednocześnie uPdof w art. 10 ust. 2 pkt 3 wskazuje, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 uPdof (tj. zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych), nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednocześnie art. 5a pkt 2 uPdof wskazuje, że przez składniki majątkowe rozumie się aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości pomniejszone o przejęte długi funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy, o ile długi te nie zostały uwzględnione w cenie nabycia, o której mowa w art. 22g ust. 3 uPdof.

Powyższe przepisy formułują zatem generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 uPdof (jeżeli zbywane dobra nie stanowiły składników majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy).

W myśl art. 30e ust. 1 uPdof od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) uPdof podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Stosownie do art. 30e ust. 2 uPdof podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw (określonym zgodnie z art. 19 uPdof), a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i ust. 6d uPdof, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 uPdof, jest co do zasady wartość wyrażona w cenie określonej umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. (Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia - sprzedaży - w doktrynie i orzecznictwie definiuje się jako wszelkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku, a zatem czynione z zachowaniem związku przyczynowo-skutkowego ze sprzedażą. W sytuacji nieodpłatnego nabycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 uPdof przychód można pomniejszyć o koszty uzyskania przychodu ustalone zgodnie z art. 22 ust. 6d uPdof).

Jednocześnie zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 131 uPdof wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych (o których mowa w art. 30e uPdof), w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się w wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Za wydatki poniesione na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 uPdof, uważa się wszelkie wydatki określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 uPdof.

Biorąc pod uwagę powyżej opisane regulacje prawne uPdof oraz istniejący stan faktyczny w sprawie, Wnioskodawczyni zauważa, że dochód ze zbycia Nieruchomości stanowić będzie źródło opodatkowania podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 uPdof, ponieważ Nieruchomość nabyta została w 2011 roku jako majątek osobisty (prywatny) nie stanowiący składników majątkowych prowadzonej działalności gospodarczej (a zatem nie jako środek trwały prowadzonej działalności gospodarczej), a jej zbycie miało miejsce przed upływem 5 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Okoliczność odpłatnego udostępnienia Nieruchomości osobie trzeciej (po jej otrzymaniu w formie darowizny) w ramach umowy najmu oraz rozliczenia przychodów z tego tytułu jako pozarolniczej działalności gospodarczej, pozostanie bez wpływu na kwalifikację źródła opodatkowania zbycia Nieruchomości jako objętego art. 10 ust. 1 pkt 8 uPdof.

Wnioskodawczyni dodatkowo uważa, że w sprawie znajdą zastosowanie przesłanki zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym dochodu ze zbycia Nieruchomości (o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 uPdof i w odpowiedniej kwocie), w sytuacji gdy przed upływem dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie Nieruchomości, Wnioskodawczyni wydatkuje równowartość uzyskanego przychodu ze zbycia Nieruchomości na własne cele mieszkaniowe, określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 uPdof w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 uPdof. Powyższe wynika z tego, że zwolnienie z opodatkowania podatkiem dochodowym, dochodu uzyskanego ze zbycia Lokalu oraz Udziału warunkowane jest przede wszystkim wydatkowaniem przez Wnioskodawczynię stosownej kwoty i w odpowiednim czasie na tzw. własne cele mieszkaniowe podatnika określone ustawowo w uPdof.

Podsumowując zdaniem Wnioskodawczyni zbycie przez Wnioskodawczynię Nieruchomości stanowić będzie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym w ramach źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 uPdof, tj. jako odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części raz udziału w nieruchomości oraz prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Dodatkowo zdaniem Wnioskodawczyni uzyskany ze zbycia Nieruchomości dochód podlegać będzie wolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym (w proporcji określonej w art. 21 ust. 1 pkt 131 uPdoO, w przypadku gdy Wnioskodawczyni, przed upływem dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie Nieruchomości wydatkuje na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 uPdof w związku z art. 21 ust. 25 kwotę w równowartości uzyskanego przychodu z tytułu zbycia Nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W art. 14 ust. 2 ww. ustawy wymienione zostały szczególne kategorie przychodów, które – w przypadku uzyskania ich przez podatnika – stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Takimi przychodami są m.in. przychody uzyskane z odpłatnego zbycia środków trwałych, co wynika z treści art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy. Brzmienie tego przepisu uległo zmianie z dniem 1 stycznia 2015 r. W stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2014 r. przepis ten wskazywał, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących środkami trwałymi - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Od 1 stycznia 2015 r. przepis ten stanowi natomiast, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zmiana treści powyższego przepisu wynikała z przyjętej ostatecznie przez sądy administracyjne linii orzeczniczej, ukształtowanej uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 lutego 2014 r. sygn. akt II FPS 8/13. W ocenie sądu, poprzednie brzmienie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmowało swoim zakresem przychód z odpłatnego zbycia wyłączenie tych środków trwałych, które podatnik wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a nie wszystkich składników majątku, które – w myśl ustawowej definicji – stanowiły środki trwałe. Tym samym, przychód ze sprzedaży składników majątku spełniających ustawową definicję środków trwałych, których podatnik nie ujął w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, mimo że zbyciu podlegały składniki majątku w rzeczywistości służące tej działalności a nie celom prywatnym podatnika (środki trwałe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią bowiem m.in. te składniki, które wykorzystywane są przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą). Ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r., poz. 1326) ustawodawca postanowił zatem doprecyzować brzmienie ww. przepisu i objąć jego zakresem skutki podatkowe odpłatnego zbycia wszystkich składników majątku spełniających ustawowe kryteria uznania je za środki trwałe, bez względu na to, czy podatnik wpisał je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, czy też nie. Jak wynika z uzasadnienia do projektu ww. ustawy zmieniającej, zawartego w druku sejmowym nr 2330 Ad. 15. Zmiana dotycząca sposobu ustalenia przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej ma charakter doprecyzowujący. Jej celem jest wyraźne wskazanie, że zbycie składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej stanowi przychód z tej działalności. (…) Art. 2 pkt 5 (zmiana dotycząca art. 14) – ust. 2 pkt 1 – zmiana ma na celu doprecyzowanie, iż zbycie składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej stanowi przychód z tej działalności. Dotyczy to zarówno składników, które z uwagi na przewidywany okres ich użytkowania, krótszy niż rok, nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych jak i składników, których podatnik – pomimo takiego obowiązku – nie ujął w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

O tym jaki składnik majątku może stanowić środek trwały decydują regulacje zawarte w art. 22a i 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym nie wszystkie wymienione w nich rodzaje składników majątku mogą podlegać amortyzacji podatkowej.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22a ust. 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”,
2. budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
3. składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający

-zwane także środkami trwałymi.

Amortyzacji nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,
3. dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
4. wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1,
5. składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność

-zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi (art. 22c ww. ustawy).

Z powyższego wynika, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają zatem możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ani też dokonywania jego amortyzacji (zwłaszcza, że część środków trwałych objęta jest ustawowym wyłączeniem z amortyzacji podatkowej).

Stosownie natomiast do art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1 (tj. składników, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł i co do których podatnik nie podjął decyzji o ich amortyzacji) wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego, podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Jednocześnie w art. 17 ww. ustawy zmieniającej wskazano, że ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2015 r., z wyjątkiem przepisów (…). Wyjątki wymienione w dalszej części tego przepisu nie obejmują zmian w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Równocześnie ustawodawca nie ograniczył stosowania ww. przepisu w brzmieniu nadanym ww. ustawą zmieniającą wyłącznie do przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia tych środków trwałych, które podatnik nabędzie, przekaże do działalności gospodarczej lub ujmie w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych od 1 stycznia 2015 r. Oznacza to, że przepis w nowym brzmieniu znajduje zastosowanie do wszelkich zdarzeń objętych jego zakresem, które nastąpią od 1 stycznia 2015 r., tj. do wszystkich przychodów ze zbycia środków trwałych uzyskanych po 31 grudnia 2014 r.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że począwszy od dnia 2 kwietnia 2012 r. Wnioskodawczyni (jako wynajmująca) udostępniła Nieruchomość osobie trzeciej (spółce z ograniczoną odpowiedzialnością) odpłatnie na podstawie umowy najmu zawartej dnia 2 kwietnia 2015 r. na czas oznaczony.

Z tytułu udostępnienia Nieruchomości Wnioskodawczyni pobierała czynsz miesięczny, dokumentowany wystawianymi fakturami VAT, który rozliczany był przez Wnioskodawczynię dla potrzeb podatku dochodowego jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Nieruchomość nie stanowiła środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej.

Aktem notarialnym z dnia 22 czerwca 2015 roku Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży Nieruchomości na rzecz dotychczasowego najemcy.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy stwierdzić należy, że w sytuacji przedstawionej we wniosku, Wnioskodawczyni po 31 grudnia 2014 r. dokonała odpłatnego zbycia składnika majątku spełniającego kryteria środka trwałego podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W konsekwencji do przychodu uzyskanego z tego tytułu znajdzie zastosowanie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. niezależnie od tego, od kiedy Wnioskodawczyni wykorzystuje ten składnik majątku w działalności gospodarczej, od tego kiedy go nabyła, jak również od tego czy wprowadziła go, czy też nie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Podkreślić bowiem należy, że ww. przepis nie reguluje ani kwestii kwalifikowania składnika majątku do kategorii środków trwałych, ani obowiązku ujmowania go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Reguluje on wyłącznie kwestię skutków podatkowych zbycia wskazanych w nim składników majątku. Zdarzeniem objętym regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest uzyskanie przychodu z odpłatnego zbycia wymienionego w tym przepisie składnika majątku, a zatem to moment uzyskania tego przychodu decyduje o tym, które brzmienie ww. przepisu znajdzie zastosowanie.

Zatem w sytuacji przedstawionej we wniosku, w związku z tym, że odpłatne zbycie Nieruchomości nastąpiło po 31 grudnia 2014 r., to przychód uzyskany z tego zbycia podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym zgodnie z regulacją obowiązują od 1 stycznia 2015 r. Uzyskany przez Wnioskodawczynię przychód jest przychodem ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W odniesieniu natomiast do możliwości skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 uPdof, w sytuacji gdy Wnioskodawczyni, przed upływem dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie Nieruchomości wydatkuje na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25, kwotę w równowartości uzyskanego przychodu z tytułu zbycia Nieruchomości, należy stwierdzić co następuje.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Z kolei w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W związku z powyższym w przypadku wydatkowania uzyskanego przychodu przed upływem dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie Nieruchomości na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 ww. ustawy, Wnioskodawczyni nie może skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131, ponieważ zwolnienie to ma zastosowanie wyłącznie do dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c).

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.