Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-1205/15-2/MP
z 23 listopada 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2015 r. (data wpływu 19 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą odszkodowania jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 19 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą odszkodowania.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Wnioskodawca (dalej: Bank) zatrudniał pracownika na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku Menedżer ds. Operacyjnych w Zespole Wsparcia. Stosunek pracy z pracownikiem ustał w wyniku rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem dokonanym przez Bank. Wnioskodawca dopełnił obowiązku nałożonego przez przepis art. 38 Kp., poprzez zawiadomienie właściwej zakładowej organizacji związkowej o zamiarze wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony oraz podanie przyczyny uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę. Wskazaną przez Wnioskodawcę przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę pracownikowi była złożona przez niego nieodwołalna rezygnacja ze stanowiska Menedżera ds. Operacyjnych w Zespole Wsparcia oraz brak możliwości zatrudnienia powoda na innym stanowisku pracy w Oddziale oraz w oddziałach ościennych. Pracownik od wręczonego wypowiedzenia umowy o pracę złożył odwołanie do Sądu Rejonowego Wydział Pracy.

Pierwotnie pracownik wnosił o uznanie za bezskuteczne wypowiedzenia umowy o pracę na czas nieokreślony, a następnie o przywrócenie do pracy, ostatecznie po zmodyfikowaniu powództwa wnosił o odszkodowanie za nieuzasadnione naruszające przepisy wypowiedzenie umowy o pracę (w oparciu o art. 471 Kp. odszkodowanie zostało wyliczone jako trzymiesięczne wynagrodzenie liczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy). Pracownik uzasadniał swoje żądania tym, że „wypowiedzenie umowy o pracę jest wadliwe, gdyż dokonane z naruszeniem art. 45 § 1 Kp. poprzez to, że jest nieuzasadnione”. Pracownik podnosił, że rezygnacja ze stanowiska była zaproszeniem do zmiany stanowiska pracy, a ta podyktowana była wzrastającą ilością obowiązków i zakresem odpowiedzialności przy jednocześnie zmniejszających się zasobach kadrowych, które w ocenie pracownika uniemożliwiały mu rzetelne realizowanie powierzonej funkcji. Pracownik zwracał uwagę, że przed wypowiedzeniem umowy o pracę próbował wyjaśnić cel rezygnacji i zwrócenie uwagi pracodawcy na problemy występujące w Zespole Wsparcia.

W toku rozprawy przed Sądem Rejonowym została zawarta ugoda o treści: „Reprezentujący pozwanego pracodawcę Bank SA (...) pełnomocnik radca prawny (...) oświadcza imieniem pozwanego, że pozwany zobowiązuje się zapłacić na rzecz powoda (...) tytułem odszkodowania w związku z rozwiązaniem między stronami stosunku pracy kwotę (...) w terminie do (...) z ustawowymi odsetkami na wypadek zwłoki w płatności tej kwoty w powyższym terminie. Niniejsza ugoda wyczerpuje wszystkie roszczenia stron z tytułu stosunku pracy. Koszty postępowania strony wzajemnie znoszą. Powód wyraża zgodę na powyższą ugodę.”

Ugoda zakończyła postępowanie sądowe toczące się przed Sądem Rejonowym Wydział Pracy. Przez powyższą ugodę strony poczyniły sobie wzajemne ustępstwa co pozwoliło na uchylenie sporu istniejącego między nimi.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Czy odszkodowanie w związku z rozwiązaniem między stronami stosunku pracy korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 i 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji Wnioskodawca nie jest jako płatnik obowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy?


Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien pobierać zaliczki na podatek dochodowy, gdyż odszkodowanie w związku z rozwiązaniem między stronami stosunku pracy z uwagi na fakt, że:

  1. wysokość odszkodowania w powyższym stanie faktycznym wynika z przepisów Kodeksu pracy (art. 471 Kp.);
  2. odszkodowanie to wynika z zawartej przez strony ugody sądowej.

W przestawionym stanie faktycznym roszczenie pracownika o odszkodowanie wynikało z nieuzasadnionego wg pracownika wypowiedzenia umów o pracę. Wysokość odszkodowania w ugodzie została określona w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, czyli zgodnie z dyspozycją art. 471 Kp. Wprawdzie strony nie przywołały tej podstawy prawnej w treści ugody, jednakże z okoliczności sprawy, w tym ze złożonego pozwu, podstawa ta wynika bezspornie i pracownik otrzymał kwotę, którą ustawodawca przewidział jako odszkodowanie w takich przypadkach. Ustawodawca nie wykluczył natomiast możliwości ustalenia wypłaty takiego odszkodowania na podstawie ugody sądowej, wprost wskazując w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, że odszkodowania, które wynikają z ugód sądowych, a ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw (w tym przypadku Kodeksu pracy) lub przepisów wykonawczych, korzystają ze zwolnienia od podatku.

Wnioskodawca wskazał, że fakt zawarcia przez strony takiej ugody przed sądem ma ten walor, że zastępuje ona orzeczenie w sprawie i czyni zbędnym wydawanie wyroku. Jednocześnie istotny aspekt udziału sądu w zawarciu ugody przejawia się w kontrolnej roli sądu, który ma obowiązek zbadać, czy treść ugody nie narusza przepisów prawa, zasad współżycia społecznego, słusznego interesu pracownika oraz czy nie zmierza do obejścia prawa. W przypadku, gdy - tak jak w niniejszej sprawie - ugoda zostaje zawarta przed sądem pracy, sąd ten w szczególności czuwa na tym, by na skutek zawartej ugody nie doszło do naruszenia praw pracownika (patrz wyrok WSA we Wrocławiu, sygn. I SA/Wr 741/12).

W opinii Wnioskodawcy, fakt, że strony poczyniły sobie wzajemne ustępstwa, w tym nie precyzując w treści ugody okoliczności rozwiązania stosunku pracy oraz przyjmując jako podstawę ustalenia odszkodowania miesięczne wynagrodzenie zasadnicze, nie ma wpływu na kwalifikację podatkową, i odszkodowanie to nadal korzysta ze zwolnienia wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a Bank nie jest obowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy przy wypłacie przedmiotowej kwoty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Odszkodowanie stanowi, co do zasady, przychód w rozumieniu cytowanego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, określonym w art. 21 ust. 1 cyt. ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku. Jednakże należy podkreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

I tak, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

  1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
  2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
  3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
  4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
  5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
  6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
  7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Powołana wyżej dyspozycja przepisu – zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328 z późn. zm.) – ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca wyłączył z opodatkowania te odszkodowania, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, z wyjątkiem wymienionych w lit. a)-g) tego przepisu.


Należy mieć tu na uwadze, że użyty w powyższych przepisach termin „odszkodowanie” oznacza świadczenie, jakie należy się poszkodowanemu za wyrządzenie szkody od osoby, która tę szkodę wyrządziła lub ponosi za nią odpowiedzialność. Odszkodowanie może pokrywać rzeczywiście wyrządzoną szkodę, czyli straty, które poniósł poszkodowany, bądź również utracone korzyści, które poszkodowany mógłby uzyskać, gdyby szkody mu nie wyrządzono. Odszkodowanie nie może być wyższe od wyrządzonej szkody, jego rolą jest tylko jej wyrównanie.

Wskazać przy tym należy, że odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. Dla ustalenia, czy określone świadczenie jest w rzeczywistości odszkodowaniem, istotne jest zbadanie jego charakteru, przy czym bez znaczenia jest okoliczność, czy zostało ono w ugodzie sądowej nazwane odszkodowaniem, czy też nie.

Z analizy wniosku wynika, że w toku rozprawy przed Sądem Rejonowym została zawarta ugoda o wypłatę odszkodowania w związku z rozwiązaniem między stronami (Wnioskodawcą, a byłym pracownikiem) stosunku pracy. Stosunek pracy z pracownikiem ustał w wyniku rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem. Pracownik wniósł o odszkodowanie za nieuzasadnione naruszające przepisy wypowiedzenie umowy o pracę (w oparciu o art. 471 Kp. odszkodowanie zostało wyliczone jako trzymiesięczne wynagrodzenie liczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy). Pracownik uzasadniał swoje żądania tym, że „wypowiedzenie umowy o pracę jest wadliwe, gdyż dokonane z naruszeniem art. 45 § 1 Kp. poprzez to, że jest nieuzasadnione”.

Ugoda zakończyła postępowanie sądowe toczące się przed Sądem Rejonowym Wydział Pracy. Przez powyższą ugodę strony poczyniły sobie wzajemne ustępstwa co pozwoliło na uchylenie sporu istniejącego między nimi.


Należy zauważyć, że kwestie zasad i podstawy wypłaty odszkodowania z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę regulują przepisy ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, z późn. zm.).

W myśl art. 45 § 1 Kodeksu pracy w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy − stosownie do żądania pracownika – orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu – o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Na podstawie art. 45 § 2 Kodeksu pracy, sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu.

Odszkodowanie, o którym mowa w art. 45, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia (art. 471 Kodeksu pracy).

W świetle powołanych powyżej przepisów, stwierdzić należy, że skoro przyznane w drodze ugody sądowej odszkodowanie zostało wypłacone na podstawie art. 45 i art. 471 Kodeksu pracy a jego wysokość wynika z art. 471 ww. Kodeksu to − stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wolne jest od podatku dochodowego, bowiem jego wysokość oraz zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, tj. na gruncie badanej sprawy – z przepisów Kodeksu pracy. Tym samym od ww. odszkodowania Wnioskodawca nie jest obowiązany jako płatnik do pobrania zaliczki na podatek dochodowych od osób fizycznych i odprowadzenia jej na konto urzędu skarbowego.

W przedmiotowej sprawie nie ma zatem potrzeby analizowania powołanego przez Wnioskodawcę art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak wyżej wskazano wypłacone przez Wnioskodawcę odszkodowanie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie należy wyjaśnić, że przedmiotowa interpretacja dotyczy skutków podatkowych wypłaty odszkodowania, natomiast tutejszy Organ nie odniósł się do kwestii dotyczącej opodatkowania odsetek od wypłaconego odszkodowania, ponieważ zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.


Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różniło się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku sądowego należy stwierdzić, że wyrok ten zapadł w indywidualnej sprawie i nie jest wiążący dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj