2015.11.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/4510-1-380/15-3/JG
z 10 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z 10 sierpnia 2015 r. (data wpływu 12 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 16 października 2015 r. (data wpływu 20 października 2015 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży płyt wiórowych surowych, płyt MDF i OSB, jak również wyrobów uszlachetnionych, m.in. płyt laminowanych, podłóg laminowanych, paneli boazeryjnych oraz elementów postforming (blatów kuchennych).

W toku prowadzonej działalności Spółka ponosi wydatki na organizację szkoleń zarówno dla (i) swoich pracowników, jak i dla (ii) pracowników kontrahentów będących dystrybutorami niewyłącznymi produktów wytwarzanych przez Spółkę. Tematyka organizowanych szkoleń jest różnorodna, w zależności od podmiotów do których szkolenia te są adresowane.

W odniesieniu do szkoleń dedykowanych pracownikom Spółki mogą to być w szczególności szkolenia z zakresu właściwości produktów Spółki, z zakresu obsługi programów komputerowych, z zakresu rozliczeń podatkowych etc., ale także z zakresu tzw. umiejętności miękkich (zarządzanie personelem, umiejętności negocjacyjne etc.).

Natomiast szkolenia dedykowane pracownikom dystrybutorów produktów Spółki obejmują w szczególności szkolenia z zakresu wiedzy o produktach Spółki oraz szkolenia z zakresu technik sprzedaży mające na celu podniesienie umiejętności sprzedażowych.

Wskazane powyżej szkolenia są zasadniczo prowadzone przez podmioty trzecie posiadające specjalistyczną wiedzę w zakresie tematyki danego szkolenia (z wyjątkiem szkoleń dotyczących właściwości produktów Spółki, które – co do zasady – prowadzone są przez pracownika Spółki posiadającego odpowiednią wiedzę w tym obszarze). O zakresie szkolenia decyduje natomiast każdorazowo Spółka.

Wydatki na organizację szkolenia ponoszone przez Spółkę obejmują w szczególności koszty z tytułu:

merytorycznego przygotowania szkolenia,
wynagrodzenia prelegenta,
opracowania materiałów dydaktycznych,
wynajmu sali, w której odbywa się szkolenie,
zapewnienia posiłków osobom biorącym udział w szkoleniu,
zakwaterowania prelegenta/osób uczestniczących w szkoleniu – w przypadkach, gdy szkolenie odbywa się w miejscu oddalonym od ich miejsca prowadzenia działalności/miejsca zamieszkania oraz ewentualnie
zapewnienia transportu osobom biorącym udział w szkoleniu – jw.

Zdarzają się sytuacje, w których Spółka zleca wybranemu podmiotowi kompleksową realizację usługi organizacji szkolenia. W takim przypadku, podmiot ten jest odpowiedzialny zarówno za merytoryczne przygotowanie szkolenia, jak również pozostałe jego aspekty, np. zapewnienie posiłków, zakwaterowania etc. Możliwe jest również, że Spółka samodzielnie dokonuje czynności z zakresu organizacji szkolenia takich jak np. zapewnienie sali, posiłków, zakwaterowania, przejazdów, przy czym oznacza to de facto, że Spółka korzysta w tym celu ze świadczeń kilku różnych podmiotów zewnętrznych prowadzących działalność w danym zakresie. Należy zwrócić uwagę, że warianty podziału działań pomiędzy głównego organizatora szkolenia (odpowiedzialnego za merytoryczne aspekty jego przygotowania) oraz Spółkę są różne (np. organizator szkolenia może poza merytorycznymi aspektami zapewniać również salę i posiłki dla osób biorących udział w szkoleniu, ale zakwaterowaniem dla nich zajmie się już Spółka). W zależności od tego, który wariant zaistnieje Spółka otrzyma jedną lub więcej faktur potwierdzających nabycie usług wchodzących w zakres organizacji szkolenia.

Wszystkie wymienione uprzednio kategorie kosztów są ponoszone z majątku Spółki i nie są jej w jakikolwiek sposób zwracane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Spółka prosi o potwierdzenie, że wszystkie wydatki związane z organizacją szkoleń, o których mowa w przedstawionym stanie faktycznym/opisie zdarzenia przyszłego stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie wydatki związane z organizacją szkoleń, o których mowa w przedstawionym stanie faktycznym/opisie zdarzenia przyszłego stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

1. Zasady ogólne dotyczące kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1”.

W świetle regulacji zawartej w art. 15 ust. 1 ww. ustawy oraz praktyki organów podatkowych, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać łącznie spełnione następujące przesłanki:

wydatek ten – bezpośrednio lub pośrednio – wpływa na uzyskanie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów podatnika,
został poniesiony i jest definitywny, tj. wydatek musi być dokonany z majątku podatnika i mieć ostateczny (bezzwrotny) charakter,
nie został wymieniony w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz
wydatek ten został prawidłowo udokumentowany (przesłanką o charakterze formalnym, wynikającą z praktyki organów podatkowych jest obowiązek udokumentowania kosztu rzetelnym, kompletnym i wolnym od błędów dowodem księgowym).

2. Związek ponoszonych wydatków z przychodem jako warunek uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów.

Mając na uwadze wskazany wyżej przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy podkreślić, iż – co do zasady – dany wydatek uznaje się za poniesiony w celu uzyskania przychodów, gdy na podstawie przyjętych racjonalnych przesłanek podatnik słusznie może oczekiwać osiągnięcia (powstania bądź zwiększenia) albo zabezpieczenia lub zachowania przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy, nie budzi żadnych wątpliwości fakt, że wydatki ponoszone na szkolenia przedstawione w stanie faktycznym/opisie zdarzenia przyszłego pozostają w ścisłym związku z osiąganymi przez Spółkę przychodami.

Pozyskiwanie i uzupełnianie wiedzy przez pracowników Spółki np. w zakresie produktów oferowanych przez Spółkę, obsługi programów komputerowych, rozliczeń podatkowych etc., ale także umiejętności miękkich, z pewnością służy umacnianiu pozycji rynkowej Spółki poprzez zwiększenie skuteczności w obsłudze klienta, wydajności pracy, poprawie organizacji pracy, a tym samym pozwala w racjonalny sposób oczekiwać rezultatu w postaci zwiększenia (albo zachowania) przychodów Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, podobnego rezultatu należy oczekiwać w odniesieniu do szkoleń, których uczestnikami są pracownicy kontrahentów będących dystrybutorami produktów Spółki, w tym szkoleń z zakresu techniki sprzedaży. Wnioskodawca, z uwagi na charakter i skalę prowadzonej przez siebie działalności posiada szeroko rozwiniętą sieć dystrybucji, a podmioty współpracujące z nim w tym zakresie pełnią szczególną rolę. W związku z faktem, że dystrybutorzy dokonują sprzedaży produktów Spółki, w jej interesie jest, aby ich umiejętności handlowe były na jak najwyższym poziomie. Organizowane przez Wnioskodawcę szkolenia pozwalające na doskonalenie tych umiejętności, stanowią jeden z elementów strategii marketingowej Spółki, decydują pośrednio o popularności marki Spółki i jej pozycji wśród odbiorców, przez co bez wątpienia mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i wpływają na wielkość osiąganych przychodów. Bez znaczenia przy tym, w ocenie Spółki, pozostaje fakt, że wybrani dystrybutorzy dokonują również sprzedaży innych produktów nieznajdujących się w ofercie Spółki (dystrybutorzy niewyłączni). Jak wskazano powyżej, istotą szkoleń z zakresu technik sprzedaży jest doskonalenie tzw. kompetencji miękkich mających bezpośrednie przełożenie na jakość obsługi i kontakt z klientem, a w konsekwencji ilość sprzedawanych wyrobów, w skład których wchodzą także wyroby Spółki.

Jak wskazano w przedstawionym stanie faktycznym/opisie zdarzenia przyszłego w ramach organizacji szkoleń realizowanych przez Spółkę zapewniane mogą być posiłki, zakwaterowanie i/lub transport dla uczestników takiego szkolenia. Powyższe należy, w ocenie Spółki, uznać za elementy zgodne z przyjętymi standardami i nierozerwalnie związane z realizowanymi szkoleniami.

Podawanie posiłków w trakcie szkolenia służy efektywnemu przyswajaniu wiedzy, zapewnienie transportu i/lub zakwaterowania umożliwia z kolei uczestnictwo w szkoleniu osobom, których miejsce prowadzenia działalności jest nazbyt oddalone od miejsca realizacji szkolenia. Niezapewnienie tych elementów szkolenia mogłoby doprowadzić do (i) zmniejszenia jego efektywności i/lub (ii) niemożności wzięcia w nim udziału określonej grupy osób.

Konsekwentnie, w ocenie Wnioskodawcy, wszystkie wydatki ponoszone w związku z organizacją szkolenia, jako mające na celu zwiększenie przychodów Spółki lub ewentualnie zabezpieczenie/zachowanie źródła przychodów należy uznać za koszty uzyskania przychodów.

3. Poniesienie wydatku i jego definitywny charakter.

Kolejną przesłanką wymienioną w podatkowej definicji kosztów uzyskania przychodów zawartej w art. 15 ust. l ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest poniesienie wydatku oraz jego definitywny charakter.

Wskazać przy tym należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie wyjaśnia znaczenia terminu „poniesienie kosztu”. W konsekwencji, zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie prezentowany jest pogląd, zgodnie z którym poniesienie kosztu oznacza pokrycie danego wydatku ze środków majątkowych podatnika1, niezależnie od tytułu prawnego do dysponowania przez podatnika środkami przeznaczonymi na pokrycie takiego wydatku.

Obciążenie majątku podatnika wydatkiem oznacza również, że wydatek taki nie może zostać podatnikowi w żaden sposób zwrócony, a więc powinien on mieć charakter definitywny (tak między innymi NSA w wyroku z 20 marca 1996 r. sygn. SA/Ka 332/95).

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego wszystkie wymienione tam wydatki są pokrywane z majątku Spółki i nie są jej w jakikolwiek sposób zwracane. Tym samym, wydatki na organizację szkoleń, których dotyczy niniejszy wniosek należy uznać za ponoszone i definitywne.

4. Ustawowy katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Ostatni warunek uznania określonego wydatku za koszt uzyskania przychodu, który został wprost wymieniony w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zakłada, iż taki wydatek nie może zostać wskazany w katalogu określonym w art. 16 ust. 1 tej ustawy (warunek negatywny).

Ustawodawca w art. 16 ust. 1 ww. ustawy dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków, które nie będą, trwale lub przejściowo, stanowić kosztów uzyskania przychodu, nawet w sytuacji, gdy spełniają wyżej wskazane kryteria, tj. wykazują związek z przychodem oraz zostały poniesione.

Zdaniem Spółki, wydatki na organizację szkoleń, o których mowa w zaprezentowanym stanie faktycznym/opisie zdarzenia przyszłego nie zostały expressis verbis wymienione w negatywnym katalogu kosztów. W ocenie Wnioskodawcy, wskazanych wydatków nie można również zakwalifikować do kategorii kosztów reprezentacji uregulowanych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W myśl tego przepisu, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się „kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych”.

W tym miejscu Spółka pragnie wskazać, że z uwagi na brak legalnej definicji terminu „reprezentacja”, kwestia określenia tzw. kosztów reprezentacji była przedmiotem licznych kontrowersji. W związku z powyższym, w dniu 17 czerwca 2013 r. Naczelny Sąd Administracyjny wydał wyrok w składzie siedmiu sędziów (sygn. II FSK 702/11), w którym stwierdzono, że: „Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny”. We wskazanym wyroku Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił również, że: „Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności”.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że wydatki o których mowa w stanie faktycznym/opisie zdarzenia przyszłego ponoszone są w ściśle określonym celu, tj. podniesienia poziomu wiedzy, umiejętności uczestników szkoleń organizowanych przez Spółkę, np. w zakresie produktów oferowanych przez Spółkę, w zakresie obsługi programów komputerowych, w zakresie rozliczeń podatkowych etc., czy też tzw. umiejętności miękkich (w tym w zakresie technik sprzedaży). To bowiem pozwala Wnioskodawcy oczekiwać m.in. zwiększenia skuteczności w obsłudze klienta, szybkości reagowania na zgłaszane przez niego zapotrzebowanie, a w konsekwencji wzrosty wolumenu i wartości sprzedaży. Tym samym, nie można na żadnej podstawie twierdzić, że ich celem jest kreowanie pewnego wizerunku Spółki, czy dobrego obrazu samej Spółki i jej działalności.

Jak wskazano w stanie faktycznym/opisie zdarzenia przyszłego w ramach realizowanych szkoleń Spółka organizuje szkolenia z zakresu technik sprzedaży, które są adresowane do pracowników kontrahentów będących dystrybutorami produktów Spółki. W tym kontekście, należy zwrócić uwagę, że Spółka jako podmiot prowadzący profesjonalną działalność gospodarczą musi szybko reagować na zmiany potrzeb konsumentów, stale dostosowując metody promocji do realiów panujących w gospodarce.

Specyfika rynku, na którym funkcjonuje Wnioskodawca wymaga od niego utrzymania szerokiej sieci dystrybucji. Oczywistym jest przy tym fakt, że Spółka jest zainteresowana, aby działania podejmowane przez współpracujących z nią dystrybutorów były jak najbardziej skuteczne. Wskazani kontrahenci Spółki muszą posiadać niezbędną wiedzę w zakresie wyrobów produkowanych przez Spółkę oraz tzw. umiejętności miękkie, polegające na zwiększeniu umiejętności sprzedażowych, w tym podejścia do klienta, zainteresowania klienta przedmiotem sprzedaży etc. Organizowane przez Wnioskodawcę szkolenia doskonalące te umiejętności pozwalają oczekiwać zwiększenia wartości sprzedaży Spółki, a tym samym wzrostu osiąganych przychodów.

Na podkreślenie zasługuje fakt, że reprezentacja nie jest również celem wydatków ponoszonych przykładowo z tytułu zapewnienia posiłków/zakwaterowania/przejazdów. Jak wskazano uprzednio wydatki te stanowią nierozerwalną część organizowanych szkoleń, dzięki którym Spółka zwiększa skuteczność i efektywność przekazywania wiedzy.

W kontekście powyższego, Spółka pragnie nadmienić, że w związku z rozbieżnościami w zakresie wykładni art. 16 ust. l pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Minister Finansów, w oparciu o wskazany wcześniej wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 czerwca 2013 r. (sygn. II FSK 702/11) w składzie siedmiu sędziów, w dniu 25 listopada 2013 r. wydał interpretację ogólną o sygn. DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, w której wskazał m.in., że:

„za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop i art. 23 ust. 1 pkt 23 updof należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań” oraz
„nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop i art. 23 ust. 1 pkt 23 updof ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej”.

Zdaniem Spółki, konkluzję zaprezentowaną w interpretacji ogólnej Ministra Finansów można odnieść także do posiłków zapewnianych uczestnikom szkoleń. Nie pozostawia bowiem wątpliwości fakt, że szkolenia te dotyczą zakresu prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, a ich celem nie jest stworzenie dobrego obrazu firmy, czy wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami szkoleń. W obecnie funkcjonujących realiach podanie posiłku w trakcie szkolenia – analogicznie, jak w przypadku spotkania z kontrahentem – jest stosowanym powszechnie zachowaniem.

Co więcej, w ocenie Wnioskodawcy, w sposób analogiczny należy oceniać wydatki ponoszone na zapewnienie zakwaterowania czy transportu, które służą stworzeniu możliwości i odpowiednich warunków do uczestnictwa w szkoleniu.

Uwzględniając zatem cel i okoliczności ponoszenia przez Spółkę wydatków opisanych w stanie faktycznym/opisie zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że nie stanowią one wydatków wymienionych w katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w tym przede wszystkim, nie można ich uznać za wydatki o charakterze reprezentacyjnym.

5. Stanowisko sądów administracyjnych i organów podatkowych w analogicznych stanach faktycznych.

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że przedstawione powyżej konkluzje są zgodne ze stanowiskiem prezentowanym w tym zakresie przez sądy administracyjne i organy podatkowe.

Przykładowo, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z 24 czerwca 2014 r. (sygn. I SA/Rz 321/14) wskazał, że: „Nie budzi bowiem wątpliwości, że będą kosztami uzyskania przychodu wydatki podatnika na organizację części merytorycznej szkolenia, czyli poświęconej zagadnieniom związanym z budowaniem sieci sprzedaży, określaniu technik tejże sprzedaży, informowaniu o cechach sprzedawanych towarów, nakreślaniu planów sprzedaży i innych tego typu zagadnień związanych ściśle z uzyskiwaniem przez spółkę przychodów. W skład tych kosztów wchodzić mogą, co oczywiste koszty wynajmu sali do organizowania takich zajęć, koszt wykładowców, wyżywienie, czy też zapewnienie uczestnikom szkolenia noclegu, jeżeli trwa ono dłużej niż jeden dzień. Wszystkie podejmowane działania w tym zakresie są nakierowane na cele określone w art. 15 ust. 1 updop”.

Podobnie wypowiedział się w analizowanym zakresie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z 22 czerwca 2012 r. (sygn. I SA/Łd 606/12) stwierdzając, że: „(...) wszelkie konferencje szkoleniowe, a także konferencje o charakterze reklamowym nie mają charakteru reprezentacyjnego. Wydatki, które podatnik ponosi na zakup napojów bezalkoholowych oraz zwyczajowy poczęstunek podawany gościom podczas takich konferencji, należący do powszechnie obowiązujących kanonów kultury – mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów. Konferencje szkoleniowe lub reklamowe kojarzone są przede wszystkim z przekazywaniem wiedzy, tj. informacji o charakterze teoretycznym i/lub praktycznym. Jeżeli trwają one kilka dni, wydatkom na ich organizację, mogą towarzyszyć koszty zakwaterowania w miejscu, w którym są organizowane, koszty wyżywienia, a także wynajmu sali konferencyjnej. Takie wydatki mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów”.

Wnioskodawca pragnie również zwrócić uwagę na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 lipca 2006 r. (sygn. II FSK 1008/05), w którym Sąd zaznaczył, iż: „Nie jest w tym znaczeniu reprezentacją ani też reklamą – działanie podatnika polegające na organizowaniu szkoleń dla kontrahentów/klientów/firmy, których celem jest zapoznanie się z parametrami technicznymi produktów czy też szkolenie w celu instruktażu obsługi zakupionego towaru. W niniejszej sprawie szkolenia organizowane przez skarżącą niewątpliwie miały charakter instruktażowy, bowiem, klienci byli szkoleni w zakresie instalowania, użytkowania, czyszczenia czy też konserwacji skomplikowanych wyrobów nabywanych od Spółki. Celem tych szkoleń nie było pozyskiwanie nowych klientów. W tej sytuacji koszty szkoleń obejmujące wydatki na wynajęcie sali, sprzętu, wynagrodzenie wykładowców oraz wydatki na wyżywienie i zakwaterowanie klientów biorących udział w szkoleniu stanowią koszty uzyskania przychodu dla organizatora szkolenia, jeżeli koszty takie poniesione zostały w celu osiągnięcia przychodów. Okoliczność ta w rozpatrywanej sprawie jest niesporna. Należy je zatem traktować kompleksowo i niezrozumiałym jest dzielenie tych kosztów na koszty przychodu i reprezentacji”. Spółka pragnie przy tym nadmienić, że jej zdaniem, konkluzje wywiedzione przez Sąd II instancji w odniesieniu do szkoleń polegających na zapoznawaniu kontrahentów z parametrami technicznymi produktów i instruktażu obsługi można także odnieść do innych rodzajów szkoleń.

Warto jednocześnie wskazać, że zaprezentowany powyżej pogląd aprobują również organy podatkowe. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 21 kwietnia 2015 r. (sygn. IPTPB3/423-391/13-5/15-S/GG) organ podatkowy stwierdził, że: ,,(...) poniesione przez Spółkę wydatki na kompleksową usługę organizacji konferencji nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatki te – jak twierdzi Spółka – ponoszone są w celu przekazywania wiedzy na temat właściwości i zastosowań nowych gam produktów oraz techniki ich zastosowania (cel szkoleniowy) oraz promowania marki Wnioskodawcy (cel reklamowy). W konsekwencji stwierdzić należy, że opisane we wniosku wydatki spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. l ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą stanowić koszty uzyskania przychodów’.

Podobnie wypowiedział się również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 26 maja 2014 r. (sygn. IBPBI/2/423-259/14/AP) wskazując, iż: „(...) ponoszone przez Spółkę wydatki na zakup usług gastronomicznych, zakup żywności i napojów (np. ciastek, kanapek, herbaty, kawy, soków i obiadów) w związku ze spotkaniami biznesowymi, spotkaniami o charakterze motywacyjnym oraz szkoleniami dla kontrahentów nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. (...) szkolenia mają na celu podniesienie wiedzy merytorycznej oraz sprawności sprzedażowej, co wpłynie pośrednio na zwiększenie przychodów Spółki. Zatem celem tych spotkań nie jest wyłącznie stworzenie dobrego wizerunku firmy Wnioskodawcy, czy też wykreowanie pozytywnych relacji z klientami (kontrahentami). W konsekwencji należy więc stwierdzić, że opisane we wniosku wydatki spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – są poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów – i tym samym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów”.

Analogiczne konkluzje wynikają przykładowo także z następujących pism organów podatkowych:

interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 22 października 2014 r. sygn. ILPB3/423-356/14-2/JG,

interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 11 lipca 2014 r. sygn. ILPB3/423-181/14-2/JG;

interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 20 grudnia 2011 r. sygn. IPPB5/423-1040/11-2/JC.

Konkluzje.

Konkludując powyższe rozważania należy wskazać, że wszystkie wydatki wymienione przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym/opisie zdarzenia przyszłego:

służą osiągnięciu przychodów lub zabezpieczeniu źródła tych przychodów,
są ponoszone przez Spółkę i mają charakter definitywny,
nie zostały uwzględnione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, wszystkie te wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (z zastrzeżeniem ich prawidłowego udokumentowania).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ustosunkowując się do cytowanych w treści wniosku orzeczeń sądów administracyjnych należy wskazać, że nie mogą one wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Z kolei, w odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Natomiast co do przywołania przez Wnioskodawcę poglądu występującego w doktrynie prawa podatkowego, zaznaczyć należy, że odzwierciedla on indywidualne stanowisko jego autora na dany temat. Ponadto dodaje się, że komentarze podatkowe znajdujące się w publikacjach nie posiadają waloru wykładni powszechnej normującej prawo.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz

zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin