Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-482/15-4/MN
z 16 września 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 8 czerwca 2015 r. (data doręczenia do Izby Skarbowej w Poznaniu 18 czerwca 2015 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 22 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur dokumentujących czynności doładowania kart miejskich (aglomeracyjnych) oraz zastosowania właściwej stawki podatku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur dokumentujących czynności doładowania kart miejskich (aglomeracyjnych) oraz zastosowania właściwej stawki podatku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest jednostką samorządu terytorialnego – miastem na prawach powiatu. Wnioskodawca jest podatnikiem czynnym podatku od towarów i usług.

Jedną z jednostek budżetowych Miasta jest Zarząd Transportu Miejskiego (dalej w skrócie ZTM). Celem działalności ZTM jest efektywne zarządzanie jakością publicznego transportu pasażerskiego w ramach lokalnego transportu zbiorowego oraz procesami ruchu w systemie transportowym miasta, a poprzez sterowanie procesami integracji gałęzi transportu oraz mobilności systemu poprawa warunków życia mieszkańców i standardów podróży osób podróżujących przez obszar metropolitalny Miasta. Zgodnie ze statutem ZTM, do przedmiotu jego działalności należy w szczególności organizacja publicznego transportu pasażerskiego w ramach lokalnego transportu zbiorowego, w tym wprowadzenie tzw. „Karty Miejskiej” (docelowo aglomeracyjnej), dla opłat za korzystanie ze środków lokomocji zintegrowanego transportu zbiorowego w mieście (docelowo w obszarze aglomeracyjnym), opartej na elektronicznym systemie rozliczeń uczestników procesu ruchu, a także emisja i dystrybucja biletów oraz elektronicznych kart bezstykowych oraz rozliczenia finansowe z tego tytułu.

W ramach realizacji swych zadań ZTM wprowadził Elektroniczną Kartę (dalej w skrócie A), czyli wieloaplikacyjną, elektroniczną kartę będącą między innymi nośnikiem biletów komunikacji miejskiej, informacji o uprawnieniach do ulgowych / bezpłatnych przejazdów z opcją funkcji płatniczej działającej na zasadzie przedpłaconej karty tzw. karty prepaid.

Jedną z funkcjonalności na karcie A jest B, czyli aplikacja umożliwiająca obecnie opłacanie jednorazowych przejazdów w lokalnym transporcie zbiorowym organizowanym przez ZTM oraz opłacenie postoju w Strefie Płatnego Parkowania (dalej w skrócie SPP). Organizatorem SPP jest inna jednostka budżetowa Miasta – Zarząd Dróg Miejskich (dalej w skrócie ZDM). Usługi przejazdów w lokalnym transporcie zbiorowym podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 7% (obecnie 8%), natomiast opłacanie postoju w SPP nie podlega VAT.

W przyszłości planowane jest rozszerzenie zakresu zastosowania B, w szczególności poprzez umożliwienie posiadaczowi karty A uiszczanie tą drogą:

  • opłat za parkowanie na parkingach miejskich – opodatkowanych stawką 22% (obecnie 23%) VAT;
  • opłat za wypożyczenie rowerów miejskich – opodatkowanych stawką 22% (obecnie 23%) VAT;
  • innych płatności (np. biletów do teatrów, pływalni, muzeów oraz innych placówek użyteczności publicznej – opodatkowanych, w zależności od konkretnego przypadku, różnymi stawkami podatku od towarów i usług, bądź też od podatku tego zwolnionych (ewentualnie niepodlegających opodatkowaniu).

Każda karta A posiada zainstalowaną usługę B aktywowaną w trakcie wydawania karty. Doładowanie B odbywa się poprzez wpłatę (przedpłatę) środków pieniężnych na rachunek ZTM. Wraz z dokonaną przedpłatą na koncie użytkownika karty A zapisane zostają punkty, odpowiednio do wysokości dokonanej wpłaty (1 punkt = 1 złoty), służące do wykorzystania i rozliczenia dokonanej przedpłaty. Maksymalna liczba punktów (stan konta) na B wynosi 300, co odpowiada kwocie 300 zł. Minimalna kwota jednorazowego doładowania B wynosi 1 zł. Doładowanie jest możliwe wyłącznie kwotami wyrażonymi w pełnych złotych. Doładowanie B można zrealizować: w Punkcie Obsługi Klienta ZTM, w Punkcie sprzedaży biletów i doładowań B działającym na zlecenie ZTM oraz przez portal internetowy A. Przeniesienie posiadanych punktów może nastąpić wyłącznie z Karty A imiennej na duplikat Karty A imiennej w POK. Zwrot niewykorzystanej przedpłaty wynikającej z pozostałych punktów zgromadzonych na B możliwy jest wyłącznie w sytuacji likwidacji konta użytkownika po dokonaniu zastrzeżenia karty. Mechanizm rozliczania B jest następujący. Obsługę płatniczą karty prowadzi firma zewnętrzna, niezależna od Wnioskodawcy i od ZTM. Wnioskodawca w trakcie danego miesiąca kalendarzowego nie posiada informacji o faktycznym wykorzystaniu (przeznaczeniu) przez użytkownika punktów zgromadzonych w jego B. Dopiero po zakończeniu danego miesiąca kalendarzowego, zawsze jednak przed terminem złożenia przez Wnioskodawcę deklaracji w podatku od towarów i usług za ten miesiąc, Wnioskodawca uzyskuje dane wykorzystania punktów na podstawie raportu „Rozdziału B”, w jakiej wysokości i na jaki cel (opłata za przejazdy czy opłata za postój w SPP) dany użytkownik przeznaczył środki z doładowania na swej karcie. Część posiadaczy karty A zgłasza Wnioskodawcy żądanie wystawienia faktury dokumentującej doładowanie B. W większości przypadków żądanie zgłaszane jest krótko po doładowaniu jeszcze przed wykorzystaniem środków danego doładowania na opłacenie konkretnych świadczeń (przejazdy, postój). Obecnie Wnioskodawca uznaje całość dokonanego przez użytkownika doładowania karty A (B) za przedpłatę na poczet usług przejazdów w lokalnym transporcie zbiorowym (8% VAT). Po otrzymaniu zestawień od operatora, z których wynika rzeczywiste wykorzystanie punktów na karcie, Wnioskodawca odpowiednio koryguje swoje rozliczenie w podatku od towarów usług za miesiąc, w którym sprzedaż nastąpiła, rozdzielając kwoty doładowania na sprzedaż opodatkowaną i niepodlegającą opodatkowaniu – w takich częściach, jakie wynikają z raportu „Rozdziału B”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

  1. Czy dopuszczalne jest zastosowanie przez Wnioskodawcę na fakturach dokumentujących doładowanie B, wystawianych na żądanie posiadaczy kart A, do całości kwoty danego doładowania jednolitej stawki podatku od towarów i usług?
  2. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 – jaką stawkę podatku od towarów i usług powinien zastosować na takich fakturach Wnioskodawca obecnie, a jaką w przyszłości, po wprowadzeniu możliwości opłacania kartą A innych świadczeń, w tym opodatkowanych innymi stawkami podatku VAT lub od niego zwolnionych?

Zdaniem Wnioskodawcy, na zadane pytanie nr 1 należy odpowiedzieć twierdząco. Na zadane pytanie nr 2 należy udzielić odpowiedzi następującej: zarówno obecnie, jak i w przyszłości, po wprowadzeniu możliwości opłacania kartą A innych świadczeń, w tym opodatkowanych innymi stawkami podatku VAT lub od niego zwolnionych, na fakturach dokumentujących doładowanie B, wystawianych przez Wnioskodawcę na żądanie posiadaczy kart A, do całości kwoty danego doładowania należy zastosować stawkę podatku od towarów i usług właściwą dla usług transportu lądowego pasażerskiego, miejskiego i podmiejskiego, czyli obecnie stawkę 8%. Następnie, po uzyskaniu przez Wnioskodawcę zestawień (raportu) kart A wskazujących kwoty, jakie dany użytkownik karty A faktycznie przeznaczył w danym miesiącu na poszczególne opłaty, Wnioskodawca winien wystawić fakturę korygującą, w której winien wyodrębnić poszczególne świadczenia (usługi) rzeczywiście opłacone przez użytkownika kartą A oraz stawki podatku i kwoty podatku przypadające na te świadczenia. Jeżeli w danym miesiącu nie doszło do wykorzystania całej kwoty doładowania wskazanej uprzednio na pierwotnie wystawionej fakturze, kwota niewykorzystanego doładowania na fakturze korygującej winna zostać wykazana nadal ze stawką właściwą dla usług transportu lądowego pasażerskiego, miejskiego i podmiejskiego, czyli obecnie stawką 8%.

W ocenie Wnioskodawcy, kwota danego doładowania stanowi przedpłatę w rozumieniu art. 19a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Z chwilą jej otrzymania powstaje obowiązek podatkowy z tego tytułu u Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 4 oraz ust. 3 (w przypadku spełnienia warunków określonych w tym ostatnim przepisie) ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca ma obowiązek udokumentowania otrzymanych przedpłat fakturą. Wystawiać ją winien w terminach określonych w art. 106i ustawy o podatku od towarów i usług. Treść faktury dokumentującej otrzymanie przedpłaty określa art. 106f ustawy.

Następnie, jeżeli po wystawieniu takiej faktury, w oparciu o otrzymane od operatora zestawienia dotyczące przeznaczenia środków z doładowania na określone cele, Wnioskodawca ustali, że faktyczne wykorzystanie tych środków było inne, niż dokumentuje to faktura, winien wystawić fakturę korygującą, dostosowując jej treść do wspomnianych ustaleń.

Wystawiając fakturę dokumentującą otrzymanie przedpłaty, Wnioskodawca powinien do całej kwoty przedpłaty zastosować stawkę 8% VAT. Wynika to ze szczególnego charakteru i celu, jakiemu służy karta A. Podstawowym celem jej istnienia jest bowiem umożliwienie dokonywania opłat za przewozy komunikacją miejską. Zarówno obecnie, jak i w przyszłości, po rozszerzeniu funkcjonalności karty, będzie to jej główna rola. Pozostałe świadczenia, za które można obecnie, czy będzie można w przyszłości zapłacić kartą A, mają i będą miały znaczenie dodatkowe. O takim charakterze karty i B świadczy również fakt powierzenia realizacji całej koncepcji A – Zarządowi Transportu Miejskiego.

W konsekwencji, skoro można wyróżnić świadczenie o charakterze dominującym, przedpłatę dokonywaną w formie doładowania karty A, uznać należy w chwili wystawiania faktury – w braku zestawień obrazujących późniejsze, rzeczywiste użycie – za dokonaną na poczet opłat za przejazdy. Tym samym, właściwe jest zastosowanie do całości kwoty doładowania stawki przewidzianej dla tych usług (obecnie 8%). Nadmienić należy również, że taki sposób postępowania Wnioskodawcy przy wystawianiu faktur nie naraża budżetu państwa na jakiekolwiek straty czy uszczuplenie. Przeciwnie, stosując do całej kwoty doładowania, która mogłaby być nawet w całości przeznaczona na sfinansowanie świadczeń niepodlegających VAT (postój w SSP) Wnioskodawca w istocie czasowo – do chwili skorygowania faktur i ujęcia korekt w rozliczeniu – zwiększa wpływy budżetu z tytułu podatku od towarów i usług. Ponadto, terminy otrzymywania przez Wnioskodawcę zestawień rzeczywistego przeznaczenia środków z doładowania (każdorazowo przed złożeniem deklaracji VAT za dany miesiąc) gwarantują, że rozliczenie w podatku od towarów i usług Wnioskodawcy za dany miesiąc będzie odpowiadało temu rzeczywistemu przeznaczeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stawowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Według art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

  1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
  2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
  3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
  4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

W myśl art. 106i ust. 1 ustawy – fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy (art. 106i ust. 2 ustawy).

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Podstawowa zasada dotycząca powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług została sformułowana w art. 19a ust. 1 ustawy, w myśl którego – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Od ogólnej zasady ustawodawca określił szereg wyjątków ustalających w sposób odmienny moment powstania obowiązku podatkowego (uzależniony np.: od formy wydania towaru, rodzaju transakcji, otrzymania zapłaty itp.).

I tak, zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy – jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Wskazać należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji zaliczki, zadatku, przedpłaty czy raty. Według Słownika Języka Polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005 r.:

  • zaliczka oznacza część należności wpłacaną lub wypłacaną z góry na poczet tej należności (str. 1221);
  • zadatek to suma pieniędzy wręczana przy zawieraniu umowy w celu zapewnienia jej wykonania (str. 1210);
  • przedpłata stanowi część ceny towaru wypłacaną w celu uzyskania gwarancji jego zakupu w określonym terminie (str. 774);
  • rata oznacza część należności pieniężnej, płatną w oznaczonym terminie (str. 831).

Z przytoczonych wyżej definicji: zaliczki, zadatku, przedpłaty i raty wynika, że wiążą się one z otrzymaniem od kontrahenta środków pieniężnych do dyspozycji dokonującego dostawy lub świadczącego usługę.

Podkreślić jednak należy, że aby uznać wpłacaną kwotę za zaliczkę na poczet przyszłych dostaw towarów lub świadczenia usług, istotne jest aby przyszłe świadczenie było jasno określone w sposób umożliwiający jego identyfikację, a strony świadczenia, w momencie wpłaty zaliczki, nie miały woli dokonywania jego zmian w przyszłości.

Z opisu sprawy wynika, że ZTM wprowadził Elektroniczną Kartę (A), czyli wieloaplikacyjną, elektroniczną kartę będącą między innymi nośnikiem biletów komunikacji miejskiej, informacji o uprawnieniach do ulgowych / bezpłatnych przejazdów z opcją funkcji płatniczej działającej na zasadzie przedpłaconej karty tzw. karty prepaid. Jedną z funkcjonalności na karcie A jest B, czyli aplikacja umożliwiająca obecnie opłacanie jednorazowych przejazdów w lokalnym transporcie zbiorowym organizowanym przez ZTM oraz opłacenie postoju w Strefie Płatnego Parkowania (SPP). Usługi przejazdów w lokalnym transporcie zbiorowym podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 7% (obecnie 8%), natomiast opłacanie postoju w SPP nie podlega VAT. W przyszłości planowane jest rozszerzenie zakresu zastosowania B, w szczególności poprzez umożliwienie posiadaczowi karty A uiszczanie tą drogą: opłat za parkowanie na parkingach miejskich – opodatkowanych stawką 22% (obecnie 23%) VAT; opłat za wypożyczenie rowerów miejskich – opodatkowanych stawką 22% (obecnie 23%) VAT; innych płatności (np. biletów do teatrów, pływalni, muzeów oraz innych placówek użyteczności publicznej – opodatkowanych, w zależności od konkretnego przypadku, różnymi stawkami podatku od towarów i usług, bądź też od podatku tego zwolnionych (ewentualnie niepodlegających opodatkowaniu).

Każda karta A posiada zainstalowaną usługę B aktywowaną w trakcie wydawania karty. Doładowanie B odbywa się poprzez wpłatę (przedpłatę) środków pieniężnych na rachunek ZTM. Wraz z dokonaną przedpłatą na koncie użytkownika karty A zapisane zostają punkty, odpowiednio do wysokości dokonanej wpłaty (1 punkt = 1 złoty), służące do wykorzystania i rozliczenia dokonanej przedpłaty. Maksymalna liczba punktów (stan konta) na B wynosi 300, co odpowiada kwocie 300 zł. Minimalna kwota jednorazowego doładowania B wynosi 1 zł. Doładowanie jest możliwe wyłącznie kwotami wyrażonymi w pełnych złotych. Doładowanie B można zrealizować: w Punkcie Obsługi Klienta ZTM, w Punkcie sprzedaży biletów i doładowań B działającym na zlecenie ZTM oraz przez portal internetowy A. Przeniesienie posiadanych punktów może nastąpić wyłącznie z Karty A imiennej na duplikat Karty A imiennej w POK. Zwrot niewykorzystanej przedpłaty wynikającej z pozostałych punktów zgromadzonych na B możliwy jest wyłącznie w sytuacji likwidacji konta użytkownika po dokonaniu zastrzeżenia karty. Mechanizm rozliczania B jest następujący. Obsługę płatniczą karty prowadzi firma zewnętrzna, niezależna od Wnioskodawcy i od ZTM.

Wnioskodawca w trakcie danego miesiąca kalendarzowego nie posiada informacji o faktycznym wykorzystaniu (przeznaczeniu) przez użytkownika punktów zgromadzonych w jego B. Dopiero po zakończeniu danego miesiąca kalendarzowego, zawsze jednak przed terminem złożenia przez Wnioskodawcę deklaracji w podatku od towarów i usług za ten miesiąc, Wnioskodawca uzyskuje dane wykorzystania punktów na podstawie raportu „Rozdziału B”, w jakiej wysokości i na jaki cel (opłata za przejazdy czy opłata za postój w SPP) dany użytkownik przeznaczył środki z doładowania na swej karcie.

Część posiadaczy karty A zgłasza Wnioskodawcy żądanie wystawienia faktury dokumentującej doładowanie B. W większości przypadków żądanie zgłaszane jest krótko po doładowaniu jeszcze przed wykorzystaniem środków danego doładowania na opłacenie konkretnych świadczeń (przejazdy, postój). Obecnie Wnioskodawca uznaje całość dokonanego przez użytkownika doładowania karty A (B) za przedpłatę na poczet usług przejazdów w lokalnym transporcie zbiorowym (8% VAT). Po otrzymaniu zestawień od operatora, z których wynika rzeczywiste wykorzystanie punktów na karcie, Wnioskodawca odpowiednio koryguje swoje rozliczenie w podatku od towarów usług za miesiąc, w którym sprzedaż nastąpiła, rozdzielając kwoty doładowania na sprzedaż opodatkowaną i niepodlegającą opodatkowaniu – w takich częściach, jakie wynikają z raportu „Rozdziału B”.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy dopuszczalne jest zastosowanie na fakturach dokumentujących doładowanie B, wystawianych na żądanie posiadaczy kart A, do całości kwoty danego doładowania jednolitej stawki podatku od towarów i usług.

Analizując powołane uregulowania prawne w kontekście przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że opodatkowanie wpłat otrzymanych przed świadczeniem usług może nastąpić jedynie w przypadku, gdy Wnioskodawca będzie w stanie powiązać (przyporządkować) dokonaną wpłatę z konkretną usługą. Warunku tego nie spełnia / nie będzie spełnić kwota wpłacona przez klienta w momencie, gdy nie została jednoznacznie określona usługa, której wpłata ma dotyczyć. Należy zauważyć, że Wnioskodawca posiada / będzie posiadać informacje dotyczące rodzaju usługi oraz jej wartości w momencie dokonania wyboru tej usługi, a więc skorzystania z niej przez klienta. Zatem w tym momencie wpłacona kwota, w wysokości odpowiadającej należności za daną usługę, stanie się zapłatą za wyświadczoną usługę.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje w momencie, gdy użytkownik karty A faktycznie zrealizuje określoną usługę.

Natomiast, w momencie doładowania B przez posiadacza karty A, kwoty doładowania nie można / nie będzie można bezpośrednio i w sposób niebudzący wątpliwości powiązać z konkretnym świadczeniem usług (przejazdów w lokalnym transporcie zbiorowym lub postoju w SPP, a w przyszłości: opłat za parkowanie na parkingach miejskich, opłat za wypożyczenie rowerów miejskich, innych opłat, np. z tytułu nabycia biletów do teatrów, pływalni, muzeów oraz innych placówek użyteczności publicznej). Zatem, sama czynność doładowania B – w sytuacji, gdy nie jest / nie będzie możliwe powiazanie kwoty doładowania z konkretną usługą – nie stanowi / nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a w szczególności nie stanowi / nie będzie stanowić zaliczki na poczet czynności podlegającej opodatkowaniu. W takim przypadku, czynności doładowania B nie dokumentuje się za pomocą faktury VAT. W szczególności, nie ma / nie będzie mieć tutaj zastosowania art. 160b ust. 1 pkt 4 ustawy.

Oznacza to, że nie tylko nie jest / nie będzie dopuszczalne zastosowanie przez Wnioskodawcę na fakturach dokumentujących doładowanie B, wystawianych na żądanie posiadaczy kart A, do całości kwoty danego doładowania jednolitej stawki podatku od towarów i usług, ale również nie jest / nie będzie dopuszczalne dokumentowanie kwoty doładowania B za pomocą faktury VAT.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem, pytanie nr 2 Wnioskodawcy: „W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 – jaką stawkę podatku od towarów i usług powinien zastosować na takich fakturach Wnioskodawca obecnie, a jaką w przyszłości, po wprowadzeniu możliwości opłacania kartą A innych świadczeń, w tym opodatkowanych innymi stawkami podatku VAT lub od niego zwolnionych?” – zgodnie z wolą Wnioskodawcy wyrażoną w treści tego pytania – stało się bezprzedmiotowe.

Bowiem, tut. Organ zauważa, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14 b § 1, § 2 i § 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast, na podstawie art. 14c § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, tut. Organ dokonuje oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy:

  • zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
  • zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W pozostałym zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług – 16 września 2015 r. wydane zostało odrębne postanowienie nr ILPP2/4512-1-482/15-5/MN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj